Herstellen van burnout
Exact een jaar geleden, zat ik alleen in het trappenhuis van mijn kantoor, en ik huilde.
Hoewel die periode van mijn leven een beetje een waas is, herinner ik me dat moment duidelijk. Het was het moment dat ik wist dat er iets grondig mis was – dat ik geen motivatie meer had voor mijn werk, en dat de dingen uit de hand liepen.
Ik voelde me een mislukking, en ik had geen idee hoe ik het kon oplossen.
Het heeft me een jaar gekost om te herstellen van een burn-out en om klaar te zijn om dit artikel te schrijven. Ik heb het afgelopen jaar veel geleerd – over mezelf, mijn eigenwaarde en waarden, en het opbouwen van een evenwichtig leven – en ik hoop dat sommige van die lessen anderen in dezelfde situatie van nut kunnen zijn.
Strap in – dit verhaal is een lang verhaal.
Balans verliezen
Burnout is een sluwe dief. Het voedt zich met je passie, je energie en je enthousiasme, neemt deze positieve kwaliteiten en verandert ze in uitputting, frustratie en zelftwijfel. Het is veel meer dan alleen maar een slechte dag hebben, of moe en afgemat zijn. Zoals een artikel in New York magazine het beschreef, burn-out is “een probleem dat zowel fysiek als existentieel is, een rommelige opeenstapeling van externe symptomen en privé-frustraties”.
De beste definitie van burn-out die ik ben tegengekomen is een chronische staat van niet synchroon zijn met een of meer aspecten van je leven.
Zie het als fietsen. Als alles op rolletjes loopt, zijn je werk, leven en enthousiasme in balans, en voel je je gewaardeerd en volledig betrokken bij je werk.
Maar als deze aspecten te lang uit sync raken, verlies je je evenwicht en val je om. Maar in tegenstelling tot fietsen kan het bij burn-out, als je eenmaal onderuit bent gegaan, een echte uitdaging zijn om weer overeind te komen.
De toonaangevende onderzoekers op het gebied van burn-out op de werkplek zijn Drs. Michael P. Leitner en Christina Maslach. In hun boek, The Truth About Burnout, schetsen zij zes belangrijke onevenwichtigheden tussen werknemers en hun werk die vaak tot burn-out leiden:
- Gebrek aan controle. Je hebt niet veel te zeggen over wat er in je werk gebeurt, of je gevoel van controle wordt ondermijnd of beperkt.
- Waardenconflict. Er is een kloof tussen uw eigen kernwaarden en de kernwaarden van de organisatie.
- Onvoldoende beloning. U voelt zich ondergecompenseerd, ondergewaardeerd, en als vanzelfsprekend beschouwd.
- Werkoverbelasting. Uw werklast is te veel, te dringend, of te ingewikkeld.
- Oneerlijkheid. U wordt slecht behandeld door de organisatie, het management speelt favorieten, en opdrachten en promoties worden gemaakt achter gesloten deuren.
- Afbraak van de gemeenschap. Je collega’s betuttelen jou of anderen, er is niemand om mee te praten over conflicten, en feedback is non-existent.
Je hoeft geen ernstige mismatch te hebben op alle zes van deze gebieden om risico te lopen. In feite, een mismatch in zelfs één gebied kan u op het pad naar burn-out zetten.
Ik heb het afgelopen jaar persoonlijk ten minste vier van deze onevenwichtigheden ervaren, maar mijn weg naar burn-out begon lang daarvoor.
Mijn verhaal
Vier jaar geleden werkte ik als software-ingenieur hier in Denver. Ik maakte deel uit van een geweldig team, ik genoot van het werk, en het liet veel ruimte voor het werken aan nevenprojecten en wat freelancen.
Na een jaar bij dat bedrijf te hebben gewerkt, kreeg ik promotie om de manager van mijn team te worden. Plotseling waren mijn dagelijkse verantwoordelijkheden heel anders. Ik besteedde steeds meer tijd aan het leren van zaken als projectmanagement, en steeds minder tijd aan mijn eigen projecten.
Langzamerhand – genoeg dat het me nooit opviel – stopte ik met creëren. Omdat het me niet hielp mijn carrière op te bouwen, voelde ik dat het niet belangrijk was. Ik stopte met het werken aan nevenprojecten, ik stopte met freelancen, en in plaats daarvan besteedde ik al mijn energie aan het managen en opbouwen van mijn team.
