Cannondale 2019 SystemSix first-ride review: ‘Noem het geen aero-fiets!’
Ik ben al lang een fan van Cannondale-fietsen. Ik heb ze jarenlang bewonderd en uiteindelijk heb ik halverwege de jaren 2000 mijn allereerste fiets gekocht: een CAAD7 in wat misschien wel de mooiste laklaag is die ze ooit hebben gemaakt. Een blanke laag toffee appelrode lak met Saeco decals. Ik heb er nog steeds spijt van dat ik die fiets heb verkocht.
Sindsdien heb ik verschillende Cannondales gehad, waaronder een originele SystemSix met een carbon voordriehoek en een lichtmetalen achterdriehoek. Het was het stijfste ding waar ik ooit op had gereden tot op dat moment. Het reed alsof de agressie uit het frame sijpelde en het rijgedrag is nog steeds een van mijn favoriete fietsen.
Ik heb Cannondale altijd gezien als een merk dat voorop loopt. Ze waren een van de eersten die oversized lichtmetalen buizen omarmden, in de mate dat een vriend tot op de dag van vandaag bekend staat als Fatty – een bijnaam die hij kreeg toen hij eind jaren ’80 naar mijn geboortestad verhuisde. Hij was de eerste klant die met een Cannondale door de deur van mijn vaders fietsenwinkel rolde. Elke andere fiets in de winkel in die tijd was gemaakt van dunne Reynolds, Oria of Columbus buizen. Hij zou bekend komen te staan als “die vent met die dikke buizen”.
Dus je kunt wel zeggen dat ik een fervent Cannondale-fan was, maar die diepgewortelde waardering heeft de laatste jaren veel van zijn glans verloren. Recente toevoegingen aan de Cannondale-weglijn hebben me niet kunnen imponeren of opvallen zoals ze vroeger deden. Zeker, ze hebben de leiding genomen in een aantal gevallen als het ging om de weg markt. Met de Synapse waren ze een van de eersten die een comfortabele fiets voor de hele dag uitbrachten, en met de Slate waren ze de eersten die op gravel of gemengd terrein gingen rijden. Maar als het ging om pure racefietsen, de SuperSix Evo lijn had zijn tweaks door de jaren heen, maar voor mijn oog niet bieden iets baanbrekends of enorm innovatief.
Maar met de nieuwe SystemSix – een naam die ik ben blij om terug te zien in de Cannondale catalogus – alles verandert. Het is Cannondale’s eerste drastisch anders uitziende en -presterende racefiets in de afgelopen jaren. Weg zijn de karakteristieke ronde buisvormen en silhouetten waar Cannondale bekend om staat. De geheel nieuwe SystemSix is een slanke, zeer geconstrueerde fiets waar drie jaar aan is gewerkt.
Wanneer Cannondale beweert dat de nieuwe SystemSix geen aero-fiets is, is het zeker een aero-ogende machine. Het heeft de lijnen, de details en de gegevens om het te ondersteunen. De vraag blijft: Waarom is Cannondale te laat met aero fietsen? Hebben ze hun tijd afgewacht totdat ze voelden dat ze iets nieuws aan de markt konden toevoegen?
Zoals met zo’n beetje elke snelle fiets die tegenwoordig uitkomt, werd de term “snelste productiefiets ter wereld die vandaag beschikbaar is” rondgestrooid bij de SystemSix lancering. Ja, Cannondale heeft zijn witboeken, grafieken en analyses om dit alles te ondersteunen, maar morgen, of overmorgen, garandeer ik je dat we dezelfde bewering van anderen zullen horen.
Dus laten we dat voor wat het is en graven in de fijnere details. Laten we ook eens kijken waarom Cannondale aarzelt om dit als een echte aerofiets te bestempelen.
Opnieuw of opnieuw gemaakt?
