Quinceañera

admin 0 Comments Articles

Quinceañera

Argentinië, Peru, Paraguay, Venezuela, Bolivia, Ecuador, en UruguayEdit

In Argentinië, Peru, Paraguay, Ecuador, Bolivia en Uruguay begint de viering met de aankomst van de tiener, vergezeld door haar vader. Het meisje draagt een uitgebreide, elegante jurk die ze heeft uitgekozen volgens haar voorkeuren qua kleuren en stijl, maar met behoud van een bepaald aspect van de traditionele kleding. De locatie, indien binnenshuis, heeft gewoonlijk een speciaal voor de gelegenheid versierde ingang. De vader en dochter maken hun entree door deze voordeur terwijl er muziek speelt, en vrienden en familieleden geven gewoonlijk bloemen (meestal rozen) aan de vader. Hierna begint de ceremonie van de wals, waarbij het meisje eerst danst met haar vader – of de vaderfiguur – die haar doorgeeft aan haar vrienden en familieleden.

Het bal wordt gewoonlijk verdeeld in segmenten, waartussen verschillende spijzen worden geserveerd om de gasten – meestal naaste familieleden en vrienden – de gelegenheid te geven zich te mengen en van de viering te genieten.De volgende volgorde van gebeurtenissen is een typisch programma:

• Entrance, die gewoonlijk vergezeld gaat van langzame liedjes
• Wals
• Entrée
• Eerste periode van dansen
• Hoofdmaaltijdgerecht
• Tweede periode van dansen
• Dessert en videoweergave van de opgenomen verjaardag met haar vrienden
• Verrassingsdans
• 15-kaarsenceremonie (optioneel)
• Derde periode van dansen
• Proost, taart aansnijden, en een ritueel waarbij elke vriendin/familielid een lint uit een bos trekt. De linten hebben allemaal een amulet aan het uiteinde, behalve een ring.
• Laatste periode van dansen

Ceremonie van de 15 kaarsenEdit

In deze ceremonie overhandigt de jarige een kaars aan elk van de 15 mensen die zij beschouwt als de meest invloedrijke in haar leven. Vaak houdt zij een toespraak, meestal opgedragen aan elk van de mensen die een kaars hebben gekregen. Deze ceremonie staat ook bekend als de Boom des Levens. De 15 kaarsen symboliseren de 15 jaar die het meisje heeft “achtergelaten”. Elk van de kaarsen vertegenwoordigt een speciale herinnering, een moment gedeeld met elke persoon die zij uitnodigt om deel te nemen aan het ritueel. Ze drukt haar dankbaarheid uit aan deze 15 mensen, aan wie ze zal vertellen hoe elk van hen haar heeft geholpen.

BraziliëEdit

In Brazilië wordt de viering festa de debutantes, baile de debutantes of festa de quinze anos genoemd. De volgende volgorde van gebeurtenissen geeft een typisch programma weer:

• Binnenkomst
• Mis (facultatief)
• Eerste periode van dansen (gewoonlijk op internationale muziek)
• Uitreiking met video’s over het leven van het meisje, met begroeting door haar vrienden
• Een wals of een andere dans met trans van haar familie en een jongen (ofwel haar vriendje of haar beste vriend. In sommige gevallen huurt de familie een jonge mannelijke beroemdheid zoals een acteur of een zanger om deel te nemen aan het feest)
• Tweede periode van dansen (meestal op nationale muziek)
• Cake-cutting
• Derde periode van dansen

CubaEdit

In Cuba kan het feest een gechoreografeerde groepsdans omvatten, waarbij 14 paren walsen rond de quinceañera, die vergezeld wordt door een van de hoofddansers, een jongen van haar keuze, of haar vriendje. De choreografie omvat vaak vier of zes dansers of begeleiders, deskundigen genaamd, die rond de quinceañera mogen dansen. Het zijn meestal onervaren dansers die als functie hebben het centrale paar in de verf te zetten. De mannelijke dansers mogen ook smokings in verschillende kleuren dragen.

Vijftiende-verjaardagsfeesten waren tot het eind van de jaren zeventig zeer populair in Cuba. Deze praktijk kwam deels via Spanje Cuba binnen, maar de grootste invloed hadden de Fransen. De rijke families die het zich konden veroorloven dure eetzalen te huren in privé-clubs of hotels met vier of vijf sterren, hielden vieringen die de voorlopers waren van quinceañeras, die zij kweeperen noemden. Deze feesten vonden gewoonlijk plaats in het huis van het meisje of in het ruimere huis van een familielid.

