Interdog Aggression – Managing Problems Between Household dogs
Deze hand-out bespreekt het probleem van interdog agressie en biedt suggesties voor het omgaan met deze situatie. Het is belangrijk dat u in contact staat met uw dierenarts en dat uw honden zijn onderzocht en gescreend op eventuele nieuwe medische of fysieke problemen die kunnen bijdragen aan het gedragsprobleem.
Wat moet ik doen als een van mijn honden een andere hond uitdaagt?
Agressie tussen honden in huis kan moeilijk te behandelen zijn. U moet de situaties identificeren waarin agressie ontstaat en ervoor zorgen dat u de meer ondergeschikte hond niet aanmoedigt om de meer zelfverzekerde hond uit te dagen. Evenzo zou u de hond die minder geïnteresseerd is in een hulpbron niet willen aanmoedigen om de hond met een hogere motivatie om die hulpbron vast te houden, uit te dagen. Het is cruciaal dat u nooit de ondergeschikte hond te hulp komt tegen de meer zelfverzekerde hond. Als de honden alleen gelaten worden, zullen ze vaak dreigementen gebruiken om de confrontatie zonder verwondingen te beëindigen. Als één hond zich terugtrekt, kan het probleem worden opgelost. Echter, wanneer beide honden even gemotiveerd zijn om uit te dagen, zich te laten gelden en zich op te stellen, zal vechten meestal het gevolg zijn.
Een veel voorkomende fout van de eigenaar is de wens om het leven “eerlijk” te maken. Dit leidt er vaak toe dat eigenaren ondergeschikte honden of honden die normaal gesproken minder geïnteresseerd zijn, toegang geven tot bronnen, zoals aandacht, traktaties, speelgoed of toegang tot het territorium, die ze normaal gesproken niet zouden proberen te verkrijgen in de aanwezigheid van de andere hond, als ze niet zouden worden aangemoedigd door hun eigenaren. Vaak gedraagt de ondergeschikte hond zich niet op een manier die de zelfverzekerde hond zou uitdagen als er niemand in de buurt is om hem te “beschermen”. Als u de ondergeschikte hond aanmoedigt of te hulp schiet in plaats van zijn gedrag te ontmoedigen, vergroot u de kans dat de meer assertieve hond hem zal uitdagen. Als u vervolgens de assertieve hond straft voor agressie, kan de ondergeschikte hond worden aangemoedigd om het gedrag te herhalen. Bovendien kan het gebruik van discipline of straftechnieken leiden tot verhoogde angst wanneer de honden bij elkaar in de buurt komen. In veel huishoudens wordt niet gevochten als de eigenaren weg zijn, wat er waarschijnlijk op wijst dat de interacties van de eigenaren de honden op een bepaalde manier aanmoedigen om met elkaar om te gaan op een manier die ze niet zouden doen als de eigenaren weg zijn. Of de acties van de eigenaar op een of andere manier het gedrag aanmoedigen dat leidt tot gevechten, of dat de eigenaren ongepast reageren op een of beide acties van het huisdier, moet worden vastgesteld.
Een ander potentieel probleem kan zich voordoen wanneer de relatie tussen individuen afhankelijk is van de context. Met andere woorden, de ene hond is meer gemotiveerd om aandacht van de eigenaar te krijgen, terwijl de andere zich afzijdig houdt. Echter, de hond die meer gemotiveerd is voor aandacht kan degene zijn die minder gemotiveerd is door voedsel en zal daarom vermijden en uitstellen tijdens het voeren.
Voordat de behandeling kan beginnen moet worden vastgesteld of een van beide honden de juiste canine sociale communicatievaardigheden gebruikt. Als de ene hond niet op de juiste manier reageert op de respectvolle en kalmerende signalen van de andere hond, aanvalt over bedreigingen van laag niveau of geen enkele benadering door de andere hond toestaat zonder agressie te vertonen, dan zijn angst of ongerustheid waarschijnlijk factoren. Angstige honden zullen vaak defensief reageren en zijn niet in staat om de situatie nauwkeurig in te schatten en een passende reactie te kiezen.
Kan sociale agressie altijd worden gecorrigeerd?
