Tijd is beperkt
“Je tijd is beperkt, dus verspil hem niet door het leven van iemand anders te leiden. Laat je niet vangen door dogma’s – dat is leven met de resultaten van het denken van anderen. Laat het lawaai van de meningen van anderen je eigen innerlijke stem niet overstemmen. En het allerbelangrijkste: heb de moed om je hart en intuïtie te volgen.” ~ Steve Jobs,
https://www.brainyquote.com/quotes/steve_jobs_416854
Ik zag onlangs dit citaat met de ondertitel “Your Time is Limited” van Steve Jobs. Het is een van de vele die ik heb gevonden, maar dit is er een die eruit sprong en me aansprak.
Ik ben geen Apple-fan, noch op de computer-, noch op de draagbare markt, maar ik respecteer de waarde die deze apparaten hebben voor de wereldwijde gemeenschap. Ik waardeer Steve Jobs genialiteit; als je het zo kunt noemen. Hij zag zeker een markt voor zijn ideeën, en hij genoot ervan om zijn innovaties om te zetten in realiteit.
Toen ik dit citaat las, voelde ik me er meteen mee verbonden. Als ik nadenk over mijn vroege leven als mens, zie ik waar ik in de ene val na de andere ben gelopen, door de aanwezigheid van een vreemdeling te leven. Ik verborg mijn ware ik voor de wereld. Tot op de dag van vandaag, in sommige opzichten, doe ik dat nog steeds.
Bij de les blijven
Ik doe mijn best om bij mezelf te blijven. Het is moeilijk in de politiek correcte wereld die met de dag slechter lijkt te worden. Sinds het mislukken van mijn eerste huwelijk, realiseerde ik me de fout van mijn wegen, en ik ben een gelukkiger mens. Het heeft tientallen jaren geduurd, maar ik denk dat ik eindelijk de ware ik heb gevonden, verborgen achter al die lagen en maskers.
Terwijl ik ze wegstreepte, ontdekte ik dat het gewicht van het verbergen van mijn ware ik, me langzaam aan het doden was. Eind jaren negentig wist ik zonder enige twijfel dat ik binnen vijf jaar dood zou zijn, allemaal door het gewicht van die maskers en die catsuit-persoonlijkheden die eronder verborgen lagen. Lange tijd besefte ik niet eens wat ik aan het doen was. In plaats daarvan ging ik mijn dag door met me te onderwerpen aan de verwachtingen van anderen, niet erkennend dat de tijd kort is.
Het werd mijn dood.
Ik moest die lagen afwerpen, alles opgeven wat ik had opgebouwd, alles afbreken en helemaal opnieuw beginnen. Welke keus had ik? Doorgaan met een leven zonder voldoening en sterven? Uiteindelijk werd ik wakker, sloeg mezelf voor mijn kop en nam een besluit.
Het is een keuze die ik gelukkig heb gemaakt.
Keuzes en gevolgen
Ik heb onderweg nog steeds fouten gemaakt, maar ik leer van elke fout. Hoe stop je met fouten maken? Dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat uit de fouten kansen ontstaan om ervan te leren en ze niet te herhalen. Een ambitieus doel, ik weet het. Toch zet ik door.
Ben ik nu waar ik wil en moet zijn? Nee, niet eens in de buurt en ik betwijfel of ik er ooit zal komen. Toch ben ik kilometers verder op die weg dan toen ik al die maskers en catsuits droeg. En waarom is dat? Mijn zakelijke carrière gescheiden houden van mijn persoonlijke leven is er een van.
Soms verlang ik er vaak naar om voor een bedrijf in de seksindustrie te werken, alleen maar om me meer te kunnen openstellen, meer mijn ware ik te kunnen zijn. Gereserveerd op het werk, houd ik veel van mezelf gebotteld en achter een masker, en omhuld met een ondoordringbare catsuit. Ik duik in mijn projecten met een ijver die de rest van mij belet uit te breken.
Thuis, in tegenstelling tot vrienden, kun je je familie niet kiezen. Ze zijn iets wat je moet accepteren. Nou ja, meestal. Uit respect voor mijn familie, verberg ik ook delen van mijn ware ik, hoewel iedereen weet dat er meer is dan ze willen erkennen. Gelukkig heb ik een broer of zus met wie ik bijna alles deel, en hoewel ze het niet begrijpen, accepteren ze me zoals ik ben en beoordelen ze me niet volgens hun normen.
Wat nu?
Ik heb een leeftijd van verlichting bereikt; ik erken dat ik nog maar zoveel decennia heb om mijn leven te leven. De tijd is beperkt. Steve Jobs adviseert dat we niet de resultaten van andermans denken moeten leven, je innerlijke stem niet door hun lawaai moeten laten overstemmen en je hart moeten durven volgen.
Ik doe mijn uiterste best om dat advies op te volgen. Ik zou het zelfs een dogma kunnen noemen. Naarmate de dagen verstrijken, ga ik vooruit, zij het heel langzaam, terwijl ik het geluk voel dat het met zich meebrengt, terwijl ik mijn best doe om de obstakels die het bereiken van dat doel in de weg staan, te verkleinen. Ik zal nooit, maar dan ook nooit opgeven.
Ik kan het niet helpen, maar vraag me af, leef jij jouw leven en niet dat van iemand anders?
Ik hoop dat je dat doet, maar als je dat doet, respecteer je mijn recht om mijn leven te leiden zoals ik dat wil, en dat van anderen over de hele planeet.
Heb een goede dag en een betere morgen. Dit is uw favoriete schrijver, Richard Verry, ik stop er nu mee. Ik heb een nieuw boek te schrijven.