Een andere traditie, die veel voorkomt in Cuba, is om 14 dames en 14 begeleiders (soms 7 elk) als hofhouding te hebben. De begeleiders houden bloemen vast (meestal rozen) en de dames dragen kaarsen. Terwijl de quinceañera de wals danst met haar vader, blaast ze één kaars uit en pakt dan één roos. Dit gaat zo door tot ze alle kaarsen heeft uitgeblazen en alle rozen heeft opgeraapt. De 14 uitgeblazen kaarsen staan voor haar 14 vorige jaren, en met elk van hen doet ze een wens. Als het tijd is om de taart aan te snijden, blaast de quinceañera haar laatste kaars uit, waarmee haar 15 wensen vervuld zijn. De bloemen worden aan haar moeder gegeven.

Dominicaanse RepubliekEdit

De viering begint met een mis in de kerk om de zegen van God te ontvangen en te danken voor een nieuw levensjaar. Tijdens het verjaardagsfeest maakt de jarige haar entree op de plaats van het feest vergezeld van 14 paar gasten die, samen met de escorte van de tiener, in totaal 15 paren vormen. De quinceañera draagt gewoonlijk een felgekleurde jurk. Dames dragen lange jurken en heren pakken en dassen, die vaak felgekleurd zijn, maar nooit de jurk van de jarige overschaduwen, die het middelpunt van het feest vormt. Vrijwel onmiddellijk danst de quinceañera birthday girl de wals met haar partner; ze dansen in het midden van de ruimte, en haar partner geeft haar door aan haar vader om de wals af te maken.

Het is gebruikelijk dat de quinceañera en haar begeleiders verschillende gechoreografeerde dansen uitvoeren, die ritmes kunnen bevatten zoals merengue, pop, of salsa. Een buffet en drankjes worden meestal geserveerd. Als de partij gunsten of souvenirs worden gegeven aan de gasten, uitgenodigde gasten ondertekenen in een album te registreren zijn op het feest. De traditionele taart van 15 jaar wordt aangesneden, die meestal van immense grootte en schoonheid is, versierd met kleurrijke ontwerpen. De taart wordt kort na het dansen aangesneden. Traditioneel neemt een artiest of band deel aan de viering om deze tot leven te brengen en een muzikaal tintje te geven.

Een Nicaraguaans meisje viert haar quince años.

ColombiaEdit

In Colombia begint de kweepeer met de aankomst van het tienermeisje, vergezeld door haar vader; ze wordt ontvangen door haar moeder en andere familieleden en vrienden; vader en dochter dansen een wals en andere deuntjes. De quinceañera-verjaardag danst vervolgens met haar broers (als die er zijn) en hun ooms en peetouders. Dan voert ze de pasodoble en de wals uit met alle leden van de stoet (daarna danst ze optioneel op andere muziek, zoals merengue of pop).

Voor deze gelegenheid draagt de tiener een avondjurk in lichte kleuren of pastels, is licht gekleed en opgemaakt, en zet meestal een tiara in haar haar en juwelen aan haar hals en handen. Alle gasten kleden zich in formele kledij, ook de leeftijdgenoten van de tiener.

Na de eerste dans, dansen de tiener en haar vriendinnen een dansje. Dan begint het feest met muziek van live bands, enkele bekende artiesten, DJ’s, eten, drinken, en op een laat moment van de nacht wordt een la hora loca uitgevoerd, waarbij de aanwezigen maskers of grappige pruiken dragen en lawaai maken met fluitjes en rammelaars terwijl er fast-tempo muziek wordt gespeeld. Het is optioneel om een aantal verrassing dans uitgevoerd door de quinceañera jarige (alleen of begeleid), en een dans die haar vrienden, neven, en anderen weg te geven.

De sociale betekenis van het gebruik is zodanig dat zelfs arme gezinnen de neiging om kwistig te besteden aan de quinceañera van een dochter. Het evenement kan wel een jaarsalaris kosten, en velen maken schulden om het te kunnen betalen.

Frans Guyana en Frans Caribisch gebiedEdit

In Frans Guyana en de Franse Caraïben staat de viering bekend als fête des quinze ans. Het volgt een soortgelijke structuur.

