Roof
Engeland en WalesEdit
Roof is een wettelijk strafbaar feit in Engeland en Wales. Het is ingevoerd bij artikel 8, lid 1, van de Theft Act 1968, dat als volgt luidt:
Een persoon maakt zich schuldig aan diefstal indien hij steelt en onmiddellijk voor of op het moment van diefstal, en om dit te doen, geweld gebruikt op een persoon of een persoon in angst brengt of tracht te brengen om op dat moment en daar aan geweld te worden onderworpen.
Diefstal met verzwarende omstandighedenEdit
Diefstal met verzwarende omstandigheden is het enige strafbare feit.
Diefstal met verzwarende omstandighedenEdit
Er zijn geen strafbare feiten van roof met verzwarende omstandigheden.
“Steals “Edit
Dit vereist bewijs om een diefstal aan te tonen zoals uiteengezet in sectie 1(1) van de Theft Act 1968. In R v Robinson bedreigde de verdachte het slachtoffer met een mes om geld terug te krijgen dat hij eigenlijk verschuldigd was. Zijn veroordeling wegens diefstal werd vernietigd op grond van het feit dat Robinson een eerlijk, zij het onredelijk, geloof had (overeenkomstig artikel 2, lid 1, onder a), van de wet) in zijn wettelijk recht op het geld. Zie ook R v Skivington 1 QB 166, 2 WLR 655, 131 JP 265, 111 SJ 72, 1 All ER 483, 51 Cr App R 167, CA.
In R v Hale (1978) vonden het gebruik van geweld en het stelen op verschillende plaatsen plaats, en kon het tijdstip niet worden vastgesteld; geoordeeld werd dat de toe-eigening die nodig is om diefstal te bewijzen, een voortdurende handeling was, en dat de jury terecht kon veroordelen voor diefstal. Deze benadering werd gevolgd in R v Lockley (1995) toen geweld werd uitgeoefend op een winkelier nadat goederen waren weggenomen. Het hof was het daar niet mee eens en gaf er de voorkeur aan R v Hale te volgen.
Daadwerkelijk of dreigend geweld tegen een persoon
De dreiging met of het gebruik van geweld moet onmiddellijk voor of op het tijdstip van de diefstal plaatsvinden. Geweld dat wordt gebruikt nadat de diefstal is voltooid, maakt de diefstal niet tot een beroving.
De woorden “of onmiddellijk daarna” die in artikel 23, lid 1, onder b), van de Larceny Act 1916 stonden, zijn opzettelijk weggelaten uit artikel 8, lid 1.
Het boek Archbold zei dat de feiten in R v Harman, die in 1620 niet neerkwamen op beroving, nu ook niet zouden neerkomen op beroving.
In R v Dawson and James (1978) werd geoordeeld dat “force” een gewoon Engels woord is en dat de betekenis ervan aan de jury moet worden overgelaten. Deze benadering werd bevestigd in R v Clouden (1985) en Corcoran v Anderton (1980), beide handtasdiefstallen. Bij diefstal kan het gaan om een jong kind dat zich er niet van bewust is dat het afnemen van andermans eigendom niet in orde is.
BedreigingEdit
Het slachtoffer moet in vrees of vrees zijn gebracht dat geweld zou worden gebruikt onmiddellijk vóór of op het tijdstip van het afnemen van het goed. Een bedreiging is niet onmiddellijk indien de dader dreigt op een later tijdstip geweld te zullen gebruiken.
Dreiging doet zich voor wanneer een agressor met geweld een mobiele telefoon weggrist of met een mes een impliciete bedreiging met geweld uit tegen de houder en vervolgens de telefoon wegneemt. De bedreigde persoon hoeft niet de eigenaar van het eigendom te zijn. Het is niet nodig dat het slachtoffer daadwerkelijk bang was, maar de verdachte moet het slachtoffer of een andere persoon met onmiddellijk geweld hebben bedreigd of hebben willen bedreigen.
Het geweld of de bedreiging kan gericht zijn tegen een derde, bijvoorbeeld een klant in een juwelierszaak. Diefstal die gepaard gaat met een dreigement eigendommen te beschadigen, vormt geen beroving, maar kan een strafbaar feit van chantage opleveren.
Het op bedrieglijke wijze omgaan met tijdens een beroving gestolen eigendommen vormt een strafbaar feit van heling.
Wijze van berechtingEdit
Overval is een strafbaar feit dat alleen tenlastelegging kan inhouden.
VeroordelingEdit
Onder de huidige strafmaatrichtlijnen wordt de straf voor overval beïnvloed door een verscheidenheid aan verzwarende en verzachtende factoren. Van bijzonder belang is de mate waarin het slachtoffer schade is berokkend en de mate van verwijtbaarheid van de dader (bijv. het dragen van een wapen of het leiden van een groep impliceert een hoge mate van verwijtbaarheid). Overvallen worden in drie categorieën onderverdeeld, die in oplopende volgorde van ernst zijn: straatroof of overvallen met weinig vernuft; overvallen op woningen; en overvallen met een professionele opzet.
