Tuinonkruid: Het identificeren van de ongewenste planten in onze tuinen
Ieder voorjaar zie ik verschillende herhalingen van dit citaat over verschillende planten of in een of andere fancy grafiek: “Wat is een onkruid? Een plant waarvan de deugden nog niet ontdekt zijn.” Het is van Ralph Waldo Emerson. Kan iemand mij vertellen wat de deugden van onkruid zijn? Ik heb ze nog niet ontdekt. Dit verraderlijke onkruid doet me zelfs verhuizen.
Niet alle onkruid is gelijk. Ik word niet gek van paardenbloemen die in mijn gazon opduiken. Ik probeer ze wel een beetje in toom te houden, maar paardenbloemen hebben ook hun voordelen. De wortels, die vrij diep in de grond kunnen reiken, helpen om hard aangestampte grond los te maken. Ze zijn ook eetbaar en de bestuivers vinden ze lekker. En dus, zolang mijn hele voortuin geen paardenbloemveld is, kan ik gelukkig samenleven met een paar.
Klaver is een ander vrij onschuldig onkruid dat een slechte naam heeft gekregen. In feite, veel groene duimen nu raden het in plaats van gras. In sommige delen van mijn gazon zijn de klavertjes de enige delen die in de nazomer nog groen zijn! Bovendien is het erg zacht voor de voeten. Onkruid in het algemeen is veel hardnekkiger dan gras, dat is zeker.
Herkennen van tuinonkruid
Voor het extreem hardnekkige onkruid dat steeds weer opduikt of niet gemakkelijk uit te roeien is, wat moet een groene duim met een biologische tuin dan doen? Onkruid zorgt voor extra werk in de tuin en concurreert met de planten die we eigenlijk proberen te laten groeien. We hebben een aantal geweldige artikelen met strategieën voor het verminderen van onkruid in de tuin en biologische manieren om het te bestrijden op deze site. Maar hier, ik dacht dat ik zou helpen bij het identificeren van een paar soorten van gemeenschappelijke tuin onkruid waarmee ik te maken heb.
Ik dacht ook dat ik ze zou beoordelen op een schaal van willen verplaatsen op 5 paardenbloemen, tot gelukkig samenleven totdat ik zin heb om ze eruit te trekken (1 paardenbloem).
Bindweed
Ik heb bindweed aan de zuidkant van mijn huis langs de zijkant van mijn garage. De grond is absoluut verschrikkelijk. En de bindweed houdt ervan. Dit verschrikkelijke tuinonkruid kan zich 30 meter in de grond verspreiden. Toen ik hier kwam wonen en in die tuin begon te spelen, ontdekte ik landschapsweefsel. De bindweed had zijn tentakels, die eruit zien als spaghetti, onder de grond uitgespreid tot hij het einde vond en kon opduiken. Ik trok en trok, maar blijkbaar was dat niet het beste idee.
Ik probeerde het te smoren met een paar centimeter karton en een paar centimeter mulch, maar hetzelfde gebeurde. Die spaghettitakels strekten zich uit tot ze het daglicht vonden.
Dit jaar probeer ik een nieuwe tactiek voor de bindweed die weer tevoorschijn is gekomen. Ik knip het op het niveau van de bodem, waarover ik heb gelezen op Garden Making. Een vriend zei dat hij dit had geprobeerd en het lijkt te werken.
Tot nu toe (kloppen op AL het hout), is het alleen aan de ene kant van mijn huis. Veel van mijn buren die vanaf die kant van het huis de heuvel aflopen, hebben ook bindweed in hun gazons. Ik kan het weten omdat het in bloei staat op het moment dat ik dit schrijf.
Dit tuinonkruid is het WERSTE.
Bitterzoete nachtschade
Onlangs vond ik een felrode bes in mijn verhoogde bed, wat vreemd was omdat er niets in die specifieke tuin is dat dat soort bessen zou voortbrengen. Ik keek achter de ceders aan de rand van de tuin, en daar groeide bitterzoete nachtschade met zowel zijn paarse bloemen als die veelbetekenende rode bessen, die giftig zijn. Ik kan dit overblijvende onkruid meestal op afstand houden door na het uittrekken mulch rond mijn cederbomen aan te brengen (dit is waar ik het in mijn tuin heb aangetroffen).
Ik wil er de stad niet door verlaten, maar het is wel vervelend als je het niet laat staan.
Postelein
Jaren geleden, toen ik bij een tuintijdschrift werkte, kreeg ik een boek over alle bladgroenten die je kon eten. Er stond postelein in, een “onkruid” dat precies leek op wat ik uit mijn tuin haalde. In haar boek, The Wildcrafted Cocktail, maakt auteur Ellen Zachos zelfs een Postelein Margarita! Het lijkt een beetje op een vetplant, met chocoladebruine stengels, en de bladeren lijken op die van een jadeplant. Veel foerageer sites waarschuwen om het niet te verwarren met sommige van de wolfsmelk onkruiden, zoals harige wolfsmelk.
Het is supergemakkelijk te trekken.
