Czy należy mi się zapłata za godzinę lunchu?
Poniższe pytanie zostało zadane Johnowi Rosce, adwokatowi/pisarzowi, którego cotygodniowa kolumna prasowa „The Law Q&A” ukazuje się w Champaign News-Gazette.
Pytanie
Czy powinienem otrzymać wynagrodzenie za moją godzinę lunchu? I czy wlicza się ona do 40 godzin tygodniowo, które prowadzą do nadgodzin? Jeśli nie mam za to płacone, czy mogę opuścić lunch i wyjść wcześniej?
Odpowiedź
W większości przypadków, pracodawcy nie muszą płacić za okresy posiłków. Nieopłacone okresy posiłków nie wliczają się do 40 godzin, które są podstawą do naliczania nadgodzin. I nie możesz zmusić pracodawcy do opuszczenia lunchu, aby wyjść wcześniej.
Prawo federalne i stanowe reguluje płace i godziny pracy. Prawo federalne nie wymaga przerw na posiłek, ale prawo stanu Illinois tak. Jeśli pracujesz co najmniej 7½ godziny dziennie, prawo to uprawnia cię do 20 minutowego okresu na posiłek. Ten okres posiłku musi rozpocząć się „nie później niż 5 godzin po rozpoczęciu okresu pracy.”
Jest to wymagane przez ustawę One Day Rest in Seven Act. Jak sama nazwa wskazuje, ustawa ta również uprawnia pracowników stanu Illinois do jednego dnia wolnego w tygodniu. Prawo zakłada, że masz wolną niedzielę i wymaga, aby twój pracodawca poinformował cię z wyprzedzeniem, jeśli tak nie jest.
ODRISA odnosi się do większości pracodawców, ale nie do wszystkich pracowników. W szczególności, nie dotyczy pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin, którzy są zdefiniowani jako „pracownicy, których całkowita liczba godzin pracy dla jednego pracodawcy w tygodniu kalendarzowym nie przekracza 20”. Co więcej, większość pracowników w górnictwie i rolnictwie nie jest objęta ODRISA. I, ODRISA nie ma zastosowania w ogóle, jeśli jest nagły wypadek wymagający „kompetentnej siły roboczej.”
Prawo federalne mówi, że prawdziwe okresy posiłków nie są płatne, ale okresy odpoczynku są. Zgodnie z przepisami federalnymi, „okresy posiłków w dobrej wierze (zazwyczaj trwające co najmniej 30 minut), służą innemu celowi niż przerwy na kawę lub przekąski, a zatem nie są czasem pracy i nie podlegają rekompensacie.”
Przepisy te podkreślają dalej, że „okresy posiłków w dobrej wierze nie obejmują przerw na kawę lub przekąski. Są to okresy odpoczynku.”
Aby był to prawdziwy okres posiłku, pracownik „musi być całkowicie zwolniony z obowiązków służbowych w celu spożywania regularnych posiłków.” Nie jest to okres posiłku, jeśli „musisz wykonywać jakiekolwiek obowiązki, aktywne lub nieaktywne podczas jedzenia.” Przepisy federalne wyraźnie mówią, że nie jest to bezpłatny okres na posiłek i dlatego powinien być opłacany jako praca, jeśli musisz jeść przy biurku dla pracowników biurowych lub przy maszynie dla pracowników fabrycznych.
Przepisy stanu Illinois są trochę bardziej niejasne i mówią, że okresy na posiłki są „kompensowalne” kiedy twój czas „jest spędzony głównie dla korzyści pracodawcy, a nie dla pracownika.”
Jeśli jest to prawdziwy okres na posiłek, pracodawca nie musi pozwolić ci „opuścić terenu”. Czas na posiłek, którego prawo stanu Illinois może wymagać to minimum 20 minut. Przepisy federalne sugerują jednak, że okresy posiłków powinny trwać co najmniej 30 minut, chyba że istnieją „specjalne warunki”. Zarówno prawo federalne jak i prawo stanu Illinois wymaga płacenia po połowie za pracę przekraczającą 40 godzin tygodniowo. Kto jest objęty tymi przepisami o nadgodzinach? To może być skomplikowane. Jeśli okaże się, że okresy posiłków są naprawdę okresami pracy, wtedy te godziny liczą się jako „godziny przepracowane” dla celów nadgodzin.
Na koniec, twój pracodawca może ustalić twoje godziny pracy. Jeśli prawo mówi, że musi dać ci okres na posiłek, ale tego nie zrobił, abyś mógł wyjść wcześniej, prawdopodobnie będą problemy.
.