10 gekke feiten over eekhoorns
Eekhoorns (hier een grijze eekhoorn) hebben gewatteerde poten en borstelige staarten waarmee ze van grote afstanden kunnen springen © Ioannis Tsotras / Getty
1. De grootste eekhoornsoort is de Indiase reuzeneekhoorn (onder), die wel 1 meter lang kan worden. De kleinste is de piepkleine Afrikaanse dwerg eekhoorn die maar 7-13 cm lang wordt.
Een Indiase reuze eekhoorn © Malcom Chapman / Getty
2. Eekhoorns hebben vier voortanden die hun hele leven blijven doorgroeien. Dit zorgt ervoor dat hun tanden niet slijten door het constante knagen op noten en andere voorwerpen.
3. Eekhoorns kunnen worden ingedeeld in drie soorten: grondeekhoorns, boomeekhoorns en vliegende eekhoorns. Vliegende eekhoorns kunnen door de lucht zweven dankzij de huidflappen die hun ledematen verbinden en zo een vleugelachtig oppervlak vormen.
Een vliegende eekhoorn pronkt met zijn vleugelachtige huidflappen © Joe McDonald / Getty
4. Eekhoorns kunnen rijpe noten herkennen met behulp van hun reukzin. Ze kunnen ook zien of een eikel of hazelnoot is uitgehold door snuitkevers door te herkennen dat de noot te licht is. Om eerder begraven noten te vinden, gebruiken ze een combinatie van geheugen, reuk en observatie van verstoorde grond.
5. Nesten van eekhoorns worden “dreys” genoemd. Het zijn compacte, bolvormige structuren die iets lichter zijn dan voetballen. Ze zijn gemaakt van twijgen, bladeren, schors en gras en worden meestal in de vorken van hoge bomen gebouwd.
Eekhoorns nest of drey © Coffee999 / Getty
6. Eekhoorns communiceren met behulp van een breed scala aan geluiden, zoals territoriale blaffen en ‘kwakende’ geluiden, maar hun belangrijkste vorm van communicatie is hun staart. Zij gebruiken deze als signaalgevers, die zij bewegen als zij een bedreiging vermoeden.
7. Eekhoorns kunnen tot 20 km/uur rennen en hebben gewatteerde voeten die sprongen van wel 20 meter hoog opvangen. Zij kunnen ook hun pluizige staarten als parachutes gebruiken om zich in evenwicht te houden tijdens hoge sprongen.
8. Eekhoorns zijn een van de belangrijkste dieren voor de verspreiding van eikenbomen. Ze slaan eikels op in de grond, maar halen er slechts ongeveer 70 procent uit, waardoor de vergeten eikels kunnen uitgroeien tot gezonde bomen.
Een eikenscheut © cturtletrax / Getty
9. Rode eekhoorns waren tot de jaren 1940 wijdverspreid in het Verenigd Koninkrijk, maar hun aantal is sterk gedaald en ze zijn nu geclassificeerd als een bedreigde diersoort. Hun bedreigde status is grotendeels te wijten aan de opkomst van de grijze eekhoornpopulatie, vanwege hun grotere en robuustere aard en de overdracht van het eekhoornpokkenvirus.
10. Er zijn enkele zeer unieke eekhoornsoorten in de wereld. De getufte grondeekhoorn, die alleen op Borneo voorkomt, heeft een staart die 130 procent van de omvang van zijn lichaam is. De Kaibab-eekhoorn heeft een zuiver witte staart en komt alleen voor in de Grand Canyon-regio van Arizona. De Indische palm eekhoorn heeft opvallende bruine en witte strepen die zelfs een Hindoe legende hebben geïnspireerd. Er wordt gezegd dat een behulpzame eekhoorn werd geaaid door de godheid Lord Rama, en vingertrekken achterliet op zijn rug.
Een Indische Palm eekhoorn © Tatsiana Volskaya
Plus, de nieuwe soort ZWARTE SQUIRREL. Fotograaf en natuuronderzoeker Roberto Isotti legt uit…
Zwarte individuen van zowel de oostelijke grijze (het invasieve knaagdier dat nu goed is ingeburgerd in Groot-Brittannië) als de rode eekhoorn zijn redelijk algemeen. Dit zijn geen aparte soorten, maar melanistische vormen. Een eerder dit jaar gepubliceerde studie erkent echter de Calabrische zwarte eekhoorn, endemisch voor die regio van Zuid-Italië en vroeger beschouwd als een ondersoort van de rode eekhoorn, als een aparte soort, met de wetenschappelijke naam Sciurus meridionalis.
Onderzoekers van de universiteiten van Rome, Insubrië, Calabrië, Florence en Milaan ontdekten dat de Calabrische zwarte eekhoorn een herkenbaar andere morfologie heeft. Hij is groter, heeft meer prominente poten en een donkerder rug en staart dan de zwarte vorm van de rode eekhoorn. Hij komt ook voor in een andere habitat, met een voorkeur voor volgroeide dennenbossen in bergachtige gebieden, en zijn mitochondriaal DNA vertoont drie verschillende merkers.
Helaas wordt deze pas erkende soort nu al bedreigd. In de beperkte habitat die hij inneemt, ondervindt hij concurrentie van de invasieve variabele (of Finlayson’s) eekhoorn Callosciurus finlaysonii, geïntroduceerd vanuit Zuidoost-Azië, die inheemse Italiaanse bomen beschadigt