Sympathisch Zenuwstelsel

Sympathisch Zenuwstelsel

Het zenuwstelsel dat uw reacties in stresssituaties controleert, zoals wanneer u geconfronteerd wordt met een hond, een ongeluk krijgt of bang bent voor een naderende deadline, is het sympathisch zenuwstelsel. Het is een afdeling van het autonome zenuwstelsel dat het lichaam voorbereidt op een vecht- of vluchtreactie.

Het is een netwerk van onderling verbonden neuronen dat het lichaam voorbereidt om te gaan met de omstandigheden van stress en angst. Het sympatische zenuwstelsel initieert niet alleen reacties die nodig zijn om met de stressconditie om te gaan, maar brengt ook noodzakelijke veranderingen aan in de werking van de lichaamsorganen.

Hoewel het sympatische systeem wordt geactiveerd in de
omstandigheden van stress, is er altijd een kleine sympatische toon aanwezig in het lichaam om de vitale functies te
reguleren.

In dit artikel zullen we het hebben over de organisatie van het sympatische zenuwstelsel, zijn neurotransmitters en receptoren, en zijn effecten op verschillende organen van het lichaam.

Op het einde zullen we het hebben over enkele aandoeningen van het
sympatische zenuwstelsel. We zullen ook enkele geneesmiddelen bespreken die op dit
systeem inwerken.

Anatomie en organisatie:

Het sympathische zenuwstelsel is eveneens een
onderverdeling van het perifere zenuwstelsel. Net als andere onderverdelingen van het PNS bestaat het
uit zenuwvezels die naar de hersenen en het ruggenmerg leiden of daaruit afkomstig zijn. Het heeft ook neuronale cellichamen in de vorm van ganglia.

Nervevezels

De zenuwvezels zijn van tweeërlei aard.

Pre-ganglionische zenuwvezels: Dit zijn de zenuwvezels die afkomstig zijn van het centrale zenuwstelsel en eindigen in de ganglia. In het sympathische zenuwstelsel zijn de pre-ganglionische vezels kort.

Post-ganglionische zenuwvezels: Zij ontspringen uit de ganglia van het sympatische zenuwstelsel en eindigen bij de doelorganen. De post-ganglionnaire vezels zijn lang in het geval van het sympatische zenuwstelsel.

Het sympatische systeem heeft een thoracolumbale uitstroom. De pre-ganglionische zenuwvezels zijn afkomstig uit de thoracale en lumbale segmenten van het ruggenmerg en eindigen in de ganglia.

Ganglia

Zij zijn de verzamelingen van neuronale cellichamen die zich buiten het CZS bevinden. De ganglia van het sympatische zenuwstelsel zijn aanwezig in de vorm van ketens langs het ruggenmerg.

Zoals eerder gezegd, heeft het sympatische systeem een
thoracolumbale uitstroom met korte pre-ganglionaire vezels. De ganglia van het
sympatische systeem zijn dus ook aanwezig langs de thoracale en lumbale segmenten van
het ruggenmerg.

Neurotransmitters

Dit zijn de chemische stoffen die door de axonen aan de zenuwuiteinden worden afgegeven. Zij binden zich aan de specifieke receptoren die op de doelcellen aanwezig zijn en zetten chemische reacties in gang.

Er zijn drie soorten neurotransmitters aanwezig in
het sympathische zenuwstelsel:

Acetylcholine: Het wordt vrijgemaakt door de preganglionaire vezels in de ganglia. Het bindt zich aan de receptoren die aanwezig zijn op de neuronale cellichamen of hun dendrieten. De functie van acetylcholine is het doorgeven van signalen van de preganglionaire vezels naar de cellichamen die zich in de ganglia bevinden.

Nor-epinefrine: Het wordt door de postganglionaire vezels aan de doelweefsels afgegeven. Nor-epinefrine bindt zich aan de receptoren die op het doelweefsel aanwezig zijn en zet reacties in gang. De door een neurotransmitter opgewekte reactie is afhankelijk van de receptor waaraan hij bindt.

Epinephrine: Deze stof werkt ook in op de doelweefsels door zich te binden aan de receptoren van het sympathische zenuwstelsel. Het wordt slechts zelden afgegeven door de post-ganglionale vezels. Een grote hoeveelheid epinefrine wordt echter door het bijniermerg in het bloed vrijgemaakt. Deze circulerende epinefrine bindt zich aan de receptoren en genereert reactie afhankelijk van de receptor.

