STLT#152, Follow the Drinking Gourd
Hurrah voor de Hymnal Commission, die onderaan de pagina opmerkte dat dit een codelied was dat door de Underground Railroad werd gebruikt, net als Wade in the Water en Swing Low, Sweet Chariot, om de kaart naar de vrijheid door te geven.
Ik zal niet het hele liedje doornemen – er zijn genoeg sites die dat voor u doen. Natuurlijk, de kalebas is de grote waterspreeuw, ‘when the sun comes back and the first quail calls’ is de lente; de tweede twee verzen zijn opmerkelijk expliciet.
De vraag is natuurlijk of ze te expliciet zijn, en is deze versie geschreven na de Burgeroorlog? Er zijn aanwijzingen dat dit het geval zou kunnen zijn, hoewel het ook mogelijk is dat het helemaal niet tegenstrijdig is dat sommige teksten in verschillende vormen zijn gecodificeerd lang nadat het origineel werd gezongen, dankzij mondelinge overlevering.
(refrein)
Volg de drinkbeker,
volg de drinkbeker,
want de oude man wacht om je naar de vrijheid te dragen,
volg de drinkbeker.Wanneer de zon terugkomt en de eerste kwartel roept,
volg de drinkende kalebas.
De oude man wacht om je naar de vrijheid te dragen,
volg de drinkende kalebas.(refrein)
Nu maakt de rivieroever een machtig goede weg,
de dode bomen zullen u de weg wijzen.
Links voet, linkervoet, verder reizen,
volg de drinkende pompoen.(refrein)
Nu eindigt de rivier tussen twee heuvels,
volg de drinkende pompoen.
Er is een andere rivier aan de andere kant,
volg de drinkbeker.(refrein)
Of we nu wel of niet geloven dat precies deze verzen zijn wat er in 1860 werd gezongen, dit lied is een krachtige herinnering aan de moed van Harriet Tubman en degenen – blank en zwart – die aan de spoorlijn werkten. Het is een krachtige herinnering aan de kracht en macht van muziek. En het is een eerbetoon aan het blijvende hart en de ziel van de onderdrukten.
Nogmaals, we moeten het met zorg zingen. Natuurlijk. Maar ik denk dat we genoeg broodkruimels hebben gekregen om deze niet zonder enige voorzichtigheid te betreden.