Hummingbirds Found in California: (Foto’s en Geluiden)

Hummingbirds Found in California: (Foto’s en Geluiden)

Californië is de thuisbasis van tal van kolibries, zowel het hele jaar door als seizoensgebonden. Er zijn zelfs een paar soorten kolibries die alleen in Californië voorkomen als exotische bezoekers.

Hoewel het gemakkelijk is om aan te nemen dat alle kolibries hetzelfde zijn als we ze zelden zien als meer dan een juweel-getinte flitsende waas als ze rond onze hangende bloemen en veranda’s stralen; ze verblijven in verschillende geografische gebieden, temperamenten, gevarieerde nestgewoonten, en diverse kleuren.

Welke soorten kolibries komen in Californië voor?

• Er komen 14 soorten kolibries voor in Californië.
• Het hele jaar door inheemse soorten: Anna’s, Allen’s, Calliope.
• Seizoensgebonden: Black-chinned, Rufous, Costas, Green-violetears, Violet-crowned.
• Rare: Broad-billed, Xantus, Blue-throated, Rivolis, Ruby-throated en Broad-tailed.

Hummingbirds zijn bekend om te bestaan binnen bepaalde vastgestelde gebieden, hetzij als het hele jaar door inboorlingen of als onderdeel van een migratiecyclus.

Terwijl er soorten kolibries zijn die het hele jaar door inheems zijn in Californië, maar ook seizoensgebonden bezoekers zijn, zijn er kolibries die zelden in Californië voorkomen en ver buiten hun gevestigde verspreidingsgebied opduiken bij voederhuisjes. Deze kolibries staan in ornithologische kringen bekend als “vagrants.”

Categorieën kolibries:

Het hele jaar door/Native Hummingbirds: Deze kolibries leven het hele jaar door in Californië en migreren niet.

• Anna’s
• Allen’s
• Calliope

Seizoensgebonden kolibries: Deze kolibries zijn tijdelijk in Californië als onderdeel van hun trekpatroon.

• Black-chinned
• Rufous
• Costas
• Green-violetears
• Violet-crowned

Rare/Vagrant Hummingbirds: Deze kolibries vallen buiten hun normale geografische verspreidingsgebied als ze in Californië worden aangetroffen, maar worden af en toe gesignaleerd. Niet alleen hebben deze soorten kolibries een grote verscheidenheid aan specifieke geografische verspreidingsgebieden, ze staan er ook om bekend soms met elkaar te kruisen, waardoor hybriden ontstaan.

• Broad-billed
• Xantus
• Blue-throated
• Rivolis
• Ruby-throated
• Broad-tailed

Door toedoen van de mens, in de vorm van voederstations en het planten van exotische bloemen in woonwijken, blijven sommige kolibries in milde klimaten in plaats van te migreren.

Lees verder om meer te weten te komen over elk van deze kolibriesoorten en waar en wanneer ze in Californië kunnen worden aangetroffen.

Anna’s Kolibrie – (Calypte anna)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Calypte
Soorten: C. anna

Inheems in Californië, de Anna’s kolibries zijn vernoemd naar Anna Massena, hertogin van Rivoli. Hun grootte varieert van 3,5 inch tot 4,3 inch in lengte.

Anna’s kolibrie is de enige kolibriesoort in Noord-Amerika met een rode kroon. Ze zijn geïdentificeerd als meestal groen, grijs, en magenta van kleur. De mannetjes hebben een meer kleurrijke, iriserende magenta gordel en kroon (de opzichtige kleur over de keel van een kolibrie, die bij veel soorten voorkomt).

De gordel van een kolibrie is genoemd naar het beschermende metalen deel in een harnas dat de keel van de drager bedekt om verwondingen in de strijd te voorkomen. Aangezien mannelijke kolibries onderling zeer agressief zijn wanneer ze vechten voor hun eigen territorium, is deze naam passend en geschikt om hun fysieke attributen te beschrijven.

Vrouwtjes kunnen ook een gorget hebben, maar dan is het een kleinere vlek van magenta. De vrouwtjes zijn over het algemeen niet zo kleurrijk als de mannetjes en hebben een lichtere kleur groen. De vrouwtjes hebben meestal een bleke witte lijn over elk oog, waardoor ze opvallen.

