Zwammen vs. Acid

admin 0 Comments Articles

Zwammen vs. Acid

Magische paddo’s en acid behoren tot de meest bekende van de klassieke psychedelica, maar vaak begrijpen mensen die voor het eerst een trip willen maken niet helemaal het verschil tussen de twee. Om te beginnen zijn paddo’s (“paddo’s”) een organisch psychedelicum dat uit de grond groeit (hoewel synthetische versies van hun hoofdbestanddeel, psilocybine, worden gebruikt in klinische tests). Acid, of LSD (lyserginezuur-diethylamide), daarentegen, is een synthetische verbinding (hoewel het ook kan worden afgeleid van de moederkorenzwam), en lokt een trip uit die ongeveer twee keer zo lang duurt als paddo’s.

Dat gezegd hebbende, een trip is een trip is een trip, en dus is het niet verrassend dat veel stoffen die worden geclassificeerd als “psychedelica” belangrijke kenmerken delen, zoals een vergelijkbare moleculaire structuur, een gebrek aan verslavend potentieel, en een agonistische functie op de 5-Hydroxytryptamine (5-HT) receptorgroep. Misschien vanwege deze overeenkomsten, kan het fenomeen van “een psychedelische ervaring,” ongeacht of het wordt teweeggebracht door acid of paddo’s, of een andere stof, een breed analoge (en grotendeels positieve) invloed hebben op het menselijk bewustzijn.

Hoewel paddo’s en acid beide voldoen aan de vrij brede definitie van psychedelica, kunnen ze elk ervaringen opwekken die duidelijk verschillen qua sfeer, aanvang, duur en visueel effect. Hier is hoe je ze uit elkaar kunt houden.

Effecten van paddo’s

Pilocybine paddenstoelen, bij mycologen (degenen die paddenstoelen bestuderen) bekend als Psilocybe, zijn schimmels die op elk bewoonbaar continent kunnen worden gevonden. Via sjamanistische tradities hebben mensen deze paddestoelen al gebruikt voordat de beschaving bestond. De paddestoelen synthetiseren vele psychoactieve verbindingen, waarvan psilocybine, psilocine en baeocystine de meest prominente zijn. Deze verbindingen worden in verschillende verhoudingen geproduceerd door verschillende soorten van het Psilocybe geslacht, en deze variatie heeft een matig tot significant effect op het begin, de inhoud, en de duur van de ervaring. (Natuurlijk zullen je instelling – je geestestoestand waarin je de ervaring ingaat – en je instelling – je fysieke omgeving – de ervaring ook beïnvloeden).

De psychoactieve stof die verantwoordelijk is voor de metafysische effecten van deze paddestoelen is interessant genoeg geen psilocybine, maar psilocine. Na inname de-fosforyleert (verwijdert een fosfor molecuul uit) psilocybine, waardoor het verandert in psilocine, die in staat is om te binden met meerdere hersenreceptoren in de 5-HT (a.k.a. serotonine) groep.

Wanneer deze binding wordt gevormd, katalyseert het een drastische verschuiving in de neurale chemie, waaronder neurogenese (de aanmaak van nieuwe hersencellen), een hyperverbonden toestand tussen hersennetwerken, een demping van het Default Mode Network (DNM), wat kan leiden tot egodood, en een overmaat aan serotonine in de synaptische spleet tussen neuronen. Deze serotonerge overmaat zou verantwoordelijk zijn voor de gevoelens van euforie, liefde en verbondenheid die vaak geassocieerd worden met paddo’s, terwijl hyperconnectiviteit tussen hersennetwerken je in staat stelt buiten de gebaande paden te denken, negatieve gedachtepaden uit te wissen en angstreacties te verzachten. Het dempen van de DNM wordt verondersteld een minder door het ego beïnvloed perspectief te bieden, terwijl ego-dood ervaringen kunnen worden veroorzaakt door grote doses.

Lees: Why to Grow Your Own Mushrooms

Huidig blijft psilocybine een federaal illegale substantie, hoewel het in plaatsen als Denver, Oakland en Santa Cruz is gedecriminaliseerd. De Decriminalize California campagne streeft er ook naar om psilocybine te decriminaliseren in de gehele staat bij de komende verkiezingen. Zowel een therapeutisch als recreatief entheogeen, psilocybine in synthetische vorm is versneld door de FDA om een voorgeschreven medicijn te worden in ondersteunde psychotherapie voor depressie.

