Diagnozowanie poronień nawracających
Lekarze NYU Langone są specjalistami w zakresie poronień nawracających, w których miałaś dwie lub więcej ciąż z rzędu, które zakończyły się przed 20. tygodniem. Stan ten może być spowodowany przez problemy chromosomalne, które są przekazywane od jednego lub obojga rodziców; warunki takie jak cukrzyca lub włókniaki, które są nienowotworowymi naroślami na macicy; problemy z układem odpornościowym; zaburzenia hormonalne; lub wrodzone nieprawidłowości macicy.
Około 1 procent kobiet, które doświadczają poronienia mają więcej niż jedno z rzędu. W 50 do 75 procent kobiet, które mają nawracające poronienia, lekarze nie mogą wskazać przyczyny.
Kobiety w wieku powyżej 35 lat są bardziej narażone na ryzyko poronienia niż młodsze kobiety. Dzieje się tak, ponieważ starsze kobiety częściej mają jaja z nieprawidłowościami chromosomalnymi, jak również istnieje większe ryzyko wystąpienia schorzeń, które mogą wpływać na przebieg ciąży.
Objawy poronienia obejmują krwawienie z pochwy, któremu towarzyszy ból brzucha, ból pleców, silne skurcze, gorączka lub przechodzenie skrzepów krwi lub szarej tkanki z pochwy.
Aby zdiagnozować poronienie nawracające, specjaliści w NYU Langone’s Fertility Center i NYU Langone Reproductive Specialists of New York pobierają wywiad medyczny, przeprowadzają badanie fizykalne i zamawiają określone testy.
Badania krwi
Twój lekarz NYU Langone może pobrać krew w celu zbadania poziomu progesteronu, hormonu, który zagęszcza wyściółkę macicy i wspomaga rozwój zarodka; hormonów tarczycy; oraz niektórych białek, które mogą wpływać na zdolność do utrzymania ciąży. Możesz również zostać przebadana pod kątem zapalenia narządów miednicy, choroby przenoszonej drogą płciową, która może zwiększyć ryzyko poronienia, lub pod kątem zespołu antyfosfolipidowego, rzadkiej choroby autoimmunologicznej, w której zakrzepy krwi utrudniają przepływ krwi.
Ultrasonografia
Ultrasonografia – która wykorzystuje fale dźwiękowe do tworzenia obrazów organów i innych struktur w organizmie – umożliwia lekarzowi wykrycie włókniaków lub polipów, narośli macicy, które mogą powodować niepłodność lub poronienie. Podczas tego badania w gabinecie lekarz stosuje ultrasonografię przezpochwową, w której różdżka zwana przetwornikiem jest wprowadzana do pochwy w celu uzyskania szczegółowych obrazów narządów rozrodczych.
Test zwany FemVue™ polega na wstrzyknięciu roztworu słonej wody i pęcherzyków powietrza do macicy i jajowodów, a następnie obejrzeniu ich za pomocą ultradźwięków.
Badania genetyczne
Większość poronień jest spowodowana aneuploidią, co oznacza, że zarodek ma nieprawidłową liczbę chromosomów. Niewielki odsetek poronień nawracających jest spowodowany rearanżacją chromosomalną zwaną translokacją, w której mały fragment DNA z jednego chromosomu przemieszcza się do drugiego, lub inwersją, w której mały fragment DNA jest umieszczony w odwrotnej kolejności na chromosomie.
Te warianty genetyczne, które mogą być obecne zarówno u mężczyzny, jak i u kobiety, skutkują chromosomalnie niezrównoważonymi jajami lub plemnikami. Po zapłodnieniu, embriony nie mogą się rozwijać, co prowadzi do poronienia.
Lekarz może zalecić wykonanie badań kariotypu u Ciebie i Twojego partnera. To badanie krwi pomaga lekarzom określić, czy macie prawidłową liczbę i konfigurację chromosomów.
Badania hormonalne
Ponieważ ryzyko poronienia nawracającego wzrasta wraz z wiekiem, kobiety w wieku 35 lat i starsze mogą mieć wykonane badanie krwi, które sprawdza poziom hormonu folikulotropowego, czyli FSH. FSH, uwalniany przez przysadkę mózgową w mózgu, stymuluje jajniki do produkcji komórek jajowych, które dojrzewają w komorach zwanych pęcherzykami jajnikowymi. Liczba dostępnych pęcherzyków zmniejsza się wraz z wiekiem kobiety, co przyczynia się do niepłodności związanej z wiekiem.
Wysoki poziom FSH może oznaczać, że w jajnikach brakuje jaj odpowiednich do zajścia w ciążę. Niski poziom FSH może wskazywać na silny stres, który z kolei może przyczynić się do poronienia.
Lekarze mogą również zlecić wykonanie testu na obecność hormonu anty-mullerowskiego (AMH), aby ocenić rezerwę jajnikową, czyli liczbę i jakość jaj dostępnych do zapłodnienia.
Histerogram
Nazywany również histerosalpingogramem lub HSG, badanie to umożliwia lekarzowi obejrzenie narządów rozrodczych pod kątem problemów anatomicznych i warunków, takich jak włókniaki, które mogą prowadzić do poronienia. Może ono również ujawnić tkankę bliznowatą spowodowaną endometriozą lub infekcją, która może zablokować jajowody, czyli drogi, którymi jaja przemieszczają się z jajników do macicy.
Aby wykonać badanie, lekarz wstrzykuje barwnik do macicy przez mały cewnik, który jest pustą w środku rurką. Zdjęcie rentgenowskie daje obraz macicy i jajowodów. Badanie trwa około 10 minut. HSG może powodować tymczasowy dyskomfort podobny do skurczów menstruacyjnych, więc lekarz może zalecić środek przeciwbólowy dostępny bez recepty.
Histeroskopia
Jeśli HSG lub FemVue™, badanie, które nie wymaga ekspozycji na promieniowanie rentgenowskie lub barwnik kontrastowy, ujawniają stan w jamie macicy, który może mieć wpływ na ciążę, możesz zostać poddana histeroskopii, która umożliwia lekarzowi wykonanie technik chirurgicznych w celu skorygowania problemu. Mogą to być włókniaki, duże polipy, zrosty macicy (tkanka bliznowata) lub schorzenia macicy, które mogły być obecne od urodzenia.
W tej procedurze, wykonywanej w szpitalu, lekarz używa długiego, cienkiego, elastycznego zakresu z kamerą na końcu, aby zbadać macicę pod kątem wszelkich nieprawidłowości. Może być wykonywana w znieczuleniu miejscowym, regionalnym lub ogólnym, a jej wykonanie trwa do 45 minut. Ponieważ histeroskopia może powodować skurcze i bolesność, lekarz może przepisać leki przeciwbólowe.
Biopsja endometrium
Ta procedura, która może być wykonywana w tym samym czasie co histeroskopia, może pomóc lekarzowi określić, czy macica jest zdolna do utrzymania ciąży. Lekarz usuwa mały fragment tkanki z wyściółki macicy w celu zbadania jej pod kątem obecności nieregularnych komórek, które mogą wskazywać na infekcje, włókniaki lub polipy.
Biopsja może powodować skurcze, które można zminimalizować poprzez zażycie leku przeciwbólowego dostępnego bez recepty do godziny przed testem. Badanie to jest wykonywane tylko w rzadkich przypadkach.
.