Werken Nootropics Eigenlijk? I Took a Bunch of Magic Brain Pills to Find Out
De heroplevende populariteit van nootropics – een verzamelnaam voor supplementen die de creativiteit, het geheugen en het cognitieve vermogen moeten stimuleren – heeft meer dan een beetje te maken met de recente, door Silicon Valley veroorzaakte obsessie voor het verstoren van letterlijk alles, tot en met onze eigen hersenen aan toe. Maar het grootste deel van de aantrekkingskracht van smart drugs ligt in de eenvoud van hun eeuwenoude uitgangspunt: neem de juiste pil en je kunt een betere, slimmere, nog niet gerealiseerde versie van jezelf worden – een persoon waarvan je weet dat hij bestaat, als de minder capabele je maar uit je eigen weg kon gaan.
De federale wet classificeert de meeste nootropica als voedingssupplementen, wat betekent dat de Food and Drug Administration de verklaringen van fabrikanten over hun voordelen niet reguleert (zoals de gigantische “Dit product is niet bedoeld voor diagnose, behandeling, genezing of preventie van een ziekte” disclaimer op het etiket aangeeft). En de beweringen die supplementenfabrikanten wel mogen doen, zijn vaak vaag en/of worden ondersteund door minder dan overtuigend wetenschappelijk bewijs. “Als je een studie vindt die zegt dat een ingrediënt neuronen deed vuren op rattenhersencellen in een petrischaaltje,” zegt Pieter Cohen, een assistent-professor aan de Harvard Medical School, “kun je waarschijnlijk wegkomen met te zeggen dat het ‘het geheugen verbetert’ of ‘de gezondheid van de hersenen bevordert.
Aangezien voedingssupplementen niet dubbelblind, placebogecontroleerd en farmaceutisch verantwoord op de mens moeten worden onderzocht voordat ze op de markt mogen worden gebracht, worden bedrijven nauwelijks gestimuleerd om echt te bewijzen dat iets doet wat het volgens hen doet. Dit betekent dat nootropica in de praktijk misschien niet alle grandioze, uitbundige beloften waarmaken die op het flesje waarin ze worden geleverd, worden geadverteerd. Maar de keerzijde? Je hoeft geen recept aan te schaffen om ze uit te proberen. Goed nieuws voor aspirant-biohackers – en voor mensen die geen aspiraties hebben om biohacker te worden, maar toch Bradley Cooper willen zijn in Limitless (ik).
Na het raadplegen van Reddit’s (voorspelbaar) buitensporige gids voor beginners – met 270 voetnoten!-begon ik te prutsen met “stapelen”: de praktijk van het nemen van verschillende hoeveelheden van verschillende nootropische stoffen, die gebruikers worden aangemoedigd om zo lang te verfijnen als nodig is om Peak Cooper te bereiken.
Eerst was een combinatie van L-theanine en aniracetam, een synthetische verbinding die in Europa wordt voorgeschreven om degeneratieve neurologische ziekten te behandelen. Ik testte het door de aanbevolen doseringen in te nemen en vervolgens te sleutelen aan een verhaal dat ik een paar dagen eerder had afgerond, toen cafeïne nog mijn enige prestatiebevorderende drug was. Ik ging met hernieuwde kracht door het document, schrapte sommige zinnen en herschikte andere om ze strakker en krachtiger te maken.
Het was een productief uur, dat is zeker. Maar het vertoonde ook een opmerkelijke gelijkenis met het normale redactieproces. Ik had me voorgesteld dat het magische elixer dat door mijn bloedbaan gierde, torenhoge stormwolken in mijn brein zou doen ontstaan die, als ze uit elkaar zouden spatten, een regen van filmische bijvoeglijke naamwoorden over de pagina zouden laten regenen, zo snel als mijn vingers ze konden typen. Helaas regende het alleen maar Google-zoekopdrachten die begonnen met de woorden “synoniem voor” – mijn gebruikelijke creatieve proces.
Elke “mislukking” is slechts een volgende stap in het proces van eliminatie op weg naar biologische zelfverwezenlijking, die misschien slechts een paar honderd dollar en een paar weken amateur-alchemie ver weg is.
