Waterbehandelingsoplossingen
Wetenschap wordt gedefinieerd als een systematisch geordend geheel van bekende feiten, en regelgeving voor het verkrijgen en ordenen van verdere kennis. Niet alle informatie die als wetenschap of “bekend feit” wordt gepresenteerd, is onomstotelijk bewezen. Met name op het World Wide Web circuleren veel hoaxes en misverstanden. Deze als feit gepresenteerde hoaxen worden pseudowetenschap genoemd. Op deze pagina presenteren we een aantal bekende hoaxes en mythen met betrekking tot water, met name de samenstelling van water, drinkwater, en waterstromen.
Samenstelling van water
Structure Altered Water (SAW)
Er worden veel beweringen gedaan als het om water gaat, maar geen enkele is zo onmiskenbaar onjuist gebleken als de bewering dat SAW goed zou zijn voor onze gezondheid. Sommige mensen die beweerden wetenschappers te zijn, probeerden aan het publiek water met veranderde waterclusters te verkopen, zogenaamd beter voor de gezondheid omdat het giftige stoffen uit het lichaam zou verwijderen. Deze waterclusters zouden groter, kleiner, of anders gevormd zijn. De wetenschappelijke gemeenschap steunde deze beweringen niet. Water op een dergelijke manier beïnvloeden is onmogelijk, gezien het feit dat waterclusters niet eens waarneembare eigenschappen hebben. Wetenschappers beweren dat beweringen over het veranderen van waterclusters alleen als verkooptruc zijn gedaan.
Nu willen we ons specifiek richten op een van de beweringen over het veranderen van waterclusters. Er wordt gesteld dat SAW’s de cellulaire hydratatie bevorderen. Dit lijkt een opmerkelijke bewering, als je het bekijkt vanuit het oogpunt van een chemicus. Cellulaire hydratatie, oftewel het toevoegen van water aan cellen, is alleen mogelijk wanneer de osmotische druk in de cellen hoger is, bijvoorbeeld wanneer er meer zouten in de cel aanwezig zijn. Zouden veranderde waterclusters, chemische formule H2O, in staat zijn de osmotische druk in de cellen te veranderen? Wij denken dat dit een nogal voor de hand liggend misverstand is, en dat andere beweringen over het mechanisme van SAW dat ook kunnen zijn. Voorbeelden zijn dat het drinken van SAW veroudering zou tegengaan, de afvoer van gifstoffen uit het lichaam zou bevorderen, het lichaam energie zou geven, en zou helpen bij de behandeling van ademhalingsstoornissen zoals astma. Allemaal twijfelachtig, en niet wetenschappelijk bewezen.
We willen aandacht besteden aan één geval in het bijzonder, namelijk dat van Johan Grander. Hij beweerde dat water een geheugen heeft, en dat dit geheugen kan helpen om water zo schoon te maken dat het mensen daadwerkelijk zou genezen. Het mechanisme was eenvoudig: maak water met een schoon geheugen (zogenaamd gerevitaliseerd water), en laat het in tegenstroom langs vervuild water stromen. Het geheugen van het vervuilde water zou dan worden beïnvloed door het niet-vervuilde water, waardoor het zou worden gerevitaliseerd en gereinigd. Mensen die dit gerevitaliseerde water dronken beweerden dat hun ziekten waren genezen, zoals acne, gewrichtspijnen en hernia’s. Het werkelijke mechanisme van het gevitaliseerde water is echter nooit bewezen, en velen beweren dat dit een typisch geval is van placebo-effect.
Oxygizer water
Er wordt gezegd dat het drinken van water verrijkt met zuurstof gezond is, vooral voor mensen die aan sport doen. Vandaar dat Oxygizer water is ontwikkeld. Oxygizer water is afkomstig uit de Dolomieten en bevat tot 150 mg zuurstof, ongeveer 25 maal de hoeveelheid van gewoon kraanwater. Het wordt ook wel ‘Vitamine O’ genoemd.
Bezoek van de website van het bedrijf dat Oxygizer water heeft ontwikkeld leert ons dat het is ontwikkeld om de zuurstofopname te verbeteren, en wel om drie redenen:
– Om de zuurstofopname te verhogen in steden die te maken hebben met veel smog en andere luchtvervuiling
– Om zuurstoftekort te voorkomen bij mensen met ademhalingsstoornissen
– Om de zuurstofopname te verbeteren na zware lichamelijke inspanning
Hoewel Ben Goldrace een artikel over Oxygizer water naar Bad Science stuurde, niet gelovend in het eigenlijke mechanisme ervan. Hij nam de proef op de som met het water, en verklaarde dat aangezien mensen ongeveer 3000 mg zuurstof per minuut opnemen na een zware inspanning, men 600 mg extra zuurstof per minuut nodig zou hebben. Om deze hoeveelheid met Oxygizer water te bereiken zou men 40 liter in 10 minuten moeten drinken, of 1 liter elke 15 seconden. Dit is onmogelijk, aangezien het menselijk lichaam gewoonlijk wordt vergiftigd wanneer meer dan 5 liter water per dag wordt ingenomen.