De effecten van psilocybine omvatten euforie, veranderde denkprocessen en tijdsbesef, zintuiglijke versterking, synesthesie, visuele hallucinaties, spirituele of mystieke gevoelens, ego dood, en zelfs uit het lichaam gewaarwordingen. Naast deze acute effecten, is van psilocybine ook aangetoond dat het op de lange termijn de geestelijke gezondheid ten goede komt, de symptomen van veel psychologische aandoeningen zoals depressie of OCD effectief behandelt, morele waarden zoals empathie positief verandert, en de verbinding met de natuur of het universum als geheel versterkt. Hoewel de meeste van deze effecten zich voordoen in de geest, heeft psilocybine ook een paar opmerkelijke lichamelijke bijwerkingen (bij matige tot hoge dosering), zoals een verhoogde hartslag, koude in de ledematen, en, voor sommigen, maag-darm ongemak. Dit lichamelijke ongemak, samen met de meer spiritueel georiënteerde, organische en introspectieve ondertoon die de psilocybine ervaring vaak draagt, behoren tot de belangrijkste contrasten tussen psilocybine en LSD.

De geschiedenis en de effecten van LSD

Zuur verandert ook diepgaand de perceptie, stemming, en vele andere cognitieve processen door actie op het serotonerge systeem-bindend aan verscheidene 5-HT receptoren (vergelijkbaar met psilocybine). In tegenstelling tot psilocybine werkt het echter ook op het dopaminerge systeem, dat verantwoordelijk is voor cognitieve processen zoals leren, beloningssystemen en motivatie. Deze gecombineerde werking genereert een overmaat aan zowel serotonine als dopamine, waardoor LSD-ervaringen meer “extrovert” en energieker worden. Het versterkt vaak krachtig de verbeelding en de zintuigen, stimuleert een snelle stroom van gedachten of ideeën, en genereert kleurrijke caleidoscopische patronen die synchroniseren met auditieve stimulatie – naast gevoelens van euforie en verbondenheid met het universum die door alle psychedelica worden opgewekt.

Acid heeft historisch minder gedocumenteerd gebruik dan psilocybine paddestoelen, omdat de giftige moederkoren schimmel waar het van afgeleid is alleen in bepaalde regio’s verschijnt na een ongewoon nat groeiseizoen. Veel bekender en beter onderzocht is de synthetische versie van LSD, voor het eerst gesynthetiseerd in 1938 door Albert Hoffman, een chemicus die werkte voor het Zwitserse bedrijf Sandoz pharmaceuticals. Hij wilde het gebruiken als een stimulerend middel voor de luchtwegen en de bloedsomloop, zonder kennis te hebben van de psychoactieve eigenschappen ervan. Het middel bleek niet veelbelovend voor de beoogde toepassing en werd vijf jaar lang in de ijskast gezet, tot Hoffman op 16 april 1943 besloot het middel nog eens te bekijken.

Lees: Rick Strassman on DMT and the Mystical State

Terwijl hij het middel opnieuw synthetiseerde, werd hij blootgesteld aan het equivalent van een kleine dosis. Hij beschreef de resulterende ervaring als “een droomachtige toestand, waarin hij een ononderbroken stroom van fantastische beelden waarnam, buitengewone vormen met een intens, caleidoscopisch kleurenspel.” Drie dagen later, op 19 april, nam hij opzettelijk 250 microgram in (een vrij grote dosis) om te bevestigen dat het inderdaad de oorzaak was van zijn eerdere ervaring. Zijn vermogens gingen snel achteruit en toen hij zich extreem angstig en ongemakkelijk voelde, vroeg hij een laborant om hem met de fiets naar huis te begeleiden. Deze fietstocht werd een van de meest iconische gebeurtenissen in de psychedelische geschiedenis en wordt nu door psychedelische enthousiastelingen wereldwijd gevierd als Bicycle Day.

