Of ze nu een grote illusie opvoeren die een tijger laat verdwijnen, of kaarttrucs op een tafel laten zien, goochelaars spenderen jaren aan het perfectioneren van hun optredens. We spraken met een aantal uit het hele land (en daarbuiten) om erachter te komen hoe ze hun vak leren, aan welk soort hulpmiddelen ze duizenden dollars uitgeven, wat ze het meest haten tijdens shows, en de ene vraag waarvan ze echt zouden willen dat je zou stoppen met vragen.
1. Ze gaan niet naar de magische school.
Verrassing: Er is geen Zweinstein School voor Hekserij en Tovenarij daarbuiten. “Er is geen echte opleiding,” zegt Dave Taylor (ook wel bekend als Magic Dave) uit Southend-on-Sea in Engeland. “Het is allemaal persoonlijke ervaring, aantekeningen van lezingen, DVD’s, boeken, enz. Je kunt naar workshops gaan, maar voor de meeste dingen moet je autodidact zijn.” Een grote troef, merkt hij op, is een lokale goochelclub, die feedback kan geven op shows.
Randy Follis, een goochelaar uit het zuidwesten van Missouri, is het daarmee eens: “De training is vooral onafhankelijk. Het onderzoeken van boeken, dvd’s en – als je het geluk hebt ze te vinden – collega-goochelaars.” Daarna is het alleen nog maar hard werken en oefenen, oefenen, oefenen.
2. ZE SPENDEN DUBSEN DOLLARS AAN BOEKEN.
“De meeste goochelaars zijn serieuze geleerden,” zegt Las Vegas goochelaar Xavier Mortimer. “Ik ken geen enkele professionele goochelaar die geen eigen uitgebreide bibliotheken heeft over ons vak.” (Een opmerkelijk voorbeeld, Harry Houdini, verzamelde bijna 4000 boeken over magie en spiritualisme, die nu worden bewaard in de Library of Congress.)
De kosten van die boeken kunnen echter oplopen: “De meeste boeken zijn kleine oplagen, voor een klein publiek, wat kan leiden tot hoge prijzen,” zegt Mortimor. Denny Haney, eigenaar van de Denny and Lee Magic Shop in Baltimore, Maryland, zegt bijvoorbeeld dat een boek dat hij verkoopt – Soirees Fantastique van de Franse illusionist Christian Fechner – 3000 dollar kost.
3. THEY MIGHT SPENDING A YEAREN PERFECTING ONE TRICK.
Magici zijn niets als ze niet obsessief zijn. Danny Whitson, een komiek en goochelaar uit Knoxville, Tennessee, zegt dat hij een jaar voor de spiegel heeft gezeten om één bepaalde truc onder de knie te krijgen. “Het klinkt krankzinnig,” zegt hij, “maar een groot goochelaar is altijd aan het leren.”
Al dat repeteren kan een tol eisen van geliefden. “Je besteedt het grootste deel van je tijd aan het steeds opnieuw oefenen van een truc, tot het punt waarop het iedereen om je heen irriteert,” zegt Taylor. “Mijn vrouw dreigde (gekscherend) me te verlaten als ik met een Rubik’s Cube bleef spelen nadat ik een stevige twee weken had besteed aan het leren van de ins en outs van een truc.”
4. THEY CAN EARN THOUSANDS OF DOLLARS PER GIG.
Magici kunnen meer verdienen dan je zou denken, maar het hangt af van het type optreden. “Corporate optredens betalen het meest met 800 tot 2500 dollar, dan je bars, clubs, festivals 300 tot 1000 dollar, en een verjaardagsfeestje 200 tot 500 dollar,” zegt Whitson.
Hoewel dat lijkt misschien aanzienlijk, zoals Taylor opmerkt, “je bent zelfstandig, dus je zou kunnen werken veel in een week en dan de volgende twee weken hebben niets. Dan heb je nog de taak om jezelf te adverteren, administratie, repetities, onderhoud van rekwisieten, enz. die je tijd in beslag nemen. Je hebt misschien maar twee shows in een week voor twee uur en krijgt 500 pond betaald, maar je werkt nog steeds een volle week met al het andere.”
