16 Voors en Tegens van Dictatuur

admin 0 Comments Articles

16 Voors en Tegens van Dictatuur

Een dictatuur is per definitie een absolute autoriteit op welk gebied dan ook. Het verwijst vaak naar een regeringsvorm die het gezag heeft van absolute heerschappij binnen één persoon of een gestructureerde polity. In sommige gevallen kan een groep naties of gemeenschappen worden geregeerd onder een dictatuur in plaats van een enkele natie.

Het belangrijkste voordeel van deze regeringsstructuur is dat er snel veranderingen kunnen plaatsvinden binnen een samenleving. Zodra de dictator verordent wat er moet gebeuren, worden die veranderingen doorgevoerd. Er zijn geen vertragingen in de wetgeving of voortdurende debatten over welke handelwijze beter zou zijn. De dictator heeft de touwtjes in handen, waardoor er geen ruzies of gevechten meer zijn die het veranderingsproces zouden kunnen stoppen voordat het begonnen is.

Het probleem dat vaak wordt gezien bij een dictatuur is de veranderlijkheid. Absolute macht corrumpeert vaak absoluut, wat betekent dat de samenleving wordt overgelaten aan de grillen van de persoon of de polity die de leiding heeft over de samenleving. Zeldzaam is de dictator die de absolute macht die hij uitoefent kan gebruiken ten voordele van anderen in plaats van zijn eigen persoonlijk voordeel.

Hier zijn nog meer voor- en nadelen van een dictatuur te bespreken.

Lijst van de Voors van een Dictatuur

1. Het kan een afschrikkend effect hebben op criminaliteit.
Onder de zelfbeschreven Duterte dictatuur administratie in de Filippijnen, tussen FY 2016 en FY 2017, daalde het aantal geweldsmisdrijven dramatisch. Het totale aantal gerichte misdrijven daalde van meer dan 158.000 naar iets minder dan 80.000. Dit resulteerde in een daling van het aantal diefstal-, overval- en ontvoeringsincidenten. Zelfs als de 7.000 moorden als gevolg van de drugsoorlog van de regering bij de cijfers worden opgeteld, zijn de misdaadcijfers nog steeds veel lager dan in vorige regeringen.

#2. Politieke corruptie wordt uit de schaduw gehaald.
In een dictatuur hoeft de heerser of de regerende partij geen enkele vorm van politieke corruptie in de doofpot te stoppen. Dat komt omdat zij aan niemand anders verantwoording afleggen dan aan zichzelf. Daarom wordt corruptie binnen regeringssystemen vaak teruggedrongen onder deze regeringsvorm, omdat er geen noodzaak toe is. Een dictator kan vrijuit gaan omdat er weinig kan worden gedaan om hem tegen te houden. Werknemers binnen de partij of regering vermijden het overtreden van de regels uit angst voor repercussies.

3. Er kan effectief gereageerd worden tijdens noodsituaties.
In een dictatuur is er weinig bureaucratie. Als de dictator verordent dat een actie moet worden ondernomen, dan gebeurt dat ook. Die vorm kan heel nuttig zijn bij een natuurramp of een andere vorm van noodsituatie in die samenleving. Middelen kunnen worden toegewezen met één simpel bevel in plaats van meerdere lagen van goedkeuring, waardoor hulp sneller kan worden ontvangen. Dat is natuurlijk gebaseerd op de veronderstelling dat de dictator besluit om in de eerste plaats noodhulp te verlenen.

4. Dictaturen kunnen het voortouw nemen op het gebied van innovatie.
Een dictatuur hoeft zich geen zorgen te maken over het behagen van de bevolking. Ze moet zich zorgen maken of ze aan de macht kan blijven. Daarom hebben veel dictaturen veel middelen bestemd voor onderzoek en ontwikkeling. Niet alleen zijn er minder hindernissen, maar mensen kunnen ook worden opgedragen om onderzoek te doen als onderdeel van hun normale taken. Dat kan leiden tot snelle vooruitgang op een aantal gebieden als de middelen goed worden toegewezen.

5. Het kan zorgen voor heersende stabiliteit.
Geregeringen die gebaseerd zijn op een dictatuur zien vaak één heerser of heersende groep gedurende enkele decennia de leiding hebben. Zelfs gewelddadige dictators die zich niet bekommeren om het leven van hun volk, kunnen langdurig aan het roer blijven. In november 2017 waren er 12 werelddictators die 25 jaar of langer aan het roer stonden. Er zijn nog eens 16 wereldleiders die hun positie 15 jaar of langer hebben bekleed.

