Buzz Aldrin Battled Depression and Alcohol Addiction After the Moon Landing
W miesiącach, które nastąpiły po jego powrocie na Ziemię z historycznej podróży na Apollo 11, Buzz Aldrin zmagał się z odpowiedzią na pytanie zadawane wszędzie, gdzie się udał: „Jak to było być na Księżycu?”
W swoim pierwszym wrażeniu astronauta sławnie opisał go jako „wspaniałe opustoszenie”. Now, as he later recalled in his memoir of the same title, he realized he had no profound follow-up to offer the people, no way to put into words the scope of this life-altering experience.
Jak zwiedzał świat z towarzyszami podróży Apollo 11, Neilem Armstrongiem i Michaelem Collinsem, bez pomysłu na to, jak miałby przebić swoją przygodę z chodzeniem po Księżycu, dotarło do niego, że „wspaniałe spustoszenie” było trafnym sposobem na opisanie jego stanu umysłu.
CZYTAJ WIĘCEJ: How Neil Armstrong and Buzz Aldrin Were Selected for the Apollo 11 Mission
Aldrin czuł się wyczerpany i niespełniony po tournée dla NASA
Na początku Aldrin ujawnił się w paradach z taśmami kleszczowymi i spotkaniach z głowami państw, ale wyczerpanie pojawiło się pod koniec 1969 roku. Z zwiedzanie i przemówienia zaplanowane do kontynuowania w następnym roku, Aldrin zaczął czuć się jak pionek reklamy dla NASA.
Various możliwości przedstawiły się: Aldrin dołączył do zarządu firmy ubezpieczeniowej Mutual of Omaha w lutym 1970 roku, a tej wiosny starał się zorganizować „Konferencję na temat reprezentacji młodzieży”, która dała studentom forum do powiewu ich poglądów politycznych.
Jednakże działania te były albo niespełniające, albo nieudane, a po prawie 20 latach w Siłach Powietrznych i kolejnych siedmiu z NASA, kariera serwisant zdał sobie sprawę, że zmierza w przepaść. „Chciałem wznowić swoje obowiązki, ale nie było żadnych obowiązków do wznowienia” – napisał w Magnificent Desolation. „Nie było żadnego celu, żadnego poczucia powołania, żadnego projektu, w który warto byłoby się wlać.”
Zniechęcony, Aldrin zaczął więcej pić, w niektóre dni nie zawracając sobie głowy wstawaniem z łóżka, i postawił swoje małżeństwo na chwiejnym gruncie, szukając ukojenia w ramionach innej kobiety.
Buzz Aldrin na Księżycu w lipcu 1969
Photo: Courtesy of NASA
Przyjął nową pracę i zaczął szukać leczenia
W lipcu 1971 roku Aldrin rozpoczął pracę na nowym stanowisku komendanta szkoły pilotów testowych w Edwards Air Force Base w Kalifornii. Miał swoje serce ustawić na czele Akademii Sił Powietrznych – i miał zero doświadczenia pilota testowego – ale nie ważne, tutaj był następny krok czekał na.
Jak nowość zużył, Aldrin znalazł się pokonany przez przerażające uczucia beznadziei i rozpaczy ponownie, tym razem towarzyszył ból pleców i szyi. Zwierzył się chirurgowi lotniczemu bazy, który skierował go do innego lekarza w Brooks Medical Center w San Antonio w Teksasie.
Biorąc urlop, aby zameldować się w Brooks, rzekomo dla jego fizycznych bólów, Aldrin w końcu miał okazję otworzyć się na temat bezcelowości, która ogarnęła go przez prawie dwa lata i zagłębić się w głębiej zakorzenione problemy, w tym presję podobania się ojcu i rodzinną historię choroby psychicznej, która obejmowała samobójstwa jego matki i dziadka.
To było pouczające, ale Aldrin nie był jeszcze gotowy, aby zbadać problem, który szedł w parze z depresją – taki, który doprowadził go do schowania butelki szkockiej w bagażu na podróż.
Aldrin wrócił do Edwards późną jesienią w lepszym stanie umysłu, ale kilka katastrof samolotów testowych przypieczętowało jego los w szkole, a on zgodził się ustąpić ze stanowiska komendanta po dziewięciu miesiącach pracy.
