Vreedzame en goed uitziende kersengarnaal
Kersengarnaal (lat.Neocaridina davidi) – is zonder twijfel de meest populaire garnaal die in aquaria leeft. Hij is niet kieskeurig en raakt gemakkelijk gewend aan alle omstandigheden in het aquarium.
Bijkomend voordeel is dat deze garnaal vreedzaam is en voedselresten in het aquarium opeet. Voor de meeste aquarianen is dit de garnaal die als eerste wordt gekocht en lange tijd de favoriete garnaal blijft. Ons artikel gaat dus precies over het houden in een aquarium en het kweken.
Bezit in het wild
Eigenlijk is deze garnaal een kleurvariant van een gewone zoetwatergarnaal uit Taiwan, gekweekt door middel van selectie en verbetering van zijn rijke kleur. In het wild hebben deze soorten echter een vrij effen, patroonmatige beschildering. Dat is niet verwonderlijk, want met een felrode kleur zullen ze in het wild nauwelijks overleven.
Wat hun classificatie betreft, die is tegenwoordig een warboel. Aanvankelijk was hun Latijnse naam – Neocaridina heteropoda en Neocaridina denticulata sinensis, maar nu zijn ze omgedoopt tot Neocaridina davidi.
Zijn wilde voorouders leven in zoetwater habitats in Taiwan en staan bekend om hun ongewone vlakheid en broedsnelheid. Dit waren de eerste garnalen die in amateuraquaria verschenen, maar ze maakten in de loop der tijd plaats voor kersrode exemplaren.
Nu hebben liefhebbers er zelfs een classificatie voor uitgevonden (op basis van de grootte en kleur) en elitegarnalen zijn soms vrij prijzig.
Beschrijving
Dit is een kleine garnaal die zeer zelden (1,5 inch) 4 cm lang wordt. Meestal zijn ze ongeveer 2 cm (0,8 inch) groot. Zijn levensduur is ongeveer een jaar. Het is echter moeilijk met zekerheid te zeggen, want in de regel zitten er enkele tientallen in een aquarium.
Als het gaat om zijn kleur – de naam spreekt voor zich. De garnaal is kersenrood en hij ziet er heel goed en helder uit tegen een groene achtergrond van bijvoorbeeld donkergroen javamos.
Het is vrij moeilijk om sommige kleur eigenaardigheden te bespreken, omdat deze garnalen klein zijn en je echt niet veel kunt zien.
Hoe lang is de levensduur? Nou, die is niet erg lang – ongeveer een jaar. Maar meestal planten ze zich snel voort en heb je aan het eind van de levensduur van de oudere soort een heleboel jonge exemplaren.
Compatibiliteit en tankgenoten
In het wild is Neocaridina davidi erg kwetsbaar en dat zijn ze in een aquarium ook. Garnalen zijn klein van stuk, kunnen zich niet verdedigen, ze kunnen alleen maskeren.
Maar, kersgarnalen kunnen niet eens maskeren. Zelfs kleine vissen kunnen ze opeten of hun chela afsnijden. Daarom is het perfect om ze in een speciale bak zonder vissen te houden.
In het geval dat u niet over zo’n mogelijkheid beschikt, moet u kleine en vreedzame vissen houden. Dit kunnen bijvoorbeeld zijn: harlekijn rasbora, neon tetra, oto, witte wolk berg minnow. Ik heb al deze vissen met succes gehouden en ik heb nooit problemen gehad.
Maar het waren de engelvissen, die alle kersen in mijn aquarium volledig hebben gedood. In een paar maanden was er van tientallen garnalen niets meer over! Daarom adviseer ik u om alle cichlidenvissen (zelfs dwergvissen) te vermijden, vooral convictvissen.
De regel is hier eenvoudig – hoe groter de vis, hoe groter de kans is dat hij niet compatibel is met kersengarnalen.
Als er geen keus is en je hebt ze al in de bak gedaan, kun je er op zijn minst wat javamos in doen – want daar kun je je makkelijker verstoppen.
Gedrag in een bak
Ze zijn volkomen ongevaarlijk. Als u ze een dode vis hebt zien opeten, is de vis gestorven als gevolg van natuurlijke factoren en eten de garnalen alleen het lichaam op.
Deze garnalen zijn overdag actief, je kunt ze zien bewegen rond de tank en decoraties als ze op zoek zijn naar wat voedsel.
Rode kers vervellen regelmatig en je kunt hun lege exoskeletten op de bodem van de tank of in het water zien.
Er is niets om je hier zorgen over te maken, omdat vervellen een natuurlijk proces is en omdat de groeit zijn exoskelet te klein voor hem wordt. Je kunt hem gewoon in de tank laten, garnalen zullen hem gewoon opeten.
Het enige waar u rekening mee moet houden is, dat uw garnalen tijdens het vervellen een schuilplaats nodig hebben en javamos of andere aquariumplanten zijn hier perfect voor.
Onderhoud en houden in een aquarium
| Wetenschappelijke naam | Neocaridina davidi |
| Gemeenschappelijke naam | Kersgarnaal, rode kersgarnaal, rcs garnaal |
| Tankgrootte | 5 gallon (20L) en meer |
| Temperament | Peaceful |
| Dieet | Omnivore bodemvoeders |
| Temperatuur | 75-81 °F (24-27 °C) |
| pH | 6.5-8 |
| Grootte | 0,5 inch (1 cm) |
Vooreerst moet u weten dat de kersgarnaal een schoolvis is. Dit soort kreeftachtigen voelt zich alleen goed in een school van tien of meer soorten. Het aquarium moet 4-8 liter groot zijn (0,88-1,76 imp gal; 1,1-2,1 US gal) en je kunt er een kleine kolonie in houden.
