Test ID: MGS Magnesium, Serum
Magnesium is, samen met kalium, een belangrijk intracellulair kation. Magnesium is een cofactor van veel enzymsystemen. Alle adenosinetrifosfaat (ATP)-afhankelijke enzymatische reacties hebben magnesium als cofactor nodig. Ongeveer 70% van de magnesiumionen wordt in het bot opgeslagen. De rest is betrokken bij intermediaire stofwisselingsprocessen; ongeveer 70% is in vrije vorm aanwezig, terwijl de overige 30% gebonden is aan eiwitten (vooral albumine), citraten, fosfaat en andere complexvormers. Het serummagnesiumgehalte wordt constant gehouden binnen zeer nauwe grenzen. De regulatie vindt hoofdzakelijk plaats via de nieren, voornamelijk via de ascenderende lus van Henle.
Voorwaarden die de glomerulaire filtratie verstoren, leiden tot retentie van magnesium en dus tot verhoging van de serumconcentraties. Hypermagnesemie komt voor bij acuut en chronisch nierfalen, magnesiumoverbelasting en het vrijkomen van magnesium uit de intracellulaire ruimte. Lichte tot matige hypermagnesemie kan de atrioventriculaire geleidingstijd verlengen. Magnesiumtoxiciteit kan leiden tot depressie van het centrale zenuwstelsel (CZS), hartstilstand en ademhalingsstilstand.
Er zijn talrijke studies die een verband hebben aangetoond tussen magnesiumtekort en veranderingen in de calcium-, kalium- en fosfaathomeostase, die in verband worden gebracht met hartaandoeningen zoals ventriculaire aritmieën die niet met conventionele therapie kunnen worden behandeld, verhoogde gevoeligheid voor digoxine, coronaire spasmen, en plotselinge dood. Andere gelijktijdige symptomen zijn neuromusculaire en neuropsychiatrische stoornissen. Aandoeningen die in verband zijn gebracht met hypomagnesemie zijn chronisch alcoholisme, ondervoeding bij kinderen, borstvoeding, malabsorptie, acute pancreatitis, hypothyreoïdie, chronische glomerulonefritis, aldosteronisme en langdurige intraveneuze voeding.