Fast forward to begin vorig jaar, en ik was overgestapt naar een ander bedrijf en werkte als productmanager. Als productmanager is het normaal gesproken je taak om nauw met klanten samen te werken en hun behoeften te begrijpen, maar de bedrijfsstructuur weerhield me ervan om dit goed te doen. We waren blind, werkten aan projecten die weinig voordeel opleverden voor onze klanten.
Omstreeks dezelfde tijd verliet mijn manager het bedrijf. Plotseling zonder richting, begon ik me meer en meer afgezonderd te voelen. Mijn werk was niet langer motiverend, en het werd moeilijker en moeilijker om geconcentreerd te blijven. Ik had het gevoel dat ik faalde – alsof ik in staat zou moeten zijn om dingen te laten werken, maar om de een of andere reden kon ik dat niet.
Ik probeerde te compenseren op de enige manier die ik kende – door harder te werken – maar dat maakte de dingen alleen maar erger. In de loop van een paar maanden ging ik van zeer productief en gemotiveerd, naar me uitgeput voelen en twijfelen aan elke beslissing die ik nam.
Dingen werden uiteindelijk zo slecht dat ik mezelf niet kon laten geven om werk, en worstelde om mezelf te motiveren om iets te doen. Ik kon zelfs mijn collega’s niet onder ogen komen, dus ik vond de enige plek waar ik alleen kon zijn – het noodtrappenhuis – en ik huilde.
Ik wist dat er iets grondig mis was, maar ik had geen idee wat het was, of hoe ik het moest oplossen.
The Point of No Return
Het duurde lang voordat ik besefte dat wat ik meemaakte een burn-out was.
Ik voelde me wel moe, maar ik was niet overspannen. Ik kwam zelden voor 8 uur op kantoor, en ik was bijna elke dag voor 17 uur thuis. Ik werkte met een team van getalenteerde en gemotiveerde ingenieurs en ontwerpers, en loste wat leuke en uitdagende problemen hadden moeten zijn. In het weekend ontspande ik me met mijn gezin.
Ik had nooit meer werk op mijn bordje dan ik aankon. In feite waren mijn werklast en werkomstandigheden wat de meeste mensen als ideaal zouden beschouwen. De perfecte baan.
En daarin ligt de valkuil.
Als je leest over de ervaring van andere mensen met een burn-out, dan hebben ze het er bijna altijd over dat die veroorzaakt wordt door de werkdruk. Lange werktijden, weekends op kantoor, onrealistische deadlines, opdringerige bazen. Stress en overwerk op een dagelijkse basis.
Wanneer ik dacht aan burn-out, is dit wat ik me voorstelde, maar mijn situatie kon niet meer anders zijn.
Ik was niet overwerkt, maar ik was de hele tijd uitgeput. Ik kon me niet concentreren op mijn werk – zelfs eenvoudige taken zoals het beantwoorden van e-mails voelden monumentaal. Ik kon nog maar een fractie doen van wat ik wist dat ik kon. Dingen die vroeger gemakkelijk waren, waren nu bijna onmogelijk. Ik werd geplaagd door slapeloosheid en vergat maaltijden. Mijn creativiteit was verdwenen – ik kon zelfs nauwelijks e-mails beantwoorden, laat staan een product ontwerpen.
Leuke activiteiten, zoals spelen met mijn dochtertje, voelden plots als een verplichting en een karwei. Ik had een opmerkelijk kort lontje – ik haalde uit naar dierbaren over de kleinste kleine problemen. Ik voelde me onbekwaam, overweldigd en gevangen – en als mensen me erop wezen dat er iets mis was, werd de put alleen maar dieper gegraven.
Het belangrijkste van alles was dat ik me zwak voelde. En ik schaamde me dat ik me zwak voelde. Ik had het gevoel dat ik in staat moest zijn om alles zelf op te lossen. En toen ik dat niet kon, voelde ik me nog slechter. Maandenlang ging ik door, probeerde ik door de stress en frustratie heen te werken, maar het werd alleen maar erger. Mensen begonnen op te merken dat er iets mis was, maar elke vraag die ze stelden, hoe goedbedoeld ook, maakte alleen maar dat ik me meer schaamde. Ik probeerde het aan te kaarten bij mijn manager, gaf ze zelfs een paar opties zoals tijdelijk terugvallen naar vier dagen per week, maar hun enige reactie was dat ze iemand fulltime nodig hadden.
