11g. De Slag bij Saratoga
De Britse generaal John Burgoyne kreeg de bijnaam “Gentleman Johnny” vanwege zijn liefde voor vrije tijd en zijn neiging om tussen de veldslagen door feestjes te geven. Zijn overgave aan de Amerikaanse strijdkrachten in de Slag bij Saratoga betekende een keerpunt in de Revolutionaire Oorlog.
De Slag bij Saratoga was het keerpunt in de Revolutionaire Oorlog.
De omvang van de overwinning wordt duidelijk gemaakt door een paar belangrijke feiten: Op 17 oktober 1777 gaven 5.895 Britse en Hessische troepen hun wapens over. Generaal John Burgoyne had 86 procent verloren van zijn expeditieleger dat in de vroege zomer van 1777 triomfantelijk vanuit Canada New York was binnengemarcheerd.
Verdelen en veroveren
De verdeel-en-heersstrategie die Burgoyne aan de Britse ministers in Londen voorlegde, bestond uit een invasie van Amerika vanuit Canada door de Hudson-vallei af te zakken naar Albany. Daar zou hij gezelschap krijgen van andere Britse troepen onder bevel van Sir William Howe. Howe zou zijn troepen vanuit New Jersey en New York City naar het noorden brengen.
Burgoyne geloofde dat deze moedige zet niet alleen New England zou isoleren van de andere Amerikaanse koloniën, maar ook het bevel over de Hudson rivier zou verkrijgen en de Amerikanen en hun mogelijke bondgenoten, zoals de Fransen, zou demoraliseren.
Sommige historici weten vandaag niet zeker of haar dood door toedoen van de Indianen kwam of op een andere manier, maar de moord op Jane McCrea verenigde de Amerikanen tegen de Britten en hun Indiaanse bondgenoten.
In juni 1777 vertrok Burgoyne’s leger van meer dan 7000 man (waarvan de helft Britse troepen waren en de andere helft Hessische troepen uit Brunswijk en Hessen-Hanau) vanuit St. Johns aan het meer van Champlain, op weg naar Fort Ticonderoga, aan de zuidkant van het meer.
Terwijl het leger zuidwaarts trok, stelde Burgoyne een proclamatie op en liet die door zijn manschappen verspreiden, waarin onder meer stond: “Ik hoef alleen maar de Indiaanse strijdkrachten onder mijn leiding rekenschap te geven, en het zijn er duizenden,” hetgeen impliceerde dat de vijanden van Groot-Brittannië te lijden zouden krijgen onder aanvallen van met de Britten geallieerde Indianen.
Meer dan enige andere daad tijdens de campagne, verstijfden dit dreigement en de daaropvolgende wijd en zijd gerapporteerde wreedheden, zoals het scalperen van Jane McCrea, de vastberadenheid van de Amerikanen om alles te doen wat nodig was om ervoor te zorgen dat het dreigement geen werkelijkheid werd.
In plaats van naar het noorden te trekken om Burgoyne te helpen in de strijd tegen de rebellen in Saratoga, zeilde generaal Howe naar het zuiden en begon aan een campagne om Philadelphia te veroveren.
Round One to the British
De Amerikaanse strijdkrachten in Fort Ticonderoga zagen in dat zodra de Britten artillerie op hoge grond bij het fort zouden opstellen, Ticonderoga onverdedigbaar zou zijn. Er werd opdracht gegeven het fort te verlaten en de Amerikanen brachten troepen, kanonnen en voorraden over het Champlaingameer naar Mount Independence.
Van daaruit ging het leger op weg naar Hubbardton, waar de Britse en Duitse troepen hen inhaalden en de strijd aanbonden. Eerste ronde voor de Britten.
