Waarom de naam van Larry Bird verbonden is aan een belangrijke NBA-salarisplafondregel
Elk jaar in het NBA-seizoen komt de naam van Larry Bird onvermijdelijk ter sprake. En terwijl de nalatenschap van Bird vooral draait om zijn Hall of Fame-spel op het veld, heeft zijn jaarlijkse band met de discussie over vrije spelers te maken met een andere associatie: een NBA-salarisregel is officieus naar de Celtics-legende vernoemd.
In de volksmond wordt dit de “Larry Bird Exception” genoemd, of de “Bird Rights” van een speler. Officieel staat het bekend als de “Veteran Free Agent Exception”. Het is ontworpen als één van de weinige uitzonderingen op het NBA-salarisplafond, waardoor een ploeg over het plafond mag gaan om een speler te behouden die al op het rooster staat. Er moet aan bepaalde voorwaarden worden voldaan, maar als dat het geval is, is het een manier voor teams om verder te gaan en een bestaand roster bij elkaar te houden.
De term werd synoniem met Bird’s naam vanwege zijn vermeende oorsprong. Toen het salarisplafond werd overeengekomen in 1983, was het de bedoeling dat het een “hard cap” zou zijn, wat betekent dat geen enkele ploeg het om welke reden dan ook mocht overschrijden. De competitie stond uiteindelijk echter specifieke uitzonderingen op de cap toe, waardoor het een “soft cap” werd (en zo werkt het anno 2017 nog steeds).
Bird wordt vaak genoemd als de oorspronkelijke begunstigde van de uitzondering op de salary cap toen hij in september 1983 een (toen) monstercontract van zeven jaar tekende om in Boston te blijven. Als gevolg daarvan is zijn naam synoniem geworden met de geheimzinnige regel.
Scepticisme bestaat over de vraag of de Celtics technisch gebruik maakten van de “Larry Bird Exception” toen ze Bird tekenden voor zijn deal in 1983 (omdat de salary cap pas het volgende seizoen in werking zou treden), maar de perceptie is desalniettemin werkelijkheid geworden. De regel is sinds 1983 talloze malen in verband gebracht met Bird’s naam, ook door de NBA zelf.