De naam SystemSix is dit keer een toepasselijke naam. Het is Cannondale’s eerste weg uitstapje naar een compleet geïntegreerd pakket. We zien al jaren “SI” (System Integrated) op Cannondale producten staan, maar dit is echt de eerste top-to-tail fiets van het merk waarbij alles is meegenomen in de ontwerp- en ontwikkelingsfase. Cannondale beweert dat het een zes-punts ontwerpproces is, waarbij het frame, de vork, het stuur, de stuurpen, de zadelpen en de wielen zijn betrokken.
Het sterk gebeeldhouwde frame heeft zeker een impact. Zoals bij elke high-tech fiets is het geoptimaliseerd en ontworpen met behulp van zowel computational fluid dynamics (CFD) en windtunnel testen. En de fiets heeft alle ontwerpaspecten die je zou verwachten van een moderne fiets om de luchtweerstand te verminderen. De vorkpoten zijn asymmetrisch om de spanning van de schijfremmen op te vangen.
De vork vloeit uitzonderlijk mooi over in de balhoofdbuis en onderbuis. Een unieke vorm aan de basis van de balhoofdbuis dwingt de luchtstroom van de achterzijde van de afgeknotte vorm van de vork naar boven en leidt deze weg van het onderbreken van de luchtstroom bij de balhoofdbuis/vorkkroon. Het is slechts een van de onderscheidende kenmerken van de fiets.
Rake is 55mm op de 47cm en 51cm modellen en 45mm op de overige maten. De balhoofdbuis hoek varieert van 71.2º tot 73º. Qua rijgedrag is dit alles bij elkaar opgeteld een zeer klassiek aanvoelende Cannondale, iets waarvan ik blij was dat het ongewijzigd is ten opzichte van de rest van hun elite wegmodellengamma.
Gedropte achtervork die uitsteekt boven de zitbuis is niets nieuws. We hebben dit de afgelopen jaren al op een groot aantal fietsen gezien. Het frame is geschikt voor banden tot 30 mm breed, maar de fiets is uitgerust met 26 mm banden (werkelijke breedte, hierover later meer). De uitvaleinden zijn volledig van carbon en bevatten door Mavic ontworpen Speed Release assen, die gewicht besparen (ten opzichte van gewone steekassen) en een snellere en gemakkelijkere wielwissel mogelijk maken. De liggende achtervorken zijn dunner in het midden – net als bij de Synapse – wat voor een comfortabeler rijgedrag zou moeten zorgen. De liggende achtervorken zijn 405mm in alle zeven frame maten, van 47cm tot 62cm.
De zitbuis en onderbuis zijn afgeknot in ontwerp, met een nu-standaard uitsparing aan de achterkant van de onderbuis om het wiel mooi en dicht te laten zitten.
Geen van deze kenmerken is iets wat we nog niet eerder hebben gezien, maar het is allemaal zeer goed uitgevoerd en vanuit esthetisch oogpunt heeft Cannondale er goed aan gedaan om een coherente, schone en fris ogende fiets te maken. In een woord, het is slick.
Hoewel het gewicht van het frame niet iets was waar Cannondale over schreeuwde tijdens de presentatie, is het gewicht van de nieuwe SystemSix acceptabel voor een fiets van dit ontwerp. Het kleinste 47cm frame weegt naar verluidt 894g, de 56cm 981g en de 62cm 1.085g. Alle gewichten zijn gegeven zonder verf, wat ruwweg 70g toevoegt, en kleine onderdelen, wat gelijk staat aan nog eens 65g.
Zoals we hierboven al even aanstipten, is de nieuwe SystemSix uitgerust met schijfremmen, wat nu bijna als een gegeven aanvoelt voor aero fietsen. De tijden zijn veranderd!
Full speed ahead (Aye aye captain!
Voor het nieuwe geïntegreerde systeem heeft Cannondale alle onderdelen (stuur, stuurpen, zadelpen en wielen) aangeduid met de naam “KNØT”, zoals in de nautische snelheid.
