Duke’s boot maakt een buiging: John Wayne’s Wild Goose, opgeknapt van roestbak, voor bezoek aan de haven van Newport
“Dit is een sentimentele reis,” zei de 69-jarige Bob Simley uit Newport Beach, die eigenaar was van een zusterschip van de Wild Goose en vele dagen aan boord van de boot doorbracht met Wayne. “Er zullen veel natte ogen zijn, en de mijne zou er wel eens tussen kunnen zitten.”
Voorzien van Wayne videobanden, filmposters, koffietafelboeken en foto’s, is het schip een heiligdom voor zijn voormalige eigenaar. “Als je geen John Wayne-fan bent, gooien ze je overboord”, grapte Simley toen hij dinsdag de verbouwde boot bezichtigde.
De reis van de Wild Goose naar Orange County zal kort zijn. Na een perslunch, VIP-diner en vrijdagavond verjaardagsfeest voor een inwoner van Newport Beach, zal de Gans terugkeren naar zijn nieuwe huis achter het Ritz-Carlton hotel in Marina del Rey, waar het beschikbaar is voor chique feesten en liefdadigheidscruises.
“Het is een eerbetoon, het is geen toeristische attractie,” drong Kate Conway, die de boot beheert, aan op het weekendhuurtarief van $ 1.200 per uur, met een minimum van vier uur. “Het maakt niet uit hoe oud je bent of hoe rijk of hoe arm, je komt aan boord en je bent net een kind. Je wilt alles zien.”
De Wild Goose werd een halve eeuw geleden gebouwd als mijnenveegschip voor de Amerikaanse marine en deed die rol zes maanden lang in de Tweede Wereldoorlog. Na een korte periode in Canada werd de boot in 1962 van Wayne voor $ 116.000.
Wayne spendeerde meer dan $ 1 miljoen aan het verbouwen van de boot, waarbij hij alle plafonds optilde om plaats te bieden aan zijn 1.80 meter lange gestalte (nog groter met zijn handelsmerk plateauschoenen en 10-gallon hoed). De boot lag aangemeerd achter zijn huis in Newport Harbor, bracht de winters door in Mexico en de zomers in Seattle, met honderden tripjes naar Catalina en een tweejarige tour door Europa tussendoor.
“Zijn boot was echt een heiligdom. Het was een plek waar hij naartoe kon gaan om te ontspannen; het was iets wat hij nodig had,” zei Michael Wayne, Duke’s oudste zoon, in een interview. “Het was echt als een vakantiehuisje, maar hij kon gaan en staan waar hij wilde. Het gaf hem een enorme vrijheid.”
Op de Wild Goose speelde Wayne eindeloze kaart-, schaak- en backgammonspellen, met een altijd aanwezige fles Wild Turkey, herinnerden vrienden zich. Hij hield van vissen en betrok altijd kinderen en kleinkinderen bij zijn excursies, zeiden ze.
Boeken over de ster bevatten anekdotes over de boot. In “Duke: A Love Story,” zegt Wayne’s secretaresse Pat Stacy dat haar baas jaloers was dat ze uren in de zon kon liggen – hij moest onder de dekens blijven omdat zijn hoofdhuid gevoelig was voor zonnebrand zonder zijn toupet. In haar memoires zegt Aissa Wayne dat ze haar vader nooit zo dronken heeft gezien als die keer aan boord van het schip dat hij op de plagerijen van een vriend reageerde door op zijn schoenen te plassen.
“Op het moment dat je aan boord van de Wild Goose liep, wist je dat het John Wayne was,” zegt Chick Iverson uit Newport Beach, een goede vriend. “Het was zijn zeer, zeer favoriete plek in de hele wereld.”
Een paar dagen voor zijn dood in 1979, verkocht de filmster de boot aan advocaat Lynn Hutchins voor $750.000.
Hutchins probeerde de boot begin jaren tachtig tevergeefs te verkopen, en de Goose heeft een groot deel van het laatste decennium doorgebracht met wegrotten, volgens Don Nugent, hoofdingenieur van het opknappingsproject. Twee jaar geleden vond Simley de voormalige boot van zijn vriend op een scheeps “kerkhof” in Long Beach en besloot om te proberen het te redden.
Nu behoort het vaartuig toe aan de Wild Goose Yacht Corp, waarvan de president een zakenman uit het Midwesten is die vroeg dat zijn naam niet zou worden gebruikt. De boot wordt verondersteld net zo te zijn als in Duke’s tijd; in werkelijkheid, zeggen vrienden, is het nu een tikkeltje chiquer.
De kombuis heeft ultramoderne apparatuur, inclusief magnetron, vaatwasser en vuilnispers, ontworpen om een menigte te bedienen. Tien bordeauxrode leren stoelen, elk met een prijskaartje van $1,100, omringen een antieke ronde houten tafel op het hoofddek. En meer dan een dozijn 18-inch houtsnijwerk van speelse Dickens karakters sieren deuren en kasten.
Portretten van Wayne, in opdracht van Orange County kunstenaar Frank Turiello, hangen in bijna elke kamer, en er zijn vitrines gevuld met tijdschriftartikelen over Duke en zijn nautische droom.
Wayne’s stoel staat nog steeds in de stuurhut, waar hij graag schipper Burt Minshall zag sturen. In de hut van de Duke is alleen het linnengoed en de tapijten veranderd.
“We zijn niet van plan om de kamer op te knappen, te slopen of mooi te maken,” zei Conway terwijl ze het ruwe hout van een nachtkastje in de bescheiden vierkante kamer betastte. “Dit is John Wayne.”