Hoewel honden sociaal zijn en in groepen leven, zouden ze in een situatie van vrije uitloop kiezen in welke groep ze willen leven en die verlaten waar ze niet welkom zijn. De meeste mensen zouden niet harmonieus kunnen samenleven in een kleine groep met individuen die iemand anders uitkiest; we zouden de flexibiliteit van onze honden moeten bewonderen dat ze bereid zijn ons hun vrienden te laten uitkiezen. Echter, sommige honden zullen gewoon nooit vrienden worden. Het inschatten van de mate van bedreiging en het potentieel voor veiligheid is de eerste stap in het bepalen van de prognose, althans op de korte termijn. Honden die dreigen maar geen letsel veroorzaken, kunnen leren communiceren op een manier die verdere escalatie tot agressie voorkomt, op voorwaarde dat de eigenaar niet ingrijpt in de normale communicatie en het leerproces. Anderzijds kan in sommige gevallen, zelfs als de situaties waarin agressie zou kunnen ontstaan niet vaak voorkomen, als zij niet kunnen worden voorspeld en voorkomen of als zij leiden tot verwondingen, (misschien als gevolg van verschillen in grootte of gezondheid of te intensieve reacties van een of beide huisdieren), de situatie te gevaarlijk zijn om de honden samen te huisvesten. Het identificeren van specifieke triggers of situaties waarin zich problemen zouden kunnen voordoen, kan een reële mogelijkheid bieden om de agressie te voorkomen en mogelijk te verbeteren. Als het voorspellen en voorkomen van mogelijke agressie niet praktisch is, training en toezicht door de eigenaar de veiligheid niet garanderen, problemen niet kunnen worden verbeterd met gedragsmanagement, training en wellicht medicijnen of preventieve middelen en preventieve maatregelen zoals muilbanden, kooien of kophalsters niet effectief kunnen worden gebruikt om de veiligheid te waarborgen, dan kan alternatieve huisvesting nodig zijn voor een of meer van de honden.
Moet ik mijn honden straffen als ze elkaar uitdagen?
Straffen dient te worden vermeden. De hond-hond relatie zal niet worden verbeterd als u een hond uitscheldt, straft of vasthoudt als straf; in feite kunt u het erger maken door de hond te straffen voor het signaleren en communiceren van hun agressieve bedoelingen. Goede communicatie tussen de honden is juist nuttig om ernstige gevechten te voorkomen. Als de honden worden gestraft voor communicatie zoals grommen, snauwen, snauwen of het optillen van de lippen, dan kan deze belangrijke communicatie tussen de honden worden onderdrukt. Effectieve communicatie tussen de honden is de sleutel tot harmonie. Kynologisch Communiceren – Het Interpreteren van Hondentaal.
In plaats daarvan, als je kunt zien dat de honden op het punt staan te vechten, moeten de honden worden geroepen, omgeleid of aangemoedigd om iets anders te doen. Idealiter wordt de assertieve hond geroepen om te komen, te zitten en te blijven. Dit moet worden aangeleerd en beloond in een positief bekrachtigingsprogramma. Als u hard of streng roept of straft dan onderdrukt u de communicatie van de hond als u in de buurt bent. Als de assertieve hond niet gehoorzaamt, dan moet u zijn gehoorzaamheidscommando’s in een aparte gelegenheid opfrissen. Deze hond kan het nodig hebben om aan een lijn te slepen die aan een hoofd halster apparaat is bevestigd, zodat de agressieve gebeurtenissen veilig kunnen worden beheerd zonder escalatie van menselijke emotie toe te voegen aan de agressie (zie Hoofd Halster Training – Synopsis).