Burgoyne vervolgde zijn mars naar Albany, maar mijlen naar het zuiden vond een verontrustende gebeurtenis plaats. Sir William Howe besloot de hoofdstad van de rebellen in Philadelphia aan te vallen in plaats van zijn leger in te zetten om Burgoyne te ontmoeten en New England af te snijden van de andere koloniën. Ondertussen, terwijl Burgoyne naar het zuiden marcheerde, werden zijn aanvoerlijnen vanuit Canada langer en minder betrouwbaar.
 |
||
 |
Ik heb de eer u mede te delen dat de vijand zich op de 6e van Ticonderoga en Mount Independent heeft teruggetrokken en op dezelfde dag is verdreven, voorbij Skenesborough aan de rechterkant, en de Humerton aan de linkerkant met het verlies van 128 stukken kanon, al hun gewapende schepen en bateaux, het grootste deel van hun bagage en munitie, provisie en militaire voorraden ….. – Generaal John Burgoyne, brief aan Lord George Germain (1777)
|
|
 |
||
Bennington: “the compleatest Victory gain’d this War”
Toen Burgoyne en zijn troepen vanuit Canada opmarcheerden, slaagden de Britten erin verschillende succesvolle veldtochten te winnen en de kolonisten woedend te maken. Tegen de tijd dat Burgoyne Saratoga bereikte, hadden de Amerikanen met succes steun verzameld om hem te verslaan.
In het begin van augustus kwam het bericht dat een aanzienlijk bevoorradingsdepot in Bennington, Vermont, licht bewaakt zou zijn, en Burgoyne stuurde Duitse troepen om het depot in te nemen en terug te keren met de voorraden. Ditmaal stuitte men echter op hevig verzet en de Amerikaanse generaal John Stark omsingelde en nam bijna 500 Duitse soldaten gevangen. Een waarnemer noemde Bennington “de mooiste overwinning van deze oorlog.”
Burgoyne realiseerde zich nu, te laat, dat de Loyalisten (Tories) die hem met honderden tegelijk te hulp hadden moeten komen, niet waren komen opdagen, en dat zijn Indiaanse bondgenoten ook niet betrouwbaar waren.
De Amerikaanse generaal Schuyler ging verder met het verbranden van voorraden en gewassen in de linie van Burgoyne’s opmars, zodat de Britten gedwongen waren te vertrouwen op hun steeds langere en steeds onbetrouwbaardere aanvoerlijn naar Canada. Aan Amerikaanse zijde arriveerde generaal Horatio Gates in New York om het bevel over de Amerikaanse strijdkrachten over te nemen.
Slag om Freeman’s Farm
Maskerbrieven, onzichtbare inkt en geheime code zijn de kneepjes van het vak voor elke goede spion. Loyalist Henry Clinton gebruikte een maskerbrief om met Burgoyne te communiceren.
Midden september, met het herfstweer dat Burgoyne eraan herinnerde dat hij niet kon overwinteren waar hij was en snel in de richting van Albany moest gaan, stak het Britse leger de Hudson over en zette koers naar Saratoga.
Op 19 september ontmoetten de twee strijdkrachten elkaar bij Freeman’s Farm ten noorden van Albany. Hoewel de Britten als “meesters van het veld” achterbleven, leden ze zware menselijke verliezen. Jaren later uitte de Amerikaan Henry Dearborn het gevoel dat “er iets meer op het spel stond dan vechten voor zes pence per dag.”
Slag om Saratoga
Afgelopen september en in de eerste week van oktober 1777 bevond het Amerikaanse leger van Gate zich tussen het leger van Burgoyne en Albany. Op 7 oktober nam Burgoyne het offensief. De troepen sloegen samen ten zuiden van de stad Saratoga, en Burgoyne’s leger was gebroken. Tijdens dweiloperaties werd 86 procent van Burgoyne’s commando gevangen genomen.
De overwinning gaf nieuw leven aan de Amerikaanse zaak op een kritiek moment. De Amerikanen hadden net een grote tegenslag te verwerken gekregen in de Slag bij de Brandywine, samen met het nieuws van de val van Philadelphia voor de Britten.
Een Amerikaanse soldaat verklaarde: “Het was een glorieus gezicht om de hooghartige Britten & hun wapens te zien overgeven aan een leger dat ze nog maar kort daarvoor verachtten en paltroons noemden.”
Een verbluffende Amerikaanse overwinning in oktober 1777, het succes bij Saratoga, gaf Frankrijk het vertrouwen in de Amerikaanse zaak om als Amerikaanse bondgenoot de oorlog in te gaan. Latere Amerikaanse successen waren voor een groot deel te danken aan Franse hulp in de vorm van financiële en militaire bijstand.