Receptoren

De receptoren van het sympathisch zenuwstelsel zijn
onderverdeeld in twee categorieën:

Ganglionische receptoren: Zij zijn aanwezig op de ganglia. Het zijn de nicotinereceptoren die door acetylcholine worden geactiveerd.

Doelwitreceptoren: Deze receptoren zijn aanwezig op de doelorganen en worden geactiveerd door hetzij epinefrine of nor-epinefrine. De doelwitreceptoren zijn van vier typen:

Alpha-1-receptoren: Dit zijn de stimulerende receptoren die aanwezig zijn op bloedvaten, ogen, urineblaas, nieren, enz. Activering van deze receptoren veroorzaakt samentrekking van de gladde spieren.

Alpha-2-receptoren: Dit zijn de remmende receptoren aanwezig op de zenuwuiteinden. Deze receptoren zijn betrokken bij het terugkoppelingsmechanisme. Activering van deze receptoren voorkomt verdere afgifte van neurotransmitters uit de axonen aanwezig op zenuwuiteinden.

Beta-1 receptoren: Dit zijn de stimulerende receptoren aanwezig in het hart. Activering van bèta-1-receptoren verhoogt de hartfrequentie, de contractiekracht, de automatismen en de ejectiefractie.

Bèta-2-receptoren: Zij zijn ook stimulerend van aard. Zij zijn aanwezig in gladde spieren van bloedvaten, bronchiën, sluitspier, maagdarmkanaal, urineblaas, enz. Activering van bèta-2-receptoren veroorzaakt ontspanning van de gladde spieren, een effect dat tegengesteld is aan dat van stimulering door de alfa-1-receptor.

Effecten

Zoals eerder gezegd, wordt het sympathische zenuwstelsel geactiveerd in omstandigheden van stress. Sympathische stimulatie van de organen in geringe mate is echter altijd in het lichaam aanwezig, zelfs in rusttoestand.

Hieronder bespreken we hoe de activering van het sympatische zenuwstelsel verschillende vitale functies van het lichaam regelt.

Bloeddruk:

Sympatisch systeem speelt de belangrijkste rol bij de regulering van de bloeddruk. Het is vooral belangrijk wanneer de bloeddruk onder normaal daalt in omstandigheden als bloedingen, bloedverlies, enz.

Als reactie op een verlaagde bloeddruk wordt het sympatische systeem geactiveerd. Het veroorzaakt vernauwing van de bloedvaten. Als gevolg daarvan neemt de totale perifere weerstand toe, en gaat de bloeddruk omhoog.

Hartslag:

Hartslag wordt ook gecontroleerd door het sympatische zenuwstelsel. De bèta-1-receptoren die op het hart aanwezig zijn, worden geactiveerd in omstandigheden als bloedverlies, verminderd circulatievolume, verlaagde bloeddruk, hartfalen, enz.

Activatie van bèta-1-receptoren veroorzaakt een verhoging van de hartfrequentie, alsmede van de contractiliteit van de hartspieren en de ejectiefractie. Al deze reacties voorkomen dat het lichaam in de toestand van circulatoire shock komt.

Ademhaling

Beta-1-receptoren zijn aanwezig in de gladde spieren van het ademhalingsstelsel. De activering van deze receptoren veroorzaakt ontspanning van de gladde spieren en opening van de luchtwegen. Aldus bevordert de activering van het sympatische systeem het proces van ademhaling.

Digestie

Activering van het sympatische systeem vermindert de samentrekking van de gladde spieren in de wanden van het spijsverteringskanaal. Daardoor worden de spijsverteringsprocessen geremd. Daarentegen worden de gladde spieren in de sluitspieren geactiveerd. Zo blijven de sluitspieren van het spijsverteringskanaal gesloten, wat het proces van de spijsvertering verder belemmert.

Urinatie:

Het proces van urineren wordt geremd door het sympathische systeem. Het veroorzaakt contractie van de gladde spieren aanwezig in sluitspieren. Het gevolg is dat urine wordt vastgehouden.

Seksuele respons:

De activering van het sympatische systeem veroorzaakt
ejaculatie.

Pupillaire respons:

Alpha-1-receptoren zijn aanwezig in de radiale spieren van
het oog. Activering van het sympatische systeem veroorzaakt contractie van de radiale
spieren. Dit resulteert in verwijde pupillen.

Stoornissen die de activiteit van het sympatische systeem

Laten we het even hebben over de stoornissen die
de activiteit van het sympatische zenuwstelsel
veranderen.