De Anna’s kolibrie broedt voornamelijk in Noord Baja California en delen van Zuid California, maar door het uitplanten van exotische sierplanten in woonwijken langs de Pacific Coast en de Inland Deserts, heeft hun broedgebied zich uitgebreid tot aan de Western Seaboard. Van alle kolibriesoorten hebben Anna’s kolibries het noordelijkste verspreidingsgebied over het hele jaar.

In tegenstelling tot veel kolibries uit de noordelijke gematigde streken, zingen de mannelijke Anna’s kolibries tijdens de balts (hoewel het gezang zo hoog en piepend is, dat je het moeilijk zingen kunt noemen).

Vrouwelijke Anna’s kolibries brengen hun jongen groot zonder hulp van de mannetjes. Anna’s kolibries nestelen meestal in het noorden van Californië.

Zie hier foto’s van mannelijke, vrouwelijke en jonge Anna’s kolibries…..

Hoor hier geluiden van Anna’s kolibries…..

Allen’s Kolibrie – (Selasphorus sasin)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Selasphorus
Soorten: S. sasin

Inheems in Californië, de gemeenschappelijke naam van de Allen’s kolibrie is ter nagedachtenis aan Charles Andrew Allen (1841-1930), een Amerikaanse verzamelaar en taxidermist. Allen’s kolibri’s zijn 3,3 inch tot 3,5 inch lang.

De gorget van de mannelijke Allen’s kolibrie is iriserend oranjerood. De vrouwtjes en juvenielen hebben een soortgelijke kleur als het mannetje, maar hebben geen iriserende gordel.

Mannetjes Allen’s kolibries hebben een groene rug met een groen voorhoofd en roestkleurige flanken, stuit en staart.

Juveniele Allen’s kolibries lijken qua kleur en temperament zo veel op een Rufous kolibrie, dat ze in het veld praktisch niet van elkaar te onderscheiden zijn. Daarom wordt de identificatie eerder bepaald door het bereik dan door het uiterlijk.

Mannetjes Allen’s kolibries voeren een opvallende, snelle heen-en-weer baltsdans uit die lijkt op de beweging van een slinger. Ze hebben een van de meest complexe territoriale duikdemonstraties van alle Noord-Amerikaanse kolibries. Mannelijke kolibries zijn uiterst agressief en territoriaal en vallen niet alleen andere kolibries aan, maar ook grotere roofvogels zoals haviken.

Mannetjes- en vrouwtjeskolibries zijn geen sociale vogels. Ze gaan niet met elkaar om buiten de broedtijd en vechten om hun eigen territorium. Ze nestelen vaak in tuinen in Noord-Californië.

Allen’s kolibries zijn onderverdeeld in inheemse en migrerende ondersoorten:

• Inheemse variant (S.s. sedentarius)
• Migrerende variant (S.s. sasin)

De inheemse variant (S.s. sedentarius) leeft permanent op de Kanaaleilanden voor de kust van Zuid-Californië, terwijl de migrerende variant (S.s. sasin) voornamelijk aan de Californische kust leeft, maar overwintert in Centraal-Mexico.

Allen’s kolibries zijn afwezig op bergachtige hoogten boven 9.000 voet door het ontbreken van kolibriebloemen die anders als hun nectarbron zouden dienen.

Zie hier foto’s van mannetjes, vrouwtjes en jonge kolibries…..

Hoor hier geluiden van kolibries…..

Calliope Hummingbird – (Selasphorus calliope)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Selasphorus
Soorten: S. calliope

Calliope kolibries zijn genoemd naar een Griekse mythologische muze, die poëzie en welsprekendheid vertegenwoordigde. Calliope betekent “mooie stem” in het oud-Grieks. Ze zijn 3 centimeter lang.

Calliope kolibries zijn een soort die in Californië voorkomt, zowel als jaar-rond inboorlingen als als seizoensgebonden migranten. Sommige blijven het hele jaar in de kustgebieden van Zuid-Californië, terwijl andere overwinteren in Mexico.

Calliope kolibries zijn de kleinste lange-afstandstrekvogels ter wereld. Ze broeden meestal in de hoger gelegen gebieden van de Rocky Mountains.

Mannelijke Calliope kolibries zijn gemakkelijk te herkennen aan hun iriserende paarse kruin en lange opvallende uit elkaar staande rij veren die langs de zijkant van hun keel uitsteken. Hun rug is, zoals bij veel kolibries, metaalgroen.