5. Ze mogen geen slechte dagen hebben.
iStock
“Als professioneel goochelaar verkoop je in feite een product – jezelf,” zegt Taylor. “Je moet je publiek ervan overtuigen dat je de beste bent, zelfs als je daar geen zin in hebt.” Dat betekent dat je een slechte show, of een slechte dag, met een glimlach moet doorstaan: “Als je in een kantoor zit, kun je een slecht humeur hebben. Als je voor honderden mensen staat op te treden is dat een andere zaak.”
6. CONNECTING MET HET PUBLIEK KAN BELANGRIJKER ZIJN DAN DE TRICKS.
Doc Eason, een legendarische goochelaar die optreedt in het Magic Castle in Hollywood, Californië, en in de Stonebridge Inn in Snowmass, Colorado, staat bekend om zijn ongelooflijke geheugen; hij doet één truc waarbij hij de namen van 20 mensen in het publiek onthoudt, evenals een kaart die door elke persoon wordt vastgehouden. Ondanks deze indrukwekkende prestatie, zegt Eason: “De truc is niet het ding … wat het ding is, is verbinding maken met het publiek. Zonder connectie, word je gewoon een slim persoon die geleerd heeft om een paar coole dingen te doen.” Het tot stand brengen van die verbinding is een kwestie van oogcontact en het onthouden van de namen van de mensen in het publiek, zegt Eason – wat veel oefening vereist in het bijzijn van vrienden, familie en vervolgens vreemden voordat je het podium opgaat.
7. THEY HAT CELL PHONES MORE THAN HECKLERS.
iStock
Magiërs hebben waarschijnlijk al te maken gehad met onderbrekers (“Ik weet hoe je dat deed!”) sinds ze voor het eerst op een podium stonden. Maar de elektronica van tegenwoordig is aanzienlijk vervelender, zeggen artiesten, met mensen die voortdurend de show opnemen, berichten checken of sms’en tijdens optredens. “Het wordt steeds moeilijker om de aandacht van het publiek vast te houden,” zegt Eason. Hij verbiedt mobiele telefoons echter niet, omdat dat “een show kan beginnen met een vijandige noot.”
Randy Forster, een goochelaar uit Delaware, gaat om met de ergernissen van technologie door ze om te zetten in een kans voor humor. Hij opent een show met een opmerking als: “Als u apparaten bij u hebt met een aan-uitknop, zoals een sneeuwblazer of generator, zet ze dan nu uit.” Mocht iemands telefoon rinkelen, zal hij zeggen: “We zullen gewoon stoppen met de show totdat je dat,” of “Zet de telefoon op de luidspreker, zodat we allemaal kunnen horen. ”
8. Ze zijn niet ONE-SIZE-FITS-ALL.
Haney zegt dat er verschillende soorten goochelaars zijn: degenen die gespecialiseerd zijn in close-up magie (zoals kaarttrucs op een tafel), illusionisten (denk aan Siegfried en Roy of David Copperfield), mentalisten (degenen die doen alsof ze gedachten lezen), de “bizarre” (denk aan zwaardslikkers), en kinderentertainers (ballondieren), onder anderen. Hoewel sommigen een of meer soorten magie kunnen doen, houden ze zich over het algemeen aan één categorie, en ontwikkelen ze routines die inspelen op hun eigen sterke punten.
Dat is de moeite waard om in gedachten te houden als je een goochelaar inhuurt. Hoewel veel goochelaars graag tegemoetkomen aan speciale verzoeken, moet je hun specialiteit in gedachten houden-“iemand die close-up doet, kan een hekel hebben aan trucs met dieren en zou ze niet doen in het kader van een close-up act. Elk heeft zijn plaats,” zegt Haney.
9. De media geven goochelaars soms een slechte naam,” zegt Taylor. “Denk aan Howard Wolowitz in Big Bang Theory met zijn cheesy, vervelende maniertjes en optredens op ongepaste tijden.” En dan is er nog de gedenkwaardige Gob Bluth uit Arrested Development, wiens onbekwaamheid als goochelaar alleen geëvenaard wordt door de onaangenaamheid van zijn persoonlijkheid. Goochelaars zoals Taylor willen die onaangename associaties veranderen: “Veel goochelaars, zoals ik, proberen de magie cool te maken. Niet overdreven cool, maar onderhoudend genoeg om er die avond in de kroeg over te praten en onder de indruk te zijn en niet ‘nerd’ te gebruiken om het te beschrijven.”