Wij veronderstellen dat oververzadiging van water met zuurstof op zichzelf bedenkelijk is. Als het bedrijf dat het water levert erin slaagt alle zuurstof op te lossen (ongetwijfeld onder druk), zou die er dan in blijven zitten als wij het water drinken? Als we een fles Oxygizer-water zouden openen, zouden we hoogstwaarschijnlijk een deel van de zuurstof horen ontsnappen. Vervolgens zou er meer zuurstof verloren gaan als we het water in een glas gieten en het opdrinken. Tenslotte wordt niet alle zuurstof die in het water aanwezig is zelfs door het lichaam opgenomen. Het grootste deel zou verloren gaan via de ademhaling of de huid, aangezien slechts ongeveer 30 mg van de verondersteld aanwezige 150 mg maximaal wordt opgenomen. Ook de Amerikaanse Federal Trade Commission (FTC) heeft verklaard dat het Oxygizer water niets anders is dan een hoax, en raadt consumenten de aankoop ervan af.
Elektrolyserend water
Japanse waterfabrikanten beweren dat hun water waterstof bevat in de vorm van atomen, in plaats van H2-moleculen. Het water wordt verkocht onder de naam “geëlektrolyseerd water”. Door leidingwater te zuiveren door een filter, dat water eerst splitst in een waterstofrijk en een zuurstofrijk deel, ontstaat geëlektrolyseerd water (het alkalische water). Het zou ziekten genezen als koudvuur, hepatitis, cirrose, diabetes en kanker.
Op de website van het bedrijf (zie http://www.journey2theheart.com/kangenhealingwater.htm) wordt beweerd dat het precieze mechanisme van geëlektrolyseerd water onbekend is, maar men vermoedt dat het iets te maken heeft met actieve waterstof die werkt als een anti-oxidant en daardoor vrije radicalen kwijtraakt. Vrije radicalen veroorzaken oxidatie in het lichaam, en kunnen veroudering versnellen en ziekten zoals kanker veroorzaken wanneer ze in ongezonde hoeveelheden aanwezig zijn.
Het Japanse Ministerie van Volksgezondheid heeft het geëlektrolyseerde water zelfs goedgekeurd. Het exacte mechanisme wordt echter nog steeds in twijfel getrokken, en is niet wetenschappelijk verantwoord. De Amerikaanse Federal Trade Commission (FTC) en Food and Drug Administration (FDA) stellen dat het water beslist een hoax is die aan onwetenschappelijke mensen wordt gepresenteerd om geld te verdienen. Zij beweren dat het zelfs onmogelijk is om alkalisch van zuur water te scheiden met machines.
Hoe is het zelfs mogelijk dat dit water vrije H+ ionen in je lichaam bracht, aangezien de reactie die H2O moleculen splitst in waterstof en hydroxide onder normale omstandigheden snel omkeert? De bewering dat het dagelijks innemen van voldoende hoeveelheden anti-oxidant sommige ziekten kan voorkomen, is inderdaad waar. Je hebt er echter geen speciaal water voor nodig. Onze lichaamsenzymen werken ook als anti-oxidanten. Vitamines die aanwezig zijn in voedsel en onverdund drinkwater zijn ook anti-oxidant. Het is zeker goedkoper dan een speciaal soort water te kopen om via voedsel aan de dagelijks benodigde vitaminen te komen.
Hydroniumwater
Sommige bedrijven promoten hydroniumwater, waarvan wordt beweerd dat het ziektes als psoriasis en keelontsteking geneest. Zij beweren ook dat het kan worden gebruikt om mengvaten schoon te maken, en dat het kan worden toegepast bij de desinfectie van water. Het bestaat uit een oplossing van gestabiliseerd, sterk geconcentreerd H3O+. De oplossing bevat ook sulfaationen, wat het zure karakter ervan verklaart.
Nu, wanneer we water en zijn eigenschappen nader bekijken, komen we tot de ontdekking dat water altijd hydronium-ionen bevat. De stabiliteit hangt af van de aanwezigheid van anionen zoals sulfaat, omdat hierdoor de elektro-neutraliteit behouden blijft. Dit betekent in feite dat het verkochte product niets meer is dan water met wat extra sulfaat erin. Dit heeft geen extra positief effect op de menselijke gezondheid, de desinfectie van water of de reiniging. Uiteindelijk heeft de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) laboratoria gesloten die hydroniumwater verkochten, wegens verkoop onder valse voorwendselen.
