Spanje’s passie voor voetbal
Spanje’s passie voor voetbal
Spanje’s nationale sport is voetbal, daar bestaat geen twijfel over. Het hele land staat stil als er een belangrijke wedstrijd is, sportpagina’s – die bijna uitsluitend aan voetbal zijn gewijd – hebben spectaculaire edities, en op de meeste tv-nieuwszenders neemt voetbal ongeveer 80% van het sportnieuws voor zijn rekening.
Zo is het natuurlijk niet altijd gegaan; tot 1872 was het een ander verhaal. Dat is het jaar waarin Engelse arbeiders die voor Río Tinto, een mijnbouwbedrijf in Huelva, werkten, hun Spaanse collega’s een nieuw spel begonnen te laten zien dat in Groot-Brittannië een rage was. Zes jaar later werd de eerste voetbalclub in Spanje geboren, de Real Club Recreativo, die uiteindelijk de Real Club Recreativo van Huelva zou worden.
Het voetbal werd echter pas een serieuze sport in Spanje op 12 maart 1890. Dat blijkt uit een artikel in “La Provincia”, een krant in Huelva, waarin sprake is van de eerste wedstrijd die in Spanje werd gespeeld tussen de “Huelva Recreation Club” en de pas opgerichte “Sevilla Football Club.”
Daarna verspreidde het voetbal zich in een duizelingwekkend tempo over heel Spanje. Vrijwel elk jaar ontstonden er een of twee verschillende clubs, waarvan er vele nu nog bestaan en waarvan de meeste in de belangrijkste competitie spelen.
Maar, waarom houden wij zo van voetbal? Het is een moeilijke vraag om te beantwoorden. Veel mensen hebben theorieën, en ze variëren van praktisch tot poëtisch. Er wordt gezegd, en het is waar, dat je slechts twee of meer mensen en iets om tegen te schoppen (of het nu een bal of een blikje is) nodig hebt om te voetballen. Men zegt ook dat het komt omdat de sport ons verenigt, want fans van hetzelfde team kunnen rijk of arm zijn, baas of werknemer, conservatief of liberaal… En er is ook geen tekort aan degenen die zeggen dat in een land vol grote individualisten, voetbal het enige is waarover we het eens kunnen worden.
Maar de theorie die we misschien wel het leukst vinden is die, die zegt dat als we van voetbal houden, dat juist is vanwege het moment waarop een doelpunt wordt gescoord. Natuurlijk worden er in voetbal weinig doelpunten gemaakt, maar elk doelpunt is episch. Het scoren van een doelpunt is het resultaat van een grote inspanning, van het ontwijken van talrijke tegenstanders, van het rennen van de ene kant van het veld naar de andere en van een perfecte techniek. Een doelpunt hangt af van vele factoren en niemand weet of het tot de laatste seconde zal lukken; het is spanning, glorie en je zou zelfs kunnen zeggen catharsis en perfectie. Wanneer een speler van ons team een doelpunt maakt, voelen we ons vrij, vergeten we al onze problemen, zijn we in de hemel… moeten we echt nog meer zeggen?
Alhoewel, bij nader inzien, is het misschien beter om niet meer na te denken over de redenen waarom voetbal zo populair is… Het is heel goed mogelijk dat de charme van voetbal een beetje magie is, en we weten allemaal dat het onthullen van de geheimen achter de magie alleen maar tot ontgoocheling kan leiden.