Uitvoerende macht: Definitie, Functies en Soorten Uitvoerend

Uitvoerende macht: Definitie, Functies en Soorten Uitvoerend

Uitvoerende: Definitie, functies en soorten uitvoerende macht!

Het tweede maar machtigste orgaan van de regering is de Uitvoerende macht. Het is het orgaan dat de wetten van de wetgevende macht en het beleid van de regering ten uitvoer legt. De opkomst van de welvaartsstaat heeft de functies van de staat, en in werkelijkheid van de uitvoerende macht, enorm uitgebreid. In het gewone spraakgebruik is men geneigd de uitvoerende macht te vereenzelvigen met de regering. In de hedendaagse tijd is de macht en de rol van de uitvoerende macht in elke staat sterk toegenomen.

Wat is de uitvoerende macht?

De term “uitvoerende macht” is zowel in zijn brede als in zijn smalle vorm gedefinieerd. In zijn brede vorm wordt het opgevat als alle functionarissen, politieke machthebbers (Political Executive) en vaste ambtenaren die zich bezighouden met de uitvoering van wetten en beleid en het besturen van de staat.

In enge zin worden hieronder alleen de uitvoerende hoofden (ministers, d.w.z. de politieke uitvoerende macht) verstaan, die aan het hoofd staan van de regeringsdepartementen, het beleid formuleren en toezicht houden op de uitvoering van de wetten en het beleid van de regering. In enge zin behoren het ambtenarenapparaat en zijn administratieve functies niet tot het domein van de uitvoerende macht.

Traditioneel werd alleen de enge betekenis aanvaard door de politicologen. In de moderne tijd echter wordt de uitvoerende macht in ruimere zin gedefinieerd en omvat zij zowel de politieke uitvoerende macht als de overheidsdienst.

Uitvoerende macht: Definitie:

(1) “In brede en collectieve zin omvat het uitvoerend orgaan het geheel of de totaliteit van alle functionarissen en instanties die zich bezighouden met de uitvoering van de wil van de staat zoals die wil is geformuleerd en uitgedrukt in termen van de wet.” Garner

(2) “In zijn ruimste betekenis bestaat het uitvoerende departement uit alle overheidsambtenaren met uitzondering van hen die in wetgevende of rechterlijke hoedanigheid optreden. Het omvat alle agentschappen van de regering die zich bezighouden met de uitvoering van de wil van de staat zoals uitgedrukt in termen van de wet.” Gettell

Deze twee definities maken duidelijk dat de uitvoerende macht de politieke uitvoerende macht (ministers en staatshoofd) en de niet-politieke permanente uitvoerende macht (ambtenarenapparaat of bureaucratie) omvat. De politieke uitvoerende macht heeft tot taak beleid te maken en ervoor te zorgen dat alle wetten naar behoren worden uitgevoerd door alle departementen van de regering.

De permanente uitvoerende macht, d.w.z. de bureaucratie/het ambtenarenapparaat, voert de dagelijkse administratie en werkt in regeringsdepartementen. Zij werkt onder toezicht en controle van de politieke uitvoerende macht.

Twee delen van de uitvoerende macht: Politieke Executieve & Permanente Executieve: Onderscheid:

(i) De politieke uitvoerende macht (ministers):

Het bestaat uit het uitvoerend hoofd van de staat en andere hoofden van de uitvoerende departementen is ministers. Ministers zijn politieke leiders. Zij zijn meestal gekozen volksvertegenwoordigers en zijn verantwoordelijk voor al hun besluiten en beleid ten overstaan van het publiek. Politiek leiders werken voor een vaste ambtstermijn van ongeveer 5 jaar.

Hij fungeert als een tijdelijke uitvoerende macht in die zin dat hij na elke verkiezing verandert. Na afloop van een ambtstermijn moeten ministers opnieuw aan verkiezingen deelnemen. Zij kunnen pas weer minister worden als de partij waartoe zij behoren weer als meerderheidspartij aan de macht komt.

De ministers zijn amateurs, niet-deskundigen en niet-professionelen. Hun taak is het beleid te formuleren en dit beleid en deze wetten door de wetgevende macht te laten goedkeuren. Daarna worden dit beleid en deze wetten van de staat uitgevoerd door de ambtenaren, die werken onder toezicht van de politieke uitvoerende macht. De politieke uitvoerende macht staat aan het hoofd van de regering. Elke minister staat aan het hoofd van een departement of een deel van de regering.

(ii) De niet-politieke permanente uitvoerende macht (ambtenaren):

Het bestaat uit de ambtenaren (Bureaucratie) van het laagste tot het hoogste niveau. Zij voeren het dagelijks bestuur door te werken in de regeringsdepartementen. De ambtenaren zijn politiek neutraal. Zij zijn aan geen enkele politieke partij trouw.

