Health Matter: Openbare zwembaden veroorzaken geen UTI’s
Door Debbie Jackson
Q: Ik ben een gezonde 55-jarige vrouw, en voor de tweede keer in twee jaar heb ik een nierinfectie. Is het feit dat ik regelmatig zwem in de plaatselijke sportschool de oorzaak van de infectie?
A: U hebt misschien eerder dit jaar mijn column gezien over het verschil tussen een nierinfectie en een blaasinfectie. Als uw arts bij u een nierinfectie heeft vastgesteld, betekent dit dat bacteriën vanuit de blaas via de urineleider in de nier zijn terechtgekomen. Dit in tegenstelling tot een blaasontsteking, waarbij de bacteriën zich in de blaas en de urine kunnen bevinden en via de urinebuis het lichaam kunnen zijn binnengekomen. U kunt zelfs een infectie van de urinebuis hebben.
Uw vraag gaat over zwemmen en de relatie met urineweginfecties. Zwembadwater kan worden besmet door anderen die het zwembad gebruiken. Als het zwembad echter goed wordt onderhouden en het desinfecterende chloorgehalte op het juiste niveau wordt gehouden, zouden de ziektekiemen in het water gedood moeten worden. De meeste zwembadbeheerders dringen er bij de mensen op aan zich voor het zwemmen af te douchen en ervoor te zorgen dat kinderen niet met vuile luiers zwemmen. Toch is het onwaarschijnlijk dat zwemmen de enige mogelijke reden is waarom een vrouw een urineweginfectie zou oplopen. Een studie van enkele jaren geleden door de Wake Forest University vond geen basis voor het elimineren van zwemmen om urineweginfecties te voorkomen.
Blaasontstekingen komen vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, vooral omdat de urinebuis (het buisje van de blaas naar buiten het lichaam) zo kort is. Hij is ongeveer anderhalve centimeter lang en opent net boven de vagina en de anus. Wij leren jonge meisjes om zich na het toiletteren van voren naar achteren te reinigen om besmetting van de urinebuis te voorkomen. Bacteriën rond de urinebuis kunnen gemakkelijker via de buis in de blaas terechtkomen. Andere risicofactoren voor urineweginfecties zijn seksuele activiteit, bepaalde vormen van anticonceptie, de menopauze en nierstenen. Als u in korte tijd meerdere infecties hebt gehad, kan dat erop wijzen dat een uroloog u nader moet onderzoeken. Twee keer in een periode van twee jaar is misschien geen reden tot bezorgdheid. Praat echter met uw arts als u vaker urineweginfecties hebt of als u klachten blijft houden nadat u uw antibiotica hebt ingenomen.
Er zijn enkele preventieve stappen die u kunt overwegen als u gaat zwemmen. Ziektekiemen leven en groeien in een warme en vochtige omgeving. Strak zittende zwemkleding kan een omgeving bieden waarin ziektekiemen kunnen groeien. Spoel u na het zwemmen af onder de douche met zeep en trek droge kleren of een droog zwempak aan in plaats van in een nat pak bij het zwembad te zitten of in een nat pak naar huis te rijden.
De symptomen van een infectie van de lagere urinewegen zijn onder meer een frequente aandrang om te plassen, een branderig gevoel bij het plassen en microscopisch kleine rode bloedcellen en witte bloedcellen die worden aangetroffen bij het onderzoeken van de urine. Een urinekweek kan worden bevolen. Een antibioticakuur zou de infectie moeten opheffen en de symptomen verdwijnen snel. De meest voorkomende bacteriën zijn Escherichia coli (E. coli), bacteriën die vaak in de darmen worden aangetroffen.
Als de urine terugstroomt (reflux) van de blaas naar de nier, kan zich een infectie in de nier ontwikkelen. Symptomen kunnen zijn: vermoeidheid, algehele malaise, pijn in de zij en in de rug, misselijkheid en braken en koorts. Milde nierinfecties worden net zo behandeld als blaasinfecties en in veel gevallen is de nierinfectie een complicatie van een blaasinfectie. Als de symptomen niet verbeteren, moet u een arts raadplegen.
Zend uw gezondheidsvragen naar Debbie Jackson, Ph.D., MN, Clemson University, 302 Sikes Hall, Clemson, SC 29634-5155 of e-mail [email protected].