Het zijn perfecte aquariumbewoners, zelfs voor beginners. Het belangrijkste dat je moet onthouden is dat je ze niet samen met grote vissen moet houden. Deze garnalen passen zich uitstekend aan verschillende omstandigheden en parameters van het aquarium aan.
Het water moet neutraal of een beetje zuur zijn (pH 6,5-8), de watertemperatuur ongeveer 20-29 °C met een laag gehalte aan nitraten en ammoniak – dat is alles wat nodig is om ze in een aquarium te houden. Zelfs in een nano-aquarium kan een klein aantal garnalen worden gehouden. Maar om het de garnalen naar de zin te maken, is een bak met een grotere inhoud nodig en veel planten, vooral mos.
Javamos bijvoorbeeld biedt beschutting en voedsel, omdat het voedseldeeltjes opvangt. Kersgarnalen eten zoö- en fytoplankton dat zich op de takjes van het mos vormt en daarbij schaden ze het mos helemaal niet. Ook biedt het mos beschutting aan de garnalen als ze vervellen en aan hun jongen na hun geboorte.
Zo verandert een hoopje mos in een “vriendelijk tuintje”. Al met al is een bosje mos in een bak met garnalen dus niet alleen erg mooi, maar het is er ook noodzakelijk en belangrijk.
Kleuring is een ander belangrijk punt. Hoe donkerder de tankbodem en de planten zijn, hoe feller de garnalen eruit zien. Heb je een lichtgekleurde bakbodem, dan zien deze garnalen er bleek uit. Ook de helderheid van de rode kleur hangt af van het voedsel dat de garnalen eten.
Levend en diepvriesvoer maakt ze helderder van kleur en omgekeerd maakt het eten van vlokken hun kleur bleek. U kunt ze echter voeren met speciaal voedsel dat hun rode kleur helderder maakt.
Wat de chemicaliën betreft, het enige gevaar waar u zich bewust van moet zijn, is de aanwezigheid van koper in het aquariumwater, omdat dit schadelijk is voor alle schaaldieren.
Als u leidingwater gebruikt om de bak te vullen, moet u conditioners kopen om het water te reinigen van koper, plumbum en andere metalen.
Voeding
Wat moet u gebruiken om kersgarnalen te voeren? In het algemeen voeden ze zich met diverse microalgen. In een aquarium eten deze garnalen alle soorten voer, maar ze geven de voorkeur aan voer met een hoog gehalte aan plantaardige stoffen.
U kunt ze ook voeren met groenten: licht gekookte pompoen, komkommers, kleine wortels, spinazie, brandnetel en paardenbloembladeren.
De garnalen pikken stukjes levend en diepvriesvoer van de tankbodem en eten gretig gespecialiseerd voedsel. Als u wilt dat uw kers echt helder is, moet u ze voeden met merkvoer.
Het is wenselijk om eenmaal per dag te voeren. De hoeveelheid voedsel moet genoeg zijn voor de garnalen om in maximaal 2 uur te eten. Overvoeren is zeer slecht.
Het kan hun dood tot gevolg hebben en ook de waterwaarden in het aquarium beïnvloeden. Vergeet niet dat ze in het wild afval en restjes van de bodem verzamelen. Ze zijn omnivoor, ze eten alles wat ze vinden 24/7.
Seksing
Het mannetje is kleiner en minder fel in vergelijking met een vrouwtje. De staart van het mannetje is niet zo breed als die van het vrouwtje, omdat hij niet bedoeld is om eieren te dragen.
De gemakkelijkste manier om te zien tussen mannetje en vrouwtje is wanneer ze hun eieren dragen (het vrouwtje houdt de eieren onder haar staart).
Ze beweegt de hele tijd en beweegt haar poten om ervoor te zorgen dat de eieren genoeg zuurstof krijgen.
Tijdens deze periode wordt het vrouwtje bijzonder schuw en verbergt ze zich in het donker.
Broeden
Dit is een volkomen eenvoudig proces. Je hoeft alleen maar de juiste omstandigheden te creëren en mannetjes en vrouwtjes in één bak te zetten. Later kun je zien dat het vrouwtje eitjes onder haar staart draagt, ze zien eruit als druiven. De paring gebeurt als volgt.
Na de vervelling laat het vrouwtje meestal feromonen los in het water van de bak en geeft zo aan de mannetjes door dat ze klaar is om te paren.
De mannetjes gaan op zoek naar het vrouwtje en dan vindt de korte paring plaats. In sommige gevallen kan een jong vrouwtje de eieren laten vallen door haar geringe grootte of gebrek aan ervaring.
Om de stress te verminderen, probeer het vrouwtje niet te storen en houd het aquariumwater schoon gedurende deze periode. In de regel draagt het vrouwtje ongeveer 20-30 eieren gedurende 2-3 weken. De eieren zijn geel of groenachtig en worden donkerder naarmate ze groeien.
Als de kleine garnalen uitkomen zijn ze piepklein (ongeveer 1 mm groot), maar ze zien er precies zo uit als hun ouders.
Ze verstoppen zich de eerste dagen in de aquariumplanten (daar zijn ze bijna onzichtbaar) en eten plankton. Jonge dieren hebben geen speciale verzorging nodig.
Het belangrijkste wat ze nodig hebben is een plaats om zich te verbergen. Het vrouwtje kan na een paar dagen weer eitjes dragen.