Vrouwelijke Calliopes hebben witte onderbuiken en kinnen met een zwarte vlek bij de keel. Ze hebben grijsgroene kronen, en buff-gekleurde flanken die de onderbuik of vleugel van een vogel vormen. Vrouwtjes hebben donkere staarten met witte uiteinden.

Zoals veel kolibries communiceren Calliopen niet alleen door hun zang, maar ook door tijdens de vlucht hun veren te manipuleren om verschillende zoemende geluiden te maken die fungeren als een vorm van taal en communicatie.

Mannetjes Calliope kolibries stichten een broedterritorium en paren met elke beschikbare vrouwtjeskolibrie die zijn hofmakerij aanvaardt.

Omdat Calliope kolibries een beperkter overwinteringsgebied hebben dan de meeste kolibries, zijn ze bijzonder kwetsbaar voor habitatverlies en natuurrampen, zoals klimaatverandering en bosbranden.

Als een vrouwtje Calliope kolibrie een nest bouwt, is bekend dat ze zowel op de top van dennenappels nestelen als bouwmateriaal stelen uit de nesten van andere vogels om hun eigen nest te bouwen. Ze halen ook nesten van vorige seizoenen uit elkaar en hergebruiken die in hun nieuwe nest.

Daarom worden ze vaak aangevallen en opgejaagd door grotere, agressievere soorten kolibries, zoals de Allen’s en de Rufous kolibries. Hierdoor behouden ze een relatief laag profiel in vergelijking met andere soorten.

Zie hier foto’s van mannetjes, vrouwtjes en jonge Calliope kolibries…..

Luister hier geluiden van Calliope kolibries…..

Zwart-gestippelde kolibrie – (Archilochus alexandri)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Archilochus
Soorten: A. alexandri

Een Californische trekvogelsoort is de Zwartsnavelkolibrie. Zijn wetenschappelijke naam is ter nagedachtenis aan Dr. Alexandre, een Franse arts die de soort als eerste in Mexico ontdekte. Hun grootte is 3,25 inches lang.

Ze worden waargenomen in Californië tijdens de lente en de zomer. Omdat ze strikt migrerend zijn, hoewel ze een groot lente- en zomergebied over het Amerikaanse Westen hebben, overwinteren ze in Mexico.

Mannelijke zwartkopkolibries zijn te herkennen aan hun kleine koningspaarse gorget, die een kleinere glinstering van kleur vertoont vlak bij de halslijn van een dichtgeknoopt overhemd. Aangezien de mannelijke paarse gorget of keelkleur minimaal is, kan het soms lijken of ze helemaal zwart zijn. Hun rug en flanken zijn metallic groen en hun onderbuik is wit. Hun donkere staart is gevorkt en ze hebben een zwarte snavel.

Vrouwelijke/onvolwassen mannetjes hebben een donkere ronde staart met witte punten en geen gordel. Hun kop en rug vertonen een dof metaalachtig gemarmerd uiterlijk van beige, groen, wit, geelgroen en donkerbruin, dat lijkt op de schubben van een slang.

De kleur van juveniele zwartkopkolibries lijkt op die van de volwassen vrouwtjes, maar met beige randen aan de rugveren die donkerzwart worden als ze ouder worden.

Zwarte kolibries hybridiseren, net als Anna’s kolibries, en kruisen gemakkelijk met andere kolibriesoorten.

Zwarte kolibries kunnen tot 10 jaar oud worden, wat extreem lang is in vergelijking met andere vogels en dieren van vergelijkbare grootte.

Zwarte kolibries lopen door hun geringe grootte het risico om ten prooi te vallen aan grotere insectenetende vogels. Van de zwartkopkolibrie is bekend dat hij zijn nest maakt in de buurt van grotere, actievere vogelnesten, waardoor de kans op roofdieren rond het nest wordt verkleind door gebruik te maken van een lokstrategie.

Hoewel het typisch een territoriale soort is, als de zwartkopkolibrie zich in een gebied bevindt met een grote kolibriebevolking en overvloedige voedselbronnen, vertonen ze weinig territorialiteit en zullen ze delen.

