What te verwachten na een transient ischemic attack (TIA)

What te verwachten na een transient ischemic attack (TIA)

Het krijgen van een transient ischemic attack (TIA) kan beangstigend zijn. TIA’s hebben dezelfde symptomen als een beroerte, zoals zwakte aan één kant van het lichaam, moeite met spreken, visusveranderingen en verwardheid. Het verschil is dat de symptomen van een TIA binnen enkele minuten verdwijnen, hoewel ze tot 24 uur kunnen aanhouden. Artsen noemen TIA’s mini-beroertes of waarschuwingsberoertes, omdat als je een TIA hebt, je een hoger risico loopt op een beroerte later.

Het herstel van een TIA is snel, zodra de symptomen stoppen. Het probleem is dat terwijl je de symptomen ervaart, je niet weet of het een TIA of een beroerte is. Pas als de symptomen voorbij zijn en een arts uw bloedvaten heeft onderzocht, weet u het. Lees meer over wat u kunt verwachten nadat u hersteld bent van een TIA.

Een TIA is een medisch noodgeval, zelfs als de symptomen zijn verdwenen. U denkt misschien dat u in orde bent als de symptomen zijn verdwenen, maar het risico op een beroerte is het grootst in de eerste uren na een TIA en blijft de week daarna hoog, dus het is van vitaal belang zo snel mogelijk hulp in te schakelen.

Als u TIA-symptomen ervaart, bel dan 911 of laat iemand u meteen naar een spoedeisende hulp brengen. Als u eenmaal op de eerste hulp bent, zal de behandelend arts u beoordelen en tests uitvoeren of laten uitvoeren om vast te stellen waarom u de symptomen had.

De enige manier om de oorzaak van uw TIA vast te stellen en uw risico op een nieuwe TIA of beroerte te bepalen, is door middel van een reeks tests. Deze tests tonen ook aan of er schade is aan uw hersenen of hart.

Een lichamelijk onderzoek vertelt de arts van de spoedeisende hulp hoe u er op dat moment aan toe bent. Onderdeel van dat lichamelijk onderzoek is een neurologisch onderzoek. De arts kijkt onder meer naar hoe u uw armen en benen beweegt, hoe u spreekt en lacht, naar uw ogen en gezichtsvermogen en naar uw evenwicht. Eventuele veranderingen kunnen betekenen dat de TIA nog niet volledig is opgelost.

Bloedonderzoek is een belangrijk onderdeel van het TIA-onderzoek. Deze onderzoeken kunnen uw arts vertellen of er iets anders aan de hand is, zoals een infectie, of mogelijke oorzaken van de TIA, zoals een te hoog cholesterolgehalte, suikerziekte, bloed dat te snel stolt, of andere aandoeningen.

Met beeldvormend onderzoek kan uw arts kijken naar verstoppingen of beschadigingen van uw hersenen, halsslagaders (de slagaders in uw hals die het bloed naar uw hersenen brengen) en uw hart.

• CT (computertomografie of CAT-scan) maakt gebruik van speciale röntgenapparatuur en een computerprogramma om uw hersenen en halsslagaders gedetailleerder te bekijken dan met een röntgenfoto alleen mogelijk zou zijn.

• MRI (magnetische resonantiebeeldvorming) geeft een meer gespecialiseerd beeld van de hersenen met behulp van magnetische golven in plaats van straling zoals röntgenstraling.

• Magnetische resonantieangiografie (MRA) lijkt op een MRI, maar eerst injecteert de arts een kleurstof via een intraveneuze (IV) lijn. De arts bekijkt de beweging van de kleurstof op een scherm terwijl de kleurstof zich door de bloedvaten in uw lichaam, waaronder de hersenen, beweegt.

• Ultrasound van de halsslagader laat zien of er verstoppingen in de bloedvaten zijn.

• Arteriografie is een minimaal invasieve procedure. Om een arteriogram te maken, maakt een radioloog een kleine incisie in een slagader, meestal in de lies, om een lange, smalle katheter in te brengen. De arts brengt de katheter naar de halsslagader. Via de katheter wordt kleurstof in de slagader gespoten en de beweging van de kleurstof wordt gevolgd door de bloedstroom.

Als uw arts de diagnose heeft gesteld, is de volgende stap u door te verwijzen naar de juiste specialist of specialisten die uw behandelplan kunnen opstellen op basis van de oorzaak van de TIA. Bijvoorbeeld, als u onbehandelde diabetes heeft, kan een verwijzing naar een endocrinoloog nodig zijn. Als uw probleem verband houdt met een hoog cholesterolgehalte of hartaandoeningen, hebt u wellicht een cardioloog nodig. Op zijn beurt kan een cardioloog u doorverwijzen naar een chirurg of een interventieradioloog als u een meer invasieve behandeling nodig hebt, zoals een operatie.

Welke specialist u ook bezoekt, de kans is groot dat ze u zullen aanraden om naast het behandelplan ook veranderingen in uw levensstijl aan te brengen. Deze veranderingen in levensstijl, zoals het eten van een vetarm, zoutarm dieet en regelmatig bewegen, helpen een gezondere levensstijl te bevorderen. Door deze praktijken een deel van uw leven te maken, vermindert u niet alleen het risico op verdere TIA’s of beroertes, maar ook andere aandoeningen, zoals obesitas, hoge bloeddruk en diabetes.

Een TIA is een medische noodsituatie, niet vanwege de symptomen, maar vanwege wat een TIA betekent. Een TIA is een waarschuwing dat er iets mis is met uw bloedvatenstelsel en dat u risico loopt op een beroerte. Artsen gebruiken een risicoscore – de ABCD2-score – om uw risico op een beroerte na een TIA te bepalen. De score houdt rekening met het volgende:

• A: Leeftijd: 1 punt als u ouder bent dan 60 jaar

• B: Bloeddruk: 1 punt als het systolische (hoogste) getal hoger is dan 140 of het diastolische (laagste) getal hoger is dan 90

• C: Klinische kenmerken: 1 punt als uw spraak was aangetast maar u geen zwakte heeft; 2 punten als u zwakte heeft, met of zonder spraakproblemen

• D: Duur: 1 punt als de duur van de TIA tussen 10 en 59 minuten was; 2 punten als het 60 minuten of langer is geweest

• D: Diabetes: 1 punt als u diabetes heeft

Als u een 6 of 7 scoort, is er een risico van 8% op een beroerte binnen 48 uur na de TIA. Als u een score van 4 of minder hebt, is het risico 1%. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat deze percentages niet betekenen dat u een beroerte zult krijgen. Ze geven uw risico aan zonder behandeling.

De definitie van een TIA benadrukt dat het een voorbijgaande, of tijdelijke gebeurtenis is. Daarom treedt herstel van een TIA op wanneer de symptomen volledig zijn verdwenen. Als de symptomen niet verdwijnen, is er geen sprake van een TIA, maar van een beroerte.