Zucht voor de zadelrob Waardering voor Phagocillus greolandicus
Harpzeehonden brengen betrekkelijk weinig tijd op het land door; zij schijnen het grootste deel van hun tijd in de wateren van de noordelijke Atlantische Oceaan en de Noordelijke IJszee door te brengen. Ze worden beschouwd als semi-aquatische zeezoogdieren, omdat ze zoveel tijd in het water doorbrengen. Een zeehond kan ongeveer 15 minuten onder water blijven zonder weer boven te komen om te ademen. Ze sparen zuurstof door de hartslag met 90% te verlagen; alleen het zenuwstelsel en de zintuigen krijgen een normale bloedstroom.
De zadelrob komt voor in een van de drie afzonderlijke populaties, die alle hun eigen specifieke broedgebied hebben. De eerste populatie is te vinden voor de kust van Oost-Canada, de tweede in
het “oostijs” van Oost-Rusland in de Witte Zee, en de derde in het “westijs” van Oost-Groenland. De zadelrobben migreren echter wanneer het geen broedseizoen is. Na het werpseizoen (het baren) gaan de volwassen zeehonden naar het noorden van het broedgebied om hun jaarlijkse rui te ondergaan. Vervolgens trekken zij naar de arctische zomergebieden in het noorden om zich te voeden. Het is niet ongebruikelijk dat een zeehond 2500 mijl van zijn broedgebied weg trekt; hij is zeer goed in navigeren.
Alle zadelrobben zijn beperkt tot het winterklimaat van het noordpoolgebied. Naast deze zeehonden zijn er ook kariboes, poolvossen, muskusossen, sneeuwhazen, belugawalvissen, orka’s, ijsberen, zeeotters, walrussen en nog veel meer, waaronder mensen.
De paarse gebieden op de wereldbol zijn veel voorkomende vindplaatsen van zadelrobben.
Om meer te weten te komen over de interacties tussen mensen en zadelrobben, volg deze link! INTERACTIONS