De drijvende eilanden van het Titicacameer | Mysteries die niemand je heeft verteld
Eén van de wereldwonderen is het mysterieuze Titicacameer. Het is een deel van de grens tussen Peru en Bolivia. Het staat niet op de lijst van de 7 wereldwonderen, maar dat zou het zeker moeten zijn. De Salar de Uyuni is een van de mooiste natuurspiegels ter wereld. Maar het water van dit meer bevat talrijke legendes en mysteries, zoals de drijvende eilanden van het Titicacameer.
Index
Waar liggen de drijvende eilanden van het Titicacameer en het meer zelf?
Meer Titicaca is het op één na grootste meer op aarde. Het is ook het bevaarbare meer op de hoogste hoogte ter wereld. Het heeft een oppervlakte van 8562 km2. Het Boliviaanse deel beslaat iets minder dan de helft van die oppervlakte. De rest behoort aan Peru.
In het gebied van de Baai van Puno, in Peru, vindt men de drijvende eilanden van het Titicacameer. Dit zijn drijvende oppervlakken die door de mens zijn aangelegd van gevlochten wortels van totora. De stam van de Uru Chulluni leeft er. Haar bestaan is gebaseerd op de voorouderlijke cultuur die verbonden is met het meer, dat afhankelijk is van het veelvoudige gebruik dat van de totora wordt gemaakt. De visserij is ook een basisbron van rijkdom en voedsel.
Hoe zijn de drijvende eilanden van het Titicacameer gebouwd?
Het zijn de mannen die de totora verzamelen, omdat zij degenen zijn die weten welke wortels goed zijn voor de bouw van het eiland. Als er veel grond op zit, zinken ze. Om ze in stand te houden, wordt om de 20 dagen een nieuwe laag totora op het oppervlak aangebracht. De eilanden worden verankerd met touwen, palen en stenen die tot een diepte van ongeveer drie meter zinken.
Op elk eiland wonen tussen de vijf en zeven families. Zij leven van de jacht en de visvangst die zij vervolgens op de markt van Puno verkopen of ruilen. Zij maken ook prachtig en kleurrijk borduurwerk en totora-ambachten die zij verkopen aan toeristen die hen bezoeken. Als u een uniek sieraad wilt, absoluut veganistisch, moet u de drijvende eilanden in het Titicacameer bezoeken.
Ook de huizen en sommige van de boten die ze gebruiken zijn gemaakt van totora, een plant die ze ook eten en als medicijn gebruiken. De huizen zijn kleine eenkamerwoningen waar de hele familie slaapt.
Legenden van de drijvende eilanden van het Titicacameer
Het meer waarin de Uros leven, ligt op een hoogte van 3.800 meter en is omgeven door mystiek. Titicaca, wat poema-steen betekent, is volgens de legende de plaats van waaruit Viracocha, de Zonnegod, ontstond, die op zijn beurt Manco Capac uitzond om de welvarende Inca-cultuur in Cuzco te stichten.
De Uros waren een van de eerste culturele formaties van de Altiplano en hun oorsprong gaat terug tot de tijd vóór het Inca-rijk. Volgens sommige theorieën kwamen zij uit Bolivia, maar migreerden zij naar de kustgebieden nadat zich tussen 900 en 1200 na Chr. grote droogteperioden hadden voorgedaan.
Zij leefden aanvankelijk op het vasteland, maar besloten drijvende eilanden te bouwen om te voorkomen dat zij door de Tiahuanacos, Collas en Inca’s zouden worden veroverd. Bovendien ontdekten zij dat zij in het midden van het meer meer middelen van bestaan hadden dankzij de jacht en de visvangst. Hun oorspronkelijke taal, het pukina, ging verloren en zij adopteerden het Aymara, dat nu hun taal is, samen met het Spaans.
De levenswijze op de drijvende eilanden van het Titicacameer
Elk eiland heeft een president en er is een maximum baas voor al die eilanden.
De levenswijze is nog traditioneel. Maar, bij sommige huizen zie je kleine zonnepanelen. De panelen voorzien de gezinnen ’s nachts van drie uur elektriciteit.
De regering van Alberto Fujimori was de eerste die deze panelen aan hen leverde, in de jaren ’90, en medio 2015 stuurde de regering van het moment hen nog eens 600 platen. Om brand te vermijden koken ze buiten op natte totora, hoewel ze ook enkele gasfornuizen hebben die ze binnen in de huizen gebruiken als het regent.
De kleinste leden van de families spelen tussen de rokken van hun moeders terwijl zij weven of toeristen verzorgen. Ze gaan ook naar school, dat een half uur varen is.
Vaak zijn het de oudere kinderen die roeien en de jongste kinderen naar de klas brengen. Andere keren is het de onderwijzeres zelf die de eilanden afreist om hen naar school te brengen.
De nieuwe generaties uros veranderen en velen van hen gaan buiten studeren of werken. Dus misschien zal deze manier van leven uitsterven.
Maar voor nu, blijven de mannen en vrouwen van de drijvende eilanden van het Titicacameer glimlachend naar buiten komen om de bezoeker te ontvangen met hun traditionele “kamisaraki” (what’s up?).
De drijvende eilanden van het Titicacameer kunnen worden bezocht, dus als u dit wonder van de natuur en de mens niet wilt missen, neem dan contact met ons op.