Hun taak is het uitvoeren van de wetten en het beleid van de regering zonder enige politieke overweging. Het zijn speciaal opgeleide en getrainde personen. Zij zijn deskundigen en professionals. Zij geven deskundig advies en advies en verzamelen, classificeren en presenteren gegevens aan de politieke uitvoerende macht op basis waarvan deze alle besluiten neemt.

Na hun aanstelling blijven de ambtenaren in functie tot aan het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd, gewoonlijk tot de leeftijd van 55 of 60 jaar. Zij krijgen een regelmatig en vast salaris en zijn hiërarchisch georganiseerd in hogere en lagere verhoudingen.

Functies van de uitvoerende macht:

1. Handhaving van de wetten:

De primaire functie van de uitvoerende macht is het handhaven van wetten en het handhaven van recht en orde in de staat. Wanneer de wet wordt overtreden, is het de verantwoordelijkheid van de uitvoerende macht om de overtreding te beëindigen en de overtreders te vervolgen. Elk overheidsdepartement is verantwoordelijk voor de uitvoering van de wetten en het beleid met betrekking tot zijn werkzaamheden. Om de openbare orde in de staat te handhaven, organiseert en onderhoudt de uitvoerende macht de politiemacht.

2. Benoemingsfuncties:

Alle belangrijke benoemingen worden door de hoogste uitvoerende macht gedaan. Zo benoemt de president van India bijvoorbeeld de opperrechter en andere rechters van het Hooggerechtshof en de High Courts. Ambassadeurs, advocaten-generaal van India, leden van de Union Public Service Commission, gouverneurs van staten enz.

Ook de president van de Verenigde Staten doet een zeer groot aantal belangrijke benoemingen. Alle secretarissen die aan het hoofd staan van verschillende regeringsdepartementen, rechters van het Hooggerechtshof en andere federale rechtbanken, de federale ambtenaren in de staten enz. worden door de president van de VS benoemd. Voor al deze benoemingen is echter de goedkeuring vereist van de Senaat van de VS (het Hogerhuis van het Amerikaanse Congres, d.w.z. het Parlement).

De leden van het ambtenarenapparaat worden eveneens door de Chief Executive benoemd. Dit gebeurt gewoonlijk op aanbeveling van een commissie voor de aanwerving van ambtenaren. In India houdt de Union Public Service Commission jaarlijks vergelijkende examens voor de All India Services, Central Services en Allied Services.

Zij werft op grond van verdiensten kandidaten aan voor benoeming in deze kaders. De benoemingen worden gedaan door de Chief Executive in overeenstemming met de aanbevelingen van de UPSC. Een soortgelijke praktijk bestaat in bijna alle deelstaten. Het maken van benoemingen is dus een functie van de uitvoerende macht.

3. Verdragsluitende functies:

Het is de taak van de uitvoerende macht om te beslissen welke verdragen met welke andere landen moeten worden gesloten. De uitvoerende macht onderhandelt over de verdragen volgens de procedure die door het internationaal recht is vastgesteld en ook volgens de bepalingen van de grondwet van de staat.

Elk verdrag wordt ondertekend door een lid van de uitvoerende macht. De meeste verdragen moeten ook worden geratificeerd door de wetgevende macht van de staat. Ook hier is het de taak van de uitvoerende macht om de goedkeuring van de wetgevende macht te verkrijgen voor de verdragen die zij ondertekent.

4. Functies op het gebied van defensie, oorlog en vrede:

Een van de belangrijkste functies van de staat is de verdediging en het behoud van de eenheid en de integriteit van het land en de bescherming ervan in geval van agressie of oorlog van buitenaf. Het is de verantwoordelijkheid van de uitvoerende macht om dit werk te doen. Het organiseren van het leger voor de verdediging van de staat, het voorbereiden en uitvechten van de oorlog, indien nodig, en het onderhandelen over en ondertekenen van vredesregelingen na elke oorlog, zijn de functies die door de uitvoerende macht worden uitgevoerd.

De uitvoerende macht is de eindbeslisser over de aard van de bedreiging van de veiligheid van het land. Hij heeft de eerste verantwoordelijkheid om alle maatregelen te nemen die nodig zijn in het belang van de veiligheid en integriteit van de staat. De hoogste uitvoerende macht van de staat is tevens opperbevelhebber van de strijdkrachten van de staat.