De eigen bar, de KNØT SystemBar, is afgeknot van vorm, net als een groot deel van het frame. In tegenstelling tot sommige geïntegreerde bar/stem platforms zijn deze carbon bars daadwerkelijk verstelbaar in hoek, met 8º voor de rijder. Ik vond de SystemBar vrij comfortabel in de korte tijd dat ik hem had, maar ik zou graag zien of dat comfort houdt op een langere, hele dag rijden.
De lichte flair van 30mm en ondiepe drop deed me denken aan de FSA Compact bars, wat misschien geen toeval is, omdat de niet-Hi-MOD SystemSix modellen worden geleverd met Vision (FSA’s aero merk) bars en stuurpen als standaard. Een GPS-bevestiging wordt netjes aan de SystemBar bevestigd en kan worden verwijderd als hij niet wordt gebruikt. Het bevestigingsgedeelte kan ook worden afgedekt met een doorvoer indien de fiets zonder computer wordt gebruikt. Het stuur is verkrijgbaar in de breedtes 38, 40, 42 en 44 cm. Zoals je zou verwachten, zijn alle kabels intern geleid. In feite is de interne routing van de hele fiets uitzonderlijk goed uitgevoerd.
Gepast bij het stuur is de KNØT stuurpen, geheel gemaakt van aluminium. Het stuur wordt omsloten door de C-vormige basis van de stuurpen, een ontwerp dat 8º stuurhoekverstelling mogelijk maakt. Onderaan klikt een afdekplaatje vast als je de kabels netjes hebt weggewerkt. De balhoofd spacers hebben een gesplitst scharnierontwerp voor eenvoudig onderhoud en aanpassing van de stuurpenhoogte – dit laatste is mogelijk zonder de kabels los te koppelen. Ook dit hebben we al gezien op andere fietsen – bijvoorbeeld de nieuwste BMC TeamMachine of Giant Propel Disc.
De cockpit en voorkant zijn ontegenzeggelijk stijf, maar in termen van esthetiek, vond ik de stuurpen een beetje aan de lelijke kant.
De lijnen van de cockpit vloeien mooi over in de balhoofdbuis. Hier is de slang van de voorrem intern geleid, niet door de balhoofdlagers maar aan de voorkant door een aparte voering. Voor dit ontwerp is gekozen om het onderhoud te vergemakkelijken en om het klemmen van de kabels tijdens het sturen te beperken. Het nadeel is dat het sturen beperkt is tot 50º in elke richting.
Om dit te testen probeerde ik een kleine draaicirkel op een smalle weg en de beperking overviel me. Het was een gevoel vergelijkbaar met teen overlapping. Liefhebbers van baansporen zullen het misschien ook een probleem vinden om te overwinnen. In de praktijk zou de beperking tot 50º echter geen probleem mogen vormen.
Wielen: Het startpunt
Een snelle fiets heeft snelle wielen nodig, en de Hollowgram KNØT64 wielen zijn Cannondale’s aanbod om dit te bereiken. Hoewel volledig ontworpen en ontwikkeld door Cannondale zelf, maken deze wielen eigenlijk inbreuk op een patent van HED. Cannondale heeft echter een licentie waardoor het merk het ontwerp kan behouden en HED of de advocaten van het bedrijf niet voor het hoofd stoot.
Het band- en wielsysteem is samen ontworpen. Het resultaat is dat maximale aërodynamische prestaties optreden wanneer een 26mm band (werkelijke breedte op de bredere velg) wordt gebruikt in combinatie met de brede 32mm velgvorm. Dit is het deel dat inbreuk maakt op HED’s patent.