Aldrin publicznie ujawnił swoje osobiste zmagania
Na krótko przed formalnym odejściem na emeryturę z Sił Powietrznych 1 marca 1972 roku, Aldrin publicznie ujawnił swoje trudności w artykule L.A. Times zatytułowanym, „Troubled Odyssey – 'Buzz’ Aldrin’s Saga: Tough Role for Hero.”
To było odważne posunięcie – niewiele osób publicznych było skłonnych do nagrywania z tego rodzaju przyznaniem się na początku lat 70-tych, zwłaszcza człowiek z jego zapiętym na ostatni guzik, wojskowym pochodzeniem. Ale był podbudowany listami zachęcającymi, które otrzymał i zgodził się służyć w zarządzie Narodowego Stowarzyszenia Zdrowia Psychicznego (NAMH). Zebrał również nagrody finansowe za swoją decyzję, podpisując umowę na książkę z Random House.
Publikacja Powrotu na Ziemię w październiku 1973 roku przyniosła kolejny mieszany worek wyników. Tell-all zawierał jego wspomnienia o zdrady małżeńskiej, która doprowadziła do przymusowego odejścia z Mutual of Omaha. To także bardziej obciążyło jego żonę, Joan, która znała całą historię, ale nie była zachwycona ciągłym powtarzaniem tego tematu w prasie. Wkrótce po śmierci ojca Aldrina w późnym 1974, para divorced.
Do tego momentu, Aldrin służył jako krajowy przewodniczący NAMH, przez które podróżował po kraju, aby mówić o swoich osobistych doświadczeń z depresją. Jednak jego picie również wymknęło się spod kontroli, czyniąc go niewiarygodną opcją, by pokazać się na zaplanowanych zaangażowaniach.
Buzz Aldrin
Photo: Courtesy of Buzz Aldrin
Wstąpił na odwyk i Anonimowych Alkoholików
Popchnięty przez swoją nową dziewczynę, Beverly, Aldrin zameldował się w centrum rehabilitacji alkoholowej w sierpniu 1975 roku. 28-dniowy stint był wystarczający, aby otworzyć oczy na zakres jego problemów, ale nie prawie wystarczy, aby umieścić go na stabilnej ścieżce do odzyskania.
Aldrin związał się z Beverly w Sylwestra 1975 roku, związek, który opisał jako „burzliwe małżeństwo od samego początku.” Mimo to, sprawy wyglądały lepiej do wiosny: Wraz z emisją w maju 1976 roku telewizyjno-filmowej adaptacji Powrotu na Ziemię, Aldrin uczestniczył w bankiecie „Operacji Zrozumienie” w Waszyngtonie, D.C., wraz z innymi gwiazdami, które dumnie deklarowały się jako „kontrolowani alkoholicy.”
Ale Aldrin wkrótce znowu wypadł z wagonu, co doprowadziło do jego pierwszego szerokiego zaangażowania w Anonimowych Alkoholików. Do końca 1976 roku, był w kierunku jego drugi divorce.
Znalazł solidny system wsparcia przez AA, przynajmniej, z jednym członkiem pomagając mu wylądować pracę jako dealer Cadillac w Beverly Hills. Niestety, Aldrin był zbyt szczery wobec ludzi, by być przekonującym sprzedawcą, i spędzał większość czasu w pracy podpisując autografy i racząc klientelę anegdotami ze swoich dni w NASA.
Dno nastąpiło, gdy Aldrin, w pijackim szale, został aresztowany za rozbicie drzwi mieszkania swojej dziewczyny. Zdegustowany sobą za bycie z powrotem na pierwszym miejscu, zrezygnował z butelki na dobre w październiku 1978 roku.
Było jeszcze więcej trudności i złamanych serc, ale od tego momentu Aldrin był w stanie na nowo odkryć cel w swoim życiu, jako pomocnik zdrowiejących alkoholików, autor, kontynuator amerykańskiego programu kosmicznego i wreszcie jako symbol wspaniałej ery eksploracji kosmosu, która kiedyś nałożyła na niego ciężar prawie zbyt wielki, by go udźwignąć.
Oglądaj kolekcję odcinków z udziałem Apollo 11 na History Vault
.