Na deze ervaringen was Hoffman ervan overtuigd dat de drug een krachtig psychiatrisch middel zou kunnen zijn. Het werd in 1948 door Sandoz als commercieel medicijn op de markt gebracht en halverwege de jaren vijftig waren er verschillende onderzoeken gaande naar de effectiviteit ervan bij de behandeling van alcoholisme, angst en depressie – met verbluffend succes. De CIA was zelfs geïnteresseerd in het middel voor experimenten met hersenspoeling, als onderdeel van hun uiterst geheime MK-ULTRA programma. De populariteit bleef stijgen tijdens de tegencultuurbeweging van de jaren ’60, maar tegen het einde van het decennium sloeg het sentiment sterk om. Het verzet tegen het vermeende bijtende effect op autoritaire waarden culmineerde in de Controlled Substances Act en President Nixon’s start van de Drugsoorlog. Dit nieuwe beleid plaatste LSD (samen met psilocybine) op Schedule I, gedefinieerd als met een hoog potentieel voor misbruik, en geen medische waarde (waarvan de wetenschap ons vertelt dat het onjuist is).

Het verschil tussen paddo’s en acid

De langetermijneffecten van een psychedelische ervaring, zoals een verbeterde geestelijke gezondheid en (anekdotische) persoonlijke openbaringen, zijn vaak vergelijkbaar tussen de verschillende soorten drugs, maar de acute effecten kunnen aanzienlijk verschillen. Een passende en humoristische analogie voor deze verschillen, bedacht door een post op de r/drugs subreddit, kan worden getrokken tussen de twee films The Lord of the Rings en Star Wars. De reddit post relateert psilocybine aan The Lord of The Rings, vanwege de iets meer mystieke, organische en introspectieve eigenschappen, terwijl een LSD-ervaring wordt vergeleken met het sci-fi, visueel stimulerende en hogere-octane gevoel van Star Wars.

Voor de meerderheid van de individuen, hoewel er uitzonderingen bestaan, zijn LSD-ervaringen meer extrospectief, terwijl paddo-ervaringen meer naar binnen gericht zijn. Een LSD trip roept vaak een verlangen op om te socialiseren, exogene stimulatie te zoeken, en te dansen met overvloedige energie. Paddo trips daarentegen houden de gebruiker over het algemeen bezig met diepe contemplatieve gedachten, en dragen meer een “lichaamsbelasting” met zich mee, wat bijdraagt tot hun therapeutische eigenschappen. Acid trips worden meestal gekarakteriseerd als “leuk”, “wild” of “gek”, terwijl paddo’s vaker een gevoel van eerbied en verbondenheid met de natuur opwekken (hoewel LSD ook een entheogene, met de natuur verbonden ervaring kan bieden).

Gebaseerd op mijn eigen persoonlijke ervaring, zijn er ook opmerkelijke verschillen in zowel de essentie als de intensiteit van de visuele stimulatie die door elke stof wordt geboden. LSD-beelden hebben de neiging grilliger, sneller en fractaler te zijn, terwijl psilocybine hallucinaties meer golvend, vibrerend en pulserend zijn. Mushroom-visuals kunnen worden omschreven als meer een vergroting van de werkelijkheid, waardoor de randen van objecten golven en kleuren levendig en verzadigd worden, terwijl LSD-hallucinatie meer meeslepend aanvoelt, waarbij vreemde en levendige visioenen worden gegenereerd samen met caleidoscopische patronen.

Lees:

Naast de contrasterende inhoud van de ervaring zijn ook het begin, de duur en de intensiteit van de trips duidelijk verschillend. Het duurt ongeveer 45 minuten voordat de effecten van psilocybine merkbaar worden en het duurt tussen de vier en zes uur, met een piek van deze effecten rond twee uur na de ervaring. Psilocybine highs worden soms ook beschreven als “komende in golven” met emoties die schommelen tussen extreme euforie en gelukzaligheid tot angst en ontzetting. Er is ook anekdotisch bewijs dat wijst op een paddo-ervaring die kan worden versterkt of een nieuwe impuls kan krijgen door een paar uur na de ervaring cannabis in te nemen. De effecten van LSD daarentegen kunnen ongeveer twaalf uur aanhouden en zijn doorgaans stabieler, waarbij ze geleidelijk aan intenser worden tot een piek rond twee uur na de ervaring, waarna ze een plateau bereiken en vanaf ongeveer zeven tot negen uur zachtjes afnemen.