In het geval van de SystemSix Hi-MOD serie, worden deze fietsen geleverd met Vittoria Rubino Pro Speed 23c banden. De brede binnen hiel van 21mm maakt het mogelijk om de banden op een lagere druk te laten lopen. Ik heb de mijne op ongeveer 70psi (4,8 bar) laten lopen en vond ze nog steeds snel rollen. Het breedste punt van de velg is 32 mm. Met 765 gram voor de voorkant en 877 gram voor de achterkant, zijn ze vrij acceptabel voor zo’n diep wiel.
De velgen zijn volledig carbon met 20 spaken en beide wielen zijn gekoppeld aan lichtmetalen naven. Met slechts 23mm in diameter, is de voornaaf opvallend klein voor een schijfrem wielset.
Maar het is geen aerofiets?!
Met dit alles in gedachten, lijkt het vreemd dat Cannondale niet over de SystemSix praat als een aerofiets. In plaats daarvan wordt het verkocht als wat lijkt op een snelle fiets voor alle gelegenheden op de weg, zoals Nathan Barry, hoofd aerodynamische specialist van het project ons vertelde.
“Mensen hebben een negatieve connotatie … er zijn bepaalde mensen in de fietsgemeenschap die ‘aero fiets’ horen en er geen willen,” zei hij. ” dat ervaring uit het verleden met andere producten die hadden optimalisatie voor aerodynamica, maar ten koste van een heleboel andere kenmerken … en dat compromitteert de ervaring van het rijden van uw fiets. We hebben het gevoel dat we veel van die dingen hebben overwonnen, dus het verdient niet om als zodanig te worden aangemerkt.”
In plaats daarvan prijst Cannondale de nieuwe SystemSix als een fiets die niet alleen is ontworpen om je te helpen snel te gaan op het vlakke, maar ook bergop, bergaf, in een peloton, of in je eentje. Kortom, zoals de Cannondale literatuur zegt, de SystemSix is ontworpen om “elke dag sneller” te zijn.
De stats zijn allemaal behoorlijk indrukwekkend. Vergeleken met een “moderne racefiets, zoals een Evo”, is er naar verluidt 10% minder vermogen nodig om op snelheid te blijven wanneer je met de SystemSix 30 km/u rijdt. Bij een sprint van 200 meter tegen 60 km/u zou de SystemSix, ceteris paribus, een racefiets als de Evo vier fietslengtes voorblijven op de streep. Bij 48 km/u bespaart de SystemSix naar verluidt meer dan 50 watt.
Cannondale beweert zelfs dat de SystemSix sneller is bergop, of in ieder geval tot een helling van 6%. Het is de moeite waard om het laatste deel van onze eerste rit video (zie de bovenkant van dit bericht) als we spreken met Nathan Barry over deze cijfers.
Extra functies, powermeters en een app
Fleskooien zijn normaal gesproken geen onderdeel van een nieuwe racefiets, maar Cannondale heeft ze dat wel gemaakt. Er zijn twee montagemogelijkheden op de onderbuis: een hogere plek die gemakkelijker te bereiken is, of een lagere stand die beter is voor de algehele aerodynamica.
Hoewel de fietsen opvallen door hun ontwerp, zijn ze ook ontworpen om op te vallen in het verkeer. Voor dat extra beetje veiligheid op de weg, heeft Cannondale ervoor gekozen om reflecterende graphics te gebruiken op veel plaatsen. Een voorbeeld hiervan is te zien op de Ultegra fiets, waar de achtertrap, onderbuis en achterkant van de zadelpen allemaal een zilver reflecterend oppervlak hebben. Het is een kleine maar leuke touch.
In Di2-uitgeruste versies, is de aansluitdoos verborgen in de onderbuis, waardoor het gemakkelijk toegankelijk is. Daarboven is iets wat velen niet zullen opmerken: een grafiek die eruitziet als een QR-code die, indien gescand met Cannondale’s nieuwste app, een augmented reality-ervaring zal ontgrendelen. Houd je telefoon boven de motor en de telefoon toont een waaier aan informatie, waaronder een opengewerkte tekening van het binnenwerk, catalogusinformatie, onderdeelnummers, CFD-luchtstroomgegevens en een mechanische handleiding. Het is allemaal erg nerdy, maar ook erg cool. Het zal interessant zijn om de ontwikkeling van deze technologie te zien en hoe het de alledaagse rijder zou kunnen helpen.