6. Internationale diplomatie kan floreren.
Een dictator van gezond verstand en lichaam, samen met een welwillende en patriottische inslag, kan met relatief gemak gunstige allianties vormen met andere wereldregeringen. Het buitenlands beleid loopt dwars door de heerser of regerende partij heen, wat het gemakkelijker maakt een onderhandelingspositie voor beide partijen te bevorderen. Controles en tegenwichten zullen altijd deel uitmaken van de internationale diplomatie en een dictator die dit erkent, kan ongelooflijke mogelijkheden voor zijn volk creëren.

7. Veel dictators komen aan de macht door ervaring.
Er is ervaring nodig om een land van enige omvang te besturen. Om die reden houdt de structuur van een monarchie de training voor het regeren binnen de familie. In een dictatuur komt de ervaring voort uit incidenten uit de eerste hand die deskundigheid genereren. Zie het als volgt. Je hebt iemand die 4 jaar op school heeft geleerd om lasser te worden. Je hebt een ander die de laatste 4 jaar, 8 uur per dag, heeft gewerkt als lasser. Welke persoon zou je inhuren voor je volgende lasklus?

Daarom kan de macht van een dictatuur zo uitnodigend lijken, vooral voor een natie die het economisch moeilijk heeft gehad. De ervaringen uit het echte leven van de heerser zijn voor het grote publiek relateerbaar, waardoor ze het idee kunnen accepteren dat het opofferen van hun rechten voor het betere welzijn van iedereen een idee is dat het nastreven waard is.

Lijst met de nadelen van een dictatuur

1. Het is nooit een langetermijnoplossing om te regeren.
In een bepaalde periode van de geschiedenis komen dictaturen vaker voor op het Afrikaanse continent dan ergens anders. In 2015 was ongeveer 50% van de regeringen op het continent in handen van een dictator. Idriss Deby Itno, bijvoorbeeld, is erin geslaagd om Tsjaad te regeren sinds 1990, maar heeft verschillende pogingen om zijn bewind omver te werpen moeten overleven. Zelfs toen zijn rol werd omgedoopt tot “president” en er verkiezingen werden gehouden, heeft hij nog steeds de macht behouden. Het probleem met een dictator is dat zodra die persoon sterft, een andere dictator of een andere regeringsvorm de macht overneemt.

Een ander voorbeeld als de Robert Mugabe van Zimbabwe. Op 15 november 2017 werd de regering van zijn land overgenomen door het leger na 30 jaar dat hij de nationale leiding alleen in handen had.

2. Oppositie is zelden toegestaan.
Onder de meeste dictaturen is oppositie tegen de heerser of de regerende partij zelden toegestaan. Op alle publieke uitingen van oppositie wordt vaak met geweld gereageerd, tot en met het uitvaardigen van doodvonnissen voor de betrokken personen. Veel dictators treden zelfs hard op tegen particuliere uitingen van oppositie.

Dit betekent dat de dictator geïsoleerd blijft, de samenleving lijdt en er mensen sterven omdat er in deze regeringsvorm geen checks and balances zijn toegestaan – tenzij de dictator dat toestaat, dat wil zeggen.

3. Wetten kunnen op elk moment worden veranderd.
De snelheid van uitvoering die een dictatuur aan haar samenleving kan bieden, kan voordelig zijn, maar wordt in plaats daarvan vaak gebruikt om schade aan te richten. Er is geen proces nodig om wetten, procedures of beleid te veranderen onder deze regeringsvorm. De dictator kan het volk op elk moment en om elke reden zijn wil opleggen.

De geschiedenis heeft ons geleerd, van de Nazi’s tot moderne dictators als Saddam Hoessein, dat dictators wetten maken waar zij en hun vrienden of bondgenoten meer profijt van hebben dan de gemiddelde mens. Als iemand zich in de hoogste sociaaleconomische kringen kan nestelen, kan een dictatuur voordelig lijken. Voor velen echter worden de rijken rijker in een dictatuur en eindigen de armen uiteindelijk dood.

4. De natie raakt geïsoleerd, net als het leiderschap.
Cuba is een uitstekend voorbeeld van het isolationisme waarmee een cultuur te maken krijgt wanneer zij wordt geregeerd door een dictatuur. Toen Fidel Castro de regering overnam, leidde dat in de loop van de decennia tot een langzame achteruitgang van de internationale betrekkingen. Sommige landen voerden volledige economische beperkingen in als reactie op Castro’s acties. Sommige van die economische beperkingen zijn versoepeld of opgeheven, maar de tol op de samenleving heeft blijvende littekens achtergelaten.