Overvallen leiden over het algemeen tot een vrijheidsstraf. Alleen een overval met weinig schade en geringe strafbaarheid en andere verzachtende omstandigheden leidt tot een alternatieve straf, in de vorm van een taakstraf van hoog niveau. De wettelijke maximumstraf is levenslange gevangenisstraf. Deze straf valt ook onder het stelsel van verplichte straffen dat is vastgelegd in de Criminal Justice Act van 2003. De huidige strafmaatrichtsnoeren adviseren dat de straf niet langer mag zijn dan 20 jaar, voor een beroving met veel schade en een hoge mate van verwijtbaarheid en met andere verzwarende factoren.
De “uitgangspunt”-straffen zijn:
- Roving met weinig schade en een lage mate van verwijtbaarheid: 1 jaar
- Middelzware, middelzware overval: 4 jaar
- Mediumschade, middelhoge verwijtbaarheid professioneel geplande overval: 5 jaar
- Hoogwaardige, zeer laakbare straatroof: 8 jaar
- Hoogwaardige, zeer laakbare professioneel geplande roofoverval: 16 jaar
Een dader kan ook een langere straf uitzitten als hij naast de overval wordt veroordeeld voor andere misdrijven, zoals mishandeling en zwaar lichamelijk letsel.
GeschiedenisEdit
GewoonterechtEdit
Overval was een misdrijf volgens het gewoonterecht van Engeland. Matthew Hale gaf de volgende definitie:
Robbery is the felonious and violent taking of any money or goods from the person of another, putting him in fear, be the value thereof above or under one shilling.
Zie de statuten 23 Hen 8 c 1 en 5 & 6 Edw 6 c 9 voor wat betreft de voordelen voor geestelijken. En ook 25 Hen 8 c 3 en 1 Edw 6 c 12. En ook 29 Eliz c 15 en 3 & 4 W & M c 9.
Het gewoonterechtelijk delict van beroving is afgeschaft voor alle doeleinden die geen betrekking hebben op delicten gepleegd vóór 1 januari 1969 bij sectie 32(1)(a) van de Theft Act 1968.
StatuteEdit
Zie de artikelen 40 tot en met 43 van de Larceny Act 1861.
Sectie 23 van de Larceny Act 1916 luidde:
23.-(1) Ieder die –
(a) gewapend met enig offensief wapen of instrument, of samen met een andere persoon of meer, berooft, of aanrandt met de bedoeling te beroven, van enige persoon; (b) berooft van enige persoon en, ten tijde van of onmiddellijk voor of onmiddellijk na deze beroving, enig persoonlijk geweld gebruikt tegen enige persoon;
zich schuldig maakt aan een misdrijf en, bij veroordeling daarvan, strafbaar is tot levenslange gevangenisstraf, en bovendien, indien het een man betreft, eenmaal persoonlijk zal worden gegeseld.
(2) Ieder die iemand berooft, zal schuldig zijn aan misdrijf en bij veroordeling daarvan strafbaar zijn tot strafrechtelijke dienstbaarheid voor een tijd van ten hoogste veertien jaren.
(3) Ieder die iemand met het oogmerk van beroving overvalt, zal schuldig zijn aan misdrijf en bij veroordeling daarvan strafbaar zijn tot strafrechtelijke dienstbaarheid voor een tijd van ten hoogste vijf jaren.
This section provided maximum penalties for a number of offences of robbery and aggravated robbery.
De volgende zaken hebben betrekking op het gebruik van geweld:
- R v Lapier (1784) 1 Leach 320
- R v Moore (1784) 1 Leach 335
- R v Davies (1803) 2 East PC 709
- R v Mason (1820) R & R 419
- R v Gnosil (1824) 1 C & P 304
- R v Walls and Hughes (1845) 2 C & K 214
Mishandeling met de bedoeling te berovenEdit
Als een overval wordt verijdeld voordat deze kan worden voltooid, een alternatief strafbaar feit (met dezelfde straf, gegeven door artikel 8(2) van de wet van 1968) is aanranding; Elke handeling die opzettelijk of roekeloos een ander doet vrezen voor het onmiddellijk en wederrechtelijk gebruik van geweld, met het oogmerk te roven, is voldoende.
De volgende zaken zijn relevant:
- R v Trusty and Howard (1783) 1 East PC 418
- R v Sharwin (1785) 1 East PC 421
Wijze van berechting en veroordelingEdit
Aanslag met het oogmerk te beroven is een strafbaar feit dat alleen tenlastelegging behoeft. Het wordt bestraft met levenslange gevangenisstraf of met een kortere gevangenisstraf.
Overval met voorbedachten rade valt ook onder de verplichte strafmaat krachtens de Criminal Justice Act 2003.
Noord-IerlandEdit
Overval is een wettelijk strafbaar feit in Noord-Ierland. Het is ingesteld bij artikel 8 van de Theft Act (Northern Ireland) 1969.