Het Mustangras
Wildernis is een deel van de aantrekkingskracht van de mustang, zelfs wanneer hij getemd is.
Wanneer we ons respect tonen voor andere levende wezens, antwoorden zij met respect voor ons.”
-Arapaho spreekwoord
De wilde Amerikaanse mustang was de partner van de mens op de reis om dit land te vestigen. Dit ras is werkelijk als geen ander, een smeltkroes van kleuren, vormen en maten die door de eeuwen heen gekoesterd werden om hun uithoudingsvermogen en stamina. De wilde mustang heeft vervolging, honger, mishandeling, natuurrampen en roofdieren doorstaan. Wat is het van het ras dat hem onderscheidt? Met een gemiddelde of zware bouw, sterke benen, dichte botten en stevige voeten, de wilde mustangs fysieke kenmerken onderscheidt hem / haar van de gedomesticeerde paarden. Mustangs zijn gebouwd om weerstand te bieden aan de jacht, het weer, en de bedreigingen voor het overleven die zouden worden gevonden wanneer ze vrij rondlopen.
Kleiner dan de Europese rassen die in de begindagen van onze natie naar de oostkust van Amerika werden gebracht, bezitten mustangs snelheid en aanpassingsvermogen. Ze zijn uitstekende lange afstand rijpaarden. Hun capaciteiten stelden Indianen in staat om ver en wijd te jagen en te vechten. Mustangs ook geholpen soldaten op patrouille in ruige westelijke valleien encarried cowboys drijven vee over land. Test.
Veel verschillende rassen worden weerspiegeld in de Mustang’s brede, expressieve ogen, goed gedefinieerde monden, mooi versmalde hoofden en stevige bouw. Mustang kleuren neigen naar bruin, met grijs en wit gemengd. Hoewel hun voorouders de Spaanse paarden van de conquistadores waren, braken andere rassen los en vermengden zich met hen. Het resultaat is uniek Amerikaans.
In de sterk geëvolueerde sociale orde van de Mustang zoeken hengsten over het algemeen vrede, geen gevechten, met andere harems. Hengsten paren niet met hun vrouwelijke nakomelingen en vechten niet met andere hengsten die hun jonge dochters als partner willen nemen. Territoria zijn ongebonden, maar worden gemarkeerd door mestdrollen op strategische punten tussen harems. Gevechten, als ze al plaatsvinden, zijn grotendeels symbolisch en bestaan uit lichaamstoten en kleine beten. Er vinden wel eens gevechten plaats, waarbij de robuuste hengsten op hun achterpoten gaan staan om dodelijk te schoppen en bijten. Voor het grootste deel echter, bestaan harems in relatieve vrede en samenwerking met de kudde.