The Lost Colony of Roanoke: 8 theorieën over het mysterieuze eiland en zijn bewoners
Een van de blijvende mysteries van de Amerikaanse geschiedenis is The Lost Colony of Roanoke. Roanoke werd in 1585 gesticht als een Engelse poging om een permanente nederzetting te stichten in Noord-Amerika, maar werd in 1590 verlaten aangetroffen. Er zijn vele theorieën geweest om te verklaren wat er met de verdwenen kolonisten is gebeurd, maar men is er niet in geslaagd het lot te bepalen van de 116 mensen die schijnbaar spoorloos zijn verdwenen.
In 1584 gaf Koningin Elizabeth I aan Sir Walter Raleigh een koninklijk handvest om Noord-Amerika te koloniseren om een basis te vestigen van waaruit Engeland Spaanse schatvloten kon overvallen die op hun Zuid- en Centraal-Amerikaanse koloniën afkwamen. Raleigh stuurde de eerste expeditie om de oostkust van Noord-Amerika te verkennen. Zij landde op Roanoke Island en knoopte goede betrekkingen aan met de Croatoans, de inheemse Amerikanen die op het eiland woonden. De expeditie nam twee Croatoans mee terug naar Engeland, en de inboorlingen legden uit hoe men op het eiland moest leven.
Gewapend met deze nieuwe informatie, organiseerde Raleigh een tweede expeditie, die een ramp werd. Er waren spanningen tussen deze groep en de inheemse Amerikanen, en er werd veel onderling gevochten omdat de Indianen boos waren dat de Engelsen het land en de hulpbronnen uitbuitten. Velen van deze expeditie keerden terug naar Engeland. Slechts een kleine groep van vijftien mannen bleef achter om het fort en Raleigh’s claim op Roanoke Island te beschermen.
In 1587 stuurde Raleigh een derde en laatste expeditie, waarbij hij zijn vriend John White leider en gouverneur van de kolonie maakte. Deze derde expeditie was anders omdat er ook vrouwen en kinderen aan deelnamen, wat erop wees dat ze van plan waren het eiland te vestigen. Toen White en zijn groep aankwamen, vonden zij van de vorige kleine groep van vijftien slechts één skelet. John White knoopte opnieuw goede betrekkingen aan met de Croatoan, maar sommige Indianen waarmee de vorige reizigers hadden geworsteld, weigerden hem te ontmoeten.
John White keerde eind 1587 terug naar Engeland en was van plan terug te keren met meer voorraden. De aanval van de Spaanse Armada op Engeland in 1588 vertraagde zijn terugkeer. De daaropvolgende oorlog tussen Spanje en Engeland maakte het moeilijk voor White om terug te gaan naar Roanoke; hij kon drie jaar lang geen voorraden verzamelen en geen overtocht boeken terug naar de kolonie. Uiteindelijk keerde hij terug op 18 augustus 1590, de derde verjaardag van zijn kleindochter. Roanoke was volledig verlaten; er was niemand en er waren geen tekenen van een strijd, een gevecht of van enig vals spel.
De enige overgebleven aanwijzingen die enige aanwijzing gaven over het lot van de kolonisten van Roanoke, waren het woord “Croatoan” dat in een hekpaal was gekerfd en de letters “CRO” die in een boom waren gekerfd. Alle gebouwen waren ontmanteld, dus de mensen waren niet gedwongen halsoverkop te vertrekken. De kolonisten kregen de opdracht een Maltees kruis in een boom te kerven als zij tegen hun wil gedwongen werden te vertrekken. Er werd geen Maltezer kruis gevonden op de site. White veronderstelde, met al deze aanwijzingen, dat de kolonisten naar het nabijgelegen Croatoan eiland waren verhuisd, maar slecht weer verhinderde hem en zijn mannen om naar hen op zoek te gaan. Zijn mannen wilden niet met hem meegaan om de vermiste kolonisten te zoeken, en zij vertrokken de volgende dag.
Sinds de kolonisten in 1590 verdwenen, zijn er onderzoeken geweest naar wat er bij Roanoke was gebeurd. In 1602 besloot Sir Walter Raleigh zelf uit te zoeken wat er gebeurd was. Hij huurde zijn eigen schip en betaalde de lonen van zijn matrozen, zodat zij zich op de missie konden concentreren. Ze bereikten Virginia, maar een zware storm dwong hen terug te keren naar Engeland voordat ze Roanoke Island konden bereiken. Toen hij in Engeland aankwam, werd Raleigh gearresteerd wegens verraad voordat hij nog missies naar Roanoke kon organiseren.
In 1603 eindigde een andere onderzoeksmissie naar Roanoke onder leiding van Bartholomew Gilbert in een ramp. Een storm blies de expeditie uit koers, en het team dat aan land ging werd aangevallen en gedood door Indianen. De overgebleven bemanning keerde terug naar Engeland zonder enige informatie te hebben gevonden over de kolonisten van Roanoke. Het leek erop dat er nooit een definitief antwoord zou komen op het mysterie van de verdwijningen.
