Schurft
Aangevallen honden worden soms geïsoleerd van andere honden en hun bodembedekking, en plaatsen die ze hebben bezet, moeten grondig worden schoongemaakt. Andere honden die in contact komen met een gediagnosticeerd geval moeten worden geëvalueerd en behandeld. Een aantal parasitaire behandelingen zijn nuttig bij de behandeling van schurft bij honden. Wekelijks of tweewekelijks aangebrachte spoelingen met gesulfureerde kalk (een mengsel van calciumpolysulfiden) zijn effectief (de geconcentreerde vorm voor gebruik op planten als fungicide moet worden verdund in een verhouding 1:16 of 1:32 voor gebruik op de huid van dieren).
Selamectine is in verschillende landen op voorschrift van een dierenarts toegelaten voor behandeling bij honden; het wordt eenmaal per maand in een dosis rechtstreeks op de huid aangebracht (het middel spoelt niet uit). Een verwant en ouder geneesmiddel, ivermectine, is ook effectief en kan via de mond worden toegediend voor twee tot vier wekelijkse behandelingen of totdat twee negatieve huidafkrabsels zijn verkregen. Orale toediening van ivermectine is echter niet veilig bij sommige collieachtige herdershonden, vanwege mogelijke homozygote MDR1 (P-glycoproteïne) mutaties die de toxiciteit van het middel verhogen doordat het in de hersenen terechtkomt. Ivermectine-injecties zijn ook effectief en worden wekelijks of om de twee weken in een tot vier doses gegeven, hoewel dezelfde MDR1-beperkingen voor honden gelden.
Aangetaste katten kunnen worden behandeld met fipronil en milbemycine-oxime.
Topisch 0.01% ivermectine in olie (Acarexx) is naar verluidt effectief bij de mens, en alle mijtinfecties bij vele diersoorten (vooral bij oormijtinfecties waarbij het dier het behandelde gebied niet kan likken), en wordt zo slecht geabsorbeerd dat systemische toxiciteit op deze plaatsen minder waarschijnlijk is. Niettemin is topische ivermectine niet goed genoeg getest om te worden goedgekeurd voor dit gebruik bij honden, en is het theoretisch veel gevaarlijker in zones waar het dier mogelijk aan de behandelde zone kan likken. Op de huid (plaatselijk) aangebrachte selamectine levert bij collies en MDR1-honden dezelfde theoretische problemen op als ivermectine, maar is desondanks goedgekeurd voor gebruik bij alle honden, op voorwaarde dat het dier na de eerste maandelijkse behandeling acht uur lang kan worden geobserveerd. Plaatselijke permethrin is ook effectief bij zowel honden als mensen, maar is giftig voor katten.
Afoxolaner (orale behandeling met een kauwtablet dat afoxolaner 2,27% w/w bevat) is doeltreffend gebleken tegen zowel sarcoptische als demodectische schurft bij honden.
Sarcoptische schurft is overdraagbaar op mensen die langdurig in contact komen met besmette dieren, en onderscheidt zich van schurft bij de mens door de verspreiding op huidoppervlakken die bedekt zijn met kleding. Voor de behandeling van sarcoptische infectie bij de mens, zie scabiës. Voor demodetische infectie bij de mens, die niet zo ernstig is als bij dieren met een dikkere vacht (zoals honden), zie Demodex folliculorum.