MexicoEdit

In Mexico wordt de quinceañera opgesierd met elegante sieraden en make-up. Volgens de traditie zou dit de eerste keer zijn dat ze in het openbaar make-up zou dragen, maar in de 21e eeuw beginnen meisjes al op jongere leeftijd make-up te gebruiken. Van de quinceañera wordt ook verwacht dat ze een formele avondjurk draagt, traditioneel een lange, elegante baljurk die door het meisje en meestal ook door haar moeder wordt uitgekozen, volgens haar favoriete kleur en stijl.

In de Mexicaanse katholieke traditie begint de quinceañera-viering met een dankmis. Ze komt naar de kerk vergezeld door haar ouders, peetouders en hofhouding. Het hof van eer is een groep van haar uitverkoren leeftijdsgenoten bestaande uit gepaarde meisjes en jongens, respectievelijk bekend als damas (dames) en chambelanes (kamerheren). Gewoonlijk bestaat het hof uit paren van 7 tot 15 damas en chambelanes. Tijdens deze religieuze mis overhandigen de peetouders de tiener een rozenkrans of soms een halssnoer met een medaillon of hanger met de afbeelding van Mexico’s beschermheilige, de Maagd van Guadalupe, die vooraf door de priester is gezegend. Ze krijgt ook een tiara, die dient als een herinnering dat de quinceañera voor haar dierbaren, vooral haar naaste familie, altijd een prinses zal zijn. Sommigen zien het ook als een teken dat zij een “prinses” is voor God en de wereld. Hierna mag het meisje haar boeket bloemen op het altaar achterlaten voor de Maagd Maria.

Na de dankmis komen de gasten bijeen voor een feestelijke receptie waar de gebeurtenissen ter ere van de quinceañera zullen plaatsvinden, inclusief het geven van geschenken. Deze receptie kan worden gehouden in het huis van de quinceañera, op locaties (zoals eetzalen, banketzalen, of casino’s), of in sommige gevallen, in meer openbare plaatsen, vergelijkbaar met een blok partij. Tijdens de receptie danst de jarige meestal een traditionele wals met haar vader op een door beiden gekozen lied dat spreekt over de gelegenheid en hun relatie. Dan geeft haar vader haar door aan de chambelán de honor, haar gekozen escorte, en daarna zetten zij de dans voort met de rest van haar hofhouding. Vaak wordt dit gedeelte van de viering van tevoren geoefend en/of gechoreografeerd, vaak weken van tevoren, soms zelfs maanden van tevoren.

De basisreceptie bestaat uit zes grote delen met dansen die plaatsvinden terwijl een traditionele Mexicaanse maaltijd wordt geserveerd:

1. De formele binnenkomst (La Entrada) – Een grootse entree die door de quinceañera wordt gemaakt zodra de meeste gasten zijn gaan zitten.
2. De formele toast (El Brindis)- Een facultatief maar meestal prominent onderdeel van de receptie, meestal ingeleid door de ouders of peetouders van de jarige.
3. De eerste dans – Gewoonlijk een wals waarbij het meisje danst, te beginnen met haar vader.
4. De familiedans – Gewoonlijk een wals waarbij alleen de naaste familieleden, de chambelanes, peetouders, en de naaste vrienden van het meisje betrokken zijn.
5. Het voorkeursliedje (Baile Sorpresa) – Elk modern liedje dat bijzonder in de smaak valt bij de quinceañera wordt gespeeld en gedanst.
6. De algemene dans – Ook meestal een traditionele wals.

Traditioneel mochten Mexicaanse meisjes niet in het openbaar dansen tot ze 15 werden, behalve op schooldansen of bij familie-evenementen. Dus de wals met haar chambelanes is gechoreografeerd en uitgebreid om te vieren wat bedoeld was als de eerste openbare dans van de quinceañera.

Quinceañera met chambelanes

Sommige families kunnen ervoor kiezen om een ceremonieel onderdeel toe te voegen aan de viering, afhankelijk van de lokale gebruiken. Zo is er de ceremonie van de schoentjeswissel, waarbij een familielid de quinceañera haar eerste paar schoenen met hoge hak aanbiedt; de kroningsceremonie, waarbij een naast familielid een kroon op haar hoofd zet; en de ceremonia de la ultima muñeca (letterlijk “ceremonie van de laatste pop”), waarbij haar vader haar een pop aanbiedt die meestal een jurk draagt die lijkt op die van de quinceañera. De ceremonie van de laatste pop is gebaseerd op een Mayatraditie; zij houdt verband met het latere afstaan van de pop door de jarige als zij volwassen wordt.

