Bracketing en hoe het correct te gebruiken
Wat is… belichtingsbracketing
Belichtingsbracketing is een eenvoudige techniek die professionele fotografen gebruiken om hun foto’s correct te belichten, vooral in uitdagende lichtsituaties.
Wanneer u belicht voor een scène, zal de lichtmeter van uw camera een diafragma / sluitertijd combinatie selecteren waarvan hij denkt dat deze een correct belichte foto zal opleveren.
Belichtingsserie betekent dat u nog twee foto’s maakt: een licht onderbelichte (meestal door een negatieve belichtingscompensatie in te stellen, zeg -1/3EV), en de tweede licht overbelicht (meestal door een positieve belichtingscompensatie in te stellen, zeg +1/3EV), wederom volgens de lichtmeter van uw camera.
De reden waarom u dit doet, is dat de camera kan zijn ‘misleid’ door het beschikbare licht (te veel of te weinig) en uw hoofdonderwerp kan zijn over- of onderbelicht. Door deze drie opnamen te maken, zorgt u ervoor dat, mocht dit ooit het geval zijn, u dit goed hebt gecompenseerd.
Een voorbeeld: stel dat u een scène maakt met veel licht rond uw hoofdonderwerp (bijvoorbeeld op het strand op een zonnige dag, of omgeven door sneeuw). In dit geval kan de camera, bij gebruik van de gewogen-gemiddelde meting, worden “misleid” door de overvloed aan licht en daarvoor belichten door het diafragma te sluiten en/of een hogere sluitertijd te gebruiken (ervan uitgaande dat de ISO constant is), met als gevolg dat het hoofdonderwerp onderbelicht kan zijn. Door een extra opname te maken met een lichte overbelichting, zou u in feite de omgeving overbelichten, maar het hoofdonderwerp juist belichten.
Een ander voorbeeld zou het geval zijn waarin de omgeving te donker zou kunnen zijn, en de camera belicht voor het gebrek aan licht door ofwel het diafragma te openen en/of een langere sluitertijd te gebruiken (ervan uitgaande dat ISO constant is), met als gevolg dat het hoofdonderwerp overbelicht zou kunnen zijn. Door een extra opname te maken bij een lichte onderbelichting, zou u in feite de omgeving onderbelichten, maar het hoofdonderwerp juist belichten.
Nu hebben de meeste digitale camera’s automatische belichtingsseries, wat betekent dat als u die optie selecteert voordat u de opname maakt, de camera automatisch drie opnamen voor u maakt: een waarvan hij denkt dat deze perfect is belicht; een tweede die iets onderbelicht is; en de derde die iets overbelicht is.
Wanneer moet u belichtingsseries gebruiken? Telkens wanneer je het gevoel hebt dat de scène een uitdaging vormt (te veel hooglichten of schaduwen) wat belichting betreft, bv. zonsondergangen zijn meestal beter licht onderbelicht genomen, dus gebruik daar belichtingstracketing, of wanneer je er zeker van wilt zijn dat je een fantastische opname niet verkeerd belicht.
Bedenk dat u geen film meer gebruikt, dus er zijn echt geen verspilde opnamen (tenzij u ernstig wordt beperkt door de grootte van uw opslagmedia).
Digital Dodging & Burning
Moet u de extra opnamen meteen verwijderen? Nee, als de opslag het toelaat, bewaar dan alle drie de opnamen totdat u thuis bent en upload ze naar uw PC en in een beeldbewerkingsprogramma, zoals Photoshop. Door gebruik te maken van de lagenfunctionaliteit van Photoshop (of vergelijkbare functionaliteit van een andere beeldbewerkingssoftware), kunt u alle drie de opnamen in verschillende lagen laden en dan voorzichtig het onderbelichte of overbelichte deel van een of meer lagen wissen om uiteindelijk een opname te krijgen waarbij zowel het hoofdonderwerp als de omgeving goed zijn belicht!
Met deze Photoshop-functionaliteit kunt u opnamen maken in zeer extreme belichtingssituaties waarbij er veel delen zijn met een verschillende intensiteit van licht en schaduwen, zodanig dat u details verliest in de hooglichten en schaduwen. In dit geval hebt u misschien meer dan twee extra opnamen nodig om details in de verschillende delen te verkrijgen. Maak, zonder de camera te bewegen (een statief is hier essentieel), zoveel opnamen als je nodig hebt, waarbij je belicht voor de verschillende delen waarvan je de details zichtbaar wilt maken. Dan laad je ze allemaal in Photoshop, elk in zijn eigen laag, en door het wissen van de onder- en overbelichte delen in elke laag (toegegeven, dit equivalent van film ‘dodging’ en ‘burning’ kan een zeer vervelende en uitdagende taak op zich zijn, maar goed gedaan kan het de moeite waard zijn), kunt u eindigen met een ‘onmogelijke’ opname waar elk deel van de grot goed is belicht.
Belichtingstracketing is een eenvoudige techniek die een goede belichting van een moeilijke lichtsituatie kan garanderen. Zorg ervoor dat je een camera hebt met een goede handmatige Bracketing controle.
Like this Article?
Don’t Miss The Next One!
Gezin in meer dan 100.000 fotografen van alle ervaringsniveaus die onze gratis fotografie tips en artikelen ontvangen om op de hoogte te blijven: