AD Classics: Pruitt-Igoe Housing Project / Minoru Yamasaki
Weinig gebouwen in de geschiedenis kunnen bogen op zo’n beruchte erfenis als dat van het Pruitt-Igoe Housing Project in St. Louis, Missouri. Gebouwd op het hoogtepunt van het Modernisme, was deze in naam innovatieve verzameling woontorens bedoeld als een triomf van rationeel architectonisch ontwerp over de kwalen van armoede en stedelijke verloedering; in plaats daarvan gingen twee decennia van beroering vooraf aan de uiteindelijke, oneerbiedige vernietiging van het hele complex in 1973. De val van Pruitt-Igoe betekende uiteindelijk niet alleen de mislukking van één volkshuisvestingsproject, maar misschien wel de doodsteek voor het hele modernistische ontwerptijdperk. De bouw van woningbouwprojecten zoals Pruitt-Igoe was een direct antwoord op de ontwikkeling van de stedelijke bevolking in de jaren na de Tweede Wereldoorlog. De snelle groei van de Amerikaanse steden vóór 1920 was dramatisch vertraagd, en in sommige steden zelfs omgekeerd – waaronder St. Louis, Missouri. Nog verontrustender voor stedelijke deskundigen was dat de inwoners die de steden verlieten en naar de buitenwijken trokken, grotendeels tot de rijkere klassen behoorden, waardoor bedrijven van hun klantenkring en de gemeentelijke overheden van hun belastinginkomsten werden beroofd. Deze massale uittocht, zo meenden zij, liet een vacuüm achter dat geleidelijk werd opgevuld met sloppenwijken – de gevreesde “blight” die alleen kon worden genezen door te worden verdreven. Met de Housing Act van 1949 werd 1 miljard dollar (meer dan 10 miljard in 2017) opzij gezet om steden leningen te verstrekken voor het opruimen van krottenwijken en herontwikkeling, waardoor stadsvernieuwingsprojecten in de hele Verenigde Staten op gang kwamen. Meer weergeven Volledige beschrijving