Zwarte kolibries hebben het kleinste bekende genetische materiaal van alle levende gewervelde dieren of zoogdieren.

Zie hier foto’s van mannetjes, vrouwtjes en jonge Zwarte kolibries…..

Hoor hier geluiden van Zwarte kolibries…..

Rufous Hummingbird – (Selasphorus rufus)

Conservation Status: Bijna bedreigd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Selasphorus
Soorten: S. rufous

De Rufous kolibrie dankt zijn naam aan het op het Latijn gebaseerde woord “rood” dat wordt gebruikt om zijn roodbruine kleur te beschrijven. Ze zijn 3,1 inch lang.

Een trekvogel, de Rufous kolibrie is een soort die in de lente en zomer in Californië voorkomt. In de zomer trekken ze door de Rocky Mountains om te profiteren van het wilde bloemenseizoen, waarna ze naar Mexico trekken om te overwinteren.

Mannetjes hebben een oranjerood gezicht, flanken en staart, een witte borst, en een iriserende oranjerode gordel. Mannetjes kunnen ook een groen verenkleed en kleurvlekken op hun rustiek ogende rug of kruin van hun kop hebben, samen met chocoladebruine rugveren.

Immature mannelijke Rufous hebben een rustiek uiterlijk met kleine iriserende oranje kleurvlekken op hun keel.

Vrouwelijke Rufous kolibries zijn groen en wit met enkele iriserende oranje veren op hun keel en een donkere staart met witte uiteinden en een oranjerode basis. Vrouwelijke Rufous kolibries zijn iets groter dan de mannetjes in afwachting van het produceren van nakomelingen.

Zoals Allen’s kolibries zijn Rufous kolibries zeer territoriaal en kunnen agressief zijn tegen andere kolibries en dieren. Ze gaan zelfs zo ver dat ze eekhoorns en eekhoorns aanvallen die te dicht bij hun nest komen. Ze kunnen in de lucht beter manoeuvreren dan alle andere kolibries, waardoor ze uiterst competitief zijn bij voederplaatsen.

Rufous kolibries maken de langste trek van alle andere vogels ter wereld, ze maken elk jaar een rondje westelijk Amerika dat met de klok mee ongeveer 3.900 mijl bedraagt. Ze hebben een van de noordelijkste broedgebieden van alle kolibries ter wereld en broeden tot in het noorden van Alaska. Kolibries zijn polygaam en paren in een seizoen met verschillende partners.

Rufous kolibries hebben een uitstekend geheugen en zijn bekend om de locatie van een oude kolibrievoederplaats te onderzoeken jaren nadat de voederplaats is verwijderd.

Wegens habitatverlies in het noordwesten van de Stille Oceaan werden Rufous kolibries in 2018 door de rode lijst van bedreigde diersoorten van de IUCN op de lijst “bijna bedreigd” geplaatst.

Zie hier foto’s van mannelijke, vrouwelijke en juveniele Rufous kolibries…..

Hoor hier geluiden van Rufous kolibries…..

Costa’s Kolibrie – (Calypte costae)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Calypte
Soorten: C. costae

Costa’s kolibrie werd in 1839 genoemd door Jules Bourcier ter herinnering aan Louis Marie Pantaleon Costa, de Franse ornitholoog die een verwoed verzamelaar van kolibries was.

Er is vrij weinig bekend over Costa’s kolibries en hun korte trekgewoonten in vergelijking met andere kolibriesoorten. We weten wel dat ze een kustvogel zijn en alleen het binnenland intrekken om te broeden en dat ze in Californië voorkomen, zowel als doortrekker als als zwerver. Deze soort is 3-3,5 inches lang.

Mannetjes Costa’s hebben een heldere rood-paarse kap en gorget of alleen hun gorget met lange stromende keelveren die uitsteken als een mannelijke vers geperste overhemd kraag, vergelijkbaar met een Calliope kolibrie. Ze hebben ook groene ruggen en flanken, kleine zwarte staarten en vleugels, en vlekken van wit op hun keel en staart.

Zoals veel kolibries, is het vrouwtje van de soort niet zo levendig en is grijsachtig-lichtgroen van kleur met een stoffige witte onderbuik.

Costa’s kolibrie is een woestijnbewonende soort, die voorkomt in het struikgewas van de Sonoran en Mojave woestijnen, maar ook in het chaparral struikgewas van de Californische kust en het woestijngewas van Baja California, Mexico.