Tegelijkertijd had Castro nauwelijks last van de sancties. Hij kon krijgen wat hij wilde. Het was de bevolking die leed onder de acties en beslissingen van de regering.

5. Regeren door angst is een veel voorkomende actie binnen een dictatuur.
Adolf Hitler zou in totaal 18 miljoen mensen hebben vermoord in een zoektocht om zijn visie van perfectie te bereiken. Jozef Stalin zou tijdens zijn bewind ongeveer 40 miljoen mensen hebben vermoord. Mao Zedong regeerde China in de jaren na de Tweede Wereldoorlog en zou ten minste 65 miljoen mensen hebben vermoord. Drie dictators zijn verantwoordelijk voor meer dan 100 miljoen doden. Dat is het equivalent van het aantal mensen dat in beide wereldoorlogen is omgekomen.

6. Persoonlijke rechten worden vaak ingeperkt, zo niet volledig afgeschaft.
In een dictatuur is het doel bevolkingsbeheersing tot stand te brengen. Een methode om dit te bereiken is door het creëren van een politiestaat. Een andere methode is het beperken of elimineren van persoonlijke rechten van individuen binnen die samenleving. Veel voorkomende beperkingen betreffen de vrijheid van meningsuiting, de toegang tot bepaalde religies, of zelfs de toegang tot het internet. Deze onderdrukking kan op de korte termijn werken om controle te houden, maar creëert vaak problemen op de lange termijn die vaak eindigen in geweld.

7. Het creëert een desinteresse binnen de samenleving.
Omdat er binnen een dictatuur zo’n onderdrukking van de algemene bevolking is, is het eindresultaat vaak een gebrek aan persoonlijk initiatief. Individuen raken gefocust op het bieden van de volledige gehoorzaamheid die van hen wordt verlangd, zodat ze de schijn van een leven met hun gezin kunnen ophouden.

De meesten worden onverschillig tegenover de regering, omdat ze hun langetermijnvisie verliezen in een poging om te overleven om nog een dag te zien. Na verloop van tijd creëert dit een regering die eenzijdig is en uiteindelijk zal vallen.

8. Machtsvacuüms kunnen onmiddellijk worden gecreëerd.
Wanneer een dictator besluit op te stappen, wordt vermoord, of een natuurlijke dood sterft, ontstaat er onmiddellijk een machtsvacuüm binnen die regering. Zelfs als er een duidelijke lijn van opvolging is, zoals in Noord-Korea, kan de perceptie van een machtsvacuüm een indruk van politieke onrust wekken. Om hun heersende positie te versterken, kan een dictator besluiten tot eenzijdige acties om elke reële of vermeende bedreiging voor hun leiderschap te elimineren.

Een van de laatste voorbeelden hiervan was de moord op de halfbroer van Kim Jong-un op de luchthaven van Kuala Lumpur in Maleisië.

9. Onschuldige mensen raken verstrikt in machtsstrijd.
Massamoorden zijn gebruikelijk in een dictatuur vanwege de noodzaak om de macht te consolideren. Als er een politieke rivaal is, worden alle echte of vermeende aanhangers van die rivaal met hen geëlimineerd. De strenge wetten kunnen in een oogwenk worden veranderd, zelfs als reactie op het gedrag van een specifiek individu, om het idee van onschuld uit te schakelen door de wet met terugwerkende kracht toe te passen. Om die reden vluchten mensen vaak uit een dictatuur, zelfs als dat een groot risico voor hun leven inhoudt, omdat het risico van vluchten als minder wordt gezien dan het risico van blijven.

De voors en tegens van een dictatuur zijn vaak gericht op de negatieve kanten, om één belangrijke reden: de meeste dictators hebben onbeperkte macht en gebruiken die voor hun eigen gewin. In veel opzichten is deze regeringsvorm als een laser. Als je de straal in de juiste richting richt, kun je snelle en verbazingwekkende resultaten bereiken. Als je de laser echter te lang vasthoudt, kan de apparatuur oververhit raken en kun je je verbranden.

Om een samenleving de voordelen te laten inzien die een dictatuur kan brengen, moet de heerser of regerende partij welwillend zijn, deskundig, intelligent, en ook onbaatzuchtig. Zonder deze kwaliteiten is onderdrukking het gebruikelijke resultaat.