In de loop der jaren zijn er vele theorieën en hypothesen naar voren gebracht om te proberen dit al lang bestaande mysterie te verklaren. Ze variëren van mogelijk waar tot gewoon bizar. Sommige bevatten spirituele overtuigingen, terwijl andere strikt wetenschappelijke en historische gegevens gebruiken om het mysterie op te lossen. Hoewel er vele verklaringen naar voren zijn gebracht, zijn dit de meest voorkomende theorieën die zijn besproken en die ons zouden kunnen helpen erachter te komen wat er met de mensen van Roanoke is gebeurd.
De populairste theorie is dat de kolonisten Roanoke verlieten en dat ze onderdak zochten bij andere indianenstammen. Er zijn veel gedocumenteerde waarnemingen van Europeanen en hun invloed in de jaren na de verdwijning van de kolonisten, en de theorie gaat dat deze Europeanen de vermiste kolonisten of hun afstammelingen zouden kunnen zijn geweest. De Zuniga-kaart, getekend door een kolonist uit Jamestown genaamd Francis Nelson in 1607, vermeldt vier mannen die uit Roanoke kwamen en tussen de Iroquois-stam leefden. In de vroege jaren 1600 tot het midden van de jaren 1700 beweerden Europese kolonisten grijsogige Indianen te hebben ontmoet die beweerden af te stammen van blanke kolonisten.
In 1696 lieten Franse Hugenoten verslagen na van een ontmoeting met blondharige, blauwogige Indianen kort na hun aankomst langs de Tar Rivier. In 1709 vermeldde John Lawson in zijn boek A New Voyage to Carolina dat er Croatoans op Croatoan Island woonden die beweerden dat zij vroeger op Roanoke Island hadden gewoond en dat zij blanke voorouders hadden. William Strachey beweerde ook Peccarecanick en Ochanahoen Indianen te hebben gezien die woonden in stenen huizen van twee verdiepingen die de Engelsen hen lieten zien hoe ze moesten bouwen.
De belangrijkste theorie is dat de kolonisten van Roanoke naar Croatoan Island verhuisden en zich verenigden met de Indianen die daar woonden. Croatoan Island ligt net ten zuiden van Roanoke Island en was het thuis van de Croatoan Indianen. De kolonisten hadden goede betrekkingen met hen, zodat we kunnen aannemen dat de kolonisten in de stam werden opgenomen. Deze theorie is nooit hard gemaakt, maar met de aanwijzingen die bij Roanoke zijn achtergelaten, plus de goede relaties die bestonden tussen de kolonisten en de Indianen ten tijde van hun verdwijning, is het alles waar we op af kunnen gaan.
Er is een andere theorie dat de kolonisten zich aansloten bij de Croatoans en dat zij zich verplaatsten naar het binnenland langs de Alligator Rivier, iets landinwaarts van Roanoke Island. Daar is een archeologische vindplaats van nederzettingen, inclusief begraafplaatsen, ontdekt. Op de doodskisten op de begraafplaats zijn christelijke tekens te zien, maar er was geen eerdere vermelding van een nederzetting of de begraafplaats op deze plaats. Er is echter geen definitief bewijs dat deze plaats toebehoorde aan de vermiste kolonisten van Roanoke.
Hoewel de heersende theorie is dat de mensen van Roanoke samensmolten met plaatselijke Indiaanse bevolkingsgroepen, is het evengoed mogelijk dat het niet zo’n gelukkig einde had. Gezien het feit dat er nooit meer iets van de mensen is vernomen, is het net zo waarschijnlijk dat ze vijandige indianenstammen tegenkwamen. Ze zouden als slaven meegenomen kunnen zijn. William Strachey, de secretaris van Jamestown, VA, beweerde in 1612, dat hij Europeanen (vier mannen, twee jongens, en een meisje) als slaven bij de Eno stam zag wonen en dat zij gedwongen werden koper te slaan. Er is geen bewijs dat deze Europeanen afstammelingen waren van de kolonisten van Roanoke.
Met de ontwikkeling van de technologie is het oplossen van het mysterie van wat er bij Roanoke is gebeurd nu meer mogelijk dan ooit tevoren met DNA-testen. We kunnen nu de inheemse Amerikaanse volkeren die beweren af te stammen van de kolonisten van Roanoke testen om te zien of het inderdaad waar is. In 2007 werd het Lost Colony of Roanoke DNA Project opgericht door Roberta Estes. Met behulp van haar particuliere DNA-testbedrijf wil zij aan de hand van historische gegevens, migratiepatronen en mondelinge geschiedenissen nagaan of de verdwenen kolonisten inderdaad zijn samengesmolten met de plaatselijke inheemse Amerikaanse bevolkingsgroepen. Het project biedt DNA-testen aan voor mensen die denken dat zij mogelijk afstammen van de mensen van Roanoke, waarbij gebruik wordt gemaakt van Y-chromosomen, autosomaal DNA, en mitochondriaal DNA om de determinatie te maken. Tot dusver hebben DNA-tests op inheemse Amerikanen nog geen afstammelingen van Roanoke kunnen identificeren.