Najmniejszy w Singapurze wcześniak, ważący 345g, pokonuje przeciwności losu, by przeżyć; rodzice są wdzięczni zespołowi medycznemu
SINGAPORE: Dwie godziny – tyle czasu miała Madam Rohani Mustani i jej mąż na podjęcie decyzji, czy urodzić dziecko, czy przerwać ciążę.
Mdm Rohani była w 23 tygodniu ciąży, kiedy jej ciśnienie krwi gwałtownie wzrosło z powodu ciężkiego stanu przedrzucawkowego. Lekarze powiedzieli im, że szanse na przeżycie dziecka wynosiły około 20 procent.
To była druzgocąca wiadomość dla pary, która już wybrała imię – Zaiya – kiedy dowiedziała się, że będzie miała dziewczynkę.
Mimo szans, mąż i żona zdecydowali, że pani Rohani urodzi dziecko przez nagłe cesarskie cięcie.
Zaiya urodziła się 27 marca, po zaledwie 23 tygodniach i sześciu dniach. Ważąc 345g, była wielkości dłoni dorosłego człowieka. Jej ręce i nogi były tak cienkie jak palce, powiedzieli lekarze.
Jest prawdopodobnie jednym z najmniejszych dzieci w Singapurze, które przeżyły i zostały wypisane.
Przemawiając do reporterów w National University Hospital (NUH) w poniedziałek (Oct 26), Mdm Rohani przypomniała sobie, że myślała, że bóle brzucha, które czuła były zwykłymi bólami żołądka, ale po przybyciu na oddział ratunkowy, była zszokowana, aby usłyszeć, że wykazywała objawy ciężkiego stanu przedrzucawkowego.
„Musiałam urodzić ją już następnego dnia. Zrobiliśmy skan i okazało się, że dziecko jest bardzo małe. Lekarze przewidywali, że szanse na przeżycie są bardzo niskie, zaledwie około 20 procent. Ale mieliśmy tylko nadzieję, i dostarczyłem jak zwykle przez awaryjne c-sect,” dodała.
The 37-letnia matka czterech powiedział, że czuła się „bardzo bardzo smutny”, kiedy dowiedziała się, że musiała dostarczyć tak przedwcześnie, ale ona została uspokojona przez lekarza w NUH w dziale pediatrii, który powiedział jej, aby dostarczyć dziecko pierwszy „a następnie zobaczymy, co możemy zrobić”.
Za ciążę pełnoobjawową uważa się ciążę trwającą co najmniej 37 tygodni.
Niemowlęta urodzone przed 24 tygodniem ciąży nie są uważane za „zdolne do przeżycia”, ponieważ ich szanse na przeżycie są niskie, wyjaśnił starszy konsultant na oddziale neonatologii dr Krishnamoorthy Niduvaje.
„Dwadzieścia procent to wciąż nadzieja, raczej niż brak nadziei. Postanowiłem więc po prostu z tym skończyć. Cokolwiek stanie się później, po prostu zostawiam to losowi. Jestem po prostu zadowolony z mojej strony, że dostarczyłem, a nie przerwałem ciążę”, powiedział Mdm Rohani.
CZTERY MIESIĄCE NA OIOMIE NEONATALNYM
Ale narodziny Zaiyi były tylko początkiem. Urodzona prawie cztery miesiące przedwcześnie, została natychmiast przewieziona na oddział intensywnej terapii noworodków (NICU), gdzie przebywała przez następne cztery miesiące.
Kiedy Mdm Rohani i Pan Saufi w końcu zobaczyli dziecko Zaiya prawidłowo, leżała w inkubatorze otoczona rurkami i podłączona do respiratora. Nie mogli jej dotknąć aż do trzech miesięcy później, głównie z obawy przed infekcją.
„Była w inkubatorze, udało nam się ją zobaczyć tylko przez przezroczyste szkło. Nie wolno nam jej czuć. Czy wiesz, jak bolesne jest to dla matki?” powiedział Mdm Rohani.
„Nie mogłam jej nawet przytulić, dotknąć jej palców. Mogłam ją tylko zobaczyć. Jedyny moment, kiedy mogłam zobaczyć ją jak skóra do skóry był wtedy, kiedy zmieniali jej pieluszkę, kiedy podnieśli szybę inkubatora, wtedy rzeczywiście mogłam zobaczyć ją twarzą w twarz.”
Dwa miesiące po porodzie Mdm Rohani wróciła do pracy. Rodzice codziennie odwiedzali Zaiyę w szpitalu, na zmianę pozostając przy jej inkubatorze na NICU ze względu na ograniczenia COVID-19.
Dla maleńkiej Zaiyi prawie wszystko było dla niej za duże, wspomina pielęgniarka kliniczna Wang Xia. Pielęgniarki musiały ostrożnie wprowadzać bezpośrednie linie do jej ramienia – wielkości palca osoby dorosłej – aby podawać infuzje i dodatkowe odżywianie przez pierwsze kilka tygodni.
