Ethos

Ethos

Definitie van Ethos

Ethos is een manier om een publiek aan te spreken door iemands geloofwaardigheid en ethisch karakter te tonen. Dit is een van de drie manieren van overtuigen in de retorica, zoals onderscheiden door Aristoteles, de andere twee zijn pathos en logos. In het moderne gebruik verwijst ethos ook naar de specifieke leidende overtuigingen of idealen die in een individu, een cultuur, een gemeenschap of een ideologie kunnen worden gevonden. In dit geval is ethos de geest die ideeën en gewoonten in een van deze groepen motiveert.

Het woord ethos komt van het Griekse woord ethea, dat “gewoonte” of “gewoonte” betekent. Ethos deelt een stamwoord met ethiek, en de definitie van ethos omvat inderdaad iemand die moreel karakter toont om een publiek te overtuigen.

Verschil tussen ethos, pathos en logos

Aristoteles definieerde drie hoofdwegen om een publiek te overtuigen: ethos, pathos, en logos. Ethos is een beroep op ethiek, die een publiek motiveert om te geloven door middel van de betrouwbaarheid en geloofwaardigheid van de spreker. Pathos is een beroep op emotie. Logos is een beroep op logica.

Gemeenschappelijke voorbeelden van ethos

Veel politici willen geloofwaardig overkomen wanneer zij een publiek toespreken, en daarom gebruiken zij voorbeelden van ethos in hun toespraken om dat te doen. Kijk eens naar de volgende voorbeelden van beroemde toespraken en hoe zij een beroep doen op de ethiek van het publiek:

• Ik zal de oorlog in Irak op verantwoorde wijze beëindigen, en de strijd tegen Al Qaeda en de Taliban in Afghanistan afmaken. Ik zal ons leger heropbouwen om toekomstige conflicten aan te kunnen. Maar ik zal ook de harde, directe diplomatie hervatten die Iran ervan kan weerhouden kernwapens te verkrijgen en de Russische agressie kan beteugelen. Ik zal nieuwe partnerschappen opzetten om de dreigingen van de 21e eeuw te verslaan: terrorisme en nucleaire proliferatie; armoede en genocide; klimaatverandering en ziekte. En ik zal onze morele status herstellen, zodat Amerika weer de laatste, beste hoop is voor allen die geroepen zijn tot de zaak van de vrijheid, die verlangen naar een leven in vrede, en die hunkeren naar een betere toekomst.-Barack Obama, 2008
• In deze uiterlijke en fysieke ceremonie getuigen wij eens te meer van de innerlijke en geestelijke kracht van onze natie. Zoals mijn lerares op de middelbare school, juffrouw Julia Coleman, placht te zeggen: “We moeten ons aanpassen aan veranderende tijden en toch vasthouden aan onveranderlijke principes.” Hier voor mij ligt de Bijbel die gebruikt werd bij de inhuldiging van onze eerste President, in 1789, en ik heb zojuist de ambtseed afgelegd op de Bijbel die mijn moeder mij een paar jaar geleden gaf, opengeslagen met een tijdloze vermaning van de oude profeet Micha…-Jimmy Carter, 1977
• Ik heb de woorden “zij” en “hun” gebruikt om over deze helden te spreken. Ik zou kunnen zeggen “jullie” en “jullie”, want ik richt me tot de helden over wie ik spreek – jullie, de burgers van dit gezegende land. Uw dromen, uw hoop, uw doelen worden de dromen, de hoop, en de doelen van deze regering, zo helpe mij God.-Ronald Reagan, 1981

U bent wellicht ook bekend met veel voorkomende voorkomens van ethos in aanbevelingen en advertenties, zoals de volgende:

• 4 van de 5 tandartsen bevelen aan boven elk ander merk.
• Trouw me, ik ben een dokter.
• Met mijn twee decennia ervaring als dansleraar, kunt u geloven dat ik weet waar ik het over heb.

Betekenis van Ethos in de literatuur

Ethos werkt op vele manieren in de literatuur. Hoewel het niet zo populair is in de hedendaagse literatuur, maken sommige auteurs zichzelf tot een vertellend personage in hun eigen werken, en richten zich rechtstreeks tot het publiek. In dergelijke gevallen kan de auteur/verteller proberen zijn eigen geloofwaardigheid bij de lezer op te bouwen, zodat de lezer de meningen en opmerkingen van deze stem zal vertrouwen. Het komt ook vaak voor dat personages vertrouwen proberen op te bouwen bij andere personages. Op een veel subtielere manier proberen auteurs vaak om personages betrouwbaar en relateerbaar te laten lijken voor het publiek. Dit is een belangrijk onderdeel van karakterisering, zodat lezers zich met de personages kunnen identificeren en een diepere emotionele investering in het verhaal voelen.