Gifsumak
Gifsumak is niet het meest voorkomende onkruid in tuinen, maar ik woon aan een ravijn en heb het langs mijn achterhek. In mijn provincie wordt het beschouwd als een schadelijk onkruid. We probeerden het afgelopen herfst te verstikken, maar het lijkt terug te zijn gekomen. Toen ik hier kwam wonen, kreeg ik de eerste of tweede zomer een vreselijke uitslag. Ik dacht toen dat het misschien door het mountainbiken kwam, maar nu realiseer ik me dat het ook door het onkruid onder mijn ene pioenroos vandaan te trekken en niet te letten op “blaadjes van drie, laat ze staan.”
We wachten tot de herfst, zodat we ons van top tot teen kunnen bedekken, rubberen handschoenen aan kunnen trekken en het kunnen uitgraven, terwijl we ZEER voorzichtig zijn dat er niets in contact komt met onze huid. Ik kan ook kijken naar het aanschaffen van een “gifsumakpak”, dat Jessica aanbeval in haar tuinuitrusting voor hardcore tuiniers artikel. De plant gaat in de vuilnisbak, niet in de compost, en de kleding wordt gewassen in heet water. Verbrand nooit giftige klimop.
Ik zou me liever geen zorgen maken over het krijgen van uitslag in mijn tuin.
Distels
Tot overmaat van ramp heb ik niet alleen te kampen met bindweed aan de zuidkant van mijn huis, maar moet ik daarvoor ook nog eens tussen de distels door lopen. Daarvoor moet ik mijn rozenhandschoenen aantrekken met de handschoentjes om mijn armen te beschermen, en mijn grondmes gebruiken om de grond rond de basis van het onkruid los te maken, zodat ik het er bij de wortels uit kan trekken en de doornen kan vermijden. Maar toch komen ze terug.
Ja, het is vervelend om er met blote voeten op te stappen of als een doorn door een handschoen glipt, maar ik heb me erbij neergelegd dat ik die paar die ik heb, eruit moet trekken.
Krabgrassen alias vingergrassen
Vorig jaar heb ik mijn voortuin een beetje uitgebreid en heeft mijn man een stenen pad aangelegd (dat ook voorkomt in Tuinieren in de voortuin. Ondanks de verse mulch in de tuin en de afscherming van het pad, schiet krabbengras nog steeds wortel. Het is niet het ergste om eruit te trekken en het is tenminste groenig als het in het gazon zit.
Hoewel het vervelend is om het te moeten verwijderen, is het niet het ergste onkruid in mijn tuin.
Creeping Charlie aka Ground ivy
Toegegeven, de Creeping Charlie in mijn achtertuingras is een beetje uit de hand gelopen. Het kruipt nu in de vuurplaats. Hij behoort tot de muntfamilie (shocker!), en overal waar de plant de grond raakt, schiet hij wortel. Hij is vrij gemakkelijk te verwijderen, maar als hij zich uitbreidt, heb je een knielbank nodig, want je bent er wel een tijdje mee bezig!
Dit onkruid begint echt rond de randen van mijn tuin te kruipen.
Bisschopskruid
Toen ik in mijn huidige huis kwam wonen, ontdekte ik die eerste lente dat er een mooie halve cirkel van bonte bladeren rond een oude boomstronk en een pioenroos lag, vlak bij mijn terras. Bisschopskruid is een soort jichtkruid en verbazingwekkend genoeg zie je het soms nog in tuincentra. Mijn zus is erin geslaagd jicht uit haar voortuin te verwijderen door diep te spitten om alles te verwijderen. Dit bleek succesvol.
Ik ben erin geslaagd mijn kleine halve cirkel in toom te houden en het is niet uit de tuin gekropen.
Griekse mosterd
Griekse mosterd staat niet alleen in mijn tuin en overal op mijn erf. Ik zie het op de paden waar ik fiets en wandel. Vaak zie ik stapels aan de kant van een pad omdat iemand het heeft getrokken terwijl hij aan het wandelen was. Het is een invasieve soort en verdringt planten die inheems zijn in Ontario, zoals trilliums en forellelelies, en brengt bedreigde soorten in gevaar.
In zijn eerste jaar is de plant meer een kleine kluit die dicht bij de grond groeit. In zijn tweede jaar bloeit hij en kan hij tot ongeveer een meter hoog worden. De zaaddozen worden siliques genoemd, en laten knoflookmosterdzaden vallen als ze uitdrogen.
Het is belangrijk om de bindweed op te ruimen voordat hij die zaden produceert, en het is essentieel om zowel eerste- als tweedejaarsplanten eruit te trekken. Het wordt aanbevolen om het gebied met ten minste twee centimeter bladeren of mulch te bedekken om zaadontkieming te verhinderen.
Ik krijg er geen zin van om te verhuizen, maar het is een behoorlijk woekerende plant en een invasieve soort, dus belangrijk om te bestrijden. Gelukkig is het gemakkelijk te trekken (zorg ervoor dat je het NIET composteert)-en je kunt het eten.
Welk onkruid is de vloek van uw tuinierbestaan?
