Diffuse Hair Loss Induced by Sertraline Use
Abstract
Haaruitval is een zeldzame bijwerking van psychotrope geneesmiddelen. De meest verwante klasse met deze bijwerking zijn de stemmingsstabilisatoren. Studies die sertraline-geïnduceerde alopecia rapporteren zijn beperkt in aantal. Sertraline is een krachtig antidepressivum dat selectief de heropname van serotonine uit de presynaptische terminals remt. De reden voor haaruitval kon niet volledig worden opgehelderd. Psychotrope drugs worden gewoonlijk geacht tot haaruitval te leiden door de telogene fase van de haarfollikel te beïnvloeden. Dit artikel beschrijft een 21-jarige man met diffuse haaruitval veroorzaakt door sertraline gebruik en verbeterd door het stoppen met het medicijn. Voor zover wij weten, zijn er geen andere case reports over sertraline-geïnduceerde alopecia binnen 2 weken.
1. Inleiding
Haarverlies behoort tot de bijwerkingen van psychotrope geneesmiddelen . De meest verwante klasse van geneesmiddelen met deze bijwerking zijn de stemmingsstabilisatoren. Selectieve serotonine heropname remmers (SSRI’s) zijn veel voorgeschreven antidepressiva voor de behandeling van depressieve stoornis, obsessieve compulsieve stoornis, paniekstoornis, gegeneraliseerde angststoornis, posttraumatische stressstoornis, en vele andere psychiatrische stoornissen . Er is een beperkt aantal studies in de literatuur over SSRI-geïnduceerde alopecia.
Drug-induced hair loss general diffuses with no scars and improves after stopping the drug. Wanneer haaruitval door medicijnen bij een patiënt wordt vermoed, kunnen andere oorzaken van haaruitval, zoals hyperthyreoïdie, hypothyreoïdie, trichotillomanie, hormonale stoornissen als gevolg van de hypothalamus-hypofyse-gonadale as, evenals ijzer-, koper-, en zinktekort, menopauze, orale anticonceptiva, en gebruik van andere geneesmiddelen (anticoagulantia, anticonvulsiva, antihypertensiva, niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen, en anti-ulcerantia) moeten worden overwogen in de differentiële diagnose .
Voor zover wij weten, zijn er geen andere case reports over de sertraline-geïnduceerde alopecia. Onze studie had tot doel een bijdrage te leveren aan de literatuur en aan de artsen in de klinische praktijk.
2. Case Report
Een 21-jarige, ongehuwde, middelbare school afgestudeerde mannelijke patiënt (E. C. K.) werd opgenomen in onze psychiatrie polikliniek met slapeloosheid, verlies van eetlust, gewichtsverlies, geheugenstoornissen, terughoudendheid, malaise, en vermoeidheid. De medische voorgeschiedenis van de patiënt toonde geen haaruitval, geen gebruik van alcohol-sigaretten- en drugs, en geen medische of psychiatrische stoornissen. Bij het psychiatrisch onderzoek was de patiënt bij bewustzijn, coöperatief, en volledig georiënteerd met verminderde zelfzorg, depressieve stemming, en verminderde vegetatieve symptomen (aanvankelijke slapeloosheid en een vermindering van eetlust en libido). Het Gestructureerd Klinisch Interview voor DSM-IV As I Stoornissen (SCID-I) werd op de patiënt toegepast; er werden geen andere symptomen dan depressie gevonden. De totale score op de Beck Depression Inventory was 41. De patiënt werd in het ziekenhuis opgenomen met de diagnose depressieve stoornis. Sertraline werd gestart in een dosis van 50 mg/dag. Vijftien dagen na het starten van de sertraline behandeling, werd een consult aangevraagd bij de dermatologische kliniek voor actief haarverlies. Er werden schildklier-, lever- en nierfunctietests uitgevoerd, evenals vitamine B12-, ijzer- en folaatspiegels, ijzerbindingscapaciteit, serumelektrolyten (Na, K, Ca, Cl en Mg), bezinkingssnelheid, volledig urineonderzoek, totaal testosteron, DHEA-S, en zink- en koperniveaus. Hoewel het onderzoek en de behandeling niet waren voltooid, werd de patiënt op eigen verzoek ontslagen. Sertraline werd aanbevolen in een dosis van 50 mg/dag. De patiënt werd verteld om de polikliniek een week later te bezoeken. Bij het poliklinische controlebezoek werd vastgesteld dat de haaruitval progressief was. De depressieve symptomen bleken te zijn afgenomen met een score van 22 op de Beck Depression Inventory. Aangezien er geen andere oorzaak voor de haaruitval werd gevonden, werd de behandeling met sertraline gestopt en verdween de haaruitval binnen 2 weken. Een ander antidepressivum werd voorgeschreven en de patiënt had bij zijn bezoek 1 maand later geen haarverliesklachten.
3. Discussie
Psychiatrische stoornissen behoren tot de meest voorkomende ziekten . De SSRI’s worden zowel door psychiaters als door niet-psychiatrische clinici voorgeschreven. Er zijn een beperkt aantal studies in de literatuur die SSRI’s-geïnduceerde alopecia rapporteren. In de studie van Spigset vormden dermatologische bijwerkingen 11,4% van de SSRI-geïnduceerde bijwerkingen; dermatologische bijwerkingen kwamen vaker voor bij gebruik van fluoxetine; en de meest voorkomende dermatologische bijwerking was huiduitslag.