De onderdanige hond moet worden geobserveerd op bereidheid om zich terug te trekken, weg te gaan, weg te kijken en confrontatie te vermijden. Dit is normale hondse eerbied en zo veel als het kan oneerlijk lijken voor mensen, het is van cruciaal belang voor een harmonieuze relatie tussen een groep honden. Leer de onderdanige hond om zich op commando terug te trekken – leer een “ga naar” commando en oefen dit andere keren. Als de onderdanige hond een confrontatie wil vermijden maar niet zeker weet hoe, dan kan het geven van een terugtrek commando op cue deze hond helpen te leren hoe een agressieve confrontatie te vermijden. Vermijd het roepen van de onderdanige hond om naar u toe te komen of zich terug te trekken op zo’n manier dat ze naar de meer zelfverzekerde hond toe moet lopen, omdat dit kan worden opgevat als een confrontatie. Als de onderdanige hond uw commando’s negeert, observeer de situatie dan goed, want het kan zijn dat ze zich onderwerpt aan de meer zelfverzekerde hond. Vermijd het dwingen van de onderdanige hond om uw commando’s op te volgen die haar confronteren met de meer zelfverzekerde hond. Bijvoorbeeld, uw meer zelfverzekerde hond staat voor de deur terwijl u de meer onderdanige hond naar buiten laat. Je vertelt haar naar buiten te gaan, ze kijkt langs je heen naar de meer zelfverzekerde hond die rustig rechtop staat en ze kiest ervoor je te negeren in plaats van de confrontatie aan te gaan met die hond. Waarschijnlijk een slimme keuze, want haar vermogen om de lichaamstaal van de andere hond te lezen is waarschijnlijk groter dan de jouwe. Haar dwingen om naar buiten te gaan kan resulteren in hondengevechten, zo niet onmiddellijk, dan toch uiteindelijk. Dus in plaats daarvan, ga naar de meer zelfverzekerde hond en vraag hem om een reeks commando’s op te volgen die hem geleidelijk bij de deur vandaan brengen. Vraag hem om te blijven. Ga terug en roep de onderdanige hond die nu waarschijnlijk gemakkelijk uw commando’s zal opvolgen.
Hoe kan ik dit probleem behandelen?
Hoewel de relatie tussen de twee honden moet worden aangepakt, is de eerste stap voor de eigenaar om volledige controle over beide honden te krijgen. Dit moet worden bereikt door (a) verbale controle met op beloning gebaseerde training, zodat elke hond zich kan vestigen op commando, zowel in positie (zit / focus) en op locatie (bench / mat) (zie Teaching Calm – Settle en Ontspanningstraining), (b) een commando – reactie programma waarin de eigenaar de toegang tot alle middelen en alle sociale interacties controleert en zorgt voor rust en uitstelgedrag voordat deze worden ontvangen (zie Learn to Earn – Voorspelbare Beloningen), en c) een dagelijkse routine met voldoende trainings-, speel- en oefensessies afgewisseld met rusttijden waarin de hond een dutje kan doen of met zijn eigen speelgoed kan spelen (bij voorkeur in zijn eigen slaapplaats) en d) fysieke controle en veiligheid, bij voorkeur met een riem en een kophalster. Het commando-respons programma dient om alle aandacht op verzoek te elimineren. Als uw honden leren dat alle beloningen alleen worden gegeven wanneer u dat wilt, zal dit waarschijnlijk een aantal van die situaties verminderen of elimineren waarin uitdagingen kunnen optreden. De lijn en het halster bieden een effectieve manier van controle en een manier om de honden te scheiden indien nodig. Met controle over het hoofd en de mond, kunnen agressieve bedreigingen worden beperkt en kunnen beide honden in een gecontroleerde positie worden geplaatst, door de lijn op te trekken, de mond te sluiten, de hond in de ogen te kijken, of het hoofd zijwaarts te trekken zodat de blik van de hond wordt afgewend. Een muilkorf kan een ander alternatief zijn om mens en hond veilig te houden.
Alle situaties waarin agressie zou kunnen ontstaan moeten worden geïdentificeerd en volledig worden vermeden of voorkomen tot het moment dat de eigenaar een veilige controle heeft voor de introductie. Het identificeren van alle prikkels voor agressie is ook essentieel bij het stellen van een diagnose, het bepalen van de prognose en het ontwikkelen van een behandelplan dat ingaat op de specifieke kenmerken van het huishouden.