In tegenstelling tot sommige kolibries bouwen Costa’s kolibries hun nesten meestal in open gebieden, zonder veel vegetatieve dekking en het is bekend dat ze nestelen op de toppen van cactussen. De doornen van de plant schrikken roofdieren af die zouden kunnen proberen de eieren of jongen op te eten.

Hoewel Costa’s kolibries onderling nectarbronnen verdedigen, zijn ze ondergeschikt aan grotere kolibries en zullen ze zich aan hen overgeven als ze uitgedaagd worden.

De kolibries hebben geen bekende roofdieren, maar de grootste bedreiging voor de Costa’s kolibries is de menselijke invasie in de vorm van woestijnstruikgewas dat wordt gekapt voor bewoning en begrazing.

Zie hier foto’s van mannetjes, vrouwtjes en jonge Costa’s kolibries…..

Luister hier geluiden van Costa’s kolibries…..

Groen-violetears kolibrie – (Colibri thalassinus)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Colibri
Soorten: C. thalassinus / Mexican violetear

De Green-violetears of Mexican-violetears (Violetears) kolibri’s ontlenen hun naam aan het Latijnse woord thalassinus dat “kleur van de zee” betekent. Ze zijn een zeldzame maar jaarlijkse niet-broedende bezoeker van de Verenigde Staten en een jaarlijkse bezoeker van Zuid-Californië. Ze zijn typisch 3,8 tot 4,7 centimeter lang.

Groene-violetear kolibrie is een iriserende groene kolibrie met helder violette oorvlekken aan de zijkanten van zijn nek (vandaar de naam “violette oren”). De staart van deze kolibrie is metaalachtig blauwgroen met bronzen centrale staartveren die aan de onderzijde voorzien zijn van een zwarte band.

Deze soorten kolibries komen voor aan de rand van nevelwouden van Mexico tot Nicaragua, waar ze genieten van een hoge mate van tropische vochtigheid in hun omgeving. Deze donkere kolibrie wordt vaak gezien in open plekken in het bos en aan randen die zich verplaatsen tussen bergketens.

Groene-violetar-kolibries zijn enigszins nomadisch. Wetenschappers weten niet veel over hun migratiepatronen omdat ze niet goed zijn bestudeerd. Maar van de gegevens die verzameld zijn, wordt de Mexicaanse violetear meestal aangetroffen in Centraal-Mexico, Centraal-Amerika en Noordelijk Zuid-Amerika.

Hoewel het meestal een permanente bewoner is in zijn normale verspreidingsgebied, schijnen individuen wijd te zwerven en het Californische gebied te bereiken en elk jaar opgemerkt te worden. Mexicaanse kolibries komen voor in Texas, en individuele vogels zijn afgedwaald tot in het noorden van Wisconsin, Michigan, en zelfs Canada.

Zoals vele andere soorten kolibries, is de groene kolibrie een solitaire nestblijver. Ze foerageren alleen naar nectar en insecten in plaats van in een zwerm, maar groepen van deze kolibries kunnen worden gezien rond bloeiende bomen, zoals de koffie-schaduw Inga boom.

Zie hier foto’s van Mexicaanse pimpeloorkolibries…..

Luister hier geluiden van Mexicaanse pimpeloorkolibries…..

Violet-crowned Hummingbird – (Amazilia voliceps)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Amazilia
Soorten: A. voliceps

Paarse kolibries zijn soorten die soms naar Californië trekken en daarom tot de categorie zwervers behoren. Ze ontlenen hun naam aan de felpaarse kap van veren op hun kop, bekend als een kroon. Deze kolibries worden 3 tot 3,9 centimeter lang.

Mannetjes Violet-crowned kolibries hebben een roodachtig/oranje snavel met een opvallende zwarte vlek aan de punt. Hun verenkleed op hun kop lijkt alsof ze zich verbergen achter een iriserend paars/blauw masker van Zorro. Hun bovenzijde is olijfgroen met een opvallende helderwitte buik die de onderkant van hun snavel bedekt tot over de volle lengte van hun lichaam.

In tegenstelling tot veel kolibriesoorten hebben de Violet-crowned kolibries noch een gorget noch oorvlekaftekening. De vrouwtjes zien er zoals gewoonlijk grauwer uit dan de mannetjes.

