C7-T1 Behandeling

admin 0 Comments Articles

C7-T1 Behandeling

C7-T1-letsels worden gewoonlijk met niet-chirurgische methoden behandeld. Deze letsels omvatten gewoonlijk:

• Niet-progressieve neurologische uitval van de C8 en/of T1 zenuwwortels
• Grote instabiliteit van de C7 en T1 wervels
• Verlies van 2 van de 3 kolommen van benige stabiliteit bij de cervicothoracale junctie (CTJ)

Over het algemeen wordt een niet-chirurgische behandeling van ongeveer 8 tot 12 weken geprobeerd voordat een chirurgische ingreep wordt overwogen.1

Nonchirurgische behandeling voor C7-T1

Nonchirurgische behandelingen van C7-T1 omvatten:

• Nekbrace. Bepaalde typen CTJ-letsels kunnen worden behandeld met bedrust en immobilisatie met behulp van een nekbrace of -kraag. Het bracen van het CTJ is meestal een uitdaging omdat de braces omhoog kunnen schuiven terwijl men van een rechtopstaande naar een liggende positie gaat. Daarom moeten braces die worden gebruikt om het CTJ te immobiliseren, boven aan het hoofd en onder aan de schouders worden vastgemaakt.
• Medicatie. Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s), opioïden, anti-epileptica, spierverslappers en/of corticosteroïden kunnen worden gebruikt om de pijn bij CTJ-letsels te verlichten. Sommige van deze medicijnen zijn zonder recept verkrijgbaar, voor andere zijn recepten nodig.

  Zie Medicijnen tegen rugpijn en nekpijn

• Fysiotherapie. Schouderpijn veroorzaakt door CTJ-letsel kan worden behandeld met fysiotherapie onder begeleiding van een getrainde fysiotherapeut. Manuele therapie en therapeutische oefeningen kunnen worden beschouwd als integrale onderdelen van elk geschikt fysiotherapieprogramma.

  Zie fysiotherapie ter verlichting van nekpijn

• Therapeutische injecties: Afhankelijk van de bron van de pijn kunnen beeldgestuurde wervelkolomprocedures, met inbegrip van maar niet beperkt tot epidurale steroïdeninjecties en/of facetblokkades, symptomatische verlichting bieden. Risico’s van deze injectieprocedures zijn onder meer hematomen, bloedingen en zenuwbeschadiging. Om het risico op complicaties te verkleinen, wordt meestal fluoroscopische (röntgen)geleiding met radiopaak contrastmiddel gebruikt voor nauwkeurige naaldplaatsing.

Voor letsels die niet genezen met niet-chirurgische methoden of die progressie van de symptomen veroorzaken, kunnen chirurgische methoden worden overwogen. Letsels die resulteren in progressieve neurologische stoornissen, waaronder gevoelloosheid en/of zwakte, vereisen chirurgisch overleg en mogelijk ingrijpen.1

chirurgische behandeling voor C7-T1

CTJ-operaties zijn zeldzaam. Chirurgie van het C7-T1 wervelniveau kan worden uitgevoerd vanaf de voorkant (anterieur) of achterkant (posterieur) van de nek.

Een anterieure chirurgische benadering van het CTJ kan een uitdaging zijn vanwege:

• Minder zicht door de aanwezigheid van botten zoals de eerste rib, het sleutelbeen en het borstbeen.
• Nabijheid van vitale organen zoals het hart en de longen.
• Aanwezigheid van belangrijke bloedvaten en zenuwen zoals de brachiocephalische ader en de thoracale duct.1

Om beschadiging van deze structuren te voorkomen, kan de voorkeur worden gegeven aan een posterieure benadering bij de chirurgische behandeling van het CTJ.

Bij de chirurgische behandeling van het C7-T1-bewegingssegment zekeren chirurgen gewoonlijk C7 en T1 wervels samen, samen met een of meer aangrenzende wervels. Deze techniek geeft meestal meer stabiliteit aan het CTJ, vooral bij ernstige fracturen of zeldzame aandoeningen zoals het Klippel-Feil-syndroom die CTJ-problemen kunnen veroorzaken.2,3

chirurgische technieken die kunnen worden uitgevoerd op het C7-T1-bewegingssegment omvatten:

• Laminectomie. Verwijdering van alle of een deel van de laminae (achterste deel van de wervel) om meer ruimte te bieden voor het samengedrukte ruggenmerg en/of de zenuwwortels.

  Bekijk Cervicale Laminectomie Video

• Laminotomie. Een deel van of de gehele lamina aan één kant van de aangetaste wervel wordt verwijderd.
• Anterieure cervicale decompressie en fusie (ACDF). Verwijdering van de voorste bron van ruggenmergcompressie (zoals een hernia) gevolgd door een fusie van de aangrenzende wervels.

  Bekijk Anterieure Cervicale Discectomie en Fusie (ACDF) Video

• Cervicale decompressie achteraan. Verwijdering van de posterieure bron van ruggenmergcompressie. De procedure omvat meestal geen fusie van de aangrenzende segmenten.

  Zie posterieure cervicale decompressie (microdiscectomie) chirurgie

Sommige chirurgen geven er ook de voorkeur aan om anterieure en posterieure fusieoperaties samen uit te voeren om een betere stabiliteit van de CTJ te bereiken.2

Zoals bij elke operatie bestaat er altijd een klein risico op ernstige complicaties, zoals infectie, zenuwletsel, overmatig bloeden of ernstige allergische reactie. Voordat u besluit een operatie te ondergaan, is het belangrijk de risico’s en mogelijke alternatieven voor een operatie met de chirurg te bespreken.

Lees meer over Cervicale wervelkolomchirurgie