5. Het maken van buitenlands beleid en het onderhouden van buitenlandse betrekkingen:

In dit tijdperk van steeds toenemende wereldwijde onderlinge afhankelijkheid is het een van de belangrijkste functies van een regering geworden om het buitenlands beleid van de staat te formuleren en de buitenlandse betrekkingen te onderhouden. Deze functie wordt ook door de uitvoerende macht vervuld.

De uitvoerende macht formuleert de doelstellingen van nationaal belang en stelt de prioriteiten vast. Zij formuleert eerst het buitenlands beleid van de natie en voert dit vervolgens uit om de vastgestelde doelstellingen van nationaal belang te bereiken. De uitvoerende macht benoemt de ambassadeurs van de staat in andere staten.

6. Beleidsvorming:

De moderne verzorgingsstaat moet een groot aantal functies vervullen om de sociaal-economisch-culturele ontwikkeling van zijn bevolking veilig te stellen. Hij moet beleid formuleren, korte- en langetermijnplannen opstellen en deze uitvoeren. Alle handelingen van de staat worden geleid door welomlijnde beleidslijnen en plannen.

Het is de uitvoerende macht die zich bezighoudt met beleidsvorming en ontwikkelingsplanning. Dit zijn de twee belangrijkste functies van de uitvoerende macht, omdat de staat daarmee zijn doel verwezenlijkt, namelijk het bevorderen van het welzijn van zijn bevolking.

7. Functies in verband met het maken van wetten:

Het maken van wetten is in de eerste plaats de functie van de wetgevende macht. De uitvoerende macht speelt echter ook een rol in het wetgevingsproces. Ook op dit gebied is de rol van de uitvoerende macht met sprongen toegenomen. In een parlementair stelsel zijn de ministers ook lid van de wetgevende macht en spelen zij een hoofdrol in het wetgevingsproces.

De meeste wetsontwerpen worden door hen in de wetgevende macht ingediend en geloodst. Het grootste deel van de tijd van de wetgevende macht wordt besteed aan het goedkeuren van de wetsvoorstellen van de regering. De door de wetgevende macht aangenomen wetsontwerpen worden pas wetten nadat zij door het staatshoofd zijn ondertekend.

8. Wetgeving volgens het systeem van gedelegeerde wetgeving:

Het stelsel van gedelegeerde wetgeving heeft de wetgevende rol van de uitvoerende macht aanzienlijk vergroot. In dit stelsel delegeert de wetgevende macht een deel van haar wetgevende bevoegdheden aan de uitvoerende macht. De uitvoerende macht maakt dan regels op basis van deze bevoegdheden. De hoeveelheid gedelegeerde wetgeving van de uitvoerende macht weegt veel zwaarder dan de wetten die door de wetgevende macht worden goedgekeurd.

9. Financiële Functies:

Het is de wetgevende macht die de hoeder is van alle financiën. Zij heeft de bevoegdheid om belastingen op te leggen, te verlagen of af te schaffen. In de praktijk oefent de uitvoerende macht echter een aantal financiële functies uit. Hij is verantwoordelijk voor het opstellen van de begroting. Zij doet voorstellen voor de heffing van nieuwe belastingen of voor wijzigingen in de belastingstructuur en de belastingadministratie. Zij int het geld en geeft het uit volgens de door de wetgever vastgestelde regels.

De uitvoerende macht bepaalt de wijze waarop het geld wordt ingezameld en uitgegeven. Zij formuleert alle economische beleidslijnen en plannen. Zij neemt passende maatregelen om de productie en distributie van goederen, de geldhoeveelheid, de prijzen en de uitvoer en invoer te regelen. Zij gaat buitenlandse leningen aan, onderhandelt over buitenlandse hulp en handhaaft de financiële geloofwaardigheid van de staat.

10. Enkele semi-rechterlijke functies:

De benoeming van rechters door de uitvoerende macht wordt beschouwd als de beste methode om de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht te waarborgen. In bijna alle democratische systemen heeft de hoogste uitvoerende macht de bevoegdheid rechters te benoemen. Voorts heeft hij het recht om gratie, respijt en amnestie te verlenen aan misdadigers. In het stelsel van administratieve rechtspraak hebben de uitvoerende organen de bevoegdheid om zaken te horen en te beslissen die betrekking hebben op bepaalde gebieden van administratieve activiteit.

11. Toekenning van titels en onderscheidingen:

Een andere belangrijke functie van de uitvoerende macht is het verlenen van titels en onderscheidingen aan de mensen als erkenning voor hun verdienstelijke diensten aan de natie. De uitvoerende macht verleent titels aan personen die verdienstelijk werk verrichten op hun respectieve werkterreinen – kunst, wetenschap, literatuur enz.

Zij kent ook titels toe aan defensiepersoneel dat voorbeeldige moed en plichtsbesef aan de dag legt in oorlog of vrede. Zelfs aan gewone burgers worden onderscheidingen toegekend als erkenning voor hun verdienstelijke werk voor de samenleving. Alle beslissingen in dit verband worden door de uitvoerende macht genomen. Dit zijn de belangrijkste functies die door de uitvoerende macht worden vervuld. De uitvoerende macht heeft zich inderdaad ontpopt als het machtigste orgaan van de regering.

Types van de uitvoerende macht:

1. Nominale/Titulaire en Echte Uitvoerende Macht:

Het verschil tussen de nominale/titulaire en de reële uitvoerende macht wordt alleen gemaakt in een parlementair regeringsstelsel. Daarin is het staatshoofd, de president of de vorst, de nominale uitvoerende macht en is de ministerraad onder leiding van de eerste minister de reële uitvoerende macht. Alle bevoegdheden zijn wettelijk de bevoegdheden van de nominale uitvoerende macht, maar in de praktijk worden zij uitgeoefend door de reële uitvoerende macht.

De nominale uitvoerende macht is niet verantwoordelijk voor haar handelingen, aangezien deze in haar naam door de werkelijke uitvoerende macht worden verricht. De echte uitvoerende macht is verantwoordelijk voor alle handelingen van de nominale uitvoerende macht. De nominale uitvoerende macht is het ceremoniële en waardige deel van de uitvoerende macht, terwijl de echte uitvoerende macht het machtige deel is.

2. Erfelijke en gekozen uitvoerende macht:

Wanneer de uitvoerende macht haar ambt aanvaardt door de wet van erfelijke erfopvolging, wordt zij de erfelijke uitvoerende macht genoemd. Wanneer de uitvoerende macht rechtstreeks of onrechtstreeks door het volk wordt verkozen voor een bepaalde periode of zelfs voor het leven, spreekt men van een verkozen uitvoerende macht. In Groot-Brittannië, Japan en Maleisië zijn er erfelijke regeringsleiders. In India, de VS, Duitsland en vele andere staten zijn er gekozen presidenten.

3. Enkelvoudige en meervoudige executives:

Wanneer alle uitvoerende bevoegdheden in handen zijn van één enkele functionaris/leider, spreekt men van een enkelvoudige uitvoerende macht. In India, Groot-Brittannië, de VS, Australië, Frankrijk en vele andere staten is er sprake van eenhoofdige uitvoerende macht. In India zijn alle uitvoerende bevoegdheden in handen van de president van India. Evenzo berusten krachtens de Amerikaanse grondwet de uitvoerende bevoegdheden bij de president van de Verenigde Staten van Amerika.

Wanneer de uitvoerende bevoegdheden berusten bij een groep personen of bij een commissie/raad/commissie en deze gezamenlijk worden uitgeoefend door alle leden van deze commissie/raad, wordt de uitvoerende macht de Plural Executive genoemd. In Zwitserland bijvoorbeeld zijn alle uitvoerende bevoegdheden toegekend aan de Bondsraad, die uit zeven leden bestaat. Alle leden samen oefenen alle uitvoerende bevoegdheden uit.

4. Parlementaire en presidentiële executives:

Het onderscheid tussen de parlementaire en presidentiële executieven wordt gemaakt op grond van de verhouding tussen de wetgevende en de uitvoerende macht.

In de parlementaire uitvoerende macht is er:

(i) Een nauwe relatie tussen wetgevende en uitvoerende macht en leden van de uitvoerende macht zijn ook leden van de wetgevende macht,

(ii) De leden van de politieke uitvoerende macht zijn individueel en collectief verantwoordelijk ten overstaan van de wetgevende macht,

(iii) De ambtstermijn van de politieke uitvoerende macht ligt niet vast, want deze kan op elk moment door de wetgevende macht worden afgezet, en

(iv) De wetgevende macht kan door de uitvoerende macht worden ontbonden.

In een presidentiële uitvoerende macht, is er:

(i) Scheiding van machten tussen de uitvoerende en de wetgevende macht;

(ii) Het lidmaatschap van de twee organen is onverenigbaar, d.w.z. lid van het ene kan geen lid zijn van het andere;

(iii) De uitvoerende macht is geen verantwoording verschuldigd aan de wetgevende macht; en

(iv) Geen van beide kan het andere ontbinden of afzetten.

De parlementaire executieve functioneert in India, het Verenigd Koninkrijk, Canada, Nieuw-Zeeland, Australië en verscheidene andere staten. In de Verenigde Staten van Amerika is de uitvoerende macht presidentieel. In Frankrijk is er een mengeling van deze twee vormen van de uitvoerende macht.