Violetkuifkolibries geven de voorkeur aan een oeverhabitat, wat betekent dat ze kunnen worden aangetroffen in bosgebieden in de buurt van rivieren. Ze worden echter ook gespot in Californië, waar ze vooral rond kolibrievoederkasten hangen. Ze zijn kieskeurig wat hun broedomgeving betreft en geven er de voorkeur aan bijna uitsluitend in de platanen van Arizona te nestelen.

Er is een toename van deze kolibries die in het zuiden van de Verenigde Staten overwinteren, waardoor hun verspreidingsgebied jaarlijks toeneemt naarmate ze noordelijker trekken.

Zie hier foto’s van Violet-crowned kolibries…..

Hoor hier geluiden van Violet-crowned kolibries…..

Broad-billed Hummingbird – (Cynanthus latirostris)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Cynanthus
Soorten: C. latirostris

Breedsnavelkolibries komen voornamelijk voor in Mexico. Zij worden ook in Californië aangetroffen als “zwerver” of “vagrant” wanneer zij door hun broedgebieden zwerven en buiten hun aangewezen verspreidingsgebied de bergen en ravijnen van het zuidwesten van de Verenigde Staten bereiken. Het grootste deel van hun populatie blijft het hele jaar door in Mexico en Centraal-Amerika, ze worden slechts gedeeltelijk als trekvogels beschouwd. Een paar blijven het hele jaar door in de Verenigde Staten, meestal heel dicht bij de Mexicaanse grens.

Het mannetje Breedbekkolibrie heeft een helder blauw/groene gordel die naar achteren uitwaaiert naar zijn schouders. Jonge mannetjes pronken met een vol houtskool donkergrijs lichaam met vlekken metaalblauw op hun keel en een lichtgroene hals en rug. Ze hebben een helder oranjerode snavel met een kenmerkende lange zwarte punt.

Zowel de juveniele mannelijke als de vrouwelijke breedbek kolibries zijn overwegend metallic groen aan hun bovenzijde met een witte onderbuik. Hun staarten zijn donker van kleur en gevorkt.

De vrouwtjes hebben een volledig gekleurde donkere snavel en een witte accentlijn boven hun ogen.

Het is verbazingwekkend dat, in tegenstelling tot andere kolibrie populatietellingen, de Breedsnavelkolibrie de laatste jaren een werkelijke toename van hun populatie laat zien.

De nesten van de breedsnavelkolibrie onderscheiden zich doordat zij de buitenkant van hun nesten niet versieren met korstmossen en in plaats daarvan ervoor kiezen hun nesten te bouwen met voornamelijk grasvezels van buitenaf, stukjes blad en schors, terwijl zij spinnenwebben gebruiken om het nest te lijmen en bij elkaar te houden. Het vrouwtje bouwt haar nest hangend aan een enkele lange slanke tak.

Zie hier foto’s van mannetjes, vrouwtjes, en jonge Breedsnavelkolibries…..

Hoor hier geluiden van Breedsnavelkolibries…..

Xantus’s Kolibrie – (Hylocharis xantusii)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Hylocharis
Soorten: H. xantusii

De Xanthuskolibrie is genoemd ter herinnering aan een Hongaarse zoöloog, John Xantus de Vesey (1824-1894). Hun grootte varieert van 3 centimeter tot 3,5 centimeter in lengte en ze wegen 3-4 ons, het gewicht van 3-4 potloden.

Zoals vele andere mannelijke kolibries, hebben Xantus’s kolibries een kroon en gorget, van donker iriserend groen dat zwart kan lijken, afhankelijk van de belichting.

De volwassen dieren zijn groen op hun bovenzijde en hebben een donker roodbruine staart met vage zwarte uiteinden. Het gemakkelijkste herkenningsteken van de Xantuskolibrie is de opvallende witte strook boven het oog die langs beide kanten van het gezicht van de kolibrie loopt. Beide geslachten hebben ook een kaneelbruine onderbuik.

Xantus’s kolibrie is een kolibriesoort die voornamelijk voorkomt in Baja California, maar af en toe opduikt als “zwerver” wanneer ze van hun broedgebied naar Zuid-Californië en de kustlijn van de Stille Oceaan zwerven. Dit maakt hen tot een zeldzame traktatie voor vogelaars in Californië die een glimp kunnen opvangen van een Xantus kolibrie in hun tuin.

