Therapeutic Laser in the Management of Arthritis

Therapeutic Laser in the Management of Arthritis

Applying laser therapy to the arthritis patient by using a combination of application techniques can provide considerable relief in many cases.

Arthritis is de meest voorkomende oorzaak van invaliditeit in de Verenigde Staten volgens het Center for Disease Control and Prevention en treft bijna 19 miljoen volwassenen.1 Artritis is een brede categorie die meer dan 100 verschillende verschijningsvormen omvat. Osteoartritis en reumatoïde artritis komen veel voor en zijn welbekend. Er is ook artritis bij kinderen, algemene, jichtige artritis, psoriatische artritis en systemische lupus erythematose. Fibromyalgie wordt ook beschouwd als een reumatoïde aandoening.

Symptomen die vaak voorkomen zijn pijn, pijn, stijfheid en zwelling in of rond de gewrichten. Sommige vormen van artritis, zoals reumatoïde artritis en lupus, kunnen meerdere organen aantasten en wijdverspreide symptomen veroorzaken. Artritis komt vaker voor bij volwassenen van 65 jaar en ouder, maar komt in alle leeftijdsgroepen voor. Bijna twee op de drie mensen met artritis zijn jonger dan 65 jaar. Vrouwen hebben een incidentie van 24,4% en mannen 18,1% in alle leeftijdsgroepen. Het treft alle rassen en etnische groepen.2

Effectiviteitsstudies

Lasertherapie kan een effectieve aanvullende therapie zijn bij de behandeling van artritis, zoals blijkt uit de volgende studies:

• Palma ontdekte dat roodlichtlaser de toename van prosta-glandine e1 en bradykinine in het plasma fibrinogeenniveau blokkeert.3
• Campana stelde vast dat na injectie van calciumpyrofosfaat in ratten om artritis-achtige symptomen te induceren, de onbehandelde groep een sterke diffuse ontstekingsreactie vertoonde. In de lasergroep werd geen ontsteking waargenomen.4
• Skinner stimuleerde menselijke embryonale fibroblastcellen met een GaAs laser. Maximale toename van collageenproductie en celbiostimulatie trad op na vier episodes van lasertherapie met een interval van 24 uur.5
• Lievens vond een toename van ingroei van perichondrium in rattenoorkraakbeen dat vier dagen lang dagelijks met een GaAs laser werd behandeld. De onbehandelde oren vertoonden geen verandering.6
• Glazewski gebruikte een GaAs laser om 224 patiënten met reumatoïde artritis te behandelen. Verkorting van de NSAID-duur, dosisvermindering en verbeterde reacties werden waargenomen.7
• Molina vergeleek twee groepen proefpersonen: een groep die alleen aspirine kreeg en de andere groep die aspirine en GaAs of HeNe laser kreeg. De GaAs laser/aspirinegroep had de beste respons.8
• Soriano meldde goede resultaten bij de behandeling van een groep van 938 patiënten met osteoartritis met behulp van een GaAs laser. Acute aandoeningen reageerden beter dan chronische. De resultaten varieerden van 38% bij chronische heup- en knieaandoeningen tot 84% tot 100% op alle andere gebieden.9
• Antipa trachtte de doeltreffendheid van lasertherapie bij verschillende soorten reumatoïde en nietreumatoïde aandoeningen vast te stellen. Zijn vijfjarige studie omvatte 514 patiënten met osteoartritis, 326 patiënten met niet-articulaire reuma en 82 patiënten met ontstekingsreuma. Hij vergeleek vier groepen: 1) alleen GaAs laser, 2) GaAs en HeNe laser, 3) placebo laser, en 4) klassieke anti-inflammatoire medicatie. De resultaten werden bepaald door lokale reacties en veranderingen op de pijnschaal. Conclusie: de gecombineerde lasergroep gaf de beste resultaten (gelijk aan of beter dan ontstekingsremmende therapie).10
• Simunovic rapporteert dat patiënten met osteoartrose in gewrichten van de bovenste extremiteit 70% verlichting van pijn hadden en een verbeterde functie na gecombineerde lokale bestraling en triggerpoint bestraling.11
• Gartner voerde een dubbelblinde studie uit op stadium III en IV ankylosing spondylarthritis met gebruikmaking van een GaAs en HeNe laser. Er werd een behandelingskuur van drie weken toegepast, bestaande uit 20 tot 30 minuten per dag gedurende vijf dagen per week. Het bewegingsbereik van de wervelkolom en verwante laboratoriumtesten bleven onveranderd, maar de pijnscores, ochtendstijfheid en frequentie van nachtelijk ontwaken werden aanzienlijk verminderd.12

Biochemische respons op Low Level Laser Therapie

Figuur 1 geeft een overzicht van veel van de effecten die zijn waargenomen in de hierboven vermelde onderzoeken.