Als u eenmaal voldoende controle over beide honden hebt gekregen, en de meer zelfverzekerde, assertieve hond hebt geïdentificeerd, moet u omgaan met de omstandigheden die agressie kunnen uitlokken. Ten eerste, bepaal of de reacties van een of beide honden gepast of ongepast zijn. In die gevallen waar het gedrag lijkt te zijn gerelateerd aan uitdagingen van de waarde van de hulpbronnen, zou de aanpak zijn om de hond te ondersteunen die waarschijnlijk de meer zelfverzekerde hond in de relatie is door uitdagingen en benaderingen van de meer ondergeschikte hond te ontmoedigen die zouden kunnen uitmonden in agressie. Met de hulp van een gedragstherapeut en een gedetailleerde beschrijving en/of video van de gebeurtenissen, zou het mogelijk moeten zijn om te bepalen welke hond meer in staat is om de controle te nemen of te behouden. Een optie is om de hond te steunen die het langst in het huishouden is; meestal is dit de oudste hond. Een andere mogelijkheid is om de zelfverzekerde hond aan te wijzen op basis van de manier waarop de honden met elkaar omgaan, met andere woorden, wie dreigt en wie zich afzijdig houdt. In sommige gevallen kan de gekozen hond de opgroeiende jongere, fysiek meer capabele hond zijn, als deze hond heeft geprobeerd de controle over te nemen en passende reacties laat zien. Er dient zorgvuldig te worden gewaakt voor honden die de controle proberen over te nemen maar andere honden geen status gunnen of inconsequent zijn in de toepassing van dreigementen (d.w.z. de bullebak). Honden die niet in staat zijn om sociale communicatie signalen op de juiste manier te lezen (zoals die van oudere, ongezonde of zieke honden) moeten ook niet worden gekozen als de leider hond.
In het algemeen, zou het programma passief moeten zijn en de honden moeten worden aangemoedigd en versterkt voor de juiste reacties en probleemloze interacties. Bijvoorbeeld, als de meer zelfverzekerde hond de ondergeschikte hond benadert of uitdaagt en de ondergeschikte hond neemt een ondergeschikte houding aan, dienen de eigenaren niet in te grijpen zolang de zelfverzekerde hond de uitdaging staakt. Echter, als honden in staat waren om dingen op hun eigen manier op te lossen, zou u waarschijnlijk niet deze hand-out doornemen. Daarom moet elke situatie waarin de honden agressief zouden kunnen worden, worden voorkomen of onder controle en toezicht van de eigenaar worden geplaatst. Begroet de honden op een rustige manier, en negeer ze allebei. Als begroeten een probleem is, houd de honden dan apart als u weg bent. Voedsel, traktaties, speelgoed, genegenheid en rustplaatsen kunnen allemaal bronnen van concurrentie zijn en dienen volledig onder controle van de eigenaar te staan. Beweging door nauwe ruimten moet worden vermeden of gecontroleerd, omdat er meer kans is op confrontatie en weinig ruimte voor de onderdanige hond om te vermijden of uit te stellen.
Hoewel het doel is om problemen te voorkomen, zodat er geen verdere verwondingen of voorvallen zijn, zult u ook willen werken aan het verbeteren van die situaties waarin de agressie zou kunnen ontstaan. Als de specifieke tijden, plaatsen en prikkels die tot agressie leiden voorspelbaar zijn, zou het mogelijk moeten zijn om situaties op te zetten om de ondergeschikte te leren zich terug te trekken (met behulp van verbale commando’s, zoals down-settle of ga naar je mat, en een riem en hoofd halster om veilige, onmiddellijke en effectieve controle te verzekeren). Vaak moedig je met je acties de ondergeschikte hond onbedoeld aan om zich uit te dagen tegenover de meer assertieve hond. Dit kan inhouden het geven van aandacht, genegenheid, spel, voedsel, speelgoed of zelfs een bevoorrechte slaapplaats aan uw zijde. In principe, als een van deze tot problemen leiden, moeten ze eerst worden verstrekt aan de meer zelfverzekerde hond en de ondergeschikte aangemoedigd om op zijn beurt te wachten. Vaak is de onderdanige hond bereid om te wachten; het zijn vaak de mensen die willen dat het leven eerlijk is, dus ze overhalen en moedigen een onderdanige hond aan om te naderen, wat de waargenomen dreiging door de andere hond alleen maar doet escaleren. Zodra u klaar bent, kan de meer zelfverzekerde hond worden gevraagd om een down-settle te doen terwijl u soortgelijke middelen verstrekt aan de andere hond. Als de zelfverzekerde hond bedreigingen of angst begint te vertonen terwijl u aandacht besteedt aan de meer ondergeschikte, moet u de assertieve hond leren zich te vestigen bij interactie met de ondergeschikte (desensibiliseren, tegen-conditioneren) en moet u de assertieve hond vragen om verder weg te gaan liggen of achter een hekje te gaan zitten. Dit kan twee mensen vereisen en het gebruik van een riem en een halster om succes te garanderen. In de tussentijd, het verwijderen van de meer assertieve hond uit het zicht en de geluiden van de interactie kan het beste zijn (bijv. buiten, bench).