10. Als je denkt dat je slim bent door de goochelaar te vragen: “Kun je mijn man laten verdwijnen?” of “Kun je mijn vrouw doormidden zagen?” of “Kun je deze dollar in 1000 dollar veranderen?”, dan ben je dat niet. Ook heeft de goochelaar de grap “Hoe gaat het met de trucjes?” waarschijnlijk al eens eerder gehoord, zelfs als hij met grote ogen lacht alsof jij de eerste bent die hem ooit kraakt.
11. Vraag ze niet om gratis te werken…
iStock
Taylor’s grootste ergernis is iemand die vraagt: “Kun je gratis werken?”of: “Ik heb niet veel budget, maar je kunt er wel veel mee bereiken.”
“Helaas kan ik er mijn gezin niet mee voeden of mijn telefoonrekening mee betalen,” legt hij uit. “En ik haat het om te zeggen, maar 99,99 procent van deze ‘exposure’ optredens leiden niet tot iets anders. Je zou je elektricien niet vragen om gratis te werken, dus waarom entertainers wel?”
12. … OF DE TRICKS TE VERKLAREN.
Hoe verleidelijk je ook bent om te leren hoe een truc wordt gedaan, vraag het niet tenzij je betaalt voor een privé-les. Als je het eenmaal leert, zul je waarschijnlijk teleurgesteld zijn, zeggen onze bronnen. “Het is meestal iets heel eenvoudigs,” zegt Haney. “Het is altijd leuker om verbaasd te zijn.”
13. 13. HET IS NIET NODIG EEN STRAF TE STRAFFEN VOOR HET ONTHULLEN VAN HOE TRICKS VERHAALD WORDEN.
Hoewel het onthullen van een truc kan leiden tot enige verbanning voor goochelaars, zullen ze er niet voor naar de goochelgevangenis gestuurd worden. Zo zijn goocheltrucs niet auteursrechtelijk beschermd, dus het kan moeilijk zijn om aan te tonen wie de eigenaar is, en er zijn meestal genoeg bronnen te vinden waarin trucs al worden uitgelegd. Soms zijn ze zelfs in de rechtbank onthuld, zoals toen David Copperfield gedwongen werd de methode achter zijn Lucky #13 truc te onthullen nadat een deelnemer beweerde dat hij zijn schouder uit de kom had getrokken tijdens een optreden in Las Vegas.
Maar er zijn bepaalde centrale trucs – trucs die de goochelaar heeft gemaakt of voor duizenden dollars heeft gekocht – die de act van een goochelaar kunnen ruïneren als hun mechanica wordt onthuld. Bloch heeft bijvoorbeeld een truc waarbij hij iemands handtekening kopieert terwijl hij geblinddoekt is; het is een sleutelonderdeel van zijn act, dus onthullen hoe het gedaan wordt kan verwoestend zijn. Als zo’n truc wordt ontmaskerd, kan een goochelaar een rechtszaak beginnen, zoals toen Teller van Penn & Teller een rechtszaak aanspande tegen een Belgische entertainer die een YouTube-video postte van een illusie die leek op een van Tellers trucs, en beloofde het geheim erachter te onthullen voor $3050. Hoewel goocheltrucs niet specifiek auteursrechtelijk beschermd zijn, won Teller zijn rechtszaak omdat hij zijn truc had geregistreerd als een “dramatisch werk”, dat door het auteursrecht wordt beschermd.
14.
iStock
Hoewel er talloze kaartdecks voor trucs bestaan, zeggen Haney en Bloch beiden dat een goede goochelaar enkel een standaard Bicycle deck nodig heeft. “Als je een grappige achterkant hebt, en mensen herkennen het niet, dan vermoeden ze automatisch dat het een trucendeck is,” zegt Haney.