Sertraline verschilt van andere 5-HT heropname remmers in zijn chemische structuur en is een naftylaminederivaat . Sertraline heeft SSRI een krachtiger remmend effect op de dopamine heropname in vergelijking met de remming van de noradrenaline heropname . Sertraline-geïnduceerde bijwerkingen zijn vergelijkbaar met die van de andere SSRI’s en omvatten hoofdpijn, duizeligheid, tremor, zweten, slaapstoornissen, droge mond, gastro-intestinale stoornissen, en seksuele disfunctie.
Vele medicijnen kunnen haaruitval veroorzaken, hoewel het mechanisme niet volledig is begrepen. Psychotrope geneesmiddelen worden geacht haaruitval te veroorzaken door met name de telogene fase van de haarproductie te beïnvloeden. De neveneffecten van deze geneesmiddelen op het haar zijn niet alleen beperkt tot haaruitval. Er is gesuggereerd dat ze ook de structuur en de kleur van het haar veranderen. Door drugs veroorzaakte haaruitval treedt meestal op binnen de eerste 3 maanden van de behandeling. Daarnaast kunnen ook andere antidepressiva telogene haaruitval veroorzaken. Fluoxetine is de meest voorkomende SSRI die haaruitval veroorzaakt. In een review over dit onderwerp werd haaruitval gevonden na fluoxetine gebruik in 725 gevallen en in 6, 7, en slechts 3 gevallen bij gebruik van respectievelijk fluvoxamine, paroxetine, en sertraline .
Wanneer een patiënt klaagt over haaruitval als gevolg van het starten met een medicijn, is het belangrijk om zeker te weten dat dit een pathologische haaruitval is. Gentle hair pull test kan worden gebruikt om objectief de haaruitval vast te stellen. De Gentle Hair Pull Test is een eenvoudige test die door elke arts kan worden uitgevoerd. Om nauwkeurige resultaten te krijgen moeten patiënten hun haar niet wassen vanaf 5 dagen voor de test. Een haarlok met een hoeveelheid van ongeveer 50-60 haarwortels wordt met de eerste drie vingers vastgehouden en voorzichtig naar het uiteinde toe getrokken. De geëxtraheerde haren worden geteld. Als meer dan 10% van de haarlok (>6) wordt geëxtraheerd, wordt de test als positief beschouwd en betekent dit dat er sprake is van actief haarverlies. Als het lager is dan 6, wordt het aanvaard als de normale fysiologische haaruitval . Ons geval werd in het ziekenhuis opgenomen en deze test werd volgens de regels uitgevoerd en actieve haaruitval werd vastgesteld.
Het is moeilijk om te beslissen of haaruitval verband houdt met het druggebruik omdat er geen specifieke methoden beschikbaar zijn voor een definitieve diagnose. Om de diagnose drugsgerelateerde haaruitval te kunnen stellen, moeten andere mogelijke etiologische oorzaken worden uitgesloten en moeten de haaruitval en het tijdstip waarop met het geneesmiddel is begonnen of de dosis zijn gewijzigd, relevant zijn. Een betrouwbare manier om de diagnose van drug-geïnduceerde haaruitval te verifiëren is het vinden van haaruitval vermindering of verdwijnen wanneer het geneesmiddel is gestopt en het opnieuw verschijnen van de haaruitval bij het opnieuw starten van het geneesmiddel . Patiënten accepteren echter meestal niet het herstarten van hetzelfde geneesmiddel. In het onderhavige geval werd sertraline gestopt nadat de haaruitval werd waargenomen en werd niet opnieuw gestart. De haaruitval werd beschouwd als veroorzaakt door het gebruik van sertraline, omdat er een tijdsrelatie was tussen de haaruitval en de start van het medicijn; de haaruitval verdween toen het medicijn werd gestopt en andere etiologische oorzaken van haaruitval werden uitgesloten. Naranjo et al.’s Adverse Drug Reaction Probability Scale evalueert de bijwerkingen van de drugs. In deze schaal wordt een score van 9 en meer, 5-8, 1-4, en 0 beschreven als respectievelijk zeker, waarschijnlijk, potentieel, en verdacht. Ons geval had 9 punten en dus werd haaruitval beschouwd als een zekere bijwerking.
In sommige case reports is haaruitval gemeld na een maand gebruik van sertraline , terwijl in ons geval haaruitval werd gezien binnen de eerste 2 weken. Dit zou te maken kunnen hebben met de ziekenhuisopname van de patiënt aan het begin van de behandeling. Op deze manier was het mogelijk om de patiënt nauwlettend te volgen en werden bijwerkingen eerder ontdekt dan bij de patiënten die in de polikliniek werden gevolgd.
Hoewel de patiënten in de eerdere case reports overwegend vrouwelijk waren, was de patiënt in onze case report mannelijk. Dit zou te wijten kunnen zijn aan het feit dat vrouwen zorg dragen voor hun fysieke verschijning; dus zij kunnen de fysieke veranderingen eerder herkennen en onmiddellijk medische hulp zoeken.
Omdat SSRI’s-geïnduceerd haarverlies zeldzaam is, kunnen clinici deze bijwerking negeren. Bovendien herkennen veel patiënten haaruitval niet als een bijwerking van het medicijn. Patiënten geven mogelijk geen feedback. Omdat er een beperkt aantal studies in de literatuur is, kan de exacte prevalentie van sertraline-geïnduceerde haaruitval duidelijker worden vastgesteld door grootschalige studies uit te voeren en de feedbackniveaus te verhogen.
Conflict of Interests
Deze studie werd uitgevoerd zonder financiële of andere contractuele overeenkomsten die belangenconflicten kunnen veroorzaken.