Feiten over gekko’s
Gekko’s zijn een soort hagedissen. Hoewel er ongeveer 1.500 soorten gekko’s zijn, hebben ze allemaal een aantal overeenkomsten, waaronder geweldige staarten, een eenvoudig dieet en een harige huid.
Grootte
Een ding dat ze niet gemeen hebben is de grootte. Gekko’s komen voor in een breed scala van maten. De kleinste gekko (en de kleinste hagedis) is de piepkleine dwerggekko. Hij wordt 1,6 centimeter lang en weegt ongeveer 120 milligram. Rhacodactylus leachianus leachianus, een ondersoort van de Nieuw-Caledonische reuzengekko, is een van de grootste gekko’s ter wereld, volgens Reptielen Magazine. Hij kan 14 tot 17 inch (35,5 tot 43 cm) worden, inclusief de staart, en weegt 7 tot 10 oz. (212 tot 279 gram).
Habitat
Gekko’s komen voor op elk continent behalve Antarctica, en leven in bijna elke habitat, inclusief regenwouden, woestijnen en bergen, volgens National Geographic.
Gewoonten
De meeste gekko’s zijn nachtdieren. Dit betekent dat ze ’s nachts wakker zijn en overdag slapen.
Het nemen van een bad is een interessante non-chore voor gekko’s. Gekko’s hebben een huid die bedekt is met honderdduizenden haarachtige stekels. Deze stekels houden lucht vast en zorgen ervoor dat water weerkaatst, volgens een studie gepubliceerd in Interface, the Journal of the Royal Society.
“Als je hebt gezien hoe waterdruppels van een auto rollen nadat deze in de was is gezet, of van een bankstel waar beschermende spray op is gebruikt, dan heb je het proces zien gebeuren,” zei Lin Schwarzkopf, een professor in de gewervelde ecologie aan de James Cook University in Australië en een van de onderzoekers van de studie. “De was en de spray maken het oppervlak zeer hobbelig op micro- en nanoniveau, en de waterdruppels blijven achter als kleine balletjes, die gemakkelijk rollen en loskomen met de zwaartekracht of zelfs een lichte wind.”
Met deze ingebouwde waterafweer, zou men denken dat het moeilijk is om schoon te worden. Maar als het water weerkaatst, neemt het stof en andere verontreinigingen op de huid mee. Bovendien maken ze hun heldere oogleden of ooglidloze ogen schoon met een snelle lik van de tong.
Dieet
Gekko’s eten meestal vruchten, insecten en bloemennectar. De staart van een gekko spaart vet dat later kan worden gebruikt wanneer voedsel schaars is.
Nakomelingen
Gekko’s baren door eieren te leggen. Het vrouwtje kan jaren zwanger zijn van haar eieren voordat ze ze legt. De zwangerschap van de harlekijngekko duurt bijvoorbeeld drie tot vier jaar. Als de eieren klaar zijn, legt een gekko haar eieren in bladeren en schors.
De pas uitgekomen baby’s worden broedsels genoemd. Sommige uitgekomen jongen zijn vrij groot, voor hagedissen. Luipaardgekko’s kunnen bijvoorbeeld 8 tot 10 cm lang worden.
Classificatie/taxonomie
Hier volgt de classificatie van gekko’s, volgens het Integrated Taxonomic Information System (ITIS):
Kingdom: Animalia Subkingdom: Bilateria Infrakingdom: Deuterostomia Phylum: Chordata Subphylum: Vertebrata Infraphylum: Gnathostomata Superclass: Tetrapoda Klasse: Reptilia Orde: Squamata Suborde: Gekkota Families:
- Carphodactylidae – zeven genera, 28 soorten
- Diplodactylidae – 19 genera, 117 soorten
- Eublepharidae – zes genera, 30 soorten
- Gekkonidae – 52 geslachten, 950 soorten
- Phyllodactylidae – 11 geslachten, 117 soorten
- Pygopodidae (ook bekend als flapvoethagedissen, ze hebben geen voorpoten en slechts rudimentaire achterpoten) – zeven geslachten, 41 soorten
- Sphaerodactylidae – 11 geslachten, 203 soorten
Conservation Status
Gekko’s staan op de Rode Lijst van de International Union for Conservation of Nature (IUCN), afhankelijk van de soort, van minst zorgwekkend tot bedreigd. Bijvoorbeeld, de Bavayia goroensis is bedreigd. Hij komt slechts op twee plaatsen voor in Nieuw-Caledonië, een eilandengroep in het zuidelijk deel van de Stille Oceaan, en de populatie neemt af door de uitbreiding van de mijnbouwactiviteiten, waardoor zijn habitat kleiner wordt.
Een ander voorbeeld is de Bavayia ornata. Ook deze soort komt nog slechts op twee plaatsen in Nieuw-Caledonië voor, maar er zijn geen gegevens bekend over hoeveel er nog over zijn en of de populatie nog toeneemt. Zijn leefgebied krimpt ook door mijnbouw en landbouw.
Andere feiten
Gecko’s hebben scorelijnen op hun staart, waarmee ze snel kunnen afbreken als een roofdier hen grijpt. Ze regenereren dan hun staart.
Deze hagedissen hebben kleverige voeten waarmee ze op gladde oppervlakken kunnen klimmen. Hun tenen hebben microscopisch kleine haartjes, setae genaamd, die hen dit kleverige vermogen geven.
Volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift de Proceedings of the National Academy of Sciences, wanneer een gekko valt, draait hij zijn staart in een rechte hoek om hem in staat te stellen op zijn voeten te landen. Deze stunt duurt 100 milliseconden.
Een gekko is sinds 1999 de mascotte van de Geico verzekeringsmaatschappij. Volgens Geico werd het idee voor een gekko geïnspireerd door een verkeerde uitspraak van de naam van het bedrijf. Hoewel het bedrijf niet zegt welke soort gekko de mascotte is, lijkt hij volgens Reptiles Magazine te zijn gemodelleerd naar een soort van het geslacht Phelsuma en is het waarschijnlijk een reuzendaggekko (Phelsuma madagascariensis grandis).