Hartfalen: Bij hartfalen nemen de hartslag en de hartcontractiliteit af. Als gevolg daarvan is er een verhoogd vuren van het sympatische systeem. Deze verhoogde sympathische activiteit kan de aandoening echter verder verergeren, hetgeen leidt tot een verhoogd risico op sterfte.

Hypertensie: Bij hypertensie is er een verminderd vuren van het sympatische systeem. Dit is een beschermende reactie die de bloeddruk verlaagt door verlaging van de totale perifere weerstand.

Bijnier medullaire tumoren: Bij tumoren van het bijniermerg is er een verhoogde afgifte van epinefrine in het bloed. Epinefrine bindt zich aan de receptoren van het sympatische systeem en kan resulteren in verhoogde bloeddruk, verhoogde hartslag enz. zelfs wanneer het sympatische systeem inactief is.

Drugs

De geneesmiddelen die op het sympatische systeem inwerken, worden gebruikt om
een aantal aandoeningen te behandelen, zoals hartfalen, aritmieën, hypertensie,
astma, goedaardige prostaathyperplasie, enz.

Deze geneesmiddelen zijn onderverdeeld in twee sub-categorieën:

Sympathomimetische geneesmiddelen:

Zoals de naam al aangeeft, bootsen zij de activiteit van
sympathisch systeem na. Zij binden zich aan de receptoren en activeren deze, waardoor
de activiteit van het sympatische systeem toeneemt. Elke receptor heeft zijn eigen agonisten. Tot de
geneesmiddelen in deze categorie behoren fenylefrine, methyldopa, ibuterol, salbutamol,
enz.

Sympatholytische geneesmiddelen:

Deze geneesmiddelen verminderen de activiteit van het sympatische
systeem. Het zijn de antagonisten die zich binden aan de receptoren en hun
activering remmen. Hiertoe behoren prazosine, tamsulosine, propranolol, esmolol, enz.

Conclusie/Samenvatting:

Sympatisch systeem is een afdeling van het autonome zenuwstelsel dat het lichaam voorbereidt op stressomstandigheden. Hoewel het in stresssituaties wordt geactiveerd, is er steeds een kleine hoeveelheid sympathische activiteit in het lichaam aanwezig die essentieel is voor de regulering van verschillende vitale lichaamsfuncties.

Sympatisch systeem bestaat uit korte pre-ganglionnaire
vezels en lange post-ganglionaire vezels. De ganglia van het sympatische systeem
zijn aanwezig in een lijn langs de thoracolumbale segmenten van het ruggenmerg.

De ganglia van het sympatische systeem hebben nicotinische
receptoren. Er zijn echter vier verschillende typen receptoren aanwezig in de doel
organen. Deze omvatten:

• Alpha-1
• Alpha-2
• Beta-1
• Beta-2

De ganglionische receptoren worden geactiveerd door
acetylcholine. De receptoren bij de doelorganen worden geactiveerd door
epinefrine of nor-epinefrine.

Vele vitale functies staan onder controle van het sympatische
systeem. Deze omvatten:

• Bloeddruk
• Hartslag
• Ademhaling
• Voeding
• Urinatie
• Seksuele reacties
• Pupillaire reacties

De geneesmiddelen die op het sympatische systeem inwerken,
verhogen of verlagen de activiteit ervan. Zij werken hoofdzakelijk door zich aan de receptoren te binden,
vergemakkelijken of remmen hun activering.

1. Dorland’s
   (2012). Dorland’s Illustrated Medical Dictionary (32e ed.). Elsevier
   Saunders. p. 1862. ISBN 978-1-4160-6257-8.
2. Pocock G, Richards C
   (2006). Human Physiology The Basis of Medicine (Derde ed.). Oxford
   University Press. p. 63. ISBN 978-0-19-856878-0.
3. Brodal, Per (2004). The Central Nervous System: Structure and Function (3 ed.). Oxford University Press US.
   pp. 369-396. ISBN 0-19-516560-8.
4. Drake, Richard L.;
   Vogl, Wayne; Mitchell, Adam W.M., eds. (2005). Gray’s Anatomy for Students (1 ed.). Elsevier. pp. 76-84. ISBN 0-443-06612-4.
5. Rang, H.P.;
   Dale, M.M.; Ritter, J.M.; Flower, R.J. (2007). Rang and Dale’s Pharmacology (6 ed.). Elsevier. p. 135. ISBN 978-0-443-06911-6