Wat is toon in de literatuur? Definition, Examples of Tone in Writing
Tone definition in literature: Toon is de houding van de spreker ten opzichte van zijn onderwerp.
Wat is toon in de literatuur?
Wat betekent toon in de literatuur? Toon is de houding van de spreker ten opzichte van zijn onderwerp.
In fictie is dit de houding van de verteller ten opzichte van de tekst. In non-fictie is dit de houding van de schrijver/spreker ten opzichte van zijn onderwerp.
Toon beschrijft een houding. Daarom worden bijvoeglijke naamwoorden gebruikt om toon te beschrijven.
Een aantal voorbeelden van toonwoorden zijn:
- teruggetrokken, beminnelijk, ambivalent, medelevend
Toon wordt waargenomen door dictie en stijl. De lezer is verantwoordelijk voor het nauwkeurig “lezen” van de toon. De schrijver is verantwoordelijk voor het gebruik van een duidelijke toon.
Toon kan ook verschuiven in een stuk. Een schrijver verandert van toon om nadruk te leggen.
Toon vs. Stemming: wat is het verschil?
Wat is stemming in een stuk? Stemming – ook wel sfeer genoemd – is het algemene gevoel voor het publiek dat een auteur in zijn geschrift creëert. Wanneer u een tekst leest en u een bepaald gevoel hebt dat u associeert met de beschrijvende taal, ervaart u stemming.
Wat is toon in geschriften? Toon is anders dan stemming in die zin dat het de houding van de spreker is – niet die van het publiek – ten opzichte van een onderwerp. Hoe het publiek zich voelt, heeft niets met toon te maken.
Een auteur kan bijvoorbeeld een directe toon hebben, maar de stemming is amusant.
Jonathan Swifts satirische essay A Modest Proposal geeft dit voorbeeld. De spreker in dit stuk presenteert direct en zakelijk een oplossing voor de Ierse hongersnood. Het onderwerp is echter komisch (als het publiek het stuk goed leest).
De functie van toon
Wat is het doel van toon? Ieder geschrift heeft toon.
Toon is een van de vele methoden die een schrijver gebruikt om zijn argument over te brengen. Daarom moet de toon doelgericht en consistent zijn.
Als de ene zin een uitroep is, maar de volgende zin niet overeenkomt met de toon, zal de lezer in verwarring raken.
Een schrijver moet zijn woordkeus zorgvuldig kiezen om zijn toon in zijn hele stuk te laten overeenkomen. En, als de schrijver een toonverschuiving creëert, moet hij zich ervan bewust zijn dat hij dat doet. Zelfs een toonverschuiving moet het argumentatieve doel ondersteunen.
Voorbeelden van toon in de literatuur
Toonvoorbeelden in de literatuur: President John F. Kennedy jr. van de Verenigde Staten hield in 1961 een Inaugurele rede. In het heetst van de strijd om de Koude Oorlog en de onrust onder de bevolking moest JFK zijn burgers verenigen voor één doel.
Met dat in gedachten moest de president een toespraak schrijven die aansloot bij zijn intentie en visie. Door een verenigende en patriottische toon te gebruiken, bereikte JFK precies dat.
Dit is de oorsprong van de beroemde regel:
“En dus, mijn mede-Amerikanen: Vraag niet wat uw land voor u kan doen – vraag wat u voor uw land kunt doen.”
JFK’s bedoeling was om het land (en de wereld, wat dat betreft) te verenigen voor een gemeenschappelijk doel. Om zijn publiek ervan te overtuigen dat hij de man was om dit te doen, moest de houding van de president ten opzichte van zijn onderwerp overeenkomen met zijn doel.
Samenvatting: Toon Literaire Definitie
Definieer toon in de literatuur: De definitie van toon in de literatuur is de houding van de spreker ten opzichte van een onderwerp.
Toon wordt beschreven met bijvoeglijke naamwoorden en het wordt ontdekt door de woordkeus en de stijl van de schrijver. De toon moet overeenkomen met het doel, wil een betoog succesvol zijn.