Als er problemen ontstaan tijdens wandelingen, is het meestal het beste om te beginnen met twee mensen die de honden uitlaten (elke persoon controleert een hond) en niet toe te staan dat ze voor elkaar uitlopen. Beiden moeten leren los aan de lijn te lopen zonder angst aan de zijde van de eigenaar. Houd de honden tijdens het voeren of bij het geven van traktaties of speelgoed op een afstand, ver genoeg uit elkaar dat ze geen agressie vertonen. Langzaam kunnen de schalen, speeltjes of traktaties dichter bij elkaar geplaatst worden, zolang de honden gefocust blijven op hun eigen voorwerpen. Honden kan geleerd worden zich te vestigen als ze in dezelfde ruimte zijn met een down/stay en beloningen. Echter, totdat ze effectief kunnen worden getraind, is een ander alternatief om hun riemen vast te maken aan grote meubelstukken.
Sociaal spel moet worden toegestaan om door te gaan zolang het niet escaleert in agressie. Als agressie een mogelijkheid is tijdens het spelen (of een andere sociale interactie), moet u in staat zijn om de signalen en acties te identificeren die aangeven dat agressie waarschijnlijk zal ontstaan, zodat u de interactie kunt stoppen. Over het algemeen beginnend met de ondergeschikte, zorg dat elke hond tot rust komt voordat verdere interacties worden toegestaan. Dit kan worden bereikt door het gebruik van een kalmeer-commando (met een halster indien nodig). Echter, als de meer assertieve hond zijn aanvallen op de ondergeschikte verhoogt als je begint in te grijpen, kan het zijn dat je je moet concentreren op de assertieve hond om eerst tot rust te komen (door hem preferentiële aandacht te geven) of dat je meer mensen nodig hebt om het spel te onderbreken. Tijdens de dagelijkse interacties, moet u zich bewust zijn van welke interacties mogelijk kunnen leiden tot gevechten of uitdagingen. In alle situaties waarin problemen zouden kunnen ontstaan, moet u de zelfverzekerde hond voorrang geven bij het benaderen, krijgen van voedsel of aandacht en affectie van de eigenaar. Als u de zelfverzekerde hond aait en de ondergeschikte hond nadert, laat hem dan wachten. Als de zelfverzekerde hond een signaal geeft aan de meer onderdanige hond om te wachten (door te grommen, lip op te tillen, te staren of rechtop te gaan staan) en de meer onderdanige hond laat het afweten, dan moet u niet ingrijpen!!! De meeste mensen vinden dit moeilijk, maar als je de zelfverzekerde hond straft en de onderdanige hond naar je roept (wat onze menselijke, het leven moet eerlijk zijn, reactie is) dan leer je onbedoeld de zelfverzekerde hond om agressiever te zijn en de ondergeschikte hond om zijn communicatiesignalen te negeren. Als de honden waarschijnlijk gaan vechten als u weg bent of op huisbezoek, scheid de honden dan wanneer u niet beschikbaar bent om toezicht te houden. Muilkorven kunnen op elke hond worden gelaten om de veiligheid te verhogen terwijl de honden samen zijn, ervoor zorgend dat de honden niet oververhit raken tijdens het dragen van een muilkorf.
Wat als geen van beide honden zal uitstellen of onderwerpen?