En zo ging het, dieper en dieper, tot die dag in het trappenhuis. Mijn vrouw overtuigde me om al mijn vakantiedagen te gebruiken om mijn hoofd leeg te maken. Ik nam uiteindelijk twee weken vrij, maar het hielp niet. Ik sprak met mijn manager, nam afscheid van een paar vertrouwde teamleden, en ging nooit meer terug. Het was een van de moeilijkste beslissingen die ik ooit heb moeten nemen.
Climbing Out of Burnout
Burnout is niet iets dat vanzelf weggaat – het herstel is net zo langzaam en pijnlijk als wat de burn-out in de eerste plaats heeft veroorzaakt.
Het duurt langer om weer in balans te komen dan je verwacht, maar je leert veel over jezelf en wat je echt wilt van je leven.
Toen ik ontslag nam, hadden we het geluk dat we wat spaargeld hadden opzijgezet, zodat ik wat tijd vrij kon nemen om op te laden. Ik dacht dat het een maand zou duren, misschien twee voordat ik me klaar zou voelen om weer te werken.
Uiteindelijk voelde ik me pas na zes maanden weer normaal.
Tijdens die tijd spraken mijn vrouw en ik over onze toekomst, en wat we met ons leven wilden. We planden wat er moest veranderen om dat te bereiken.
En beetje bij beetje begon ik me weer mezelf te voelen. Mijn creativiteit begon terug te komen, ik werkte aan een aantal projecten in huis, en ik genoot weer van het gezelschap van mijn dochter.
Nu, bijna twee jaar sinds ik de bodem raakte, heb ik echte verandering in mijn leven en mijn werk omarmd. Mijn vrouw en ik zijn allebei gelukkig zelfstandige – ze helpt nieuwe ouders veerkrachtige relaties op te bouwen door middel van haar coaching praktijk hier in Denver, en ik ben het helpen van creatieve ondernemers groeien zinvolle bedrijven. We brengen allebei meer tijd met elkaar en met onze dochter door, en onze stressniveaus zijn veel lager. Ik denk dat ik meer in balans ben, en ik begrijp meer over waar ik echt om geef dan ik ooit eerder heb gedaan.
Herstellen van burn-out
Als je je burn-out voelt, of je herkent iets over jezelf in mijn ervaringen, wil ik graag een aantal lessen en strategieën delen die ik tijdens mijn herstel heb geleerd. Onthoud dat iedereen anders is – sommige van deze strategieën kunnen voor jou werken, terwijl andere misschien niet werken, dus het is belangrijk om verschillende technieken te blijven proberen totdat je een balans vindt die voor jou werkt. Als je het gevoel hebt dat wat je doet je niet helpt, wees dan niet bang om iets nieuws te proberen.
Ben je ervan bewust dat er een probleem is.
Ik weet dat het voor de hand liggend klinkt, maar het duurde maanden voordat ik besefte dat er iets mis was – lang nadat het al te laat was. Bij sommige mensen zijn de lichamelijke symptomen moeilijk te negeren en is het probleem overduidelijk. Bij anderen kan het wat tijd en introspectie kosten om de oorzaak te ontdekken. MindTools biedt een gratis zelftest om je te helpen herkennen of je risico loopt op burn-out.
Als je het gevoel hebt dat je het moeilijk hebt, doe dan de quiz, of praat met dierbaren over hoe je je voelt.
Stop (of vertraag op zijn minst).
Proberen om door te zetten maakt dingen alleen maar erger. Hoewel ontslag nemen, zoals ik heb gedaan, zeker een optie is, is het niet de enige optie.
Ruimte vinden om te herstellen heeft alles te maken met het stellen van grenzen tussen jezelf en je werk.
Praat met je manager over het uit handen geven van een deel van je werk of het proberen van verschillende projecten. Het is ook het overwegen waard om een langere pauze te nemen, of gewoon zoveel van je vakantietijd te gebruiken als je aankunt (ik heb de mijne helemaal gebruikt). Als u zelfstandige bent, kunt u overwegen om een tijdje geen werk meer te doen voor klanten, zodat u wat ruimte hebt. Gebruik de tijd om een stapje terug te doen en even afstand te nemen van je werk. Ik heb veel gekampeerd, omdat dat een van de weinige manieren was waarop ik me goed kon ontspannen.
Zoek steun.
