Beste vrouwelijke drummers: An Essential Top 25 Countdown
Vrouwelijke drummers zijn er al sinds minstens de 19e eeuw. Denk maar aan de Engelse folkballad “Female Drummer” (o.a. gecoverd door Steeleye Span), waarin het hoofdpersonage haar geslacht vermomt om haar liefje te volgen in het leger. Ze wordt ontdekt en naar huis gestuurd, maar niemand klaagt ooit over haar drummen. Ze wordt zelfs erkend als “de beste van allemaal.” Dus, de beste vrouwelijke drummers op deze lijst – een stellaire line-up afkomstig uit jazz, punk, rock en pop – gaan stevig door in die traditie.
Hier zijn onze Top 25 beste vrouwelijke drummers van alle tijden.
25: Claudia Gonson (The Magnetic Fields)
Zeer de kracht achter de troon, Gonson is Stephen Merritt’s manager en tevens zijn meest frequente muzikale medewerkster. Tussen drums, keyboards en zang is zij verantwoordelijk voor de subtiele nuances die Merritt’s songs vereisen. Het kan niet makkelijk zijn om te drummen als je niet in een conventionele rockband zit – of überhaupt in een rockband.
24: Dottie Dodgion
Een andere jazzvernieuwer wier werk grotendeels verloren is gegaan voor de geschiedenis, Dottie Dodgion begon een 50-jarige carrière in de jaren 50, waarbij ze kort speelde in het orkest van Benny Goodman. Later werd ze een vaste waarde op jazzfestivals aan de westkust, onder meer met de Brecker Brothers. Net als Viola Smith heeft Dodgion nooit veel opgenomen, afgezien van één vocaal album uit 1996. De enige beschikbare videoclip van haar komt uit 2013, en ze moet in haar jonge jaren wel een van de beste vrouwelijke drummers zijn geweest als ze op 84-jarige leeftijd nog dit soort elegant borstelwerk kan doen.
23: Tennessee Thomas (The Like, Jenny Lewis)
Power-pop fans moeten zichzelf onmiddellijk een plezier doen en Are You Thinking What I’m Thinking? van The Like checken. Het is misschien wel het meest over het hoofd geziene album in dat genre van de afgelopen 15 jaar. Drummer Tennessee Thomas en zanger/gitarist Z Berg vormden de kern van die band, waarvan het songwerk stellair was en het spel zeer inventief. De laatste tijd speelt Thomas met een andere eersteklas schrijfster, Jenny Lewis, in haar zijband Nice As F__k.
22: Debbi Peterson (The Bangles)
Ooit een goede garage band gehoord zonder een geweldige drummer? Wij ook niet. En The Bangles waren een garage band in hun beginperiode, toen ze regelmatig The Seeds en The Yardbirds op het podium coverden. Debbi Peterson’s spel groeide naarmate de band zich verder vertakte, maar ze hield altijd hun roots in het achterhoofd. Check de kracht op “Hazy Shade Of Winter.” Extra punten voor het zingen van achtergrond- of leadzang op vrijwel elk nummer, waarmee ze haar plaats tussen de beste vrouwelijke drummers verstevigde.
21: Dee Plakas (L7)
Niemand die ooit in L7 heeft gespeeld, is minder dan een complete badass op haar instrument: de mix van muzikale wreedheid en subversieve humor van de band vereiste niets minder. Plakas en bassiste Jennifer Finch weer in de groef te zien was een van de vele geneugten van L7’s recente reünietournees.
20: Georgia Hubley (Yo La Tengo)
De triobezetting van Yo La Tengo is nu al meer dan een kwart eeuw samen en heeft het soort synchronie waar de meeste bands voor zouden sterven, waardoor ze regelmatig in de mystieke improvisatiezone terecht kunnen komen. In hun begindagen werd Hubley gezien als een Moe Tucker-achtige drummer (eenvoudige partijen, perfect gevoel), maar ze is daar al lang overheen gestapt met een jazzflexibiliteit die haar rolmodel nooit heeft gehad. Luister naar een van YLT’s jammier tracks om te bewijzen dat ze een van de beste vrouwelijke drummers is, maar haar subtiele penseelwerk op hun ballads is ook een ding van schoonheid.