Dihydrogen monoxide
In 1989 werd de term dihydrogen monoxide uitgevonden, gericht op de negatieve effecten van water. Wanneer we de term nader bekijken, en een chemische formule opstellen, zien we dat het gewoon om H2O gaat, oftewel gewoon water. Toen de afkorting DHMO echter terrein begon te winnen, leek niet iedereen dit in te zien.
De vermeende gevaren van diwaterstofmonoxide waren talrijk. Voorbeelden waren de bijdrage aan bodemerosie, corrosie, zure regen, en het broeikaseffect. Nou, gezien het feit dat dit over water gaat zijn alle beweringen logisch. Water is een bestanddeel van zure regen, waterdamp draagt bij tot het natuurlijke broeikaseffect, water tast pijpen aan door zijn zoutgehalte, enzovoort. De spot stopte daar echter niet mee, want de bedenkers van het bedrog beweerden ook dat het slecht voor de gezondheid was. Diwaterstofmonoxide zou weefselschade kunnen veroorzaken, inademing zou de dood tot gevolg kunnen hebben, de gasvormige vorm zou brandwonden kunnen veroorzaken, en het zou zeer verslavend zijn.
Sommigen beweerden zelfs dat DHMO werd toegepast in dierproeven die uiterst wreed waren, dat het meren en rivieren vervuilde, en dat het een bestanddeel was van kankerverwekkende verbindingen. Wel, logischerwijze wordt water gebruikt bij dierproeven, al was het maar om de dieren te hydrateren om ze in leven te houden. Het zou zeer onlogisch zijn om water een “vervuiler van meren en rivieren” te noemen, aangezien deze waterlichamen zonder water niet zouden bestaan. Water mag dan geen kankerverwekkende stoffen bevatten, het kan wel de verspreiding ervan door het lichaam bevorderen. Dit is slechts een gevolg van zijn natuurlijke aanwezigheid, aangezien het menselijk lichaam voor ongeveer 70% uit water bestaat. Zouden we onszelf vergiftigen…?
Drinkwater
Drinkwater
Velen denken dat het drinken van gedemineraliseerd water (ook: gedestilleerd water of demiwater) bijzonder gezond is. Sommigen zeggen zelfs dat het veel gezonder is dan het drinken van gewoon kraanwater. Demiwater is meestal water dat behandeld is door deionisatie of ontharding, waardoor het minder of geen opgeloste zouten bevat, zoals natrium, calcium en magnesium. Een te grote inname van een van deze zouten kan ongezond zijn, maar mensen hebben nog steeds voldoende hoeveelheden nodig.
In de waterwereld is de discussie op gang gekomen of het al dan niet een goed idee is om calcium en magnesium aan onthard water toe te voegen, om zo aan de voedingsbehoeften tegemoet te komen. Er is geopperd dat dit een goed idee is, vooral voor ontwikkelingslanden waar bepaalde voedingssupplementen niet alleen uit voedsel kunnen worden verkregen. In de ontwikkelde wereld worden de meeste voedingsbehoeften voldoende gedekt door voedsel, als de mensen een gezond dieet volgen (wat twijfelachtig is, gezien het feit dat velen niet eens fruit of groenten eten).
Als u meer wilt weten over demiwater en gezondheid, verwijzen wij u naar onze pagina over de gezondheidsrisico’s van demiwater. Deze pagina bevat adequate beschrijvingen van demiwater en de samenstelling ervan, inclusief gezondheidseffecten en dieetadviezen.
Voldoende water drinken
Water is erg belangrijk voor ons, omdat we voor 70% uit water bestaan, en onze energie snel daalt bij waterverlies uit de cellen. Voor een goede gezondheid en een veilig leven wordt aanbevolen een minimale hoeveelheid water per dag te drinken. De populaire aanbeveling van acht glazen water per dag wordt echter betwist.
De gemiddelde mens verliest ongeveer 1-1,5 liter water per dag, en op actieve dagen zou men zelfs nog meer verliezen. Maar het is niet nodig om elke dag een enorme hoeveelheid water te drinken. Ons lichaam is heel goed in staat zijn eigen stabiliteit te regelen als het om water gaat. Of iemand al dan niet water nodig heeft, wordt door zijn of haar eigen lichaam aangegeven. Als we te veel water drinken, plassen we vaker. Als het lichaam een tekort aan water heeft, voelen we dorst, en is onze urine geconcentreerder (donkerder van kleur). Als we niet precies 8 glazen water drinken, halen we nog steeds grote hoeveelheden water uit voedsel, zoals fruit en groenten.