Cannondale is een samenwerking aangegaan met power2max voor zijn top-end modellen. De Hi-MOD Dura-Ace Di2, Hi-MOD Ultegra Di2 en Hi-MOD Dura-Ace Womens modellen worden allemaal geleverd met Cannondale’s eigen HollowGram SiSL2 crankset met een BB30 as en power2max’s NG Eco powermeter. Het vervelende is echter dat de powermeter in wezen overbodig is, tenzij je de $490/€490 “activeringskosten” aan Power2max betaalt.
Bij de lancering van de SystemSix werd uitgelegd dat de activeringskosten van Power2max een soort verkoopargument voor de detailhandel zouden kunnen zijn. De industrie heeft de gewoonte fietsen niet voor de volle prijs te verkopen, en als ze dat wel doen, is het meestal een geval van de detailhandelaar die er gratis dingen bij doet. Een gratis activering van een powermeter op een fiets van $7.499 of $10.999 kan heel goed de onderhandelingstroef zijn die een winkel nodig heeft.
Prijsstelling
De nieuwe SystemSix serie is opgesplitst in twee framevarianten: het hoogwaardige, volledig nieuwe BallisTec Hi-Mod frame, met een Dura-Ace Di2 Hydro (US$11.000 / £8.000) of Ultegra Di2 Hydro (US$7.500 / £6.500) uitvoering. Deze worden geleverd met de nieuwe KNØT64 wielset en de bijpassende KNØT SystemBar. De BallisTec Hi-MOD voor dames is iets anders, met de mechanische Dura-Ace Hydro groepset, maar met Vision’s Metron 4D stuur gekoppeld aan een Vision Trimax OS stuurpen (US$7.500 / £6.500). De Hi-MOD is ook verkrijgbaar als frameset (US$4,199 / £TBC)
De goedkopere maar nog steeds nieuwe BallisTec carbon SystemSix serie is er in twee uitvoeringen en twee kleuren: limoengroen of grafietgrijs. Deze build bestaat uit een Dura-Ace (mechanische) hydrogroepset met de KNØT64 wielen en Vision’s Metron 4D vlak stuur met Vision’s Trimax OS stuurpen (US$7500 / £6,000) plus Cannondale’s lichtgewicht HollowGram Si SpideRing kettingstel. De volgende in de rij is de Ultegra (mechanische) Hydro smaak (US$4,000 / £3,500), die de KNØT64 wielen verliest ten gunste van Fulcrum 400 DB’s maar Cannondale’s Si ketting en dezelfde Vision cockpit behoudt. Er is ook een Ultegra-versie voor dames.
Rijden op de fiets
Tot mijn spijt heb ik niet zoveel tijd op deze fiets doorgebracht als ik aanvankelijk van plan was. Laten we zeggen dat ik door een voedselallergie de tijd in het zadel heb moeten inruilen voor tijd op de badkamervloer. Maar ik ben er wel in geslaagd om met de nieuwe SystemSix twee uur rond te rijden op gevarieerd terrein in de buurt van Girona. Het was zeker genoeg om een idee te krijgen van de eigenschappen van de fiets.
Cannondale beweert dat de SystemSix geen aero fiets is, maar ik betwist dit. Het is een verdomd snelle fiets, dus laten we hem in de aero stal zetten. Met de toevoeging van de nieuwe SystemSix, heeft Cannondale nu een mooi afgerond gamma. De Evo kan worden gezien als Cannondale’s all-round klim werkpaard, de Synapse is de snelle comfort fiets, en de Slate is de do-it-all gravel/all-surface machine.