19: Linda Pitmon
Vroeger maakte ze deel uit van de ondergewaardeerde band Zuzu’s Petals uit Minneapolis, maar nu maakt Linda Pitmon deel uit van een zwevende verzameling hipsters waartoe ook Mike Mills en Peter Buck van R.E.M., Scott McCaughey van The Young Fresh Fellows en haar echtgenoot Steve Wynn behoren. Ze zit ook in Filthy Friends, de groep rond Buck en Sleater-Kinney’s Corin Tucker. Maar haar beste werk zijn misschien wel de vier albums die ze maakte met Wynn’s Miracle Three, waarop ze zowel een affiniteit voor songcraft toont als een vermogen om los te komen en mee te gaan met de improvisatiestroom.
18: Viola Smith
Ooit zal een documentairemaker ons allemaal een plezier doen en het volledige verhaal van deze muzikante vertellen, dat een opmerkelijk verhaal blijkt te zijn. Viola Smith, waarschijnlijk de eerste vrouwelijke professionele drummer, begon op te treden in de jaren ’20, speelde later in het NBC Symfonie Orkest, en maakte haar Broadway debuut in de oorspronkelijke opvoering van Cabaret. Haar handelsmerk was een massieve kit, zwaar op de toms, die vergelijkingen trok met Gene Krupa. Wat er over is van haar werk is helaas niet veel. Ze maakte geen platen en de best bewaarde videoclip is uit 1939 met de vrouwenband The Coquettes. Op dit moment is ze waarschijnlijk de oudste nog levende jazzmuzikante, die haar plaats tussen de beste vrouwelijke drummers meer dan verdiend heeft door op 106-jarige leeftijd nog steeds af en toe op te treden.
17: Patty Schemel (Hole)
Zo goed als al haar bandgenoten, leefde Patty Schemel volledig de glamour en decadentie die Hole was. Zoals veel van haar leeftijdsgenoten leed ze later aan verslaving, maar haar drumstijl – oerpunk gekoppeld aan een beetje raffinement – haperde nooit; ze viel pas uit de band toen zij en Celebrity Skin producer Michael Beinhorn een sterke wederzijdse afkeer kregen. (Courtney Love wist wel beter en gebruikte Schemel als de belangrijkste drummer op haar solodebuut, America’s Sweetheart). Schemel kon het navertellen en blijft een van de beste vrouwelijke drummers in grunge en daarbuiten.
16: Samantha Maloney
Als drummer was Samantha Maloney het soort rotsvaste, all-prof speler die gespecialiseerd was in het instappen in bands die personele schommelingen hadden of gewoon wat vers bloed nodig hadden. Dat betekende dat ze bij Hole kwam nadat Patty Schemel was vertrokken; bij Mötley Crüe tijdens Tommy Lee’s hiatus; en op tournee met Eagles Of Death Metal toen Josh Homme te veel op zijn bordje had.
Omdat ze op gespannen momenten binnenkwam, heeft Maloney op geen van de klassieke albums van die bands kunnen spelen, maar haar vaste touch hield ze allemaal aan de gang. Haar kennis van de muziekwereld is van vitaal belang voor haar huidige baan als A2422>R vice president bij Warner Bros.
15: Kate Schellenbach (Luscious Jackson)
Net als veel hippe New Yorkers in 1979, zat Kate Schellenbach in een band die putte uit funk en punk en een open oor had voor de nieuwe geluiden die in de South Bronx te horen waren. Toevallig heette haar band Beastie Boys en waren ze voorbestemd voor grotere dingen. Ze speelde met de Beasties tijdens hun punktijd en ging verder met baanbrekend, genre-vervreemdend werk, maar blijft het meest bekend om haar werk met 90s alt.girl outfit Luscious Jackson. Schellenbach speelt nog steeds af en toe bandoptredens tussen haar high-profile dagbaan als producer bij The Late, Late Show.
14: Honey Lantree (The Honeycombs)
De drummer van The Honeycombs was, naar alle waarschijnlijkheid, de eerste vrouwelijke drummer ooit die meespeelde op een hitsingle: “Have I The Right,” een van de grote British Invasion one-shots. De legendarische producer Joe Meek wist dat hij een ster in handen had, want hij bouwde de plaat eigenlijk op rond het drumwerk, dat in de bridge een donderslag bij heldere hemel wordt. Als je de video’s van dit nummer hebt gezien, verdient de Honey Lantree ook punten omdat ze het enige bandlid is dat er niet uitziet als een complete nerd.
13: Gina Schock (The Go-Go’s)
Ze heeft het ritme te pakken. Toen The Go-Go’s voor het eerst opkwamen, was het overduidelijk dat Gina Schock de beste instrumentale vaardigheden had van alle leden van de band. De anderen hadden een goed begrip van hooks en melodie, maar het was Schock die hun muziek dansbaar maakte, en zij dreef The Go-Go’s nog harder nadat Charlotte Caffey en Jane Wiedlin op gitaar begonnen te spelen. Kan het toeval zijn dat de twee doorbraakhits van de band drumintro’s hebben?