To dlatego, że nie mogli karmić jej dodatkowe objętości mleka, powiedziała pani Wang. „Kiedy są wcześniakami, mają duże trudności z trawieniem mleka. Więc dajemy dodatkowe odżywianie przez samą linię”.
Ponieważ pieluchy dla wcześniaków kosztują trzy do pięciu razy więcej niż zwykłe, pielęgniarki zdecydowały się pozostać przy normalnych, aby pomóc rodzinie zredukować koszty. Dziecko Zaiya było tak małe, że zwykła pieluszka zakrywała ją aż do klatki piersiowej, powiedziała pani Wang.
Ponieważ skóra Zaiyi była tak cienka, „prawie przezroczysta”, jej pieluszka musiała być zmieniana co najmniej sześć do ośmiu razy dziennie, aby uniknąć podrażnień i pęknięć skóry, co mogłoby prowadzić do infekcji, dodała.
Do respiratora pielęgniarki musiały użyć mniejszej niż zwykle rurki oddechowej o średnicy około 2 mm, co również utrudniało podawanie Zaiyi leków przez rurkę, powiedziała pani Wang. Zwykła rurka respiratora ma zazwyczaj średnicę 2,5 mm lub większą.
W przypadku skrajnych wcześniaków, ich natychmiastowe przeżycie zależy od rozszerzenia płuc, powiedział dr Krishnamoorthy. „Jeśli ich płuca nie rozszerzają się, nie mogą tego zrobić. Tak więc, aby płuca były lepsze, umieściliśmy ten lek, aby pomóc im się rozszerzyć”.
Nawet z lekiem, wiele skrajnie przedwczesnych dzieci może potrzebować wsparcia respiratora przez tygodnie i miesiące. I to może spowodować pewne przewlekłe zmiany w ich płucach, które mogą mieć przyszłe implikacje, dodał.
Jedną z głównych przeszkód Zaiyi w NICU było przybranie na wadze, powiedziała Mdm Rohani. Cieszyła się na wiadomość od pielęgniarek każdego dnia, czy jej córka straciła lub zyskała na wadze, a nawet przyrost wagi o 100 lub 200 g był dla niej dobrą wiadomością, dodała.
Skoro urodziła się wyjątkowo przedwcześnie, naczynia krwionośne w oczach Zaiyi nie były w pełni rozwinięte „w zorganizowany sposób”, co mogło spowodować ślepotę, jeśli nie będzie odpowiednio leczona, powiedział dr Krishnamoorthy.
Na dodatek do tego wszystkiego, Zaiya miała również małą dziurę w sercu, która była „bardzo tymczasowa”. U większości pełnoletnich noworodków ta dziura ma się zamknąć naturalnie po urodzeniu w ciągu dwóch do trzech dni, dodał.
„Ale u wcześniaków, to trwa znacznie dłużej, aby zamknąć. A jeśli nie zamknie czasami więcej krwi idzie do płuc i to powoduje problemy w płucach, a to również wymaga leczenia.”
’INDEBTED’ TO NUH DOCTORS AND NURSES
Six months after she was born, Zaiya now weighs a healthy 4.27kg.
Zauważając, że śledzenie kamieni milowych rozwoju wcześniaka jest „bardzo ważne”, dr Krishnamoorthy powiedział, że Zaiya spełniła kamienie milowe wymagane w wieku dwóch miesięcy. Potrafi reagować uśmiechem, podnosić głowę i chwytać przedmioty.
Po podaniu leków, dziura w sercu Zaiyi zamknęła się, bez potrzeby operacji. Została wypisana w sierpniu, a później wróciła na laserową operację oczu, która zakończyła się sukcesem.
Po ponad czterech miesiącach na NICU, Zaiya mogła w końcu poznać trójkę swojego rodzeństwa i dziadków.
Jej pobyt w szpitalu i leczenie kosztowało rodzinę około S$50,000 po subsydiach, powiedział pan Saufi, dodając, że bez nich byłoby to około S$200,000.
Najmłodsza z rodziny urodziła się w tym samym dniu, co ich trzecie dziecko, które w tym roku ma cztery lata, a okazja była „dość smutna”, ponieważ mieli świętować jej urodziny w dniu, w którym Mdm Rohani urodziła.
Twoje pozostałe dzieci oczekiwały, że wrócą ze szpitala z Zaiyą kilka dni później, a pierwszą reakcją, gdy nie wróciła z nimi do domu, było: „Czy to z powodu COVID-19?”, wspominała ze śmiechem.
Dodając, że rodzina jest „zadłużona” wobec zespołu NUH za opiekę nad Zaiyą, Mdm Rohani powiedział: „Mieliśmy kilka transfuzji krwi, laser na jej oko, ponieważ miała ROP (retinopatia wcześniactwa), a potem miała małą dziurę w sercu.
„Jeden po drugim, udało nam się pokonać przeszkody na drodze. Lekarz powiedział nawet, że jest bardzo bardzo silna jak na swój wiek, ciągle walczyła.”