De volgende ochtend werd ik door vier gigantische pillen van de populaire piracetam- en choline-stapel… een beetje alerter, misschien? (Of misschien kwam dat gewoon doordat ik de nacht ervoor behoorlijk goed had geslapen. Het was moeilijk te zeggen.) Modafinil, dat veel militairen gebruiken als hun favoriete pil om vermoeidheid tegen te gaan, heeft lovende kritieken van tevreden gebruikers. Maar in de Verenigde Staten hebben burgers een recept nodig om het te krijgen; zonder een recept zitten ze vast aan adrafinil, een precursor die het lichaam na inname metaboliseert tot modafinil. Het nemen van adrafinil in plaats van koffie maakte me er alleen scherp van bewust dat ik geen koffie had gehad.
Nadat mijn rudimentaire stapelpogingen op onspectaculaire wijze uitbrandden, probeerde ik een paar kant-en-klare stapels – merknaam nootropische cocktails die aanbieden om het giswerk voor nieuwelingen te elimineren. Ze waren net zo nuttig. En een stuk duurder. Goop’s Braindust veranderde water in krijt met theesmaak. Maar ik kreeg het er 45 minuten warm van op mijn gezicht. Dan waren er nog de twee pillen Brain Force Plus, een supplement dat meedogenloos wordt aangeprezen door Alex Jones van InfoWars infamy. Het enige resultaat daarvan was het aanhoudende schuldgevoel dat ik vrijwillig 19,95 dollar in de broekzak van een domme samenzweringstheoreticus had gestopt.
Toen ik met Jesse Lawler sprak, die de podcast Smart Drugs Smarts presenteert, over doorbraken op het gebied van hersengezondheid en neurowetenschap, was hij niet verbaasd toen hij hoorde van mijn teleurstellende ervaring. Veel nootropics worden verondersteld tijd nodig te hebben om zich in het lichaam op te bouwen voordat gebruikers hun effect beginnen te voelen. Maar zelfs dan, zegt Barry Gordon, een professor in de neurologie aan het Johns Hopkins Medical Center, zouden positieve resultaten niet noodzakelijkerwijs bewijs zijn van een farmacologisch voordeel.
“Bepaalde mensen kunnen baat hebben bij bepaalde combinaties van bepaalde dingen,” vertelde hij me. “Maar over populaties heen, is er nog steeds geen sluitend bewijs dat stoffen van deze klasse cognitieve functies verbeteren.” En omdat er geen manier is om het effect van een bepaalde stof op iemands mentale scherpte betrouwbaar te meten, hebben iemands oprechte overtuigingen over “wat werkt” waarschijnlijk veel te maken met, laten we zeggen, hoe veeleisend hun dag was, of ze hebben ontbeten, of hoe vatbaar ze zijn voor het placebo-effect.
De oneindige belofte van stapelen is de reden waarom, welk gewicht je ook toekent aan het bewijs van hun werkzaamheid, nootropica nooit zullen verdwijnen: Met miljoenen mogelijke iteraties van hersenverbeterende regimes die er zijn, is er altijd de verleidelijke mogelijkheid dat zoekers de ongrijpbare optimale combinatie van pillen en poeders voor hen nog niet hebben gevonden. Elke “mislukking” is slechts een volgende stap in het eliminatieproces op weg naar biologische zelfverwezenlijking, die misschien slechts een paar honderd dollar en een paar weken amateur-alchemie ver weg is.
Er zijn gelukkig een aantal prestatieverbeterende gewoonten die onder rigoureus wetenschappelijk onderzoek stand hebben gehouden. Ze zijn gratis, en gemakkelijk uit te spreken. Helaas zijn dit ook de gewoonten die je misschien had willen opgeven door nootropics te gebruiken. “Van alle dingen die ‘goed voor de hersenen’ zouden zijn,” zegt Stanford neurologie professor Sharon Sha, “is er meer bewijs voor lichaamsbeweging dan voor iets anders.” De volgende keer dat je een lange dag voor de boeg hebt, zou je een pil kunnen nemen en kijken wat er gebeurt.
Je zou ook je geld kunnen besparen, je telefoon neerleggen en gaan wandelen.
Voor meer Level Up;
Het geheim om een productief mens te zijn: neem meer pauzes (en dutjes!)Waarom verveeld zijn soms het meest productieve is dat je kunt doenWaarom minder druk zijn de sleutel is tot meer gedaan krijgen