12: Janet Weiss (Sleater-Kinney)
Een goede postpunkdrummer moet kracht combineren met inventiviteit en een solide groove met gevoel voor songcraft. Janet Weiss heeft bewezen niet alleen een van de beste vrouwelijke drummers aller tijden te zijn, maar ook een uitstekend voorbeeld van al het bovenstaande. In haar rol bij Sleater-Kinney zorgt ze ervoor dat de ongebruikelijke gitaar-as-bas bezetting van de band alle lading krijgt die het nodig heeft. In het duo Quasi maakte ze van een eenvoudige piano-and-drums bezetting een rock’n’roll band. En tijdens haar drie jaar bij Stephen Malkmus And The Jicks gaf ze een solide basis aan de improvisatievluchten van de band.
11: Sandy West (The Runaways)
Als een van de eerste grote punkrockdrummers was Sandy West op 15-jarige leeftijd medeoprichtster van The Runaways. De band was oorspronkelijk opgebouwd rond haar en Joan Jett, en West’s krachtige drumwerk was een van de redenen waarom The Runaways in staat waren om te evolueren naar arena-rock en proto-metal. Het Live In Japan album van de band is misschien wel haar beste show van kracht: let op de opzwepende koebellen op hun cover van The Velvet Underground’s “Rock & Roll.” Helaas was West een van de weinige Runaways die nooit het post-band leven kreeg dat ze verdiende, deels door verslaving en deels door de financiële manipulaties van Kim Fowley.
10: Jody Linscott
Jody Linscott speelde drums in The Who. Genoeg gezegd. En hoewel hun bigbandtournee uit 1989 niet zo bekend is, was het samenspel tussen Linscott, met haar muur van pauken, timbales en orkestpercussie, en kit-drummer Simon Phillips waarschijnlijk het levendigste wat er was. Net als Moon was Linscott een flamboyante figuur met een indrukwekkend en denderend geluid, dus het is geen verrassing dat grote namen als Elton John en Paul McCartney haar beschouwen als een van de beste vrouwelijke drummers uit de geschiedenis.
9: Karen Carpenter
Het is waar dat Karen Carpenter meer als zangeres dan als drummer de status van all-time great bereikte, maar de drums waren haar eerste liefde en ze had het solide gevoel dat precies goed was voor elegante pop. De credits maken niet altijd duidelijk wie waarop meespeelde, maar er zijn twee Carpenters albums (hun debuut en Now & Then) waarop ze alle of de meeste drums speelt. Dit is haar op de hit “Yesterday Once More,” samen met de rock’n’roll medley.
8: Sue Hadjopoulos (Joe Jackson, Cyndi Lauper, Simple Minds)
Toen Joe Jackson in 1982 Night And Day uitbracht, was de inventieve latin percussie van Sue Hadjopoulos de sleutel tot het geluid. Het zijn haar ritmes die het album bij elkaar houden, en het is een vreugdevol geluid als ze op “Steppin’ Out” en “Cancer” uit de kast komt. Jackson heeft niet eens een drummer uit een volledige set meegenomen om haar te vergezellen toen hij op tournee ging achter dat album. Als een van de beste vrouwelijke drummers van die tijd, was Hadjopoulos daarna een tijd lang een hot item: Laurie Anderson, Simple Minds, The B-52s en Cyndi Lauper deden allemaal een beroep op haar voor albums en tournees. Sindsdien heeft ze meegewerkt aan diverse soundtracks voor films en podia.
7: Meg White (The White Stripes)
Meg White lijdt aan het Ringo Starr dilemma: alleen omdat je niet flitsend speelt, hebben mensen de neiging aan te nemen dat je niet in een van de grootste bands van je tijd thuishoorde. Het volstaat te zeggen dat iedereen die de John Bonham-achtige kracht van “Seven Nation Army” aankan, dat niet toevallig was, en tijdens live optredens hadden The White Stripes een oerverbinding die kon wedijveren met de juke-joint bluesduo’s waar ze van hielden. Wat dat betreft, kijk eens naar Jack White’s solocarrière. Hij speelt nu met technisch meer onderlegde drummers, maar het is niet beter (of slechter), alleen anders.
