Bijbelwoordenboeken

admin 0 Comments Articles

Bijbelwoordenboeken

Holman Bible Dictionary

Ashtaroth

(assh’ tuhrahth) is de meervoudsvorm van Ashtoreth, een Kanaänitische godin van de vruchtbaarheid, liefde en oorlog en de dochter van de god El en de godin Asherah. 1. Het Oude Testament gebruikt de meervoudsvorm, Ashtaroth, meer dan de enkelvoudsvorm, Ashtoreth. De enige verwijzingen naar Ashtoreth komen voor in 1 Koningen 11:5,1 Koningen 11:33; 2 Koningen 23:13 . De Hebreeuwse schriftgeleerden vervingen de klinkers van de naam Ashtart of Ashteret door de klinkers van het Hebreeuwse woord voor schande, boshet , om de nagedachtenis van de godin oneer aan te doen. Deze verwisseling van klinkers vormde het woord Ashtoreth. De Griekse vorm van de naam is Astarte.

In de Kanaänitische mythologie blijkt zij de zuster te zijn van de godin Anath en de echtgenote van de god Baal. Anath was ook de echtgenote van Baäl, en tevens de godin van liefde en oorlog. Er bestaat dus enige verwarring over de relatie van Ashtaroth tot Anath. Anath en Ashtaroth kunnen naar dezelfde godin verwezen hebben, of zij kunnen twee afzonderlijke godheden geweest zijn. Onder het volk van Palestina kan Ashtaroth de rol van Anath hebben overgenomen. De Egyptenaren gaven de titel “Vrouwe van de Hemel” aan Astarte, Anath, en een andere godin, Qudshu. In Moab was Astarte de echtgenote van de belangrijkste god, Chemosh. De Babyloniërs en Assyriërs noemden haar Ashtar en vereerden haar als godin van de vruchtbaarheid en de liefde. De mensen van het Oude Nabije Oosten tijdens de Hellenistische en Romeinse perioden verwezen naar haar als Aphrodite-Venus.

Blijkbaar betekende het woord “ashtaroth” ooit “baarmoeder” of “dat wat uit de baarmoeder komt”. Dit woord, “ashtaroth,” komt voor in Deuteronomium 7:13 en Deuteronomium 28:4,Deuteronomium 28:4,28:18,Deuteronomium 28:18,28:51 om de jongen van de kudde aan te duiden. Dit gebruik kan het verband aantonen tussen de godin Ashtaroth en vruchtbaarheid.

De bijbelschrijvers koppelden Baäl vaak aan Ashtaroth als een aanduiding van heidense verering (Richteren 2:13; Richteren 10:6; 1 Samuël 7:3-4; 1 Samuël 12:10 ). Naast haar verering door de Kanaänieten, vermeldt het Oude Testament dat het volk van Sidon (1 Koningen 11:5 ) en de Filistijnen (1 Samuël 31:10 ) haar vereerden. In Beth-Shan richtten de Filistijnen een tempel op voor Ashtaroth (1 Samuël 31:10 ). De verwijzing naar de Koningin des Hemels (Jeremia 7:18 ) kan Ashtaroth in gedachten hebben, maar dit is niet zeker. De Israëlieten aanbaden haar, en de bijbelschrijvers verwijzen specifiek naar Salomo’s leiderschap in het bevorderen van de aanbidding van Ashtaroth (1 Koningen 11:5 ). Zij was slechts één van de vele vreemde godheden die door de Israëlieten werden vereerd. Josia vernietigde de heiligdommen die voor haar gebouwd waren (2 Koningen 23:13 ).

2. Egyptische documenten daterend uit de achttiende eeuw v. Chr. verwijzen naar een stad genaamd Ashtartu of Ashtarot in de regio van Bashan. Jozua 21:27 vermeldt een stad met de naam Be-eshterah in Basjan, terwijl een man genaamd Uzzia een Asjterathiet wordt genoemd ( 1 Kronieken 11:44 ). Og, koning van Bashan, regeerde in de stad Ashtaroth (Deuteronomium 1:4; Jozua 9:10; Jozua 12:4 , Jozua 13:12 , Jozua 13:31; 1 Kronieken 6:17 ). De zonen van Machir ontvingen het als een deel van hun erfenis in het land (Jozua 13:31 ).

Eens wordt de stad Ashteroth-karnaim genoemd (Genesis 14:5 ) of “Ashtaroth van de twee horens.” Een 17e eeuw v. Chr. stenen mal voor het maken van bronzen beeldjes van Astarte werd in Nahariyah blootgelegd. Zij werd voorgesteld als een vrouw met twee horens op haar hoofd. Veel andere klei-beeldjes van Astarte zijn gevonden op plaatsen in heel Palestina. De naam van de stad, Ashtaroth, geeft wellicht aan dat zij werd aanbeden door de inwoners van deze nederzetting.

De stad ligt in het moderne Tel Ashtarah ongeveer 20 mijl ten oosten van het Meer van Galilea. Het was gelegen aan een belangrijke tak van de Via Maris, of Weg van de Zee en in de King’s Highway, de belangrijkste snelweg voor het verkeer ten oosten van de Jordaan.

Scott Langston