Eduard Einstein: The Story Of Albert Einstein’s Forgotten Son Who Spent His Days In Insane Asylums
Niestabilny schizofrenik, Eduard spędziłby trzy dekady w zakładzie dla obłąkanych i był dla swojego ojca Alberta „nierozwiązywalnym problemem.”
David Silverman/Getty ImagesDwaj synowie Alberta Einsteina, Eduard i Hans Albert, w lipcu 1917 r.
Albert Einstein jest jednym z najsłynniejszych naukowców w historii, a jego nazwisko stało się terminem domowym, synonimem geniuszu. Ale chociaż prawie każdy słyszał o fizyku i jego niezwykłej pracy, niewielu wie o tragicznym losie jego syna, Eduarda Einsteina.
Wczesne życie Eduarda Einsteina
Matka Einsteina, Milea Maric, była pierwszą żoną Alberta. Maric była jedyną kobietą, która studiowała fizykę w Instytucie Politechnicznym w Zurychu, gdzie Einstein również uczęszczał w 1896 roku. Wkrótce stał się zakochany w niej, pomimo faktu, że była cztery lata starsza od niego.
Dwoje pobrali się w 1903 roku, a ich związek produkowane trzy dzieci, Lieserl (który zniknął z historii i może być oddany do adopcji), Hans Albert, i Eduard, najmłodszy, który urodził się w Zurychu, Szwajcaria 28 lipca 1910 roku. Einstein rozstał się z Maric w 1914 roku, ale utrzymywał ożywioną korespondencję ze swoimi synami.
Although Maric będzie później lamentować, że jej sławny mąż przedłożył naukę nad rodzinę, Hans Albert wspominał, że kiedy on i jego brat byli mali, „ojciec odkładał na bok swoją pracę i czuwał nad nami godzinami”, podczas gdy Maric „był zajęty w domu.”
Mały Eduard Einstein od początku był chorowitym dzieckiem, a jego wczesne lata naznaczone były atakami choroby, które sprawiały, że był zbyt słaby, by brać udział w rodzinnych wycieczkach z resztą Einsteinów.
Einstein rozpaczał nad swoim synem nawet po tym, jak opuścił gospodarstwo domowe, pisząc z obawą w jednym z listów z 1917 roku do kolegi „Stan mojego małego chłopca bardzo mnie przygnębia. Niemożliwe jest, by stał się w pełni rozwiniętym człowiekiem.”
Chłodno naukowa część Alberta Einsteina zastanawiała się, czy „nie byłoby dla niego lepiej, gdyby mógł odejść, zanim pozna życie we właściwy sposób”, ale w końcu miłość ojcowska zwyciężyła i fizyk przyrzekł zrobić wszystko, co w jego mocy, by pomóc choremu synowi, płacąc, a nawet towarzysząc Eduardowi w różnych sanatoriach.
Wikimedia CommonsMatka Eduarda Einsteina, Mileva Marić, była pierwszą żoną Einsteina.
Choroba psychiczna Eduarda pogłębia się
Z wiekiem Eduard (którego ojciec czule nazywał „tete”, od francuskiego „petit”) zainteresował się poezją, grą na fortepianie, a w końcu psychiatrią.
Wikimedia CommonsAlbert Einstein w swoim berlińskim biurze, w którym pracował, zanim rosnący antysemityzm i powstanie nazistów zmusiły go do odejścia.
Aspirujący psychiatra ponownie podążył ścieżką swojego ojca, kiedy zakochał się w starszej kobiecie z uniwersytetu, związek, który również zakończył się katastrofalnie.
Wygląda na to, że mniej więcej w tym czasie stan zdrowia psychicznego Eduarda uległ znacznemu pogorszeniu. Został wysłany w dół spirali, której kulminacją była próba samobójcza w 1930 roku. Zdiagnozowano u niego schizofrenię, ale spekuluje się, że surowe leczenie w tamtych czasach raczej pogorszyło niż złagodziło jego stan, w końcu do tego stopnia, że wpłynęło to na jego mowę i zdolności poznawcze.
Rodzina Eduarda emigruje do Stanów Zjednoczonych bez niego
Albert ze swojej strony wierzył, że stan jego syna był dziedziczny, przekazywany od strony matki, chociaż ta naukowa obserwacja niewiele pomogła mu ukoić żal i poczucie winy.
Jego druga żona, Elsa, zauważyła, że „ten smutek zżera Alberta”. Fizyk wkrótce musiał zmierzyć się nie tylko z problemami związanymi z Eduardem. Na początku lat trzydziestych w Europie powstała partia nazistowska, a po przejęciu władzy przez Hitlera w 1933 roku Einstein nie mógł wrócić do Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie, gdzie pracował od 1914 roku.
Einstein mógł być jednym z najsłynniejszych naukowców na świecie, ale był również Żydem, czego jego rodacy nie mogli zaakceptować i zmusili go do ucieczki do Stanów Zjednoczonych w 1933 roku.
Getty ImagesAlbert Einstein z synem Hansem Albertem, któremu udało się szukać schronienia w Ameryce i który później został profesorem.
Mimo iż Albert miał nadzieję, że jego młodszy syn będzie mógł dołączyć do niego w Ameryce wraz ze starszym bratem, stale pogarszający się stan psychiczny Eduarda Einsteina uniemożliwił mu szukanie schronienia w Stanach Zjednoczonych.
Przed emigracją Albert po raz ostatni odwiedził syna w przytułku, gdzie się nim opiekowano. Chociaż Albert prowadził korespondencję i nadal wysyłał pieniądze na opiekę nad synem, nie spotkali się już więcej.
Jako że Eduard spędził resztę życia w przytułku w Szwajcarii, został pochowany na cmentarzu Hönggerberg w Zurychu, kiedy zmarł na udar mózgu w wieku 55 lat w październiku 1965 roku. Spędził ponad trzy dekady swojego życia w klinice psychiatrycznej Burghölzli na Uniwersytecie w Zurychu.
Następnie dowiedz się więcej o słynnym ojcu Eduarda Einsteina dzięki tym faktom o Albercie Einsteinie. Następnie zobacz, jak wyglądało biurko naukowca w dniu jego śmierci.