De methode van inname voor zowel paddo’s als LSD is vergelijkbaar en wordt meestal oraal ingenomen, maar de staat van materie waarin ze worden verspreid kan verschillen. Paddo’s worden meestal in hun geheel gegeten, fijngestampt en in capsules verpakt, of in thee gezet om hun melige smaak af te zwakken. Een typische dosis paddo’s is ongeveer 1/8e van een ons (3,5 gram), maar sommige avontuurlijke en psychedelisch-ervaren individuen (aangeduid als “psychonauten”) geven de voorkeur aan doseringen dichter bij 5 gram, wat in de volksmond bekend staat als een “heroïsche dosis”. Acid is ook drinkbaar in vaste of vloeibare vorm, verkocht in een scala van doseringen, hetzij op kleine stukjes vloeipapier bekend als “tabs” of in een oogdruppelaar fles, met een gemiddelde dosis bestaat uit 100 microgram.

Zowel acid als paddo’s zijn geenszins beperkt tot een specifieke dosering, en hoewel de meeste studies die veelbelovende resultaten laten zien voor psilocybine zijn gebaseerd op een volledige dosis, is de praktijk van microdosering onlangs in populariteit gestegen. Voorstanders van deze praktijk beweren dat een sub-perceptuele dosis de functionaliteit niet aantast, waardoor ze door kunnen gaan met het dagelijks leven, en toch cognitieve voordelen biedt, zoals verhoogde focus, mentale helderheid, en creativiteit die worden geassocieerd met psychedelica. Hoewel deze beweringen nog niet worden ondersteund door concrete studieresultaten, bestaat er een berg anekdotisch bewijs dat niet kan worden verdisconteerd.

Dus welke ervaring is geschikt voor mij?

Volgens gegevens van de Global Drug Survey, worden paddo’s en LSD herhaaldelijk beoordeeld als de veiligste van alle onderzochte drugs, en ook consequent tussen het bezetten van de nummer één plek voor waarde-prijsverhouding. In vergelijking met andere drugsklassen zijn psychedelica uitzonderlijk veilig, maar het risico op een negatieve ervaring is altijd aanwezig, en wordt verhoogd bij mensen met een erfelijke aanleg voor bepaalde psychische aandoeningen. Als je een familiaire voorgeschiedenis van psychose of schizofrenie hebt, is het niet aan te raden om psychedelica te gebruiken, omdat het de katalysator kan zijn voor een psychotische episode, of zelfs een voortdurende psychose.

Dat gezegd hebbende, in mijn ervaring, als je psychologisch gezond bent en een wat meer organische, aardende, en introspectieve ervaring wenst, compleet met gevoelens van euforie, liefde, en verbinding met de natuur, dan zijn paddo’s een geweldige keuze. Als je op zoek bent naar een wat langere duur, wat meer visuele trip die ook kan resulteren in het realiseren van diepgaande epifanieën, dan is LSD hier zeer geschikt voor. Het is ook belangrijk om goed te letten op je mentale toestand en de omgeving waarin de ervaring zal plaatsvinden. Deze variabelen staan bekend als “set en setting” en kunnen een aanzienlijke invloed hebben op je ervaring.

Voorbereiding van set en setting is vaak zo simpel als jezelf vertrouwd maken met de juiste dosering voor de beoogde toepassing, de mogelijke effecten en duur van de ervaring die door de gekozen stof wordt opgewekt, en jezelf in een veilige en comfortabele omgeving plaatsen. Het is ook algemeen aanbevolen om een nuchtere “gids” of “tripsitter” in je onmiddellijke omgeving te hebben of op zijn minst gemakkelijk telefonisch bereikbaar te zijn. De wetenschap dat er een capabel iemand aanwezig is als er iets uitdagends zou worden, verhoogt het comfort op zowel een bewust als een onbewust niveau, terwijl een vertrouwde omgeving en kennis van de vele variabelen die een psychedelische ervaring kan hebben, je in staat stelt te ontspannen en van de rit te genieten.

Psychedelische stoffen moeten met gezond respect en voorzichtigheid worden behandeld, gebruikt worden met een gezonde en positieve instelling, en in een ondersteunende, vertrouwde omgeving. Als de juiste voorbereiding van intentie, set en setting wordt gedaan, kunnen ze krachtige hulpmiddelen zijn voor bewustzijnsverruiming en therapeutische genezing, en je een objectief perspectief bieden op sociale of emotionele kwesties, uren van euforische gelukzaligheid, en langdurig voordeel voor de algehele geestelijke gezondheid.