Als alle symbolische gebaren hebben plaatsgevonden, wordt begonnen met het diner. Op dit punt bereikt de viering haar hoogtepunt; live muziekgroepen beginnen muziek te spelen, waardoor de gasten vermaakt worden. De muziek wordt gespeeld terwijl de gasten dineren, babbelen, mengen, en dansen.De volgende ochtend kunnen de familie en naaste vrienden ook een speciaal ontbijt bijwonen, vooral als ze bij de familie verblijven. Soms vindt er een zogenaamde recalentado (opnieuw opwarmen) plaats, waarbij al het voedsel dat niet tijdens het evenement van de avond ervoor is geconsumeerd, opnieuw wordt opgewarmd voor een brunch-achtig evenement.

De viering van een quinceañera-feest is een sterke traditie voor de meerderheid van de Mexicanen, vooral onder families van het platteland en van laag-sociaal-economische afkomst; maar het is gebruikelijk dat meisjes uit de midden- en hogere-sociaal-economische klasse de traditie afdoen als naca (“smakeloos”). De laatste jaren geven veel meisjes, meestal uit de buitenwijken van Mexico-Stad, de voorkeur aan een klein feest met hun naaste familie of vrienden, en vragen ze om een betaalde vakantie, in plaats van dat hun familie veel geld investeert in een quinceañera-feest.

SpanjeEdit

Quinceañeras worden steeds populairder in Spanje, waar veel emigratie plaatsvindt uit de landen van het voormalige Spaanse Rijk. De vraag is zo groot geworden dat Spaanse evenementenbureaus zich nu specialiseren in het organiseren van quinceañera-feesten voor Latijns-Amerikaanse gemeenschappen in heel Spanje, waar de evenementen meestal duizenden euro’s kosten en het aantal gasten in de honderden loopt. Volgens Luisa Sánchez-Rivas, een Spaanse sociolinguïst die gespecialiseerd is in liminaliteit, worden de feesten vooral belangrijk geacht voor Latijns-Amerikaanse immigranten in Spanje als een manier om hun niet-Spaanse culturele identiteit te beschermen en te bewaren. Het concept is niet aangeslagen bij niet-immigrerende Spanjaarden, hoewel een bedrijf in Madrid dat gespecialiseerd is in quinceañeras er een organiseerde voor een meisje uit een Spaanse familie.

Verenigde StatenEdit

Quinceañera. Santa Fe

Terwijl het in de Verenigde Staten meer gebruikelijk is om een sweet sixteen te vieren, kunnen Puerto Ricanen een quinceañera ook vieren als een sweet sixteen maar het een quinceañera noemen. Quinceañeras werden ook gevierd in het midden en het einde van de jaren 1970 in Los Angeles en San Diego en in het begin van de jaren 1980 in verschillende delen van Texas. Hoewel ze misschien niet wijdverspreid waren, konden vele gezinnen uit de arbeidersklasse zich een quinceañera veroorloven omdat de padrinos en padrones in de kosten bijdroegen. De laatste jaren zijn de “quinceañeras” in de Verenigde Staten steeds populairder geworden. Boeken en andere publicaties over quinceañeras die in de Verenigde Staten worden verspreid, bevatten steeds vaker Engelse versies van de oorspronkelijke werken in het Spaans. Hieruit blijkt de toenemende invloed van de Spaanse en Latino-cultuur binnen de bredere Amerikaanse cultuur. De toenemende populariteit van de viering heeft geleid tot een toename van detailhandelaren en bedrijven die zich rechtstreeks richten op jonge Latijns-Amerikaanse vrouwen.

Puerto RicoEdit

In Puerto Rico vinden de meeste mensen het goed om een quinceañera te vieren, die meestal bestaat uit:

• Mooie Entree
• Uitgezochte muziek
• Dansen met vader (en eventueel uitgezochte gasten)
• Hangen een tijdje uit
• Snijden en eten van de taart
• Toespraak (Optioneel)
• Bedank ieder familielid voor zijn aanwezigheid en aanwezigheid in je leven (Optioneel)
• Heb een leuke tijd

Als ze willen kunnen ze ook enkele andere tradities met deze traditie mengen, zoals met het dansen en de kaarsen. Voor de meeste Puerto Ricanen vier je een quinceañera niet alleen voor de overgang van meisje naar volwassenheid, maar is het zo dat het gelukkige jonge meisje een gedenkwaardig feest kan hebben met haar familie en vrienden om haar speciale dag te vieren.