15.
Magiërs treden soms op in ongebruikelijke omgevingen, buiten, op verjaardagsfeestjes, enzovoort. Taylor herinnert zich de keer dat hij optrad in een kerkzaal voor een bedrijfsevenement en het slachtoffer werd van de oude houten vloer, die doorzeefd was met gaten tussen de planken. “Ik was bezig met een ontsnapping uit een replica van Victoriaanse gevangeniskettingen en dat moest in totaal 20 seconden duren,” zegt hij. Maar net toen hij wilde vluchten, besefte hij dat hij zijn benen niet kon bewegen. “Het bleek dat de ketting vast was komen te zitten in de vloer, wat betekende dat ik mijn voeten niet uit de kettingen kon krijgen. Ik zat vast aan de vloer en kon de muziek horen wegtikken. In paniek greep ik de doek en bedekte mijn voeten ermee terwijl ik aan de vloerplanken rukte. Ik spendeerde ongeveer 30 seconden aan de hel om subtiel uit de kettingen te ontsnappen terwijl ik zo koel mogelijk tegen het publiek praatte. Met een flinke ruk kreeg ik mijn voeten vrij, waarbij ik mijn enkel verwondde, en hinkte zo snel als ik kon van het podium af.”
Zelfs de kleine “rampen” lopen af en toe goed af. Follis zegt dat hij eens in een restaurant werkte toen het dollarbiljet van een echtpaar, dat deel uitmaakte van zijn truc, “een beetje te dicht bij de vlam kwam en verbrandde – slechts een beetje, maar duidelijk zichtbaar.” In paniek probeerde hij de dollar te vervangen, maar het stel “stond erop hem te houden omdat het hun eerste afspraakje was en ze dachten dat het een mooi verhaal zou zijn”. De volgende Halloween kwam hetzelfde echtpaar naar zijn show, zat op de tweede rij en vertelde hem hoezeer ze van het optreden hadden genoten – niet veel later gevolgd door een uitnodiging om op te treden tijdens hun eerste kerst met het gezin als echtpaar.
16. MISDIRECTIE IS DE KEY.
“De essentie van een magische voorstelling is misleiding,” zegt Bloch. “Niet zoals in het veroorzaken dat iemand hier kijkt in plaats van daar, maar het verplaatsen van hun verwachtingen.” Hij vergelijkt goochelen met humor, dat vaak grappig lijkt door de onverwachte wendingen die een grap of een sketch neemt. “Het onverwachte is wat de lachreactie veroorzaakt,” legt Bloch uit. “Magie is hetzelfde. Mensen verwachten dat een assistente stabiel op de tafel blijft liggen, maar ze zweeft, dus je verandert de richting van hun verwachtingen.”
17. MAGISCHE TRICKS KUNNEN MENSEN HELPEN DIE GEWOND ZIJN OF MOGELIJKHEDEN HEBBEN.
In de loop der jaren hebben goochelaars zich gerealiseerd dat het leren van trucs een waardevolle vorm van fysiotherapie kan zijn. Haney vertelt dat een klant een truc kocht voor zijn vrouw die een beroerte had gehad; haar dokter had gezegd dat ze haar rechterhand nooit meer zou kunnen gebruiken, maar de truc gaf haar een doel om zich op te richten, en uiteindelijk kon ze haar hand weer gebruiken.
Er zijn verschillende goochelaars die programma’s hebben opgezet waarin goochelen wordt gecombineerd met andere vormen van lichamelijke en psychologische therapie: David Copperfield richtte in 1981 Project Magic op om mensen met een handicap te leren goochelen als middel om hun behendigheid, probleemoplossend vermogen en zelfvertrouwen te verbeteren. Nadat hij in 1988 een slopend auto-ongeluk had gehad, creëerde goochelaar Kevin Spencer een “Healing of Magic” programma dat gebruik maakt van eenvoudige goocheltrucs om fysieke vaardigheden en motivatieniveaus te verbeteren. Volgens zijn website, worden de concepten van “magische therapie” nu gebruikt in meer dan 2000 ziekenhuizen, scholen en revalidatiecentra wereldwijd.