Bij sommige gelegenheden, is geen van beide honden bereid om ondergeschikt te zijn, of er kan een verschuiving in hiërarchie zijn van situatie tot situatie. U moet toezicht houden op de honden in deze situaties en in staat zijn om hoektand lichaamstaal en low-level bedreigingen, zoals oogcontact, snauwen of lage grommen herkennen (zie Dominantie, Alpha, en Pack Leadership – Wat betekent het echt? en Canine Communicatie – Interpretatie van hondentaal).
Koop records van bedreigingen, aanvallen, of spanning-producerende situaties. Probeer te bepalen of het probleem is gerelateerd aan een specifieke bron, zoals voeren of een speeltje of aan een specifieke gebeurtenis, zoals begroeting, zodat stappen kunnen worden ondernomen om de honden te scheiden op deze momenten om elke mogelijkheid van herhaling te voorkomen. Een eigenaar moet een uitstekende controle over beide honden hebben om te kunnen slagen. Om de behandeling te vergemakkelijken, de kans op verwondingen te verminderen en de controle door de eigenaar te vergroten, kan een op afstand bediende riem en een kophalster aan één of beide honden worden vastgemaakt wanneer zij samen zijn (onder toezicht van de eigenaar). In andere gevallen kunnen korfmuilkorven meer veiligheid bieden en de eigenaar in staat stellen met de honden te werken.
Als er sprake is van abnormale reacties op sociale signalen, kunnen deze gevallen een zeer slechte prognose hebben en is de kans het grootst dat ze escaleren tot ernstig letsel. Dit kan het geval zijn als de hond die zelfverzekerde signalen vertoont blijft aanvallen in het aangezicht van gepast respect en ondergeschikt gedrag, of als de meer ondergeschikte hond buitensporig angstige of defensieve agressie vertoont wanneer hij geconfronteerd wordt met normale sociale of afstandvergrotende signalen van een andere hond. Deze gevallen vereisen nauw en zorgvuldig toezicht en kunnen een veel slechtere prognose hebben. Medicamenteuze therapie kan helpen om angst en impulsiviteit onder controle te krijgen.
Als agressie wordt omgeleid of veroorzaakt door een andere angstproducerende situatie zoals verlatingsangst of sociale veranderingen in huis, moeten die ook worden aangepakt of het probleem zal niet veranderen.
Hoe moet ik gevechten tussen honden uit elkaar halen?
Dit kan een gevaarlijke situatie zijn voor zowel mensen als honden. Eigenaren proberen meestal naar de halsband van de vechtende honden te grijpen, of als er een klein is, hem op te pakken. Dit kan resulteren in ernstig letsel voor de eigenaar als het gevecht zeer intens is. Als beide honden een riem dragen, kunnen ze meestal uit elkaar worden getrokken. Een aan een halster vastgemaakte riem verdient de voorkeur omdat het dan mogelijk is de kop te draaien en de bek te sluiten. Een van de grootste uitdagingen is te bepalen of een van de honden of beide honden ongepast reageren. Als één van de honden eerbiedsignalen en een ondergeschikte houding vertoont en de andere blijft vechten, dan moet in dit voorbeeld de nadruk van de controle (d.w.z. de lijn en het kophalster) op de meer zelfverzekerde hond liggen. Als al het andere faalt, kunt u het gevecht misschien beëindigen met een watergeweer, citronellaspray, bezem of een andere afleiding (zoals pepperspray of een brandblusser). Naar de hond grijpen is meestal het slechtste wat u kunt doen, omdat u gewond kunt raken (per ongeluk of opzettelijk). Door de honden bij hun achterpoten op te pakken en achteruit te lopen, kunnen de honden worden gescheiden zonder dat de eigenaar gewond raakt.
“Wanneer mensen tussenbeide komen in hondengevechten, is omgeleide agressie mogelijk.”
Affressie (grom, snauw of beet) kan worden omgeleid naar een ander persoon, dier of voorwerp dan dat wat de agressie opriep. Als u in de loop van een hondengevecht een van de honden oppakt, kan de andere hond blijven aanvallen en de aanval op u richten.