Een woord over spionnen
Spionnen werkten zowel voor Britse als Amerikaanse legers. Geheime berichten en strijdplannen werden op allerlei creatieve manieren doorgegeven, onder meer door ze op knopen te naaien. Patriotten en loyalisten schreven deze geheime brieven in code, met onzichtbare inkt, of als maskerletters.
Hier volgt een voorbeeld van de maskerbrief van de loyalist Sir Henry Clinton. De eerste brief is de maskerbrief met de geheime boodschap ontcijferd; de tweede is een uittreksel van de volledige brief.
|
|
||||||||||||||||||
Benedict Arnold
Benedict Arnold wordt het best herinnerd als een verrader; een Amerikaanse patriot die spioneerde voor de Britten tijdens de Amerikaanse Revolutie. Maar er is meer in zijn verhaal dan deze trieste gebeurtenis.
Arnold was een felle patriot tijdens de Stamp Act crisis en de beginjaren van de Amerikaanse Revolutie. Tijdens de slagen om Lexington en Concord werkte Arnold samen met Ethan Allen om Fort Ticonderoga te veroveren en werd hij benoemd tot kolonel.
Als lid van George Washingtons Continentale Leger leidde hij een mislukte aanval op Quebec, maar werd desondanks in 1776 benoemd tot brigadegeneraal.
Zijn volgende grote moment kwam tijdens de Slag bij Saratoga. Hier was Benedict Arnold behulpzaam bij het stoppen van de opmars van de Britten en bij het verkrijgen van de overgave van de Britse generaal John Burgoyne.
Tijdens de Slag om Freeman’s Farm raakte Arnold ernstig gewond aan zijn been toen hij onder zijn paard werd vastgepind. (Zowel Arnold als zijn been overleefden het, er is een monument voor zijn been in Saratoga National Historic Park.)
In de volgende twee jaar bleef Benedict Arnold een patriot, maar hij was boos en verbitterd over wat hij voelde als een gebrek aan erkenning van zijn bijdrage aan de oorlog. In 1778, na de Britse evacuatie van Philadelphia, benoemde George Washington Arnold tot militair commandant van de stad.
Daar wordt het verhaal interessant.
In Philadelphia maakte Benedict Arnold kennis met en werd verliefd op Margaret (Peggy) Shippen, een jonge, welgestelde loyaliste die half zo oud was als hij. Mevrouw Shippen was eerder bevriend geweest met John André, een Britse spion die tijdens de bezetting in Philadelphia was geweest als adjudant van de Britse opperbevelhebber, Sir Henry Clinton. Aangenomen wordt dat Peggy Arnold aan André voorstelde.
Intussen begon Benedict Arnolds reputatie in Philadelphia te tanen. Hij werd ervan beschuldigd openbare wagens voor eigen gewin te gebruiken en bevriend te zijn met Loyalisten. Geconfronteerd met een krijgsraad wegens corruptie, legde hij op 19 maart 1779 zijn functie neer.
Na zijn ontslag begon Arnold een briefwisseling met John André, nu hoofd van de Britse inlichtingendienst. Maar Arnold had ook zijn nauwe relatie met George Washington behouden en had nog steeds toegang tot belangrijke informatie. Gedurende de volgende maanden zette Benedict Arnold zijn gesprekken met André voort en stemde ermee in belangrijke informatie aan de Britten te overhandigen. In het bijzonder bood Arnold aan het meest strategische fort in Amerika over te dragen: West Point.
Arnold en André ontmoetten elkaar uiteindelijk persoonlijk, en Arnold overhandigde informatie aan de Britse spion. Maar, helaas voor beide mannen, André werd betrapt en Arnold’s brief werd gevonden. Arnold’s vriend, George Washington, was gebroken door het nieuws, maar moest omgaan met de verraderlijke daad. Terwijl Benedict Arnold ontsnapte naar het door de Britten bezette New York, waar hij werd beschermd tegen straf.
John André werd wegens spionage geëxecuteerd.
Benedict Arnold werd door de Britse regering benoemd tot brigadegeneraal en op rooftocht gestuurd naar Virginia. Na de overgave van Cornwallis bij Yorktown in 1781, zeilde Arnold met zijn gezin naar Groot-Brittannië. Hij stierf in Londen in 1801.