National Maritime College
Zrozumienie pływów
Pochodzenie z oceanu Pływy są długookresowymi falami, które przemieszczają się przez ocean w kierunku linii brzegowych, gdzie pojawiają się jako regularne podnoszenie się (flood) i opadanie (ebb) powierzchni morza. Zakres wznoszenia się i opadania oraz częstotliwość ich występowania zmienia się w zależności od miejsca w cyklu 12-godzinnym. Na pływy morskie wpływa grawitacyjne przyciąganie Księżyca, Słońca i planet. Kiedy słońce i księżyc znajdują się w jednej linii z ziemią możesz spodziewać się najwyższych i najniższych pływów (znanych jako pływy wiosenne). Kiedy jest połowa księżyca możesz spodziewać się bardzo wysokich lub niskich pływów (znanych jako pływy neap). „King Tide” odnosi się do wyjątkowo wysokich pływów, które zazwyczaj występują podczas nowiu lub pełni księżyca.
Pływy wiosenne
Pływy wiosenne występują w czasie pełni księżyca. W tym okresie przypływy będą wyższe, a odpływy niższe niż przeciętnie. King Tide, to potoczne określenie szczególnie wysokiego przypływu wiosennego. Użycie terminu „king tide” pochodzi z Australii, Nowej Zelandii i innych krajów Pacyfiku w odniesieniu do szczególnie wysokiego przypływu, który występuje tylko kilka razy w roku. Termin ten jest obecnie używany również w Ameryce Północnej, szczególnie w nisko położonej południowej Florydzie, gdzie powodują one powodzie wywołane przez pływy w słoneczne dni. Przypływy królewskie występują z powodu połączonego wpływu wielu czynników astronomicznych związanych ze Słońcem i Księżycem oraz ich ustawieniem względem Ziemi.
Gdy pływy królewskie występują podczas cyklonów, powodzi lub sztormów, poziom wody może wzrosnąć do wyższych poziomów i może spowodować duże szkody w mieniu i na linii brzegowej. Podczas normalnych warunków pogodowych wysokość pływów królewskich będzie podobna z roku na rok.
Pływ neap
Pływ neap wystąpi po pierwszej i ostatniej ćwiartce miesiąca księżycowego. W tym okresie przypływy wysokie są niższe niż zwykle, a przypływy niskie są wyższe niż zwykle.
Prądy pływowe
Poziomy ruch wody często towarzyszy podnoszeniu się i opadaniu pływów. Nazywa się to prądem pływowym. Przypływ wzdłuż wybrzeża oraz do zatok i estuariów nazywany jest prądem powodziowym; odpływ nazywany jest prądem wezbraniowym. Najsilniejsze prądy powodziowe i wezbraniowe występują zwykle przed lub w pobliżu czasu przypływu i odpływu. Najsłabsze prądy występują pomiędzy prądami powodziowymi i wezbraniowymi i nazywane są pływami gnuśnymi. Na otwartym oceanie prądy pływowe są stosunkowo słabe. W pobliżu wejść do estuariów, wąskich cieśnin i przesmyków prędkość prądów pływowych może dochodzić do kilku kilometrów na godzinę.
Większość obszarów przybrzeżnych doświadcza dwóch przypływów w ciągu 24 godzin. Wysokie pływy występują w odstępie 12 godzin i 25 minut, zajmując około sześciu godzin, aby woda przy brzegu przeszła z wyżu do niżu lub z niżu do wyżu.
Efekty pływów
Kształt zatok, estuariów, jak również lokalne warunki wiatrowe i pogodowe mogą łączyć się w celu zwiększenia intensywności pływów. Silne wiatry morskie mogą przemieszczać wodę z dala od linii brzegowych, wyolbrzymiając ekspozycje pływów niskich. Wiatry lądowe mogą powodować spiętrzenie wody na linii brzegowej, praktycznie eliminując ekspozycję na niskie pływy. Układy wysokiego ciśnienia mogą obniżać poziom morza, prowadząc do czystych, słonecznych dni z wyjątkowo niskimi pływami. I odwrotnie, układy niskiego ciśnienia, które przyczyniają się do pochmurnych, deszczowych warunków zazwyczaj wiążą się z pływami znacznie wyższymi niż przewidywane.
Przewidywania pływów
Portal pływów Australijskiego Biura Meteorologicznego (BOM) pokazuje czasy pływów i wysokości dla około 700 lokalizacji w całej Australii.