Vagrant Xantus kolibries zijn gevonden zwervend zo ver noordelijk als British Columbia, ver buiten hun typische Baja habitat. De Xantuskolibrie is de enige kolibrie die regelmatig wordt gezien of endemisch is voor Baja California.

Er is een vrouwtje Xantuskolibrie gesignaleerd dat verder noordelijk van Ventura California was gemigreerd en in staat was een nest te bouwen en haar eieren met succes te leggen, maar helaas konden ze zelfs met al haar harde werk en vastberadenheid niet uitbroeden.

Zie hier foto’s van Xantus’ kolibries…..

Hoor hier geluiden van Xantus’ kolibries…..

Blauwkeelkolibrie – (Lampornis clemenciae)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Lampornis
Soorten: L. clemenciae

De blauwkeelkolibrie (ook wel blauwkeelbergkolibrie genoemd) is een grote kolibrie die 4,5 tot 4,9 centimeter lang wordt. Deze kolibrie wordt soms als dwaalgast in Californië aangetroffen. Ze komen ook voor in de bergketens van Arizona en Texas.

De mannelijke Blauwkeelkolibrie heeft een helder iriserende kobaltblauwe gorget, en dramatische witte strepen over zijn beide ogen. Zijn vleugels en staart zijn donker met de uiteinden van zijn staart wit geverfd. Blauwkeelkolibries hebben een doffe groengrijze kleur over hun hele lichaam, met meer nadruk op de grijs-emeraldgroene vlekken op hun kop, hals en het bovenste deel van de schouder waar de vleugel aanhecht.

Deeltelijk vanwege hun grote afmetingen hebben blauwkeelkolibries de traagste geregistreerde vleugelslag van alle bekende kolibries. Het kost een kolibrie met een grote spanwijdte veel meer tijd en moeite om met zijn vleugels te slaan in een achtvormige beweging dan een kleinere, meer tengere kolibrie. Zie het visueel op een grotere schaal: de spanwijdte van de vleugels van een zeearend varieert tussen 5,9 en 7,5 ft in lengte en die van een kraai tussen 2,8 en 3,3 ft in lengte. Het vergt meer bewegingsinspanning voor de een dan voor de ander.

Blauwkeelkolibries zijn bergvogels die bij voorkeur nestelen op rotsoverstekken of op menselijke woonstructuren. Het is bekend dat ze elk jaar naar hetzelfde nest terugkeren en nieuwe nesten op oude nesten stapelen tot ze op een hoge toren lijken.

Blauwkeelkolibries worden agressief en territoriaal over bloemsoorten met een hoger suikergehalte en zullen die met geweld verdedigen tegen indringers, wat typisch is voor de meeste kolibries. Ze zijn zwaar insectenetend vanwege de energiebehoeften die hun grootte met zich meebrengt, en eten daardoor meer insecten dan welke andere kolibriesoort dan ook.

Zie hier foto’s van mannelijke, vrouwelijke en juveniele Blauwkeelkolibries…..

Hoor hier geluiden van Blauwkeelkolibries…..

Rivoli’s Kolibrie – (Eugenes fulgens)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Eugenes
Soorten: E. Fulgens

De Rivoli’s kolibrie heeft verschillende naamsveranderingen ondergaan, in 1983 veranderd in de “Magnificent Hummingbird” vervolgens in “Refulgent Hummingbird” om vervolgens in 2017 de naam “Rivoli’s kolibrie” te laten terugkeren toen de soort in twee varianten werd gesplitst (Rivoli’s en Talamanca). Rivoli’s Kolibrie is genoemd ter ere van Francois Victor Massena, de hertog van Rivoli, door de ornitholoog Rene-Primevera Lesson.

De Rivoli’s Kolibrie komt normaal voor in de bergachtige gebieden van Arizona, New Mexico, en Midden-Amerika, maar wordt als zwerver gezien in Californië. Ze leven bij voorkeur in ravijnen terwijl ze zich voeden in open weiden en zullen nestelen in bomen die over beken en kreken hangen.