Laser-gerelateerd onderzoek heeft een aantal interessante biochemische reacties aangetoond die een positief klinisch effect kunnen hebben. Deze effecten omvatten:

• Stabilisatie van het celmembraan
• Verbetering van de ATP-synthese
• Gestimuleerde vasodilatatie samen met verhoogde histamine, NO en serotonine13
• Acceleratie van leukocytenactiviteit
• Verhoogde prostaglandinesynthese14
• Vermindering van Interleukine-1 niveaus
• Verhoogde angiogenese15
• Versterkte superoxide dismutase16
• Verminderde C-reactief eiwit en neopterine niveaus

Onderzoek in laser- en lichttherapie heeft gedocumenteerd dat rood en nabij-infrarood licht pijn vermindert door een combinatie van deze reacties:

• Toename van b-Endorfine
• Geblokkeerde depolarisatie van C-vezel afferente zenuw18
• Verlaagde Bradikynine niveaus
• Ion kanaal normalisatie19

Een uitgebreide klinische benadering bij het gebruik van therapeutische laser moet alle drie van de waargenomen effecten van laser therapie activeren. Dit zijn primaire, secundaire en tertiaire effecten en worden hieronder samengevat: Primaire effecten zijn te wijten aan fotoreceptie – de directe interactie van fotonen met cytochromen – en zijn zeer voorspelbaar en uniek voor fototherapie. Fotoreceptie wordt over het algemeen gevolgd door transductie, amplificatie en fotorespons. Deze laatste kunnen worden geclassificeerd als secundair of tertiair.

Secundaire effecten treden op in dezelfde cel waarin de fotonen de primaire effecten hebben voortgebracht en worden door deze primaire effecten geïnduceerd. Secundaire effecten zijn onder meer celproliferatie, eiwitsynthese, degranulatie, secretie van groeifactoren, samentrekking van myofibroblasten en wijziging van neurotransmitters, afhankelijk van het celtype en de gevoeligheid daarvan. Secundaire effecten kunnen zowel door andere stimuli als door licht worden geïnitieerd.

Tertiaire effecten zijn de indirecte reacties van veraf gelegen cellen op veranderingen in cellen die rechtstreeks met fotonen in aanraking zijn geweest. Zij zijn het minst voorspelbaar omdat zij afhankelijk zijn van zowel variabele omgevingsfactoren als intercellulaire interacties. Zij zijn echter klinisch het belangrijkst. Tertiaire effecten omvatten alle systemische effecten van fototherapie. Primaire, secundaire en tertiaire gebeurtenissen worden samengevoegd om fototherapeutische activiteit te produceren.

Behandelingstechnieken

Er zijn verschillende behandelingstechnieken die gewoonlijk worden gebruikt bij het gebruik van therapeutische lasers.

De eerste techniek is weefselverzadiging. Zoals de naam al aangeeft, wordt hierbij een stationair contact over het doelweefsel gebruikt dat lang genoeg is om een optimale therapeutische dosis te verkrijgen. Dit zal veel van de primaire en secundaire effecten inleiden die hierboven zijn vermeld (zie figuren 2 en 3).

De tweede techniek is het stimuleren van het lymfestelsel en het vasculaire systeem. Dit wordt bereikt door de emitter in kleine cirkelvormige bewegingen over de plaats van behandeling te bewegen. Dit zal helpen bij het optimaliseren van de tertiaire effecten die hierboven zijn genoemd (zie figuur 4).

Lymfatische fotobiostimulatie voor de hals wordt gewoonlijk toegepast ooit de scalene knopen. Behandelen over de thoracale en/of lymfatische kanalen zijn ook veel voorkomende plaatsen van laser biostimulatie.

De derde techniek is het stimuleren van lichaams-, oor-, of handacupunten. Dit heeft ook een tertiair effect op het lichaam in die zin dat het stimuleren van het meridiaanpad globale reacties zal veroorzaken (zie figuur 5).

