Eduard Einstein: The Story Of Albert Einstein’s Forgotten Son Who Spend His Days In Insane Asylums
Eduard Einstein, een onstabiele schizofreen, zou drie decennia in een gesticht doorbrengen en was voor zijn vader Albert een “onoplosbaar probleem.”
David Silverman/Getty ImagesAlbert Einsteins twee zonen, Eduard en Hans Albert, in juli 1917.
Albert Einstein is een van de beroemdste wetenschappers uit de geschiedenis en zijn naam is een begrip geworden dat synoniem staat voor genialiteit. Maar hoewel bijna iedereen van de natuurkundige en zijn opmerkelijke werk heeft gehoord, weten weinigen over het tragische lot van zijn zoon, Eduard Einstein.
Eduard Einsteins vroege leven
Eduard Einsteins moeder, Milea Maric, was Albert’s eerste vrouw. Maric was de enige vrouwelijke student die natuurkunde studeerde aan het Polytechnisch Instituut in Zürich, waar Einstein in 1896 ook naar toe ging. Hij werd al snel verliefd op haar, ondanks het feit dat zij vier jaar ouder was dan hij.
De twee trouwden in 1903 en hun verbintenis bracht drie kinderen voort, Lieserl (die uit de geschiedenis verdween en mogelijk voor adoptie werd afgestaan), Hans Albert, en Eduard, de jongste, die op 28 juli 1910 in Zürich, Zwitserland werd geboren. Einstein scheidde van Maric in 1914, maar onderhield een levendige correspondentie met zijn zonen.
Hoewel Maric later zou betreuren dat haar beroemde echtgenoot zijn wetenschap boven zijn gezin had gesteld, herinnerde Hans Albert zich dat toen hij en zijn broer nog jong waren, “vader zijn werk opzij zette en urenlang op ons paste” terwijl Maric “druk in de weer was in huis”.
De kleine Eduard Einstein was van meet af aan een ziekelijk kind en zijn eerste jaren werden gekenmerkt door ziektes die hem te zwak maakten om gezinsreisjes te maken met de rest van de Einsteins.
Einstein wanhoopte aan zijn zoon, zelfs nadat hij het huishouden had verlaten, en schreef angstig in een brief uit 1917 aan een collega: “De toestand van mijn kleine jongen deprimeert mij zeer. Het is onmogelijk dat hij een volledig ontwikkeld mens zou worden.”
Het koud-wetenschappelijke deel van Albert Einstein vroeg zich af of “het niet beter voor hem zou zijn als hij kon vertrekken voordat hij het leven goed leerde kennen,” maar uiteindelijk won de vaderliefde het en de natuurkundige beloofde alles te doen wat hij kon om zijn zieke zoon te helpen, door Eduard te betalen en zelfs te vergezellen naar verschillende sanatoria.
Wikimedia CommonsEduard Einstein’s moeder, Mileva Marić, was Einstein’s eerste vrouw.
Eduard’s geestesziekte verergert
Toen hij ouder werd, ontwikkelde Eduard (die zijn vader liefkozend “tete” noemde, van het Franse “petit”) een interesse in poëzie, pianospelen, en, uiteindelijk, psychiatrie.
Hij aanbad Sigmund Freud en trad in de voetsporen van zijn vader door zich in te schrijven aan de Universiteit van Zürich, hoewel hij van plan was psychiater te worden. Tegen die tijd was Alberts roem stevig gevestigd. In een veelzeggend stukje zelfanalyse schreef Eduard Einstein: “Het is soms moeilijk om zo’n belangrijke vader te hebben, omdat je je zo onbelangrijk voelt.”
Wikimedia CommonsAlbert Einstein in zijn Berlijnse kantoor waar hij werkte voordat het groeiende antisemitisme en de opkomst van de nazi’s hem dwongen te vertrekken.
De aspirant-psychiater volgde opnieuw het pad van zijn vader toen hij verliefd werd op een oudere vrouw aan de universiteit, een relatie die eveneens rampzalig eindigde.
Het schijnt rond deze tijd te zijn dat Eduard’s geestelijke gezondheid een ernstige wending nam. Hij kwam in een neerwaartse spiraal terecht die in 1930 culmineerde in een zelfmoordpoging. Hij werd gediagnosticeerd met schizofrenie en er wordt gespeculeerd dat de harde behandelingen van die tijd zijn toestand eerder verergerden dan verlichtten, uiteindelijk tot op het punt waar het zijn spraak- en cognitieve vermogens beïnvloedde.
Eduards familie emigreert zonder hem naar de Verenigde Staten
Albert van zijn kant geloofde dat de toestand van zijn zoon erfelijk was, doorgegeven van zijn moeders kant, hoewel deze wetenschappelijke observatie weinig deed om zijn verdriet en schuldgevoel te verzachten.
Zijn tweede vrouw, Elsa, merkte op dat “dit verdriet Albert verteert”. De natuurkundige werd al snel geconfronteerd met meer dan problemen rond Eduard. Begin jaren dertig was de nazi-partij in Europa opgestaan en nadat Hitler in 1933 de macht had gegrepen, kon Einstein niet terugkeren naar de Pruisische Academie van Wetenschappen in Berlijn, waar hij sinds 1914 had gewerkt.
Einstein mag dan een van ’s werelds beroemdste wetenschappers zijn geweest, hij was ook joods, een feit dat zijn landgenoten niet konden accepteren en hem in 1933 dwongen naar de Verenigde Staten te vluchten.
Getty ImagesAlbert Einstein met zijn zoon Hans Albert, die zijn toevlucht bij hem in Amerika wist te zoeken en later hoogleraar werd.
Hoewel Albert gehoopt had dat zijn jongste zoon zich bij hem in Amerika zou kunnen voegen, samen met zijn oudere broer, verhinderde Eduard Einsteins voortdurend verslechterende geestelijke toestand dat ook hij zijn toevlucht in de Verenigde Staten kon zoeken.
Voordat hij emigreerde, ging Albert nog een laatste keer op bezoek bij zijn zoon in het gesticht waar hij werd verpleegd. Hoewel Albert zou blijven corresponderen en geld zou blijven sturen voor de verzorging van zijn zoon, zouden de twee elkaar niet meer ontmoeten.
Zo Eduard de rest van zijn leven in een gesticht in Zwitserland doorbracht, werd hij begraven op het kerkhof Hönggerberg in Zürich toen hij in oktober 1965 op 55-jarige leeftijd aan een beroerte overleed. Hij had meer dan drie decennia van zijn leven doorgebracht in de psychiatrische kliniek van Burghölzli aan de Universiteit van Zürich.
Volgende, leer meer over de beroemde vader van Eduard Einstein met deze Albert Einstein feiten. Bekijk vervolgens hoe het bureau van de wetenschapper eruitzag op de dag dat hij stierf.