De ’time-out’ procedure: een institutionele etnografie van hoe het wordt uitgevoerd in de feitelijke klinische praktijk
Achtergrond: De time-out procedure is een kritisch belangrijke communicatie-interactie voor het behoud van de patiëntveiligheid in de chirurgische setting. Hoewel eerder onderzoek invloeden heeft onderzocht die de time-out procedure vormgeven, bestaat er beperkte informatie over hoe de werkelijke time-out communicatie wordt uitgevoerd door multidisciplinaire chirurgische teamleden in de klinische omgeving.
Methoden: Een institutionele etnografische studie werd uitgevoerd. De studie werd uitgevoerd op drie ziekenhuislocaties in Melbourne, Australië. In totaal namen 125 zorgverleners uit de disciplines chirurgie, anesthesie en verpleging deel aan het onderzoek. Er werden gegevens gegenereerd via 350 uur observatie, twee focusgroepen en 20 semi-gestructureerde interviews. Er werd een institutionele etnografische analyse uitgevoerd.
Resultaten: Uit analyse bleek dat zorgverleners de inhoud, timing en het aantal teamleden dat betrokken was bij de time-out procedure aanpasten aan de eisen van de theateromgeving. Gewoonlijk werd de time-out procedure gedeeltelijk voltooid, uitgevoerd nadat de operatie was begonnen en waren er slechts een paar leden van het chirurgisch team bij betrokken. De communicatie werd beperkt en verstikt door asynchrone werkstromen, tijdsbeperkingen, een hiërarchische cultuur en de onwil van chirurgen en anesthesisten om vrijwillig informatie te verstrekken en openlijk met elkaar en de verpleegkundigen te communiceren. Zorgverleners raakten gewend aan het uitvoeren van een verkorte time-out procedure.
Conclusies: Patiëntveiligheid werd in belang gedegradeerd omdat productiviteit, professionele en hiërarchische discoursen de communicatiepraktijken van chirurgische teamleden configureerden om actieve, open en directe communicatie te beperken. Door te onderzoeken hoe de time-out procedure in de klinische omgeving werd uitgevoerd, kunnen mogelijkheden naar voren komen om de naleving van ziekenhuis- en WHO-richtlijnen te vergemakkelijken.