6: Terri Lyne Carrington
Een jazzmuzikante van de derde generatie, Terri Lyne Carrington speelde al met grootheden als Clark Terry en Jack DeJohnette voordat ze tiener was. Sindsdien heeft ze bewezen even bedreven te zijn in post-bop, smooth jazz en zijdezachte soul. Haar beste werk staat op het album The Mosaic Project uit 2011, waarop ze een stapel standards interpreteert met een all-star, all-female cast met onder anderen Esperanza Spalding en Sheila E.
5: Bobbye Hall
Als je in de jaren 70 latin percussie op een hitplaat hebt gehoord, is de kans groot dat deze veelzijdige speler daarvoor heeft gezorgd. Bobbye Hall heeft een paar dozijn Top 10 hits op haar naam staan, waaronder de meeste vroege singles van Bill Withers, veel platen van Marvin Gaye vanaf “Inner City Blues (Make Me Wanna Holler)” en, verrassend genoeg, twee singles van Pink Floyds The Wall. Een van haar mooiste momenten is “Brother, Brother” van Carole King, waarmee het album Music opent met een dramatische conga roll (en close-mic’ed percussie gedurende het hele nummer), wat belooft dat dit een beetje exotischer zal zijn dan Tapestry.
4: Nikki Glaspie (Nth Power)
Voor ongeveer vier jaar, te beginnen in 2012, was Nikki Glaspie de drummer in New Orleans’ funkiest band, Dumpstaphunk, het kwintet geleid door Ivan Neville en met twee bassisten. De band was al een gevestigde waarde voordat Glaspie erbij kwam, maar ze werd meteen de ster van de band. Ze nam zelfs een paar vocalen voor haar rekening terwijl ze een aantal van de sterkste beats van de stad neerlegde. Het bleek dat ze een veel lucratievere baan als Beyoncé’s drummer had opgegeven om bij de band te komen. Momenteel beoefent ze haar vak als een van de beste vrouwelijke drummers van het moderne tijdperk in een andere fijne en funky outfit, The Nth Power.
3: Moe Tucker (The Velvet Underground)
Alles aan Moe Tucker was haar tijd ver vooruit, van haar minimalistische drumwerk tot haar androgyne uiterlijk. Ze speelde staand, hield zich aan de eenvoudigste patronen, en gebruikte niet eens een basdrum, maar de andere leden hielden altijd vol dat haar feilloze timing de sleutel was tot hun geluid. Het beste bewijs staat op Lou Reed’s solo album, New York. Op het slotnummer, “Dime Stone Mystery” – een eerbetoon aan stichtend Velvets-lid Sterling Morrison – neemt Tucker het over op drums. Plotseling is daar het geluid van The Velvet Underground, duidelijker dan op enig ander solonummer van Reed.
2: Sheila E (Prince)
Het heeft even geduurd voordat men zich realiseerde wat een krachtpatser Sheila E was. Geef haar maar de schuld dat ze aanvankelijk als een van de vele sekssymbolen in het Prince-kamp werd neergezet. Toen ze voor het eerst op tournee ging met het album Glamorous Life, werd ze gepositioneerd als een frontvrouw die een paar maten op de timbales speelde tijdens de instrumentale pauzes. Toen had Prince haar achter de volledige kit op de Sign “O” The Times tour en vielen de monden elke avond open, vooral tijdens de late-night, jam-heavy after shows die Prince na het hoofdevenement gaf. Later deed ze een paar Ringo-tournees en was ze de “lead” drummer, die de hits van alle anderen nieuw leven inblies.
1: Cindy Blackman
Vergeet het geslacht: Blackmans verbeeldingskracht en duizelingwekkende technische gaven zorgen er niet alleen voor dat ze deze lijst van beste vrouwelijke drummers aller tijden aanvoert, maar ook dat ze een van de beste drummers van dit moment is. Ze maakte een groot deel uit van de reden waarom Lenny Kravitz’s live band geweldig was, maar kwam pas echt tot bloei in haar jazz werk, waar ze speelde naast een keur aan meester improvisatoren waaronder Pharoah Sanders en Ron Carter.
Blackman kan ook funk spelen (zoals bewezen op een recent album met haar man, Carlos Santana) maar haar grootste werk was met de kortstondige groep Spectrum Road, een band gewijd aan het eren van jazz-rock pionier Tony Williams. Samen met een van de grote fusion supergroepen (John Medeski, Vernon Reid, Jack Bruce) gaf ze een frisse draai aan het meest uitdagende materiaal dat een drummer ooit heeft gespeeld.
Wil je meer weten over invloedrijke vrouwelijke muzikanten die over het hoofd worden gezien? Bekijk wie er op onze lijst van beste vrouwelijke bassisten aller tijden staan.