Discussie

Toepassing van lasertherapie op de artritispatiënt door gebruik te maken van een combinatie van de hierboven genoemde technieken kan in veel gevallen aanzienlijke verlichting geven. Artritis is vaak een systemische aandoening. Het is belangrijk om elk individu te beoordelen en verschillende gebieden te behandelen, indien nodig. Het schema van de laserbehandeling moet individueel aan de patiënt worden aangepast. Het bestaat meestal uit een kuur van drie tot vijf toepassingen per week gedurende drie tot vier weken. Een rustperiode van twee tot drie weken moet worden voltooid alvorens de behandelingskuur te herhalen. Het is belangrijk de therapie te beginnen met verkorte behandelingsduur en geleidelijk op te voeren tot een volledige dosis. Hierdoor wordt de kans geminimaliseerd dat de patiënt na de eerste paar behandelingen een significante pro-inflammatoire respons ervaart.

Bronnen

• 1. www.cdc.gov/arthritis. Accessed 3/19/2010.
• 2. www.cdc.gov/chronicdiseases/resourses/ publications/AAG/arthritis.htm. Accessed 3/19/2010.
• 3. Palma J et al. Blokkade van ontstekingssignalen door laserstraling. Lasers in Surgery and Medicine. 1991. Suppl. 1:31.
• 4. Campana V, Moya M, Gavotto A, et al. Effecten van HeNe laser op microcrystalline arthropathies. Lasers in Surgery and Medicine. 2001, Suppl. 13:11.
• 5. Skinner SM, Gage JP, Wilce PA, Shaw RM. A preliminary study of the effects of laser radiation on collagen metabolism in cell culture. Aust Dent J. Juni 1996. 41(3): 188-192.
• 6. Lievens P en van der Veen P. The influence of low level infrared laser on the regeneration of collagen tissue. Laser in Medische Wetenschappen. 2002. 17 (4). Proceedings van de 14e jaarlijkse bijeenkomst van Deutche Gasellschaft fur Lasermedizin, München, Duitsland (juni 2003).
• 7. Glazewski JB. Toepassing van lage intensiteit lasers in de reumatologie. De resultaten van vier jaar observatie bij 224 patiënten. Proc. SPIE. 1996. Vol. 2929: 80-91.
• 8. Molina Soto JJ en Moller I. La laserterapia como coadyavente en al tratamiento de la A.R. (Artritis Reumatoidea). Bol. C.D.I. 1987. 14: 4-8.
• 9. Soriano F. The analgesic effects of 904 nm GaAs semiconductor low level laser therapy on osteoarticular pain: a report on 938 irradiated patients. Laser Therapie. 1995. 7(2):75-80.
• 10. Antipa C et al. Low energy laser treatment of rheumatic diseases: a long-term study. Proc. SPIE. 1995.Vol. 2391: 658-662 (Laser Tissue Interaction VI).
• 11. Simunovic Z and Trobonjaca T. Low level laser therapy in the treatment of osteoarthrosis of joints in the upper extremities: a multicenter, double-blind, placebo controlled clinical study of 128 patients. Lasers in Surg Med. 2000. Suppl 12: 8.
• 12. Gartner C. Low reactive-level laser therapy in rheumatology: a review of the clinical experience in the authors laboratory. Laser Therapie. 1992. 4(3): 107-115.
• 13. Silviera LB et al. In vivo study mast cells behavior following low intensity and near infrared laser radiation. Laser Surg. Med. Abstract uitgave. Abstract 304. 2004.
• 14. Tam G. Werking van 904 nm Laser in orthopedie en traumatologie. Laser Center. Meridian Co. Ltd. Tolmezzo, Italië.
• 15. Stadler I et al. In vitro effects of low level laser irradiation at 660 nm on peripheral blood lymphocytes. Lasers Surg Med. 2000. 27(3): 255-61.
• 16. Kubota J. Laser en sportgeneeskunde in de plastische en reconstructieve chirurgie. Afdeling Plastische en Reconstructieve Chirurgie, Kyorin University School of Medicine, Tokio, Japan. Abstract van het 11e congres van de International Association of Laser and Sports Medicine. Rosario, Argentinië. March 10-12, 2000.
• 17. Tsuchya K et al, Diode laser bestraling vermindert selectief langzame componenten van axonale volleys naar de dorsale wortels van de nervus saphenus. Neuroscience Letters. 1993. 161: 65-68.
• 18. Byrnes KR et al. Cellular invasion following spinal cord lesion and low power laser irradiation. Lasers Surg. Med. 2002. S14: 11.
• 19. Martin R. Laser versnelde ontsteking en genezing, Pract Pain Manag. Nov/Dec 2003. 3(6): 20-25.