The California Trail
The California Trail
On This Site
– Oregon Trail
– California Trail
– Chisholm Trail
– Santa Fe Trail
– Mormon Trail
Deel deze pagina
Volg deze site 
De Californië Trail leidde duizenden would-goudzoekers naar het zogenaamde beloofde land tijdens de California Gold Rush. Maar het 2000 mijl lange pad van het Midwesten naar de kust van de Stille Oceaan bracht ook een groot aantal kolonisten op zoek naar meer en andere mogelijkheden.
Het goud werd ontdekt in 1848. Maar al eerder waren reizigers op weg naar Californië, door wat nu Missouri, Iowa, Kansas, Nebraska, Wyoming, Idaho, Utah, en Nevada is.
De Californië Trail liep voor een groot deel parallel aan de Oregon Trail, splitste zich toen om een stuk zuidelijker te gaan. De Californië Trail kende vele varianten, waarvan sommige de ruige Carson Range en Sierra Nevada doorkruisten. Sommige van deze routes werden zo druk bereden dat ondernemende zakenlieden tolwegen aanlegden langs de routes, waarbij reizigers een kleine vergoeding kregen voor het nemen van een kortere route naar wat een fortuin zou kunnen zijn.
Toen het goud eenmaal was ontdekt, werd de Carson Route erg populair omdat het eindpunt midden in de Californische goudvelden lag.
Een paar pioniers van naam verkenden de routes die de California Trail werden, waaronder een groep die werd gefinancierd door kapitein Benjamin Bonneville en geleid door ontdekkingsreiziger Joseph Walker. De meer bekende Bartleson-Bidwell-groep verliet Missouri met 69 mensen in mei 1841 en bereikte, uitgeput en uitgehongerd, Californië een paar maanden later. Een lid van de Bartleson-Bidwell Party, Joseph Chiles, ging terug en werd een soort reisleider. Hij nam de ontdekkingsreiziger Joseph Walker in dienst als collega-gids en nam een paar jaar later verschillende groepen mensen mee terug naar Californië.
Ondere andere bekende ontdekkingsreizigers die langs de Californische Trail hebben gereisd was John C. Fremont, die meerdere tochten te paard maakte met tientallen anderen en uiteindelijk een van de meer uitgebreide kaarten van de gebieden Californië en Oregon maakte.
Tegen 1844 maakten wagentreinen de reis. Een van de moeilijkste was die van de Stephens-Townsesnd-Murphy Party, die in de vroege sneeuw in de Sierras vast kwamen te zitten en hun wagens moesten achterlaten, om ze het jaar daarop weer op te halen.
Misschien wel de beroemdste groep die langs een versie van de California Trail reisde was de Donner Party, de noodlottige groep die te maken kreeg met afschuwelijk weer.
Oxen trokken het merendeel van de wagens langs de California Trail. Muilezels en paarden deden ook een deel van het werk. Kolonisten gebruikten hun wagens als tijdelijke woningen als ze eenmaal op hun bestemming aan de westkust waren aangekomen.
Reizigers brachten extra paarden, ossen en muilezels mee, als vervangende trekdieren, evenals koeien en schapen, voor het vlees. Gedroogde groenten en fruit waren ook gebruikelijk in de voorraden van reizigers.
Zoals op andere Westelijke Routes, liep de overgrote meerderheid van de reizigers op de California Trail. Alleen ouderen, zeer jongeren, zwangere of gewonde mensen reden lang in de wagens en dan nog slechts voor een korte periode: de wagens waren een zeer hobbelige rit!
Reizigers kochten kook- en foerageergereedschap en, vaak, geweren voor bescherming. Ze brachten ook wegenbouwgereedschap mee, zoals schoppen, matten en schoffels, om de route beter begaanbaar te maken als dat nodig was. Ondernemende reizigers maakten zelfs van een kapot wagenwiel een kans door de wagen doormidden te zagen en er een tweewielige kar van te maken.
Zoals andere Trails West, raakte de California Trail in onbruik na de komst van de Transcontinentale Railroad. In totaal maakten meer dan 250.000 boeren en goudzoekers in spe de reis naar de Golden State in het begin en het midden van de jaren 1850. Het was, in de ogen van veel historici, de grootste massale migratie in de Amerikaanse geschiedenis.