De hoeveelheid water die een mens nodig heeft, hangt dus sterk af van het dieet, en is voor elk individu verschillend. Voor de zekerheid adviseren wij u minstens 1 liter water per dag te drinken, aangezien u dagelijks ongeveer 500 ml verliest door te plassen en 700 ml door te zweten.
Wij willen hier nog aan toevoegen dat het drinken van meer dan acht glazen water per dag, en vooral het drinken van grote hoeveelheden water in een korte periode, een gezondheidsrisico kan inhouden. Als u hier meer over wilt weten, kunt u onze pagina over watervergiftiging bezoeken.
Waterstromen
Waterstromen bij de evenaar
Cyclonen stromen inderdaad in een bepaalde richting, afhankelijk van het halfrond. Welnu, men heeft beweerd dat het water ook boven en onder de evenaar in verschillende richtingen stroomt. Men vermoedde dat water op het noordelijk halfrond tegen de klok in en op het zuidelijk halfrond met de klok mee door een plugholte zou stromen. Dit leidde tot veel discussie, omdat veel mensen verklaarden dat deze bewering een hoax was, en anderen verklaarden dat ze hadden bewezen dat de bewering legitiem was.
Bij sommige experimenten ontdekten mensen dat het water in beide richtingen stroomde, meestal afhankelijk van de manier waarop het in het putje werd gegoten. Zij stellen dat water in pluggaten, maar ook in toiletten, fonteinen, enz., zo kortstondig is dat de stroming voornamelijk afhangt van krachten ter plaatse. Sommige mensen die experimenteerden om de bewering te bewijzen of te weerleggen, ontdekten echter dat water inderdaad in verschillende richtingen stroomde, en zelfs op de evenaar zelf recht naar beneden stroomde.
Wichelroedelopen naar water
Wichelroedelopen is de praktijk van het lokaliseren van aardse straling met behulp van een wichelroede. Er wordt beweerd dat mensen met behulp van deze apparaten naar water kunnen wichelen. Verondersteld wordt dat ondergrondse waterreservoirs aardstralen weerkaatsen en daardoor helpen bij het lokaliseren ervan. Maar deze weerkaatsing van stralen zou ook kanker en andere ziekten veroorzaken en zou dus gevaarlijk zijn. Op sommige plaatsen werden wichelroedes gebruikt om te voorkomen dat huizen op krachtige stralen werden gebouwd.
Het vermogen van wichelroedes om water te vinden is onder gecontroleerde omstandigheden getest met ervaren wichelroedelopers. Waterleidingen werden onder huizen geplaatst, en de wichelroedeloper werd op de eerste verdieping geplaatst om de leiding te lokaliseren, nadat deze meerdere malen op verschillende locaties was geplaatst. De meeste wichelroedelopers waren niet in staat om de locaties van waterleidingen adequaat aan te tonen. Plotten en statistische analyse toonden aan dat de verdeling van de voorspellingen van de wichelroedelopers volkomen willekeurig was, en dit bewees dat de wichelroede niet in staat was ondergrondse waterreservoirs adequaat te lokaliseren.
Een wetenschapper merkte op dat onder tenminste 94% van het aardoppervlak water te vinden is, en dit zou het wichelroedelopen naar water relatief gemakkelijk maken. Hij daagt de wichelroedelopers uit locaties te vinden waar geen ondergronds water aanwezig is.
Smeltende ijskappen en zeespiegelstijging
De opwarming van de aarde gaat ons allemaal aan, zo horen we vaak in de media. Als de temperaturen stijgen, zal het poolijs smelten en zal bijgevolg de zeespiegel stijgen. Deze uitspraak bevat echter een populair misverstand. Het smelten van het poolijs is niet de belangrijkste oorzaak van de zeespiegelstijging. De belangrijkste factor die de toekomstige zeespiegel beïnvloedt, is de dichtheid van het water zelf, die afneemt naarmate de temperatuur op aarde stijgt. Dit proces, bekend als thermische uitzetting, leidt tot toename van het watervolume.
Bovendien moet worden opgemerkt dat niet al het smeltende ijs het zeeniveau beïnvloedt. Archimedes ontdekte lang geleden dat ijsbergen die zich reeds in het water bevinden, geen invloed hebben op het waterpeil, omdat hij het dichtheidsbeginsel ontdekte.
Hij verklaarde: “Een voorwerp dat geheel of gedeeltelijk in water is ondergedompeld, wordt opgetild door een kracht die gelijk is aan het gewicht van het water dat het verplaatst.”
Dientengevolge bepaalt in dit geval alleen het smelten van landijs de zeespiegelstijging als indirect gevolg van de opwarming van de aarde. Op het moment dat er meer ijskappen van landgletsjers in het water komen, neemt het totale volume toe.