Voorbeelden van Ethos in de literatuur

Voorbeeld #1

“Mijn oude studie in alchemie,” merkte hij op, “en mijn verblijf van meer dan een jaar geleden onder een volk dat goed thuis is in de vriendelijke eigenschappen van de eenvoudige dingen, hebben van mij een betere arts gemaakt dan menigeen die de graad van arts claimt. Hier, vrouw! Het kind is van jou, ze is niet van mij, noch zal ze mijn stem of aanblik herkennen als die van een vader. Dien daarom dit drankje toe met uw eigen hand.”

(The Scarlet Letter van Nathaniel Hawthorne)

Dit is een voorbeeld van ethos uit The Scarlet Letter van Nathaniel Hawthorne, waarin een personage probeert geloofwaardig over te komen bij een ander personage. In dit geval is een vreemdeling naar de stad gekomen en geïntrigeerd door de zaak van Hester Prynne. Hij vraagt haar te spreken en legt uit waarom ze hem zou moeten vertrouwen. Hij zegt dat hij “een betere arts is… dan velen die de medische graad claimen.” Dit leidt ertoe dat Hester Prynne hem vertrouwt, en dus is hij erin geslaagd voldoende geloofwaardigheid bij haar op te bouwen.

Voorbeeld #2

En dit geloof ik: dat de vrije, onderzoekende geest van de individuele mens het meest waardevolle is in de wereld. En hier wil ik voor vechten: de vrijheid van de geest om ongestoord elke richting in te slaan die hij wil. En hier moet ik tegen vechten: elk idee, elke religie of elke regering die het individu beperkt of vernietigt.

(East of Eden van John Steinbeck)

John Steinbeck is een van die schrijvers die er vaak voor koos om verteller te worden in zijn eigen werk. In dit ethosvoorbeeld uit zijn roman East of Eden, spreekt Steinbeck het publiek toe over zijn opvattingen over vrijheid. Hij probeert een gevoel van vertrouwdheid te creëren bij het publiek, waarvan hij hoopt dat het het met hem eens zal zijn over zijn opvattingen over vrijheid. Door overeenkomsten in opvattingen te suggereren, bouwt Steinbeck geloofwaardigheid op als verteller.

Voorbeeld #3

“Ik ben geen idealist om heilig te geloven in de integriteit van onze rechtbanken en in het jurysysteem – dat is voor mij geen ideaal, het is een levende, werkende realiteit. Heren, een rechtbank is niet beter dan ieder van u die voor mij in deze jury zit. Een rechtbank is slechts zo gezond als zijn jury, en een jury is slechts zo gezond als de mannen die er deel van uitmaken. Ik vertrouw erop dat u, heren, het bewijs dat u hebt gehoord zonder passie zult bekijken, tot een besluit zult komen, en deze beklaagde aan zijn familie zult teruggeven. In de naam van God, doe uw plicht.”

(To Kill a Mockingbird door Harper Lee)

Dit citaat uit Harper Lee’s To Kill a Mockingbird komt van Atticus Finch, de advocaat. Hij moet in zijn carrière vele malen zijn geloofwaardigheid bewijzen, want zijn belangrijkste doel is om de jury hem te laten vertrouwen. Hier doet hij een beroep op het gevoel voor ethiek van de jury en het idee dat de integriteit van de rechtbanken en het jurysysteem realiteit moet zijn.

Voorbeeld #4

In mijn jongere en kwetsbaardere jaren gaf mijn vader me een advies dat ik sindsdien in mijn hoofd heb omgedraaid.

“Wanneer je zin hebt om iemand te bekritiseren,” zei hij tegen me, “bedenk dan dat alle mensen in deze wereld niet de voordelen hebben gehad die jij hebt gehad.”

(The Great Gatsby van F. Scott Fitzgerald)

Het bovenstaande fragment van F. Scott Fitzgerald is een van de meer subtiele voorbeelden van ethos. Deze regel is de opening van zijn roman The Great Gatsby, en op het eerste gezicht lijkt het misschien niet bijzonder belangrijk. Toch is dit een zeer belangrijke manier voor de verteller Nick Carraway om geloofwaardigheid bij het publiek te creëren. In dit verhaal over rijkdom en klasse is het belangrijk om de achtergrond van Nick te begrijpen en te weten dat hij een aantal voordelen heeft gehad, maar zich daar ook bewust van is. Dit is een noodzakelijke stap voor het lezende publiek om aan de kant van Nick te staan als hij de roman vertelt.