Ben eerlijk tegen vrienden, familie en collega’s op het werk over je worstelingen. Schaam je er niet voor dat je je zwak of incapabel voelt. U zult waarschijnlijk merken dat anderen in het verleden met dezelfde problemen te maken hebben gehad, en u kunnen helpen. Probeer zoveel mogelijk dingen te delegeren, zelfs als de persoon aan wie u delegeert ze misschien niet doet zoals u zich voorstelt.
Focus op de basis.
Zelfs de eenvoudigste taken worden monumentale inspanningen als je opgebrand bent.
Begin klein. Probeer je te concentreren op regelmatig eten – goede maaltijden, niet alleen snacks of alcohol. Zorg ervoor dat u zoveel mogelijk slaap krijgt als u kunt. Als je last hebt van slapeloosheid, zoals ik, helpen slaapmedicijnen veel. Ga elke dag het huis uit – neem wat lichaamsbeweging, ga naar een museum of een kunstgalerie, of ga met het gezin naar het park.
Maak tijd voor wat je gelukkig maakt.
Herijk je persoonlijke waarden en doelen.
Burnout biedt een verborgen zilveren randje. Het kan een positieve kracht voor verandering zijn, die je een perfecte kans geeft om bijna alles over je leven en je werk opnieuw te beoordelen. Het is een kans om jezelf te herontdekken en veranderingen door te voeren die anders misschien genegeerd zouden worden.
Neem de tijd om na te denken over wat je werkelijk wilt in je leven – je doelen, prioriteiten, hoop en dromen. Denk na over wat je betekenis geeft in je werk – niet alleen wat je denkt dat belangrijk voor je zou moeten zijn. Denk na over wat er misschien ontbrak dat de burn-out in de eerste plaats veroorzaakte.
Voor mij ontdekte ik een paar belangrijke dingen over mezelf. Creatief werk is ongelooflijk belangrijk voor me, en ik had het onbewust laten vervallen in de paar jaar voorafgaand aan mijn burn-out. Ik realiseerde me ook dat de mensen die ik het liefst wil helpen particulieren en kleine bedrijven zijn, het tegenovergestelde van de grote klanten van mijn vorige werkgever. Tenslotte ontdekte ik dat ik controle en flexibiliteit belangrijker vind dan een vast salaris. Voor mezelf werken, hoewel soms stressvol, heeft me het gelukkigste gemaakt dat ik in jaren geweest ben. Ik zou dat nooit hebben ontdekt als ik niet door een burn-out was gegaan.
Breng geduld.
Je bent niet van de ene op de andere dag burn-out geraakt, en het ongedaan maken van een burn-out kan een inspanning op de lange termijn zijn die een aantal vrij drastische veranderingen vereist. Zelfs als je je op korte termijn goed voelt, is de kans groot dat je er nog niet klaar voor bent om er weer in te springen, of dat terugspringen in dezelfde rol geen goed idee is. Wees erop voorbereid dat je op een heel andere plek terechtkomt dan waar je nu bent – of dat nu een andere rol is, een andere afdeling, of een andere carrière.
Burnout was moeilijk. Het is niet een pad dat ik ooit zou gaan door keuze, en ik wou dat ik een jaar geleden had geweten de dingen die ik nu weet.
Als ik had, misschien dingen anders zou zijn gelopen. Misschien zou ik nog steeds voor iemand anders werken, in een baan die geen voldoening geeft. Misschien had ik een betere baan gevonden. Ik weet het niet. Maar ik weet zeker dat het nu heel anders zou zijn.
Maar zou het beter zijn?
Daar ben ik niet zo zeker van. Door deze ervaring heb ik meer over mezelf geleerd en wat ik echt belangrijk vind, dan wat dan ook in mijn leven. Ik heb het gevoel dat ik nu op een beter pad zit, dat bij me past.
Misschien heb je iets aan jezelf gemerkt in mijn ervaringen. Misschien voel je je niet bijzonder overwerkt, maar wel uitgeput, gefrustreerd en apathisch. Misschien hebt u moeite met eenvoudige taken, of geniet u niet van de leuke dingen in uw leven.
Misschien begin jij ook met een burn-out te worstelen.
Praat erover met je familie en collega’s. Neem wat vrije tijd, en schakel echt uit. Erken dat er een probleem is, en denk na over de oorzaak ervan. Zoek manieren om weer contact met jezelf te maken, en maak een plan om het voorgoed op te lossen.
Ik overwon een burn-out en ik weet dat jij dat ook kunt.