Schrijf Japans
De typische volgorde om het Japanse schriftsysteem onder de knie te krijgen is als volgt:
- leer hiragana, dan
- leer katakana en tenslotte
- leer kanji.
Het Japanse schriftsysteem gebruikt twee syllabische schriften, afzonderlijk bekend als hiragana （ひらがな）and katakana (カタカナ) en gezamenlijk als kana, en duizenden Chinese karakters bekend als kanji (漢字). Elk schrift heeft een andere functie. Hiragana wordt gebruikt voor grammaticale elementen en voor woorden die geen kanji gebruiken (of voor woorden waarvan de auteur de kanji niet kent). Katakana wordt meestal gebruikt om geleende woorden van buitenlandse oorsprong te schrijven, en onomatopeeën van geluidseffecten. Kanji wordt gebruikt voor woorden van zowel Japanse als Chinese oorsprong, en ook voor veel Japanse namen.
De vroegste geschreven vorm van het Japans was gebaseerd op kanji. In dit systeem, bekend als man’yogana, werden deze kanji gebruikt voor hun uitspraak en niet zozeer voor hun betekenis. Omdat dit systeem vrij ingewikkeld was, werden kana uitgevonden als een manier om het te vereenvoudigen. Als gevolg daarvan is elk hiragana- en katakana-teken afkomstig van een vereenvoudigde versie van een man’yogana kanji. Als u een aantal van deze man’yogana kanji en hun vereenvoudigde kana equivalenten naast elkaar ziet, is het gemakkelijk te zien hoe ze zijn ontstaan.
Er zijn 46 karakters in het hiragana en katakana schrift, voor een totaal van 92 karakters in totaal. Deze tekens geven klanken weer, met name lettergrepen. Een lettergreep bestaat meestal uit een medeklinker plus een klinker, hoewel er ook zijn die alleen uit een klinker bestaan. In het Japans zijn er vijf klinkers: a, i, u, e, en o; en veertien basismedeklinkers: k, s, t, n, h, m, y, r, w, g, z, d, b, en p.
Het Hiragana (ひらがな) syllabarium wordt gebruikt voor woorden die geen kanji gebruiken, grammaticale elementen zoals partikels en verbogen uitgangen van werkwoorden en bijvoeglijke naamwoorden (bekend als okurigana, 送り仮名), en voor het schrijven van de lezingen van kanji-tekens (bekend als furigana, ふりがな). Furigana zijn kleine hiragana-symbolen die boven of naast een kanji-teken worden geplaatst en aangeven hoe het wordt gelezen. Hoewel furigana vooral worden gebruikt om kinderen en buitenlanders te helpen Japans te leren, worden ze ook gebruikt wanneer de lezing van een kanji bijzonder moeilijk of ongewoon is. Hiragana-symbolen worden gekenmerkt door hun golvende, vloeiende lijnen.
De Katakana (カタカナ) syllabary wordt gebruikt voor woorden van buitenlandse oorsprong (bekend als gairaigo, 外来語), onomatopoeïsche woorden die geluiden aanduiden, wetenschappelijke namen, en ook voor nadruk, ongeveer zoals cursief in het Engels wordt gebruikt. Katakana symbolen worden gekarakteriseerd door hun hoekige, boxy lijnen.
Kanji (漢字) zijn Chinese karakters die in de loop der jaren zijn aangepast in het Japans. De karakters waren oorspronkelijk afbeeldingen van mensen, dieren of andere dingen, maar in de loop der eeuwen zijn ze steeds meer gestileerd en lijken de meeste niet meer op de dingen die ze voorstellen. Kanji zijn opgebouwd uit kleinere delen die bekend staan als radicalen. Veel karakters zijn met andere gecombineerd om nieuwe karakters te creëren. Op een bladzijde krijgt elk karakter precies evenveel ruimte, hoe complex het ook is. In het geschreven Japans zijn er geen spaties tussen de tekens.
Het aantal kanji dat bestaat loopt in de tienduizenden, maar het goede nieuws is dat een groot aantal hiervan zelden gebruikte varianten zijn, die in de loop van de geschiedenis zijn ontstaan. De Japanse regering heeft een lijst van aanbevolen karakters opgesteld, bekend als Jouyou Kanji (常用漢字), die momenteel 1.945 karakters bevat (vanaf 2009). Aangezien deze lijst af en toe wordt herzien, is het mogelijk dat dit aantal in de toekomst toeneemt. Studies hebben aangetoond dat voor het volledig beheersen van de Japanse taal kennis van ongeveer tweeduizend karakters vereist is.
De meeste kanji hebben ten minste twee verschillende soorten lezingen: kunyomi (訓読み), dat is de Japanse lezing, en onyomi (音読み), dat is de oorspronkelijke Chinese lezing. De kunyomi wordt gewoonlijk gebruikt wanneer de kanji op zichzelf staat, en de onyomi wanneer het deel uitmaakt van een samenstelling. Om een voorbeeld te geven, de kanji 水 (“water”) kan gelezen worden als “mizu” (kunyomi) of “sui” (onyomi). Er zijn echter uitzonderingen op deze regel die gewoon onthouden moeten worden.
Romaji (ローマ字) is Japans getranslitereerd in het Romeinse alfabet. Met Romaji kan men Japans lezen zonder voorkennis van het Japanse schriftsysteem. Er zijn verschillende systemen van Romaji, waarvan het Hepburn-systeem het meest wordt gebruikt.