Deze kolibries zijn enigszins donker van kleur, behalve wanneer ze in helder daglicht te zien zijn, waar hun violette kruin, helder blauwgroene gorget, en witte oogvlekken meer zichtbaar zijn door iriscentie. Ze zijn 4,3 tot 5,5 inch lang.

Ze hebben de hoogste geregistreerde hartslag van alle levende gewervelde dieren, variërend van 420 tot 1.200 slagen per minuut.

Rivoli’s kolibries zijn bekend voor hybridiseren met andere soorten kolibries in de zuidelijkste bereiken van zijn habitat bereik.

Zie hier foto’s van mannetjes, vrouwtjes en jonge Rivoli’s kolibries…..

Hoor hier geluiden van Rivoli’s kolibries…..

Ruby-throated Hummingbird – (Archilochus colubris)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Archilochus
Soorten: A. colubris

Ruby-throated hummingbirds worden gezien aan de oostkant van Noord-Amerika, maar soms ook als zwerver in Californië gesignaleerd. De Ruby-throated kolibrie is een kleinere kolibriesoort met een lengte van 2,8 tot 3,3 centimeter.

De mannelijke Ruby-throated kolibrie heeft opvallende robijnkleurige kieuwen en draagt een doffere metaalgroene bovenzijde met een lichtgrijze onderbuik en zwarte vleugels. Hun levensduur is ongeveer 5 jaar.

De vrouwtjes hebben een witte hals en keel met wat lichte stippeling. Ze zijn meestal groter dan de mannetjes. Hun levensduur is ongeveer 9 jaar, bijna het dubbele van die van de mannetjes.

Onderzoekers geloven dat hun geringe grootte de energie-uitgaven van hun slopende trans-oceanische migratiepatroon meer belastend maakt voor de mannetjes dan voor de vrouwtjes, ook al verdubbelen ze beiden hun lichaamsvet voor ze de migratie over de Golf van Mexico maken.

Ruby-throated kolibries geven de voorkeur aan open bossen en worden ook vaak gezien in parken, tuinen en achtertuinen. Het zijn solitaire vogels, behalve tijdens de paringsperioden, wanneer ze hevig territoriaal en agressief zijn tegenover kolibries van andere soorten. Ook al hebben deze kolibries een agressieve kant, toch kunnen ze gegeten worden door roofdieren zoals grote ongewervelden, bidsprinkhanen, orb-weaver spinnen, en libellen.

Zie hier foto’s van mannetjes, vrouwtjes en jonge Ruby-throated kolibries…..

Hoor hier geluiden van Ruby-throated kolibries…..

Broad-tailed Hummingbird – (Selsaphoris platycercus)

Conservation Status: Minst bezorgd
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Apodiformes
Familie: Trochilidae
Genus: Selsaphoris
Soorten: S. platycercus

De breedstaartkolibrie is een middelgrote kolibrie met een lengte van 4 centimeter en wordt soms aangetroffen als dwaalgast in Californië, hoewel hij meestal in Mexico en Guatemala verblijft.

Breedstaartkolibries lijken op Calliope kolibries, waarbij de mannetjes een iriserende robijnrode gorget hebben. Zowel mannetjes als vrouwtjes hebben een groene bovenzijde en bleke onderbuik met helderwitte oogringen en brede afgeronde staarten.

Deze kolibriesoort geeft de voorkeur aan habitats in de onderlaag van volgroeide bosgebieden, zoals dennen- en eikenbossen. Ze nestelen op de takken van bomen en keren in ongeveer 70% van de gevallen elk jaar terug naar dezelfde nestplaats. Hun broedtijd valt samen met de piektijd van bloeiende inheemse planten voor een maximale beschikbaarheid van voedselbronnen. Ze zijn promiscue en vormen geen soort paarband tussen mannetjes en vrouwtjes en ook hier voedt het vrouwtje de jongen alleen op.

De breedstaartkolibrie heeft sinds de jaren 1990 te lijden gehad onder een afname van zijn populatie, maar momenteel is zijn populatie stabiel, en er is aangetoond dat hij zich heeft aangepast aan de aantasting van de menselijke habitat.

Zie hier foto’s van mannetjes, vrouwtjes, en jonge breedstaartkolibries….

Luister hier naar geluiden van breedstaart kolibries…..

Wees alert en observeer en geniet van de vele soorten kolibries die in Californië voorkomen!

Happy Hummingbird Watching!