In de week voorafgaand aan de lancering, had ik gefilmd op de wegen rond Girona en de Costa Brava met behulp van een aero fiets van een ander merk. Toen ik Cannondale’s “snelle allround fiets” vergeleek met de aero-fiets van de concurrent, was de SystemSix van een andere klasse. Vanaf de eerste momenten dat ik de stad uitrolde, gaf de SystemSix het gevoel dat ik een paar kilometer per uur harder zou rijden dan normaal.
Zoals eerder gezegd, niets hier voelt baanbrekend – het is allemaal al op een of andere manier gedaan. Maar als een pakket, als een systeem, het levert. Het is goed gedaan – als een eerste poging, Cannondale heeft de spijker stevig op de kop.
Het glijdt op plaatsen, dat wel. Ik heb het gevoel dat de SystemSix niet zo pluche is als de Evo, maar ik zou graag de hele dag op deze fiets rijden, omdat hij ook niet oncomfortabel is op ruw terrein. Hij lijkt door de ruwe wegen te slaan in plaats van er overheen te glijden. Ik weet zeker dat een wielwissel voor iets ondiepers een enorme impact zou hebben op het vermogen van de fiets om dingen glad te strijken.
Als een pakket zijn het frame en de wielen gewoon te aerodynamisch om te worden geclassificeerd als iets anders dan een aerofiets. De 64mm diepe wielen zouden niet iemands keuze zijn om een lange klim mee te nemen. Dus omruilen voor iets ondiepers zou niet alleen de dingen gladstrijken, maar ook het klimpotentieel van de SystemSix vergroten (in ieder geval op steilere stukken).
In de korte tijd dat ik de fiets had, heb ik slechts twee korte scherpe heuvels in de buitenwijken van Girona beklommen. Ik zou er graag meer mee rijden voordat ik een oordeel kan vellen over de klimcapaciteiten van de motor. Helaas vond ik in de tijd dat ik er wel op kon rijden dat de voorkant voor mij te stijf was bij het staan en klimmen. Persoonlijk houd ik van een fiets met een beetje ‘zweep’ of ‘flow’ aan de voorkant. Maar als je een fiets wilt die geen grammetje inspanning verspilt, maar daarbij wel een beetje onnatuurlijk is, dan moet je deze fiets zeker overwegen.
De stijve voorkant in combinatie met de enorme trapas en achterkant geven je het gevoel dat hij onder je schopt als je sprint – precies de “kop naar beneden, kont omhoog” formule waar racers op uit zouden zijn. Voor sprinters, dalers en vluchters is deze fiets de ideale keuze.
Handling is wat je verwacht van Cannondale en ik was erg blij om te zien dat dit karakter universeel blijft bij de elite wegmodellen van het merk. Het was scherp, precies en voorspelbaar. Hetzelfde geldt voor de pasvorm: laag en lang is zeker mogelijk.
Zoals het er nu uitziet, is deze fiets misschien niets voor mij. Een paar veranderingen echter – het vervangen van de wielen en de stuurpen – zou het net genoeg veranderen voor mij om het echt te overwegen. Belangrijker is dat deze fiets me weer enthousiast maakt over Cannondale’s wegdivisie.
Het wordt spannend om te zien waar deze fiets wordt gebruikt in de Tour de France. Zullen we zien hoe Rigoberto Uran er het middelgebergte mee op gaat? Zal Sep Vanmarcke hem gebruiken op de kasseien wanneer de tour Roubaix bereikt? Het is tenslotte geen aerofiets – “het is gewoon een snelle fiets voor iedereen.”
Oh, en waarom heeft het zo lang geduurd voordat deze fiets er kwam? Wel, zoals Nathan Barry zei: “Het is iets geweest op de radar van het bedrijf, maar we hebben niet de mensen of de middelen gehad om echt het werk te doen dat ze wilden doen”. Nu het klaar is, hebben ze inderdaad goed werk geleverd.
